Vitra
New member
FURUĞ.. RAHİMİ.. ALİ
3 İNSAN 3 HİKAYE İran coğrafyasıyla, hayatıyla ebediyen ilgimi çekmiştir. His dolu şiirlerin bayanı Furuğ Ferruhzad’ın dram dolu hayat hikayesi.. Nasıl sıkıntı ve muvaffakiyet dolu kısa bir hayattır o.. Ben “Onun yaraları aşktandır” diyorum. Kendi kelamlarıyla..
1935’te Tahran’da dünyaya geldiğinde kimse onun dünyayı saran şiirlere imza atacağını bilmiyordu.. Kız sanat okulunda okudu. Fotoğraf, el sanatları ve dikiş-nakışla uğraştı.. Tahran’ın ünlü simalarından Perviz Şapur’la evlendiğinde çabucak hemen 16’sını yeni bitirmişti.. 2 sene ortasında oğlu Kamyar doğdu. Yürümedi evliliği. İran üzere bir yerde yavuz bir kararla 1954’te kocasından boşandı.. Bedeli vardı bu sonucun.. Kamyar’ını tekrar goremedi.
hanımı yok sayan, ataerkil yaşama meydan okudu ve şiire sığındı.. Sözcüklerle ufkunu açtı daha da.. Şiirin yanı sıra sinema ve tiyatroyla da ilgilendi, fotoğraf yaptı, gazetelerde editör olarak çalıştı.
Şiirler, sinema, kitaplar, milletlerarası mükafatlar, doludizgin bir hayatı yakalamışken 1967’de, 32 yaşında, bir trafik kazasında yaşama veda etti.. Hala o kuşku var.. Şah mı öldürttü?
Hep ilgi cazibeli bir coğrafya olmuştur, İran. Gerçi dünyanın kendisi sızılarla dolu hikayelerden gelmiyor mu?
Ferruhzad’ın “Yaralarım Aşktandır” kitabı var.. Orada bir şiiri şöyleki başlar..
“Tüm varlığım benim, karanlık bir ayettir
seni, kendinde yinelayarak
çiçeklenmenin ve yeşermenin sonsuz seherine götürecek.
…”
Ferruhzad’la İran’a gitmişken yaşanmış iki hikayeyle devam edeyim..
MAHAN Rahimi.. Daha 8’inde ve gizemli bir hastalığın pençesinde. Saçları büsbütün dökülen Rahimi, teneffüslerde arkadaşları güle oynaya koştururken, kendisine duvar tabanlarını mesken meblağ.
Dizlerini kırıp, gözyaşlarını sile sile arkadaşlarını izler. Yaşıtları, kel olmuş Rahimi’yi dışlar. Hastalığı yetmiyormuş üzere arkadaşlarının küçümseyici bakışlarıyla daha da kahrolan Rahimi, günden güne erir. Birgün sınıfın penceresinden öğrencilerini izleyen öğretmen, Rahimi’nin dramını fark eder. Üç çocuk babası, 23 yıllık öğretmen kaskatı kesilir. O gece gözüne uyku girmez. Döner durur yatağında. Aklı küçük Rahimi’dedir. Sabahın köründe uyanıp, sarfiyat kasabanın berberine. Saçlarını usturaya vurdurur. Ve oradan da doğruca okula sarfiyat. Sınıf, görüntü karşısında şaşırır. Öğretmen, boynu bükük Rahimi’ye göz kırpar. Rahimi’nin yüzünde günler daha sonra bir gülümseme belirir. Başkalarında ise tam bir mahcubiyet. Öğretmen, Rahimi ile dalga geçen haytalara küçük yaşlarında büyük bir hayat dersi verir. Rahimi’yi dışlayan sınıf utana sıkala öğretmenlerini ziyaret eder: “Biz de Rahimi üzere saçlarımızı kazıtmak istiyoruz…”
Öğretmen havaların soğuk olduğunu öne sürerek bu talebi reddeder. Lakin öğrenciler kararlıdır. Toplu biçimde saçlarını sıfıra vurdururlar. Bu insanlık manifestosu İran’ın Marivan kentinde yaşandı. Haber geçen senelerda yabancı medyanın manşetlerindeydi. Öğrencisinin gönlüne sokulmak için saçlarını kazıtan öğretmenin ismi Ali Muhammed.. Hala öğretmen oralarda..
….
Haydi gelin bir daha İran’daki yaşanmış diğer hikayeyle bir sinemanın içine girelim..
8 yaşındaki Ali 7 yaşındaki kız kardeşi Zehra’nın kırmızı ayakkabılarını tamirciye gdolayır.. Zehra iki yıl aralıksız giyince fazlaca sevdiği ayakkabıları yanlardan açılır. Tamirci ayakkabıyı onarır 1 gün daha sonra Ali’ye teslim eder.. Ali bakkaldan da birşeyler almak için ayakkabıyı dışarıya bırakır. Bakkaldan çıkışında ayakkabıları bulamaz. Çalınmıştır.. Kız kardeşinin de öteki bir ayakkabısı yoktur. Ağlaya ağlaya konuta gelir ve kara haberi verir meskene. Baba Ali’ye bir tokat atar.
Lakin sonraki gün Zehra’nın okula gidecek ayakkabısı yoktur. Zehra eski püskü spor ayakkabısıyla sabah okula girer. Öğlenden daha sonra okulun kapısında yalınayak bekleyen Zehra’ya ayakkabılarını verir.. Artık her gün bu biçimde okula sarfiyat iki kardeş.. O denli olunca Ali ebediyen okula geç kalır ve azar işitir.
Birgün kentte bir yarış düzenlenir.. Koşuda birinciye radyo, ikinciye bir ölçü para. 3.’ye de bir spor ayakkabısı ödül olarak verilecek. Ali 3. olmak için yarışır. Ayakkabiyi Zehra’ya ikram edecektir.. Fakat o denli bir hırsla koşar ki 1. olur. Radyoyu almadan ağlayarak sarfiyat konutuna..
Bu gerçek hikayenin sineması de çekildi.. Children of Heaven.. Kesinlikle izleyin..
3 İNSAN 3 HİKAYE İran coğrafyasıyla, hayatıyla ebediyen ilgimi çekmiştir. His dolu şiirlerin bayanı Furuğ Ferruhzad’ın dram dolu hayat hikayesi.. Nasıl sıkıntı ve muvaffakiyet dolu kısa bir hayattır o.. Ben “Onun yaraları aşktandır” diyorum. Kendi kelamlarıyla..
1935’te Tahran’da dünyaya geldiğinde kimse onun dünyayı saran şiirlere imza atacağını bilmiyordu.. Kız sanat okulunda okudu. Fotoğraf, el sanatları ve dikiş-nakışla uğraştı.. Tahran’ın ünlü simalarından Perviz Şapur’la evlendiğinde çabucak hemen 16’sını yeni bitirmişti.. 2 sene ortasında oğlu Kamyar doğdu. Yürümedi evliliği. İran üzere bir yerde yavuz bir kararla 1954’te kocasından boşandı.. Bedeli vardı bu sonucun.. Kamyar’ını tekrar goremedi.
hanımı yok sayan, ataerkil yaşama meydan okudu ve şiire sığındı.. Sözcüklerle ufkunu açtı daha da.. Şiirin yanı sıra sinema ve tiyatroyla da ilgilendi, fotoğraf yaptı, gazetelerde editör olarak çalıştı.
Şiirler, sinema, kitaplar, milletlerarası mükafatlar, doludizgin bir hayatı yakalamışken 1967’de, 32 yaşında, bir trafik kazasında yaşama veda etti.. Hala o kuşku var.. Şah mı öldürttü?
Hep ilgi cazibeli bir coğrafya olmuştur, İran. Gerçi dünyanın kendisi sızılarla dolu hikayelerden gelmiyor mu?
Ferruhzad’ın “Yaralarım Aşktandır” kitabı var.. Orada bir şiiri şöyleki başlar..
“Tüm varlığım benim, karanlık bir ayettir
seni, kendinde yinelayarak
çiçeklenmenin ve yeşermenin sonsuz seherine götürecek.
…”
Ferruhzad’la İran’a gitmişken yaşanmış iki hikayeyle devam edeyim..
MAHAN Rahimi.. Daha 8’inde ve gizemli bir hastalığın pençesinde. Saçları büsbütün dökülen Rahimi, teneffüslerde arkadaşları güle oynaya koştururken, kendisine duvar tabanlarını mesken meblağ.
Dizlerini kırıp, gözyaşlarını sile sile arkadaşlarını izler. Yaşıtları, kel olmuş Rahimi’yi dışlar. Hastalığı yetmiyormuş üzere arkadaşlarının küçümseyici bakışlarıyla daha da kahrolan Rahimi, günden güne erir. Birgün sınıfın penceresinden öğrencilerini izleyen öğretmen, Rahimi’nin dramını fark eder. Üç çocuk babası, 23 yıllık öğretmen kaskatı kesilir. O gece gözüne uyku girmez. Döner durur yatağında. Aklı küçük Rahimi’dedir. Sabahın köründe uyanıp, sarfiyat kasabanın berberine. Saçlarını usturaya vurdurur. Ve oradan da doğruca okula sarfiyat. Sınıf, görüntü karşısında şaşırır. Öğretmen, boynu bükük Rahimi’ye göz kırpar. Rahimi’nin yüzünde günler daha sonra bir gülümseme belirir. Başkalarında ise tam bir mahcubiyet. Öğretmen, Rahimi ile dalga geçen haytalara küçük yaşlarında büyük bir hayat dersi verir. Rahimi’yi dışlayan sınıf utana sıkala öğretmenlerini ziyaret eder: “Biz de Rahimi üzere saçlarımızı kazıtmak istiyoruz…”
Öğretmen havaların soğuk olduğunu öne sürerek bu talebi reddeder. Lakin öğrenciler kararlıdır. Toplu biçimde saçlarını sıfıra vurdururlar. Bu insanlık manifestosu İran’ın Marivan kentinde yaşandı. Haber geçen senelerda yabancı medyanın manşetlerindeydi. Öğrencisinin gönlüne sokulmak için saçlarını kazıtan öğretmenin ismi Ali Muhammed.. Hala öğretmen oralarda..
….
Haydi gelin bir daha İran’daki yaşanmış diğer hikayeyle bir sinemanın içine girelim..
8 yaşındaki Ali 7 yaşındaki kız kardeşi Zehra’nın kırmızı ayakkabılarını tamirciye gdolayır.. Zehra iki yıl aralıksız giyince fazlaca sevdiği ayakkabıları yanlardan açılır. Tamirci ayakkabıyı onarır 1 gün daha sonra Ali’ye teslim eder.. Ali bakkaldan da birşeyler almak için ayakkabıyı dışarıya bırakır. Bakkaldan çıkışında ayakkabıları bulamaz. Çalınmıştır.. Kız kardeşinin de öteki bir ayakkabısı yoktur. Ağlaya ağlaya konuta gelir ve kara haberi verir meskene. Baba Ali’ye bir tokat atar.
Lakin sonraki gün Zehra’nın okula gidecek ayakkabısı yoktur. Zehra eski püskü spor ayakkabısıyla sabah okula girer. Öğlenden daha sonra okulun kapısında yalınayak bekleyen Zehra’ya ayakkabılarını verir.. Artık her gün bu biçimde okula sarfiyat iki kardeş.. O denli olunca Ali ebediyen okula geç kalır ve azar işitir.
Birgün kentte bir yarış düzenlenir.. Koşuda birinciye radyo, ikinciye bir ölçü para. 3.’ye de bir spor ayakkabısı ödül olarak verilecek. Ali 3. olmak için yarışır. Ayakkabiyi Zehra’ya ikram edecektir.. Fakat o denli bir hırsla koşar ki 1. olur. Radyoyu almadan ağlayarak sarfiyat konutuna..
Bu gerçek hikayenin sineması de çekildi.. Children of Heaven.. Kesinlikle izleyin..