Vitra
New member
O nasıl açıklamadır o denli Demagojide üstüne yoktu hakikaten. yıllar geçti hala yeri doldurulamadı Süleyman Demirel’in. Son derece etik dışı bir telaffuz bulunmasına karşın demagojinin yararını görmüş bir önderdi. Kolay değil 78 jenerasyonuna mensup biri olarak bendenizin de hayatında uzunca bir yer tutmuştu, şahit olmuşumdur bu yanına. Kuşkusuz karşıydık, savunduğumuz her ne var ise onun zıddıydı zira. Şimdikilerle içinde onun lehine büyük bir kalite farkının olduğu da bir gerçektir lakin.
Şu demagoji dediğimiz kavram, “doğru üzere görünen yalan/yanlış ifade” olarak özetlenebilir, özetlemek gerekirse. Demirel bunun ekmeğini epeyce yemiştir. Kavramları dilediği hale sokmada üstüne yoktu. CHP karşısında büyük bir mağlubiyet aldığı seçimler daha sonrası “artık söyleyecek lafı kalmamıştır” dendiğini hatırlarım. Büyük bir mağlubiyetten daha sonra ne söyleyebilirdi ki hakikaten de? Fakat yanıltmıştı, “artık bir şey söyleyemez” diyenleri. Akşam haber bülteninde “millet bize muhalefet bakılırsavi verdi” diyerek kabul etmişti mağlubiyetini, “yenilgi” ya da “kaybetmek” sözcüklerini kullanmadan. Açıkça karşı çıkamadığı olgulara ait o kadar ustalıkla kurardı ki cümlelerini, karşı mıdır değil midir anlayamazdı kişi kolay kolay. “İcabı halinde feminizm çok yararlıdır” cümlesi örnektir bu dediğime.
Bir sefer tökezlemişti
O kadar usta bir demagogtu ki, sarf ettiği, “yollar yürümekle aşınmaz” lafı yüzünden onu demokrat sanıp, mesela halkın şov, yürüyüş hakkının yanında olduğunu düşünenler de çıkmıştı. halbuki kendisine yönelik her türlü protestoyu (yürüyüş dahil) küçümsemek için, “yel kayadan ne alır” manasında kullanmıştı o vecizeyi. Kaya kendisiydi alışılmış. Bu büyük “sanatta” yalnızca bir sefer baltayı taşa vurduğunu hatırlarım; “bana sağcılar cinayet işliyor dedirtemezsiniz” demişti. Nasıl oldu hala şaşarım; bu mevzuda düşündüğü buysa, farklı bir sözle tıpkı kararın çıktığı bir kelam edebilirdi, kendisini fazla rezil etmeden. Demek ki kimi vakit nutku tutulabiliyor insanın. Lakin kabul edelim ki Demirel “lafı evirip çevirmede” harikaydı.
Birebirini AKP Genel Başkanı’nda da görmek isterdim doğrusu. Prosedür olarak demagojiye inandığına eminim, ancak yapmayı pek beceremiyor doğrusu. Zira demagoji, zehir üzere bir akıl, yeterli bir donanım gerektirir. beraberinde Cumhurbaşkanı da olan AKP Genel Lideri önünü gerisini düşünmeden konuşuyor malum. “İsteseniz de istemeseniz de olacak” ya da “anırsalar da anırmasalar da elhamdülillah biz yanlışsız yoldayız” çeşidi telaffuzlarından de anlaşıldığı üzere son derece “toksik” biri genel lider. beraberinde, olanı farklı gösterme üzere bir huyu da var. Olumsuzluğu kabullenemiyor. Zira bunu gurur sorunu yapıyor; memlekette makus giden hiç bir şey yok ona kalırsa. “Dert üstü murat üstüyüz” katiyetle. Enflasyon falan da olağan, hatta dünyanın öteki ülkelerinde daha da makûs. halbuki Demirel iktidardayken döviz kıtlığını “70 cente muhtacız” diyerek kabul edecek kadar gerçeğe bağlı bir tanesiydi. Zira demagoji kaldırmaz bir durumdu ülkenin ortasında bulunduğu o periyot.
Tüm bunları bana düşündürten AKP Genel Başkanı’nın 1915 Çanakkale Köprüsü’nün açılışına ait geri adım atarken yaptığı açılamadaki tabiri oldu. Son vakit içinderda sıkça yaptığı için “geri adım atmasına” takılı değilim. Fakat “isteseler de istemeseler de olacak” çeşidi bir üslup tutturmuş olan genel liderin o halinden eser kalmadığı da dikkat çekmeyecek üzere değil. Toplumsal medya hesabından yaptığı açıklama şuydu: “Planlanandan bir buçuk yıl evvel tamamladığımız, bir an evvelce milletimizin hizmetine sunmak için 26 Şubat’ta açmayı planladığımız 1915 Çanakkale Köprümüzün açılışını, vatandaşlarımızın talebi üzerine Çanakkale Zaferi’mizin yıl dönümünde, 18 Mart’ta gerçekleştirme sonucu aldık”.
Reaksiyonun ismi talep oldu
Neresinden tutsanız elinizde kalır tipten bir açıklama bu. Tek sözle de felaket. 26 Şubat’ın genel liderin doğum günü olduğunu öğrendik, biliyoruz. Açıklamadan anladığım şunlar; birincisi; açılış 26 Şubat’ta yapılacakmış olağanda. Çanakkale Zaferi’nin kutlandığı 18 Mart’ta açılsın diye milletin talebi varmış demek ki, genel liderin aklında yokmuş bile. İkincisi; milletin yansısına “talep” denmesi de dikkat cazip. Gerçeği saklama konusunda düzgün olduğunu biliyoruz, artırımlara da fiyat ayarlaması diyor, malum. Üçüncüsü; “milletin” yapılmamasını istediği her şeyi yapan genel lider talebe malebe kulak asmaz, demek ki erken seçim yakın. Dördüncüsü genel liderin doğum günü olan 26 Şubat’ta açılış yapma garabetinden duyulan bir öfke yokmuş üzere, neredeyse “milletin ricası” üzerine bu tarihten vazgeçildiği sav ediliyor. Kibre bakar mısınız?
Bazılarının önemli ciddi “hatip” sandığı genel liderin bilinçaltındakini sık sık dışarı vurduğunu biliyoruz. Akım derken kimi vakit “akım” diyemiyor. “Af edersiniz Ermeni” ya da “Kökeni Kürt olabilir, lakin bu millete hizmet etmenin şuurunda” üzere “normal” bir ülkede skandal sayılacak açıklamaları oldu, malum. Yani kendini kolay ele veren biri genel lider. Şu son açıklamasından da anlaşıldığı üzere.
Demirel bu biçimde yapmazdı. Kendisine “Çoban Sülü” falan dedirterek “millete” ne kadar yakın olduğunu göstermeyi severdi lakin yüksek sınıfların temsilcisiydi sonuçta. Tuhaftır, pek kibri yoktu. halbuki ne bileyim, kibirli olmak için çok donanıma sahipti. Yabancı lisan bilirdi mesela, uzun yıllar bürokrat olarak çalıştığı için devleti de tanırdı, inanmayacaksınız lakin cet da binerdi, düşmeden.
Üstelik diploması da vardı.
Şu demagoji dediğimiz kavram, “doğru üzere görünen yalan/yanlış ifade” olarak özetlenebilir, özetlemek gerekirse. Demirel bunun ekmeğini epeyce yemiştir. Kavramları dilediği hale sokmada üstüne yoktu. CHP karşısında büyük bir mağlubiyet aldığı seçimler daha sonrası “artık söyleyecek lafı kalmamıştır” dendiğini hatırlarım. Büyük bir mağlubiyetten daha sonra ne söyleyebilirdi ki hakikaten de? Fakat yanıltmıştı, “artık bir şey söyleyemez” diyenleri. Akşam haber bülteninde “millet bize muhalefet bakılırsavi verdi” diyerek kabul etmişti mağlubiyetini, “yenilgi” ya da “kaybetmek” sözcüklerini kullanmadan. Açıkça karşı çıkamadığı olgulara ait o kadar ustalıkla kurardı ki cümlelerini, karşı mıdır değil midir anlayamazdı kişi kolay kolay. “İcabı halinde feminizm çok yararlıdır” cümlesi örnektir bu dediğime.
Bir sefer tökezlemişti
O kadar usta bir demagogtu ki, sarf ettiği, “yollar yürümekle aşınmaz” lafı yüzünden onu demokrat sanıp, mesela halkın şov, yürüyüş hakkının yanında olduğunu düşünenler de çıkmıştı. halbuki kendisine yönelik her türlü protestoyu (yürüyüş dahil) küçümsemek için, “yel kayadan ne alır” manasında kullanmıştı o vecizeyi. Kaya kendisiydi alışılmış. Bu büyük “sanatta” yalnızca bir sefer baltayı taşa vurduğunu hatırlarım; “bana sağcılar cinayet işliyor dedirtemezsiniz” demişti. Nasıl oldu hala şaşarım; bu mevzuda düşündüğü buysa, farklı bir sözle tıpkı kararın çıktığı bir kelam edebilirdi, kendisini fazla rezil etmeden. Demek ki kimi vakit nutku tutulabiliyor insanın. Lakin kabul edelim ki Demirel “lafı evirip çevirmede” harikaydı.
Birebirini AKP Genel Başkanı’nda da görmek isterdim doğrusu. Prosedür olarak demagojiye inandığına eminim, ancak yapmayı pek beceremiyor doğrusu. Zira demagoji, zehir üzere bir akıl, yeterli bir donanım gerektirir. beraberinde Cumhurbaşkanı da olan AKP Genel Lideri önünü gerisini düşünmeden konuşuyor malum. “İsteseniz de istemeseniz de olacak” ya da “anırsalar da anırmasalar da elhamdülillah biz yanlışsız yoldayız” çeşidi telaffuzlarından de anlaşıldığı üzere son derece “toksik” biri genel lider. beraberinde, olanı farklı gösterme üzere bir huyu da var. Olumsuzluğu kabullenemiyor. Zira bunu gurur sorunu yapıyor; memlekette makus giden hiç bir şey yok ona kalırsa. “Dert üstü murat üstüyüz” katiyetle. Enflasyon falan da olağan, hatta dünyanın öteki ülkelerinde daha da makûs. halbuki Demirel iktidardayken döviz kıtlığını “70 cente muhtacız” diyerek kabul edecek kadar gerçeğe bağlı bir tanesiydi. Zira demagoji kaldırmaz bir durumdu ülkenin ortasında bulunduğu o periyot.
Tüm bunları bana düşündürten AKP Genel Başkanı’nın 1915 Çanakkale Köprüsü’nün açılışına ait geri adım atarken yaptığı açılamadaki tabiri oldu. Son vakit içinderda sıkça yaptığı için “geri adım atmasına” takılı değilim. Fakat “isteseler de istemeseler de olacak” çeşidi bir üslup tutturmuş olan genel liderin o halinden eser kalmadığı da dikkat çekmeyecek üzere değil. Toplumsal medya hesabından yaptığı açıklama şuydu: “Planlanandan bir buçuk yıl evvel tamamladığımız, bir an evvelce milletimizin hizmetine sunmak için 26 Şubat’ta açmayı planladığımız 1915 Çanakkale Köprümüzün açılışını, vatandaşlarımızın talebi üzerine Çanakkale Zaferi’mizin yıl dönümünde, 18 Mart’ta gerçekleştirme sonucu aldık”.
Reaksiyonun ismi talep oldu
Neresinden tutsanız elinizde kalır tipten bir açıklama bu. Tek sözle de felaket. 26 Şubat’ın genel liderin doğum günü olduğunu öğrendik, biliyoruz. Açıklamadan anladığım şunlar; birincisi; açılış 26 Şubat’ta yapılacakmış olağanda. Çanakkale Zaferi’nin kutlandığı 18 Mart’ta açılsın diye milletin talebi varmış demek ki, genel liderin aklında yokmuş bile. İkincisi; milletin yansısına “talep” denmesi de dikkat cazip. Gerçeği saklama konusunda düzgün olduğunu biliyoruz, artırımlara da fiyat ayarlaması diyor, malum. Üçüncüsü; “milletin” yapılmamasını istediği her şeyi yapan genel lider talebe malebe kulak asmaz, demek ki erken seçim yakın. Dördüncüsü genel liderin doğum günü olan 26 Şubat’ta açılış yapma garabetinden duyulan bir öfke yokmuş üzere, neredeyse “milletin ricası” üzerine bu tarihten vazgeçildiği sav ediliyor. Kibre bakar mısınız?
Bazılarının önemli ciddi “hatip” sandığı genel liderin bilinçaltındakini sık sık dışarı vurduğunu biliyoruz. Akım derken kimi vakit “akım” diyemiyor. “Af edersiniz Ermeni” ya da “Kökeni Kürt olabilir, lakin bu millete hizmet etmenin şuurunda” üzere “normal” bir ülkede skandal sayılacak açıklamaları oldu, malum. Yani kendini kolay ele veren biri genel lider. Şu son açıklamasından da anlaşıldığı üzere.
Demirel bu biçimde yapmazdı. Kendisine “Çoban Sülü” falan dedirterek “millete” ne kadar yakın olduğunu göstermeyi severdi lakin yüksek sınıfların temsilcisiydi sonuçta. Tuhaftır, pek kibri yoktu. halbuki ne bileyim, kibirli olmak için çok donanıma sahipti. Yabancı lisan bilirdi mesela, uzun yıllar bürokrat olarak çalıştığı için devleti de tanırdı, inanmayacaksınız lakin cet da binerdi, düşmeden.
Üstelik diploması da vardı.