Vitra
New member
Menekşe gözler kapandı.. Hani diyor ya Nazım.. Bayanlar, bizim bayanlar..
Unutulmaz roman kahramanları ortasında bayan karakterler beni daha epeyce tesirler.. Yüzyıllık Yalnızlık’taki Ursula çabucak geliyor aklımın en derim kıvrımlarına..
Sahi okuduktan daha sonra kim unutabilir ezilenlerin haykıran sesi Maksim Gorki’nin Ana’sını.. Sosyalist ihtilal evresindeki bir toplumun sancılarını yüreğinde duyumsayan, oğlu Pavel’e ve onun arkadaşlarına “yoldaşlık” eden Nilovna’yı..
Pekala “Rüzgâr Üzere Geçti”nin Scarlett O’Hara’sına ne demeli? Yakınlarının vefatına şahit olan, sahip olduğu her şeyi yitiren lakin bir daha de yaşama bağlı kalan ve umudunu hiç tüketmeyen bayan..
JEANNE D’ARCTAN ANNA KARENİNA, MERYEMCE’YE.
Aklınıza Yüzyıl Savaşları’nı getirin. Gördüğü bir duştan daha sonra çocuk yaşta Fransa ordusuna katılıp İngilizlere karşı zaferler kazanan lakin sonunda cadılık suçlamasıyla Britanya’da canlı diri yakılan Azize Jeanne D’Arc’ı..
Biter mi bayan kahramanlar…
Özgür olmanın, kendini arayışın, toplumla zıtlaşmanın bedelini, hayatını sonlandırarak ödeyen Madame Bovary’yi nereye koyarım sanki? Pekala, saf ve pak bir evliliğin memnunluğu ile yasak bir münasebetin düş kırıklıkları içinde direnen Anna Karenina’ya ne demeli?
Halide Edip’in Ateşten Gömlek’teki Ayşe’si; Reşat Nuri Güntekin’in ele avuca sığmaz Çalıkuşu Feride’si.. Yaşar Kemal’in direngenliğiyle tabiata ve toplumsal etrafa meydan okuyan Meryemce’si..
Daha nicelerini sayabilirim..
Bizim de bir Fatma Girik vardı.. Bu sabaha kadar vardı. Artık yok.. O da bir roman yazdı hayatı boyunca.. Kendisini yazdı..
13 Aralık 2020’de Görkemli Anılar‘da konuğumuz olmuştu. Katıldığı son televizyon programıydı.. O günden daha sonra sıhhatiyle boğuşup durdu..
O gün yayında kendisini anlattı..
“Hep olduğum üzere oldum. Ne isem oydum. Eğilip bükülmedim. Daima dobra oldum. Ezilen, hor görülen bayanları oynardım ancak daima eli belinde meydan okuyan bir karakterdim”
Madenciyi de omuz verdi sinema işçisine de..
Yeşilçam’daki çıkışı Ezo Gelin sinemasıyla olmuştu. O sinemada okuduğu “Alim” türküsünü okumak istedi o gün yayında. Okudu. Hüzünlendi. His dolu saniyelerle bizleri kaskatı kesti. “İyileşip sinema çekeceğim, Bodrum’da koşarak, manav dostlarımı selamlayacağım” demişti. Olmadı..
Fatma Girik diğer bir dünyaydı.. Bir unsur bayanıydı, muazzam oyunculuğuyla birlikte.. Yeri geldi Zonguldak’taki madenci için yürüdü. Yanında da Uğur Mumcu, İlhan Selçuk, Ali Sirmen, Yaşar Seyman’la bir arada.. Yeri geldi işçiler için 1 Mayıs’ta yürüdü.. Elinde megafonla korteje rota verdi..
METİN GÖKTEPE DAVASINI DA TAKİP ETTİ
Kimse bilmez, ben de Meryem Göktepe’den öğrendim. “Kelam Fato’da programiyla Metin Göktepe’nin davası da kalın sis perdesini araladı”
O programla ezilen, haksızlığa uğrayan insanların “Fato Abla”sı oldu..
“Sanatcı itiraz eder, meydan okur, toplumsal konularda susmaz” demişti Görkemli Hatıralar’da.. Artık sus-pus olan sanatkarları görür görmez Fatma Girik’in kıymetini, duruşunu daha güzel anlıyorum.
Oynadığı sayısız sinemayla bir ülkenin gönlüne kazındı.. Dört yapraklı yoncanın bence en yeşiliydi o.. Hoş sürücü Nebahat.. Ezo gelin.. Sevatap.. Kanlı Nigar.. Ve Kaç karakter.. Yılanların Öcü’ndeki Irazca.. Bana nazaran en güzel karakter.. O nasıl oyunculuktu..
Fatma Girik hiç bir vakit sırça köşk merakına girmedi. Yakınlarına iktidardan takviye almak için yandaş olmadı.. Duruşu vardı onun. Unsur dolu bir geçmişi var..
Bugün her konuttan bir cenaze kalktı güya.. Madenciler için birlikte yürüdüğü Uğur Mumcu’nun sonsuzluğa gittiği 24 Ocak’ta o da gitti. Devrimciler yalnız yürümez dercesine..
Bu dünyadan bir Fatma Girik geçti..
Unutulmaz roman kahramanları ortasında bayan karakterler beni daha epeyce tesirler.. Yüzyıllık Yalnızlık’taki Ursula çabucak geliyor aklımın en derim kıvrımlarına..
Sahi okuduktan daha sonra kim unutabilir ezilenlerin haykıran sesi Maksim Gorki’nin Ana’sını.. Sosyalist ihtilal evresindeki bir toplumun sancılarını yüreğinde duyumsayan, oğlu Pavel’e ve onun arkadaşlarına “yoldaşlık” eden Nilovna’yı..
Pekala “Rüzgâr Üzere Geçti”nin Scarlett O’Hara’sına ne demeli? Yakınlarının vefatına şahit olan, sahip olduğu her şeyi yitiren lakin bir daha de yaşama bağlı kalan ve umudunu hiç tüketmeyen bayan..
JEANNE D’ARCTAN ANNA KARENİNA, MERYEMCE’YE.
Aklınıza Yüzyıl Savaşları’nı getirin. Gördüğü bir duştan daha sonra çocuk yaşta Fransa ordusuna katılıp İngilizlere karşı zaferler kazanan lakin sonunda cadılık suçlamasıyla Britanya’da canlı diri yakılan Azize Jeanne D’Arc’ı..
Biter mi bayan kahramanlar…
Özgür olmanın, kendini arayışın, toplumla zıtlaşmanın bedelini, hayatını sonlandırarak ödeyen Madame Bovary’yi nereye koyarım sanki? Pekala, saf ve pak bir evliliğin memnunluğu ile yasak bir münasebetin düş kırıklıkları içinde direnen Anna Karenina’ya ne demeli?
Halide Edip’in Ateşten Gömlek’teki Ayşe’si; Reşat Nuri Güntekin’in ele avuca sığmaz Çalıkuşu Feride’si.. Yaşar Kemal’in direngenliğiyle tabiata ve toplumsal etrafa meydan okuyan Meryemce’si..
Daha nicelerini sayabilirim..
Bizim de bir Fatma Girik vardı.. Bu sabaha kadar vardı. Artık yok.. O da bir roman yazdı hayatı boyunca.. Kendisini yazdı..
13 Aralık 2020’de Görkemli Anılar‘da konuğumuz olmuştu. Katıldığı son televizyon programıydı.. O günden daha sonra sıhhatiyle boğuşup durdu..
O gün yayında kendisini anlattı..
“Hep olduğum üzere oldum. Ne isem oydum. Eğilip bükülmedim. Daima dobra oldum. Ezilen, hor görülen bayanları oynardım ancak daima eli belinde meydan okuyan bir karakterdim”
Madenciyi de omuz verdi sinema işçisine de..
Yeşilçam’daki çıkışı Ezo Gelin sinemasıyla olmuştu. O sinemada okuduğu “Alim” türküsünü okumak istedi o gün yayında. Okudu. Hüzünlendi. His dolu saniyelerle bizleri kaskatı kesti. “İyileşip sinema çekeceğim, Bodrum’da koşarak, manav dostlarımı selamlayacağım” demişti. Olmadı..
Fatma Girik diğer bir dünyaydı.. Bir unsur bayanıydı, muazzam oyunculuğuyla birlikte.. Yeri geldi Zonguldak’taki madenci için yürüdü. Yanında da Uğur Mumcu, İlhan Selçuk, Ali Sirmen, Yaşar Seyman’la bir arada.. Yeri geldi işçiler için 1 Mayıs’ta yürüdü.. Elinde megafonla korteje rota verdi..
METİN GÖKTEPE DAVASINI DA TAKİP ETTİ
Kimse bilmez, ben de Meryem Göktepe’den öğrendim. “Kelam Fato’da programiyla Metin Göktepe’nin davası da kalın sis perdesini araladı”
O programla ezilen, haksızlığa uğrayan insanların “Fato Abla”sı oldu..
“Sanatcı itiraz eder, meydan okur, toplumsal konularda susmaz” demişti Görkemli Hatıralar’da.. Artık sus-pus olan sanatkarları görür görmez Fatma Girik’in kıymetini, duruşunu daha güzel anlıyorum.
Oynadığı sayısız sinemayla bir ülkenin gönlüne kazındı.. Dört yapraklı yoncanın bence en yeşiliydi o.. Hoş sürücü Nebahat.. Ezo gelin.. Sevatap.. Kanlı Nigar.. Ve Kaç karakter.. Yılanların Öcü’ndeki Irazca.. Bana nazaran en güzel karakter.. O nasıl oyunculuktu..
Fatma Girik hiç bir vakit sırça köşk merakına girmedi. Yakınlarına iktidardan takviye almak için yandaş olmadı.. Duruşu vardı onun. Unsur dolu bir geçmişi var..
Bugün her konuttan bir cenaze kalktı güya.. Madenciler için birlikte yürüdüğü Uğur Mumcu’nun sonsuzluğa gittiği 24 Ocak’ta o da gitti. Devrimciler yalnız yürümez dercesine..
Bu dünyadan bir Fatma Girik geçti..