Vitra
New member
Problem tek adamın ‘sorumsuz’ olması! Kılıçdaroğlu demiş ki; ‘Cumhurbaşkanı adayı olmak için rapor yazıp getirenler, özgeçmişini bırakanlar var’.
Medyada yeteri kadar ilgi görmedi lakin bence yılın haberi…
Özgeçmişle Cumhurbaşkanı adaylığına talip olmak!..
Nasıl açıklanır?
Özgüven patlaması denilebilir mi? Ülkeye direktörün atla deve olmadığını mı düşündüler? Yoksa birilerinin Saray’da biraz da ben yaşayayım talebi mi?
Lakin gülüp geçmemek lazım.
Yabana atmamak lazım.
Birileri ülkenin ana muhalefet partisi önderine rapor yazıp, özgeçmiş bırakıp beni cumhurbaşkanı adayı gösterin diye başvuruyorsa üzerinde düşünmek lazım.
İsterseniz şöyleki bir bakalım…
İşin sıkıntı tarafı da var kolay tarafı da…
Sıkıntı tarafınca başlayalım. Koca bir ülkeyi bir kişinin tek başına yöneteceksiniz. Büyükelçi seçiminden, vali atamasına, büyükelçi tayininden, bakan yardımcısı belirlemesine, kadar… Vilayet emniyet müdüründen ilçe emniyet, ulusal eğitim, sıhhat müdürüne kadar binlerce kişiyi seçeceksin.
Seçimin liyakat aslına dayalı olacak.
Gerçek insanları gerçek yerleşe atayacaksın.
Dış siyasette hem komşu ülkelerle cebelleşeceksin hem dünya siyasetinde kelam sahibi olmaya çalışacaksın birebir vakitte yaptığın işin kararınu alacaksın.
Rusya bi sıkıntı, ABD öteki keder, Avrupa Birliği aslına bakarsanız kaygı. Suriye’si var, Irak’ı var, Afganistan’ı var, göçmenleri var, IŞİD’i var, PKK’si var.
Var oğlu var…
Çok fazla mesai ister.
Ülke ortasında her gün onlarca karar alınıyor, yüzlerce de diyebiliriz. Onlara imza atacaksın.
Saatler alır!..
Ülkenin geleceğine yönelik yeni projeleri dinleyeceksin, beğendiklerine onay vereceksin.
Güvenlik problemi var. Terörle çaba var. Savunma Sanayii var. Öbür karar verici yok.
Tek yetki tek imza sende.
Kaymakamlar bile senden sorulur.
Ya iktisat, yatırımlar… Kimin hani ihaleyi hangi kaideler da alacağına karar vereceksin. Kupon yerlere bile. İhaleleri başı boş bırakmaya gelmez. Hepsi zapt-ı rap altında olmalı.
Bir de işin faiz/ kur tarafı var. Faizi, döviz kurunu belirleyeceksin, enflasyon gayesi koyacaksın, hayat pahalılığıyla uğraşacaksın.
Parti de değerli. Vilayet, ilçe kongrelerine gitmen lazım. Kimin vilayet ve ilçe lideri olacağını kimlerin idare heyetlerinde yer alacağını belirlemen lazım. O isimleri tanıman lazım. Görüşmen lazım. Partiye istikamet vermek için sık sık genişletilmiş vilayet, ilçe, bayan kolları, gençlik kolları liderleriyle toplantıları düzenlemek lazım.
Genel Merkez’e hakim olmak için yardımcılarınla bir ortaya gelmen onlara talimat vermen lazım.
Lazım da lazım… Daha epey şey lazım.
örneğin partinden olmayan belediyelerin faaliyetlerini engellemek için elinden gerekeni yapman lazım. Tuzaklar kurman lazım..
Haa bu ortada kamu bankaları var. BOTAŞ var, Türk Petrolleri, THY , PTT, Çaykur, Telekom, Türkcell, Türksat, Eti Maden üzere onlarca kurum var.
Varlık Fonu İdare Heyeti Lideri olarak bunlarla da uğraşman gerekir.
Bu alana da mesai ayırman lazım.
Gün 24 saat değil 72 saat olsa yetmez…
bakılırsavin güç tarafı bu.
Kolay tarafı ise aldığın hiç bir karardan, yaptığın hiç bir icraatından, verdiğin hiç bir buyruktan sorumlu değilsin.
Kimse sormuyor, sorgulayamıyor.
Karar ver, dene olmadı mı vazgeç, öbür yolu seç, o da mı olmadı üçüncü yola gir.
Anayasa’ya bakılırsa Meclis bile soru soramıyor…
Anayasa’ya bakılırsa yasama organı yürütmeyi denetleyemiyor.
İstediğini yap, al alma, ver verme, sat satma karışan yok.
Misal diyeceksiniz..
Onlarca örnek var da… Bir ikisiyle yetineyim.
Dünyada ikiz kulelerin vurulmasıyla başlayan bol para devri bitince bizim iktisat tökezlemeye başladı. Daha doğrusu çuvalladı.
Faizi yüzde 24’e kadar çıkararak enflasyonu ve kuru dizginlemeye kalktılar. daha sonra Anayasa bakılırsa bizi tek başına yöneten zat bu yanlış dedi; faiz sebep enflasyon sonuçtur tezini ortaya attı.
Merkez Bankası Başkanı’nı kovdu, yenisi faizi süratle aşağıya indirdi. Enflasyon da birebir süratle inmedi üstüne üstlük döviz kuru patladı. Merkez Bankası piyasaya para satarak kuru tutmaya çalıştı. Bu uğurda 125 milyar dolar harcadı. Merkez Bankası’nın kasasında kendi parası kalmadı.
Bu kadar paraya karşın döviz kuru bir daha patladı. O Merkez Bankası Lideri da kovuldu. Maliye Bakanı da istifa etti.
Yenileri geldi. Haydi, faiz bir daha yükseltildi. Yüzde 19’lara çıkarıldı. Emel kura hâkim olmak ekonomiyi soğutarak enflasyonu düşürmekti.
Saray beğenmedi. O da gece yarısı gitti. Yerine gelenin ne dediği ne yaptı aşikâr olmadı. Piyasaya daima palavra söylemiş oldu. Sonuçta kuru (dolar/Euro) hür bıraktığı, enflasyonla uğraştan vazgeçtiği ortaya çıktı.
Sorum şu: Bu üç, hatta dört farklı politikayı tıpkı kişi uyguladı.
Deneme yanılma yöntemiyle…
Bu sebeple bu ülkeyi yönetmek kolay. İstediğini yap sorumluluğun yok!
İhalelerde de o denli. Hesap etmişler 13 kent hastanesine 2024 yılına kadar ödenecek kira ile emsal 59 hastane yapılabiliyormuş.
Bu parayı niye saçtınız diye hesap soruluyor mu?
Daha kaç örnek vereyim. Verilen garantinin yüzde 90’i bile gerçekleşmeyen Zafer Havaalanı’nı mı anlatayım, daha uçak inmeyen bir daha yolcu garantisiyle yapılan Balıkesir havaalanından mı kelam edeyim.
Ölür biteriz, beka problemimiz, hava savunma sistemimiz yok acil koduyla 2.5 milyar dolara alarak hangara kilitlediğimiz S/400 füzelerini mi söyleyeyim.
Çok uzattım…
Sayfalarca örnek verilebilir.
Kelamın özü şu. Ülkeyi bu biçimde yönetiliyorsa olağan yüzlerce hatta binlerce kişi talip olur.
Kafana bakılırsa takıl, ruh haline bakılırsa karar ver, hazinenin parasını kendi paran üzere harca, Uçaklar al, araçlar al, saraylar yaptır; ne karışan var ne hesap soran…
Osmanlı padişahları bile bu kadar rahat değildi…
Sorun tek adamın sorumsuz olması. Sorgu sual edilememesi.
Aldığı her karardan, yaptığı her icraattan sorumlu olsa o makama aday olmak için özgeçmiş bırakan güç çıkar…
Medyada yeteri kadar ilgi görmedi lakin bence yılın haberi…
Özgeçmişle Cumhurbaşkanı adaylığına talip olmak!..
Nasıl açıklanır?
Özgüven patlaması denilebilir mi? Ülkeye direktörün atla deve olmadığını mı düşündüler? Yoksa birilerinin Saray’da biraz da ben yaşayayım talebi mi?
Lakin gülüp geçmemek lazım.
Yabana atmamak lazım.
Birileri ülkenin ana muhalefet partisi önderine rapor yazıp, özgeçmiş bırakıp beni cumhurbaşkanı adayı gösterin diye başvuruyorsa üzerinde düşünmek lazım.
İsterseniz şöyleki bir bakalım…
İşin sıkıntı tarafı da var kolay tarafı da…
Sıkıntı tarafınca başlayalım. Koca bir ülkeyi bir kişinin tek başına yöneteceksiniz. Büyükelçi seçiminden, vali atamasına, büyükelçi tayininden, bakan yardımcısı belirlemesine, kadar… Vilayet emniyet müdüründen ilçe emniyet, ulusal eğitim, sıhhat müdürüne kadar binlerce kişiyi seçeceksin.
Seçimin liyakat aslına dayalı olacak.
Gerçek insanları gerçek yerleşe atayacaksın.
Dış siyasette hem komşu ülkelerle cebelleşeceksin hem dünya siyasetinde kelam sahibi olmaya çalışacaksın birebir vakitte yaptığın işin kararınu alacaksın.
Rusya bi sıkıntı, ABD öteki keder, Avrupa Birliği aslına bakarsanız kaygı. Suriye’si var, Irak’ı var, Afganistan’ı var, göçmenleri var, IŞİD’i var, PKK’si var.
Var oğlu var…
Çok fazla mesai ister.
Ülke ortasında her gün onlarca karar alınıyor, yüzlerce de diyebiliriz. Onlara imza atacaksın.
Saatler alır!..
Ülkenin geleceğine yönelik yeni projeleri dinleyeceksin, beğendiklerine onay vereceksin.
Güvenlik problemi var. Terörle çaba var. Savunma Sanayii var. Öbür karar verici yok.
Tek yetki tek imza sende.
Kaymakamlar bile senden sorulur.
Ya iktisat, yatırımlar… Kimin hani ihaleyi hangi kaideler da alacağına karar vereceksin. Kupon yerlere bile. İhaleleri başı boş bırakmaya gelmez. Hepsi zapt-ı rap altında olmalı.
Bir de işin faiz/ kur tarafı var. Faizi, döviz kurunu belirleyeceksin, enflasyon gayesi koyacaksın, hayat pahalılığıyla uğraşacaksın.
Parti de değerli. Vilayet, ilçe kongrelerine gitmen lazım. Kimin vilayet ve ilçe lideri olacağını kimlerin idare heyetlerinde yer alacağını belirlemen lazım. O isimleri tanıman lazım. Görüşmen lazım. Partiye istikamet vermek için sık sık genişletilmiş vilayet, ilçe, bayan kolları, gençlik kolları liderleriyle toplantıları düzenlemek lazım.
Genel Merkez’e hakim olmak için yardımcılarınla bir ortaya gelmen onlara talimat vermen lazım.
Lazım da lazım… Daha epey şey lazım.
örneğin partinden olmayan belediyelerin faaliyetlerini engellemek için elinden gerekeni yapman lazım. Tuzaklar kurman lazım..
Haa bu ortada kamu bankaları var. BOTAŞ var, Türk Petrolleri, THY , PTT, Çaykur, Telekom, Türkcell, Türksat, Eti Maden üzere onlarca kurum var.
Varlık Fonu İdare Heyeti Lideri olarak bunlarla da uğraşman gerekir.
Bu alana da mesai ayırman lazım.
Gün 24 saat değil 72 saat olsa yetmez…
bakılırsavin güç tarafı bu.
Kolay tarafı ise aldığın hiç bir karardan, yaptığın hiç bir icraatından, verdiğin hiç bir buyruktan sorumlu değilsin.
Kimse sormuyor, sorgulayamıyor.
Karar ver, dene olmadı mı vazgeç, öbür yolu seç, o da mı olmadı üçüncü yola gir.
Anayasa’ya bakılırsa Meclis bile soru soramıyor…
Anayasa’ya bakılırsa yasama organı yürütmeyi denetleyemiyor.
İstediğini yap, al alma, ver verme, sat satma karışan yok.
Misal diyeceksiniz..
Onlarca örnek var da… Bir ikisiyle yetineyim.
Dünyada ikiz kulelerin vurulmasıyla başlayan bol para devri bitince bizim iktisat tökezlemeye başladı. Daha doğrusu çuvalladı.
Faizi yüzde 24’e kadar çıkararak enflasyonu ve kuru dizginlemeye kalktılar. daha sonra Anayasa bakılırsa bizi tek başına yöneten zat bu yanlış dedi; faiz sebep enflasyon sonuçtur tezini ortaya attı.
Merkez Bankası Başkanı’nı kovdu, yenisi faizi süratle aşağıya indirdi. Enflasyon da birebir süratle inmedi üstüne üstlük döviz kuru patladı. Merkez Bankası piyasaya para satarak kuru tutmaya çalıştı. Bu uğurda 125 milyar dolar harcadı. Merkez Bankası’nın kasasında kendi parası kalmadı.
Bu kadar paraya karşın döviz kuru bir daha patladı. O Merkez Bankası Lideri da kovuldu. Maliye Bakanı da istifa etti.
Yenileri geldi. Haydi, faiz bir daha yükseltildi. Yüzde 19’lara çıkarıldı. Emel kura hâkim olmak ekonomiyi soğutarak enflasyonu düşürmekti.
Saray beğenmedi. O da gece yarısı gitti. Yerine gelenin ne dediği ne yaptı aşikâr olmadı. Piyasaya daima palavra söylemiş oldu. Sonuçta kuru (dolar/Euro) hür bıraktığı, enflasyonla uğraştan vazgeçtiği ortaya çıktı.
Sorum şu: Bu üç, hatta dört farklı politikayı tıpkı kişi uyguladı.
Deneme yanılma yöntemiyle…
Bu sebeple bu ülkeyi yönetmek kolay. İstediğini yap sorumluluğun yok!
İhalelerde de o denli. Hesap etmişler 13 kent hastanesine 2024 yılına kadar ödenecek kira ile emsal 59 hastane yapılabiliyormuş.
Bu parayı niye saçtınız diye hesap soruluyor mu?
Daha kaç örnek vereyim. Verilen garantinin yüzde 90’i bile gerçekleşmeyen Zafer Havaalanı’nı mı anlatayım, daha uçak inmeyen bir daha yolcu garantisiyle yapılan Balıkesir havaalanından mı kelam edeyim.
Ölür biteriz, beka problemimiz, hava savunma sistemimiz yok acil koduyla 2.5 milyar dolara alarak hangara kilitlediğimiz S/400 füzelerini mi söyleyeyim.
Çok uzattım…
Sayfalarca örnek verilebilir.
Kelamın özü şu. Ülkeyi bu biçimde yönetiliyorsa olağan yüzlerce hatta binlerce kişi talip olur.
Kafana bakılırsa takıl, ruh haline bakılırsa karar ver, hazinenin parasını kendi paran üzere harca, Uçaklar al, araçlar al, saraylar yaptır; ne karışan var ne hesap soran…
Osmanlı padişahları bile bu kadar rahat değildi…
Sorun tek adamın sorumsuz olması. Sorgu sual edilememesi.
Aldığı her karardan, yaptığı her icraattan sorumlu olsa o makama aday olmak için özgeçmiş bırakan güç çıkar…