Vitra
New member
Gerçeklerden uzak duran iktidar İktidar gerçeklerden uzak duruyor.
Ülkede yaşanan artırım yağmuru, üç haneli enflasyon, satın alma gücü her gün düşen Türk Lirası, köle üzere çalıştırılan personellerin isyanı yokmuş üzere davranan bir iktidar var. Bu olup bitenler karşısında bir sorumluluk da üstlenmiyor.
Kurye personeller patronlarına karşı direniyorlar. Kontak kapatmalar, üretimi durdurmalar, iş boykotları, grevler yaygınlaşıyor. Ülkenin değişik yerlerinde beşerler ellerinde elektrik, doğal gaz faturaları sokakta iktidarı protesto ediyorlar. Elektrik faturalarında yüzde 50’den yüzde 200’e kadar varan artışlar karşısında vatandaşlar ne yapacaklarını, nereye başvuracaklarını şaşırmış durumdalar.
Lakin iktidar diğer bir dünyadan öbür öyküler anlatıyor.
Geçim sıkıntısıyla boğuşan vatandaşa “eskiden mum vardı, gaz lambası vardı” örnekleri veriliyor. “her insanın meskeninde buzdolabı var” deniliyor. “Havaalanı mı vardı, üniversite mi vardı” diye soruluyor.
Güya elektriği bu iktidar bulmuş, buzdolabını icat etmiş, Türkiye’yi birinci defa havaalanıyla, uçakla, üniversiteyle tanıştırmış üzere.
Gaz lambasıyla, mum ışığıyla aydınlanmak, okumak yüz yıl öncesine ilişkin köy ve küçük kasabalara ilişkin görüntülerdi. Türkiye buzdolabıyla, arabayla, uçakla, havaalanıyla, üniversiteyle tanışalı da epey oldu. Adıyaman’a havaalanı Zonguldak’a üniversite de bu iktidardan epey evvel açıldı.
İktidarın yüz yıl eskiye ilişkin kıssalar anlatarak gerçeklerden uzak durması meseleleri çözmüyor.
Türkiye’de evvelden de elektrik, buzdolabı araba, akaryakıt, mazot, üniversite, havaalanı vardı lakin bugünkü kadar ulaşılmaz değildi. İktidarın yanlış iktisat siyaseti kararında artık kent hayatında zarurî muhtaçlık haline gelen biroldukca eser lüks oldu. Elektrik, doğal gaz kullanmak, akaryakıt, mazot almak, markete girip istediğini alıp çıkmak, uçakla seyahat etmek, otomobille öteki bir kente gidip gelmek üzere.
TÜİK’in deklare ettiğına bakarsak enflasyon yüzde 48,7 oranında. Enflasyon Araştırma Kümesi (ENAG) ise yüzde 114 olarak deklare etti. Ortadaki fark fazlaca fazla. TÜİK’in yüzde 48,7’lik enflasyonu çarşıyla, pazarla uyumlu değil ancak ENAG’ın yüzde 114’lük oranı uyumlu.
Temel gereksinim niteliğindeki birtakım eserlerdeki yıllık fiyat artışını anımsamak ENAG’ın daha gerçekçi olduğunu göstermeye yetiyor.
Patlıcan yüzde 166, patates yüzde 123, biber yüzde 106, kabak yüzde 83, domates yüzde 74, ıspanak yüzde 50. Akaryakıtı ve mazotu anımsatmaya bile gerek yok. Neredeyse her gün artırım geliyor. Akaryakıt de mazot da 15 liraya dayandı. Akaryakıta bir yılda 46 kere artırım yapılmış; artırım oranı yüzde 100’ün üzerinde.
İktidarın faizi enflasyonun altına çekip doları fırlattığından bu yana kiralar arttı. Mesken fiyatları arttı. Apartman aidatları birden fazla vilayette ikiye katlandı.
halbuki iktidar “rekabetçi kur siyasetine geçiyoruz, ihracat patlayacak, cari açık fazla verecek” diye iktisatta yeni keşif yapmış üzere propaganda yapıyordu. Çok geçmeden “rekabetçi kur” modelinin çöktüğü görüldü. Türkiye ihracat patlaması yapamadı, ithalatı da düşüremedi ve cari açık vermeye devam etti. Türk Lirası’nın pahasının düşürülmesi yabancı yatırımcılar için beklenen cazibeyi yaratmadı, olan dar ve sabit gelirli vatandaşa oldu.
Kur garantili mevduat hesabı uygulaması, döviz hesaplarını çözmeye yetmedi. Şirketler de vatandaşlar da Türk Lirası’na koşmadılar. Düşük faiz enflasyonu düşürmedi. Bilakis dövizi fırlattığı için meblağları da fırlattı.
Hazine ve Maliye Bakanı Nureddin Nebati, kendinden çok emin, hatta fazlaca mutlu biçimde açıklamalar yapmaya devam ediyor. Enflasyonun Nisan ayında yüzde 50’yi bulmayacağını söylemişti. Ocak 2022 itibariyle enflasyon TÜİK’e bakılırsa bile yüzde 48,7’ye çıkmış durumda. Daha Nisan ayı enflasyonuna üç ay var. Bakan Nebati’nin tutturduğu tek varsayım 20 Aralık gecesi vatandaşın ve küçük tasarruf sahibinin çarpılması oldu. Bakan bu durumu televizyondan gülerek anlatmış, büyük yatırımcının tecrübeli olduğu için çarpılmadığını aktarmıştı.
İktidarın bu iktisat siyasetinde ısrar etmesi Türkiye’yi refahta değil sefalette yarışan bir ülke haline getirdi. Nihayet Türkiye sefalette (enflasyon artı işsizlik) Arjantin’i de geçti. Birinciliğe hakikat koşuyor.
Vatandaş ellerinde faturalar, mum ışığı, gaz lambası, buzdolabı kıssaları dinliyor. İki farklı dünya.
Ülkede yaşanan artırım yağmuru, üç haneli enflasyon, satın alma gücü her gün düşen Türk Lirası, köle üzere çalıştırılan personellerin isyanı yokmuş üzere davranan bir iktidar var. Bu olup bitenler karşısında bir sorumluluk da üstlenmiyor.
Kurye personeller patronlarına karşı direniyorlar. Kontak kapatmalar, üretimi durdurmalar, iş boykotları, grevler yaygınlaşıyor. Ülkenin değişik yerlerinde beşerler ellerinde elektrik, doğal gaz faturaları sokakta iktidarı protesto ediyorlar. Elektrik faturalarında yüzde 50’den yüzde 200’e kadar varan artışlar karşısında vatandaşlar ne yapacaklarını, nereye başvuracaklarını şaşırmış durumdalar.
Lakin iktidar diğer bir dünyadan öbür öyküler anlatıyor.
Geçim sıkıntısıyla boğuşan vatandaşa “eskiden mum vardı, gaz lambası vardı” örnekleri veriliyor. “her insanın meskeninde buzdolabı var” deniliyor. “Havaalanı mı vardı, üniversite mi vardı” diye soruluyor.
Güya elektriği bu iktidar bulmuş, buzdolabını icat etmiş, Türkiye’yi birinci defa havaalanıyla, uçakla, üniversiteyle tanıştırmış üzere.
Gaz lambasıyla, mum ışığıyla aydınlanmak, okumak yüz yıl öncesine ilişkin köy ve küçük kasabalara ilişkin görüntülerdi. Türkiye buzdolabıyla, arabayla, uçakla, havaalanıyla, üniversiteyle tanışalı da epey oldu. Adıyaman’a havaalanı Zonguldak’a üniversite de bu iktidardan epey evvel açıldı.
İktidarın yüz yıl eskiye ilişkin kıssalar anlatarak gerçeklerden uzak durması meseleleri çözmüyor.
Türkiye’de evvelden de elektrik, buzdolabı araba, akaryakıt, mazot, üniversite, havaalanı vardı lakin bugünkü kadar ulaşılmaz değildi. İktidarın yanlış iktisat siyaseti kararında artık kent hayatında zarurî muhtaçlık haline gelen biroldukca eser lüks oldu. Elektrik, doğal gaz kullanmak, akaryakıt, mazot almak, markete girip istediğini alıp çıkmak, uçakla seyahat etmek, otomobille öteki bir kente gidip gelmek üzere.
TÜİK’in deklare ettiğına bakarsak enflasyon yüzde 48,7 oranında. Enflasyon Araştırma Kümesi (ENAG) ise yüzde 114 olarak deklare etti. Ortadaki fark fazlaca fazla. TÜİK’in yüzde 48,7’lik enflasyonu çarşıyla, pazarla uyumlu değil ancak ENAG’ın yüzde 114’lük oranı uyumlu.
Temel gereksinim niteliğindeki birtakım eserlerdeki yıllık fiyat artışını anımsamak ENAG’ın daha gerçekçi olduğunu göstermeye yetiyor.
Patlıcan yüzde 166, patates yüzde 123, biber yüzde 106, kabak yüzde 83, domates yüzde 74, ıspanak yüzde 50. Akaryakıtı ve mazotu anımsatmaya bile gerek yok. Neredeyse her gün artırım geliyor. Akaryakıt de mazot da 15 liraya dayandı. Akaryakıta bir yılda 46 kere artırım yapılmış; artırım oranı yüzde 100’ün üzerinde.
İktidarın faizi enflasyonun altına çekip doları fırlattığından bu yana kiralar arttı. Mesken fiyatları arttı. Apartman aidatları birden fazla vilayette ikiye katlandı.
halbuki iktidar “rekabetçi kur siyasetine geçiyoruz, ihracat patlayacak, cari açık fazla verecek” diye iktisatta yeni keşif yapmış üzere propaganda yapıyordu. Çok geçmeden “rekabetçi kur” modelinin çöktüğü görüldü. Türkiye ihracat patlaması yapamadı, ithalatı da düşüremedi ve cari açık vermeye devam etti. Türk Lirası’nın pahasının düşürülmesi yabancı yatırımcılar için beklenen cazibeyi yaratmadı, olan dar ve sabit gelirli vatandaşa oldu.
Kur garantili mevduat hesabı uygulaması, döviz hesaplarını çözmeye yetmedi. Şirketler de vatandaşlar da Türk Lirası’na koşmadılar. Düşük faiz enflasyonu düşürmedi. Bilakis dövizi fırlattığı için meblağları da fırlattı.
Hazine ve Maliye Bakanı Nureddin Nebati, kendinden çok emin, hatta fazlaca mutlu biçimde açıklamalar yapmaya devam ediyor. Enflasyonun Nisan ayında yüzde 50’yi bulmayacağını söylemişti. Ocak 2022 itibariyle enflasyon TÜİK’e bakılırsa bile yüzde 48,7’ye çıkmış durumda. Daha Nisan ayı enflasyonuna üç ay var. Bakan Nebati’nin tutturduğu tek varsayım 20 Aralık gecesi vatandaşın ve küçük tasarruf sahibinin çarpılması oldu. Bakan bu durumu televizyondan gülerek anlatmış, büyük yatırımcının tecrübeli olduğu için çarpılmadığını aktarmıştı.
İktidarın bu iktisat siyasetinde ısrar etmesi Türkiye’yi refahta değil sefalette yarışan bir ülke haline getirdi. Nihayet Türkiye sefalette (enflasyon artı işsizlik) Arjantin’i de geçti. Birinciliğe hakikat koşuyor.
Vatandaş ellerinde faturalar, mum ışığı, gaz lambası, buzdolabı kıssaları dinliyor. İki farklı dünya.