Vitra
New member
Tek göz odada yaşayandan 72 yaşında kağıt toplayana: Fakir halkın gözlerinde neler görünüyor? Türkiye’nin ortasında bulunduğu ekonomik kriz, vatandaşın gündelik yaşantısını derinden etkiliyor. Bilhassa son bir ayda kurda yaşanan olağandışı hareketlilik, başta besin, giysi ve teknoloji olmak üzere neredeyse tüm mamüllerin zamlanmasına niye oldu.
Döviz, Cumhurbaşkanı ve AKP Genel Lideri Tayyip Erdoğan’ın deklare ettiğı yeni ekonomik plan doğrultusunda düşüşe geçerken hayat alanlarındaki hayat pahalılığında değişen bir şey olmadı.
halktv.com.tr olarak, bugün İstanbul’un fakir mahalleleri olan Kuştepe ve Tarlabaşı’ndaydık. Yaşananların tesirinden hayat zorluğuna, gelecek telaşından karın tokluğuna kadar biroldukça mevzuyu konuştuk.
İstanbul’un kent merkezlerinden olan, Mecidiyeköy’ün çabucak tabanında bulunan Kuştepe’de sıklıkla çiçekçilik yapan vatandaşlar oturuyor. Mahallenin fakir olduğu, girdiğimiz andan itibaren burnumuza gelen soba dumanından anlaşılıyor.
Saatin erken olmasından kaynaklı olmalı ki mahalle kahvesinde 3-5 kişiyi bakılırsabiliyoruz. Dik merdivenlerden mahalleye gerçek inerken mahalle bakkalına girip, ”Kriz buradaki insanları nasıl etkiledi?” diye soruyoruz.
Bakkal, karşılık vermek yerine, rafları gösteriyor, ”Bomboş, mal alamıyoruz. Buradaki beşerler da markete gelemiyor” diyor.
Mahallede yaşayanların birçoklarının çiçekçilik yaptığını hatırlatan bakkal, “Artık gidip çiçek alsalar, 30-40 TL’ye satmak zorundalar. Ee o fiyata kimse almayacağı için beşerler işe de çıkamıyor” diyor.
Tek göz odada akşamı düşünüyor
Bakkaldan çıkıp yolumuza devam ederken Türkan Teyze’yi görüyoruz. Pembe duvarlı meskeninin penceresinden dışarıyı izlerken sorularımızı yanıtlamaya başlıyor. 30 yıla yakındır Kuştepe’de oturduğunu anlatırken geçimini kağıt toplayarak sağladığını söylüyor.
Tek göz odalı konutunda, buzdolabının bozuk olduğunu belirten Türkan Teyze, ”En son ne vakit et yediğimi hatırlamıyorum” diyor.
Üç çocuğu mahpusta olan Türkan Teyze, üç ayda bir kez aldığı dul maaşıyla hayatta kalmaya çalışıyor. Anlattığına bakılırsa 4 bin TL su borcu var. ”Suyum kesilirse ne olacak?” diyor.
Türkan Teyze, havanın soğuk olduğunu söyleyip bizi konutuna davet ediyor. Elektrik sobasıyla ısıttığı tek göz meskeninde, akşam ne yapacağını düşündüğünü anlatıyor.
Yerdeki ilaçları görüp, ne olduğunu sorduğumuz vakit ise “Belimden rahatsızım. O yüzden kağıt toplamaya çıkamıyorum bir müddetdir. kimi vakit konfeksiyona gidip oradan 50-60 bir şeyler alıyorum. Diğer gelirim olmuyor” diyor.
Türkan Teyze’nin konutundan ayrılıp, dereye gerçek yürüyoruz. Elindeki tahtaları taşıyan Murat’ı görür görmez, bu sefer ona selam verip konuşmaya başlıyoruz.
Ekonomik krizin, hayatlarının tüm alanını etkilediğini söyleyen Murat, kağıt toplayarak geçimini sağlıyor. İki çocuğu var. Bir biçimde onlara yetmek istediğini anlatırken yaşanan krizin en epeyce fakiri etkilediğini düşünüyor.
“Sabaha kadar ne yapacağım diye düşünüyorum”
Doğma büyüme Kuştepe’li olan Murat, uzunca bir süre kuaförlük yapmış. Lakin şimdiler de iş bulamamaktan yakınıyor. Her akşam, çocukları ve kendi için bir şeyler yapması gerektiğini düşündüğünü söyleyen Murat, “Sabaha kadar bunu düşünüp duruyorum. Kriz artık o denli bir boyuta geldi ki yarını düşünmeden uyuyamıyorum” diyor.
Gözlerinde, geleceğinden, evlatlarından kaygılı olduğu aşikâr olan Murat, “Bu sabah çocuğum konuttan çıkarken ‘Kazak giy’ dedim. ‘Baba kazağım yok, hepsi küçük geliyor artık’ dedi. Ne yapacağımı bilemedim, gönül ister çabucak gidip almak ancak alamıyorum” diyerek yaşadığı durumun kendisi için sıkıntı olduğunu belirtiyor.
72 yaşında kağıt toplayarak geçinmeye çalışıyor
Kuştepe’den çıkıp, rotamızı Tarlabaşı’na çeviriyoruz. Yeni yapılan milyonluk projelerin gölgesinde kalan öyküleri dinlemek için sokaklarına girdiğimizde, Kuştepe üzere, soba dumanının hissediyoruz. Mahalle kahvesine girip, sorularımızı sorduğumuzda, bizi Maria Teyze’ye yönlendiriyorlar.
Maria Teyze, doğma büyüme Beyoğlulu. Aslen Selanikli. Sorularımızı yanıtlamak için yanımıza geldiğinde, yaşadığı hayattan bunaldığı anlaşılıyor. Kağıt toplayarak geçimini sağladığını anlatırken “Herkese yardım çıktı lakin bana çıkmadı. Çocuklarımla 12 yıldır görüşmüyorum. 500 TL kira veriyorum, tek göz odada kalıyorum. Artık kazandığım parayla yemek almakta bile zorlanıyorum” diyor.
Fotoğrafını çekmemize müsaade vermiyor, ”Çok fotoğrafımı çektiler, kimse yardımcı olmadı. Çok soğukta kalmayayım, işe çıkamam” diyerek kapıyı kapatıyor. Kağıtları topladığı arabası, konutunun önünde bekliyor.
Döviz, Cumhurbaşkanı ve AKP Genel Lideri Tayyip Erdoğan’ın deklare ettiğı yeni ekonomik plan doğrultusunda düşüşe geçerken hayat alanlarındaki hayat pahalılığında değişen bir şey olmadı.
halktv.com.tr olarak, bugün İstanbul’un fakir mahalleleri olan Kuştepe ve Tarlabaşı’ndaydık. Yaşananların tesirinden hayat zorluğuna, gelecek telaşından karın tokluğuna kadar biroldukça mevzuyu konuştuk.
İstanbul’un kent merkezlerinden olan, Mecidiyeköy’ün çabucak tabanında bulunan Kuştepe’de sıklıkla çiçekçilik yapan vatandaşlar oturuyor. Mahallenin fakir olduğu, girdiğimiz andan itibaren burnumuza gelen soba dumanından anlaşılıyor.
Saatin erken olmasından kaynaklı olmalı ki mahalle kahvesinde 3-5 kişiyi bakılırsabiliyoruz. Dik merdivenlerden mahalleye gerçek inerken mahalle bakkalına girip, ”Kriz buradaki insanları nasıl etkiledi?” diye soruyoruz.
Bakkal, karşılık vermek yerine, rafları gösteriyor, ”Bomboş, mal alamıyoruz. Buradaki beşerler da markete gelemiyor” diyor.
Mahallede yaşayanların birçoklarının çiçekçilik yaptığını hatırlatan bakkal, “Artık gidip çiçek alsalar, 30-40 TL’ye satmak zorundalar. Ee o fiyata kimse almayacağı için beşerler işe de çıkamıyor” diyor.
Tek göz odada akşamı düşünüyor
Bakkaldan çıkıp yolumuza devam ederken Türkan Teyze’yi görüyoruz. Pembe duvarlı meskeninin penceresinden dışarıyı izlerken sorularımızı yanıtlamaya başlıyor. 30 yıla yakındır Kuştepe’de oturduğunu anlatırken geçimini kağıt toplayarak sağladığını söylüyor.
Tek göz odalı konutunda, buzdolabının bozuk olduğunu belirten Türkan Teyze, ”En son ne vakit et yediğimi hatırlamıyorum” diyor.
Üç çocuğu mahpusta olan Türkan Teyze, üç ayda bir kez aldığı dul maaşıyla hayatta kalmaya çalışıyor. Anlattığına bakılırsa 4 bin TL su borcu var. ”Suyum kesilirse ne olacak?” diyor.
Türkan Teyze, havanın soğuk olduğunu söyleyip bizi konutuna davet ediyor. Elektrik sobasıyla ısıttığı tek göz meskeninde, akşam ne yapacağını düşündüğünü anlatıyor.
Yerdeki ilaçları görüp, ne olduğunu sorduğumuz vakit ise “Belimden rahatsızım. O yüzden kağıt toplamaya çıkamıyorum bir müddetdir. kimi vakit konfeksiyona gidip oradan 50-60 bir şeyler alıyorum. Diğer gelirim olmuyor” diyor.
Türkan Teyze’nin konutundan ayrılıp, dereye gerçek yürüyoruz. Elindeki tahtaları taşıyan Murat’ı görür görmez, bu sefer ona selam verip konuşmaya başlıyoruz.
Ekonomik krizin, hayatlarının tüm alanını etkilediğini söyleyen Murat, kağıt toplayarak geçimini sağlıyor. İki çocuğu var. Bir biçimde onlara yetmek istediğini anlatırken yaşanan krizin en epeyce fakiri etkilediğini düşünüyor.
“Sabaha kadar ne yapacağım diye düşünüyorum”
Doğma büyüme Kuştepe’li olan Murat, uzunca bir süre kuaförlük yapmış. Lakin şimdiler de iş bulamamaktan yakınıyor. Her akşam, çocukları ve kendi için bir şeyler yapması gerektiğini düşündüğünü söyleyen Murat, “Sabaha kadar bunu düşünüp duruyorum. Kriz artık o denli bir boyuta geldi ki yarını düşünmeden uyuyamıyorum” diyor.
Gözlerinde, geleceğinden, evlatlarından kaygılı olduğu aşikâr olan Murat, “Bu sabah çocuğum konuttan çıkarken ‘Kazak giy’ dedim. ‘Baba kazağım yok, hepsi küçük geliyor artık’ dedi. Ne yapacağımı bilemedim, gönül ister çabucak gidip almak ancak alamıyorum” diyerek yaşadığı durumun kendisi için sıkıntı olduğunu belirtiyor.
72 yaşında kağıt toplayarak geçinmeye çalışıyor
Kuştepe’den çıkıp, rotamızı Tarlabaşı’na çeviriyoruz. Yeni yapılan milyonluk projelerin gölgesinde kalan öyküleri dinlemek için sokaklarına girdiğimizde, Kuştepe üzere, soba dumanının hissediyoruz. Mahalle kahvesine girip, sorularımızı sorduğumuzda, bizi Maria Teyze’ye yönlendiriyorlar.
Maria Teyze, doğma büyüme Beyoğlulu. Aslen Selanikli. Sorularımızı yanıtlamak için yanımıza geldiğinde, yaşadığı hayattan bunaldığı anlaşılıyor. Kağıt toplayarak geçimini sağladığını anlatırken “Herkese yardım çıktı lakin bana çıkmadı. Çocuklarımla 12 yıldır görüşmüyorum. 500 TL kira veriyorum, tek göz odada kalıyorum. Artık kazandığım parayla yemek almakta bile zorlanıyorum” diyor.
Fotoğrafını çekmemize müsaade vermiyor, ”Çok fotoğrafımı çektiler, kimse yardımcı olmadı. Çok soğukta kalmayayım, işe çıkamam” diyerek kapıyı kapatıyor. Kağıtları topladığı arabası, konutunun önünde bekliyor.