Vitra
New member
Tahir ile Ali Faik’in öyküsü Sözcü müellifi İsmail Saymaz, Tazminat mağduru madencilerin Ankara girişinde gerçekleştirdiği aksiyonu sonlandırmasının akabinde Manisa’ya dönüş sırasındaki trafik kazasında ömrünü kaybeden Ali Faik İnter ile Tahir Çetin’i yazdı.
Saymaz’ın bugünkü yazısı şu biçimde:
Dört gündür Ankara’nın girişinde, bir mola tesisindeydiler.
Başşehre sokulmamışlardı.
Son altı yılda 16. gelişleriydi, Somalı madencilerin.
Bu sefer, kapatılan Uyar Madencilik’te 888 çalışanın ödenmeyen mevt, iş kazası, ihbar ve kıdem tazminatlarını alabilmek için yola çıkmışlardı. İçişleri Bakanı Süleyman Soylu, 15 Ocak 2021’e dek sorunu çözeceklerini söylemiş olduği biçimde tazminatlar yatmamıştı. Canlarına tak etmişti artık.
Bir otobüs personel Bağımsız Maden İş Sendikası öncülüğünde 4 Ocak gecesi Soma’dan hareket etti.
Dönerlerse lokma…
Dönmezlerse helva yaksınlardı.
Sabaha karşı güvenlik nedeni öne sürülerek durduruldular.
Betonda yattılar.
Ağaç tabanlarında koyun koyuna uyudular.
Yol kenarında yemek yediler.
Nihayet sesleri işitildi ve beş kişilik heyet kuruldu.
Heyetten Bağımsız Maden İş Lideri Tahir Çetin, ocaklara gençliğini…
Ali Faik İnter, babasını…
Ali Kandemir, çakır gözlerini…
Metin Arslan hünerli parmaklarını vermişti.
Beş kişilik heyet TBMM’de partilerle görüştü, AK Partililerle müzakere etti.
Ankara yemin etti: Tazminatları ödemek birincil evvelari olacaktı. Sendika da mağdur listesi oluşturup bakanlığa verecekti.
Madenciler çaba etmenin kıvancı ve kazanmanın huzuru ile Soma’ya dönmek üzere 8 Temmuz gecesi araçlarına bindi.
Otobüste işçiler…
Öndeki otomobilde Tahir ile Ali Faik vardı.
Aile uzunluğu uğraş
Somalı madenciler dört kümeden oluşur: Somalılar, Kütahyalılar, Balıkesir Savaştepeliler, İzmir Kınıklılar.
42 yaşındaki Tahir, Kınık’ın Alevi köylerinden.
Üç çocuk babasıydı.
18 yılını verdi linyit ocaklarına.
Şükürler olsun ki sağ çıktı.
Ancak epey çalışanın tabutunu omuzladı.
Yerin yüzlerce metre altında kömür çıkarırken yanarak…
Göçükte ezilerek…
Grizuda parçalanarak ölenler gördü.
Soma A.Ş.’nin ocağında 13 Mayıs 2014 sabahı 301 insanı birden toprağa verdikten daha sonra ahdetti; devran bu biçimde sürmeyecekti, çabucak sendikaya yazıldı.
Kardeşleri Öncü ve Selçuk, yeğeni Volkan da peşi sıra…
Öncü, işten atıldığı için madende üç ay direndi.
Volkan ise tutuklandı.
Tahir’e gelince…
İş kazası mı geçirdi?
Birkaç yara bere hariç, asla.
Alacağı mı kaldı?
Tersine tazminatını alarak, emekli oldu.
bu biçimde kederi ne miydi?
Ezilenler için daha adil ve çalışanların yüzünün güldüğü bir dünya.
Bu kadar.
O ve arkadaşları 2018’de Bağımsız Maden İş’i kurdu.
İşverenlerle ve devletle yumruk yumruğa dövüştüler.
Birinci evvel Soma A.Ş.’de kapı dışarı edilen 3624 personelin gasp edilen tazminatları için 5 Ekim 2019’da Ankara’ya yürüme sonucu aldılar. Yüzlerce çalışanın önü Kırkağaç Çamlık’ta kesildi.
Günlerce yolda yattılar.
Direniş sonuç verdi: Türkiye Kömür İşletmeleri (TKİ) 3624 çalışana 150.6 milyon TL ödedi.
Bu, Tahirlerin birinci zaferiydi.
Madencinin yetimi
Tahir ve arkadaşları Kırkağaç’ta “Ölmek var, dönmek yok” diye slogan atarken…
Bir genç dört gün boyunca 200 metre uzaklıktan onları seyretti.
Cüretini toplayıp yanlarına geldi.
“Ağabey” dedi, “Ben de size katılabilir miyim?”
O genç, Ali Faik İnter’di.
Ali Faik, Simav’ın Bedirler köyünden.
Babası Ramazan da maden emekçisiydi. Ocaktaki altıncı ayında elektrik çarpmasından can vermişti.
Ali Faik, babası öldüğünde altı yaşındaydı.
Yetim büyüdü.
Yatılı okullarda okudu.
Annesi Nuran, Kınık’ın ovalarında yevmiyeyle domates ve pamuk toplayarak yetiştirdi Ali Faik ve kardeşi Ekber’i.
Simav’dan gelen
un ve patates olmasa aç kalırlardı.
Ali Faik, AK Parti üyesiydi.
TKİ’de takımlı dozer operatörüydü.
Taşeron personellere nazaran yüksek bir maaş ve kömür yardımı alıyordu.
Türkiye Maden-İş Sendikası’nın üyesiydi.
İşten atılmayı göze alarak, Kırkağaç’ta direnen sol görüşlü Bağımsız Maden İş’çilere katıldı.
niye mi?
Hiç tanımadığı babası için…
Ali Faik, felçli dedesi Ömer için aldığı otomobilini bile sendikaya adadı.
Ankara’ya, Ermenek’e, Muğla’ya ve Çanakkale’ye; bir direnişten başkasına gittiler.
Bir yandan, Soma’da emekçi olan köylülerine öncülük ederek, Bedirler Köyü Derneği’ni kurdu, Ali Faik.
Akabinde başkanlığı üstlendi.
Aklında köyünün yolunu asfaltlamak, imamevi inşa etmek, su problemini çözmek, çiftçi kooperatifi kurmak vardı.
Evlenmeye bile vakti kalmamıştı, bekardı.
Birebir günlerde yol arkadaşı Tahir ile Karaman’a gitti.
Ermenek’te 28 Ekim 2014’te binlerce ton su ve çamurda boğularak ölen 18 madencinin arkadaşları maaş ve tazminatlarını alamıyordu. Tahir ile Ali Faik, Ermenek’in ocaklarında ve sokaklarında sabahladı.
Fiyatların alınmasını sağladılar.
Bir yıl daha sonra…
Yani, 30 Ekim 2020 gecesi…
İzmir’i yerle bir eden sarsıntısı Soma’daki direniş çadırında haber aldılar.
Ali Faik ve arkadaşları beklemeden İzmir’e gitti.
Bayraklı’da bir apartmanın enkazından dört ceset çıkardılar.
Son seyahat
Somalıların son Ankara seferi 5 Temmuz’da başladı.
Başşehir girişindeki tesiste dört gün beklediler.
Etrafları jandarmayla çevriliydi.
Tahir, arkadaşlarına seslenirken, uğradıkları adaletsizliğe öfkeliydi:
“niçin, Allah aşkına niye? Kanunsuz, adaletsiz, beşere insan üzere kıymet vermemek… Nasıl bir adaletsizlik var, nasıl?”
Ali Faik de ant içmişti:
“Kaybettiğim babamın tazminat hakkını hala alamadım. Babamın personel arkadaşlarıyla tazminat hakkımı arıyorum. Ant olsun ki vazgeçmeyeceğiz.”
Ve başardılar.
8 Temmuz’da “Çözeceğiz” diye kelam aldılar.
Tahir ve Ali Faik önde, personel otobüsü artta, Soma’ya dönüşe geçtiler.
Yorgundular.
Lakin direnerek kazanmanın memnunluğu arasındaydiler.
Direksiyonda Ali Faik vardı.
Sabaha karşı iki yoldaşın gözleri kapandı.
Soma’ya 10 kilometre kala…
Kırkağaç’ta…
Biri mescitten, başkası cemevinden
Tahir’in kardeşi Öncü, hayvan satmak için gittiği Antalya’da aldı acı haberi.
Ali Faik’in annesi, ovaya yevmiyeye gitmek üzere bindiği emekçi servisinde…
“Öldü mü yoksa?” dedi.
Evet, öldüler.
Nazım Hikmet’in ‘Tahir ile Zühre Meselesi’ şiirinde yazdığı üzere:
“örneğin bir barikatta dövüşerek…
örneğin kuzey kutbunu keşfe giderken…
örneğin denerken damarlarında bir serumu,
ölmek ayıp olur mu?”
Olmaz!
Pekala hiç tanımadığı, bir defa bile selam alıp vermediği emekçilerin gasp edilmiş hakları için vefatına vuruşarak…
Aç kalmamak için canından vazgeçenlerle yola çıkarken…
Veyahut babasını iş cinayetinde kaybeden yetimlerin gelecekleri uğruna….
Ölmek ayıp olur mu?
Ali Faik, evvelki gün Soma’da mescitten; Tahir ise dün Kınık’ta cemevinden uğurlandı.
Artık Somalı, Ermenekli, Kozlulu, Dursunbeyli ve Mustafakemalpaşalı şehit madencilerin cennetindeler.
Saymaz’ın bugünkü yazısı şu biçimde:
Dört gündür Ankara’nın girişinde, bir mola tesisindeydiler.
Başşehre sokulmamışlardı.
Son altı yılda 16. gelişleriydi, Somalı madencilerin.
Bu sefer, kapatılan Uyar Madencilik’te 888 çalışanın ödenmeyen mevt, iş kazası, ihbar ve kıdem tazminatlarını alabilmek için yola çıkmışlardı. İçişleri Bakanı Süleyman Soylu, 15 Ocak 2021’e dek sorunu çözeceklerini söylemiş olduği biçimde tazminatlar yatmamıştı. Canlarına tak etmişti artık.
Bir otobüs personel Bağımsız Maden İş Sendikası öncülüğünde 4 Ocak gecesi Soma’dan hareket etti.
Dönerlerse lokma…
Dönmezlerse helva yaksınlardı.
Sabaha karşı güvenlik nedeni öne sürülerek durduruldular.
Betonda yattılar.
Ağaç tabanlarında koyun koyuna uyudular.
Yol kenarında yemek yediler.
Nihayet sesleri işitildi ve beş kişilik heyet kuruldu.
Heyetten Bağımsız Maden İş Lideri Tahir Çetin, ocaklara gençliğini…
Ali Faik İnter, babasını…
Ali Kandemir, çakır gözlerini…
Metin Arslan hünerli parmaklarını vermişti.
Beş kişilik heyet TBMM’de partilerle görüştü, AK Partililerle müzakere etti.
Ankara yemin etti: Tazminatları ödemek birincil evvelari olacaktı. Sendika da mağdur listesi oluşturup bakanlığa verecekti.
Madenciler çaba etmenin kıvancı ve kazanmanın huzuru ile Soma’ya dönmek üzere 8 Temmuz gecesi araçlarına bindi.
Otobüste işçiler…
Öndeki otomobilde Tahir ile Ali Faik vardı.
Aile uzunluğu uğraş
Somalı madenciler dört kümeden oluşur: Somalılar, Kütahyalılar, Balıkesir Savaştepeliler, İzmir Kınıklılar.
42 yaşındaki Tahir, Kınık’ın Alevi köylerinden.
Üç çocuk babasıydı.
18 yılını verdi linyit ocaklarına.
Şükürler olsun ki sağ çıktı.
Ancak epey çalışanın tabutunu omuzladı.
Yerin yüzlerce metre altında kömür çıkarırken yanarak…
Göçükte ezilerek…
Grizuda parçalanarak ölenler gördü.
Soma A.Ş.’nin ocağında 13 Mayıs 2014 sabahı 301 insanı birden toprağa verdikten daha sonra ahdetti; devran bu biçimde sürmeyecekti, çabucak sendikaya yazıldı.
Kardeşleri Öncü ve Selçuk, yeğeni Volkan da peşi sıra…
Öncü, işten atıldığı için madende üç ay direndi.
Volkan ise tutuklandı.
Tahir’e gelince…
İş kazası mı geçirdi?
Birkaç yara bere hariç, asla.
Alacağı mı kaldı?
Tersine tazminatını alarak, emekli oldu.
bu biçimde kederi ne miydi?
Ezilenler için daha adil ve çalışanların yüzünün güldüğü bir dünya.
Bu kadar.
O ve arkadaşları 2018’de Bağımsız Maden İş’i kurdu.
İşverenlerle ve devletle yumruk yumruğa dövüştüler.
Birinci evvel Soma A.Ş.’de kapı dışarı edilen 3624 personelin gasp edilen tazminatları için 5 Ekim 2019’da Ankara’ya yürüme sonucu aldılar. Yüzlerce çalışanın önü Kırkağaç Çamlık’ta kesildi.
Günlerce yolda yattılar.
Direniş sonuç verdi: Türkiye Kömür İşletmeleri (TKİ) 3624 çalışana 150.6 milyon TL ödedi.
Bu, Tahirlerin birinci zaferiydi.
Madencinin yetimi
Tahir ve arkadaşları Kırkağaç’ta “Ölmek var, dönmek yok” diye slogan atarken…
Bir genç dört gün boyunca 200 metre uzaklıktan onları seyretti.
Cüretini toplayıp yanlarına geldi.
“Ağabey” dedi, “Ben de size katılabilir miyim?”
O genç, Ali Faik İnter’di.
Ali Faik, Simav’ın Bedirler köyünden.
Babası Ramazan da maden emekçisiydi. Ocaktaki altıncı ayında elektrik çarpmasından can vermişti.
Ali Faik, babası öldüğünde altı yaşındaydı.
Yetim büyüdü.
Yatılı okullarda okudu.
Annesi Nuran, Kınık’ın ovalarında yevmiyeyle domates ve pamuk toplayarak yetiştirdi Ali Faik ve kardeşi Ekber’i.
Simav’dan gelen
un ve patates olmasa aç kalırlardı.
Ali Faik, AK Parti üyesiydi.
TKİ’de takımlı dozer operatörüydü.
Taşeron personellere nazaran yüksek bir maaş ve kömür yardımı alıyordu.
Türkiye Maden-İş Sendikası’nın üyesiydi.
İşten atılmayı göze alarak, Kırkağaç’ta direnen sol görüşlü Bağımsız Maden İş’çilere katıldı.
niye mi?
Hiç tanımadığı babası için…
Ali Faik, felçli dedesi Ömer için aldığı otomobilini bile sendikaya adadı.
Ankara’ya, Ermenek’e, Muğla’ya ve Çanakkale’ye; bir direnişten başkasına gittiler.
Bir yandan, Soma’da emekçi olan köylülerine öncülük ederek, Bedirler Köyü Derneği’ni kurdu, Ali Faik.
Akabinde başkanlığı üstlendi.
Aklında köyünün yolunu asfaltlamak, imamevi inşa etmek, su problemini çözmek, çiftçi kooperatifi kurmak vardı.
Evlenmeye bile vakti kalmamıştı, bekardı.
Birebir günlerde yol arkadaşı Tahir ile Karaman’a gitti.
Ermenek’te 28 Ekim 2014’te binlerce ton su ve çamurda boğularak ölen 18 madencinin arkadaşları maaş ve tazminatlarını alamıyordu. Tahir ile Ali Faik, Ermenek’in ocaklarında ve sokaklarında sabahladı.
Fiyatların alınmasını sağladılar.
Bir yıl daha sonra…
Yani, 30 Ekim 2020 gecesi…
İzmir’i yerle bir eden sarsıntısı Soma’daki direniş çadırında haber aldılar.
Ali Faik ve arkadaşları beklemeden İzmir’e gitti.
Bayraklı’da bir apartmanın enkazından dört ceset çıkardılar.
Son seyahat
Somalıların son Ankara seferi 5 Temmuz’da başladı.
Başşehir girişindeki tesiste dört gün beklediler.
Etrafları jandarmayla çevriliydi.
Tahir, arkadaşlarına seslenirken, uğradıkları adaletsizliğe öfkeliydi:
“niçin, Allah aşkına niye? Kanunsuz, adaletsiz, beşere insan üzere kıymet vermemek… Nasıl bir adaletsizlik var, nasıl?”
Ali Faik de ant içmişti:
“Kaybettiğim babamın tazminat hakkını hala alamadım. Babamın personel arkadaşlarıyla tazminat hakkımı arıyorum. Ant olsun ki vazgeçmeyeceğiz.”
Ve başardılar.
8 Temmuz’da “Çözeceğiz” diye kelam aldılar.
Tahir ve Ali Faik önde, personel otobüsü artta, Soma’ya dönüşe geçtiler.
Yorgundular.
Lakin direnerek kazanmanın memnunluğu arasındaydiler.
Direksiyonda Ali Faik vardı.
Sabaha karşı iki yoldaşın gözleri kapandı.
Soma’ya 10 kilometre kala…
Kırkağaç’ta…
Biri mescitten, başkası cemevinden
Tahir’in kardeşi Öncü, hayvan satmak için gittiği Antalya’da aldı acı haberi.
Ali Faik’in annesi, ovaya yevmiyeye gitmek üzere bindiği emekçi servisinde…
“Öldü mü yoksa?” dedi.
Evet, öldüler.
Nazım Hikmet’in ‘Tahir ile Zühre Meselesi’ şiirinde yazdığı üzere:
“örneğin bir barikatta dövüşerek…
örneğin kuzey kutbunu keşfe giderken…
örneğin denerken damarlarında bir serumu,
ölmek ayıp olur mu?”
Olmaz!
Pekala hiç tanımadığı, bir defa bile selam alıp vermediği emekçilerin gasp edilmiş hakları için vefatına vuruşarak…
Aç kalmamak için canından vazgeçenlerle yola çıkarken…
Veyahut babasını iş cinayetinde kaybeden yetimlerin gelecekleri uğruna….
Ölmek ayıp olur mu?
Ali Faik, evvelki gün Soma’da mescitten; Tahir ise dün Kınık’ta cemevinden uğurlandı.
Artık Somalı, Ermenekli, Kozlulu, Dursunbeyli ve Mustafakemalpaşalı şehit madencilerin cennetindeler.