Vitra
New member
Faturayı bir daha halk ödüyor Türkiye’deki ekonomik kriz iktidarın yanlış iktisat siyaseti niçiniyle her gün biraz daha derinleşiyor.
Ülke kaynaklarının iktidarın tercihine uygun olan etrafındaki bir avuç sermaye kümesine aktarılmasının, bu transfer sırasında siyasetin finansmanı ismi altında bir bölüşüm sisteminin işlemesinin faturasını dar gelirli halk ödüyor.
İktidara yakın bir etraf, hazine kaynaklarından dövizle garanti edilen lakin hukuka, hesaba, kitaba sığmayan ihaleler ve fahiş fiyatlandırmalarla zenginliğine zenginlik katıyor.
Son devirde, devlete rüşvetle yüksek fiyattan mal satma tezlerinden, kimi devlet gorevlilerin de dahliyle ülkenin uyuşturucu cennetine dönüştüğüne, rektörlerin üniversitelerine eş, dost, akraba yerleştirip, muhafaza bakılırsavlilerini, sekreterleri akademik takıma atamalarından, kara para aklama faaliyetlerine kadar iktidara itimadı sarsan haberler birbirini kovalıyor.
Fakat siyasi yahut bürokratik yetkililerden hiç biri bu tezleri üzerine almıyor, kamuoyunu tatmin edecek bir açıklama yapmıyor.
Merkez Bankası’nın siyasi direktifler niçiniyle yanlış kararlar almasıyla Türk Lirası’nın bedeli süratle düşüyor. Fiyatı yahut geliri Türk Lirası olan vatandaşların satın alma gücü süratle eriyor. Doların yükselmesiyle, besin başta olmak üzere güç mamüllerine iki üç günde bir artırım geliyor. Ekim ayında gelen elektrik faturası ocak ayında gelen faturaya nazaran yüzde 60 civarında daha yüksek. Birebir biçimde doğal gaz faturaları da her ay artıyor. Döviz artıkça iğniçin ipliğe her esere artırım geliyor.
Hayat pahalılığı tahammül edilemeyecek bir seviyeye geldi.
Dar gelirli yahut işsiz vatandaşlar pazarlardan daha hayli artık toplamaya başladılar. Sabit geliri olanlar market market gezip en ucuzu bulmaya çalışıyorlar.
Minimum fiyat 2 bin 825 lira fakat açlık hududu 3 bin100 lira. Çalışanların değerli bir kısmı taban fiyat yahut taban fiyatın biraz üzerinde maaş alıyor. Minimum fiyat ortalama fiyata dönüşmüş biçimde.
Vatandaşın temel sorunu geçim kederi.
Her ne kadar iktidar sözcüleri ABD’de, Avrupa ülkelerinde rafların boş olduğunu, yiyecek bulmakta ıstırap çekildiğini, akaryakıt bulunmadığını lakin Türkiye’de bolluk rahmet olduğunu söyleseler de gerçek bu biçimde değil. Türkiye’de vatandaş ne yaşadığını, nasıl geçinmeye çalıştığını biliyor.
Bu ekonomik tablo iktidarın başarısızlığıdır. Başarısızlığın temel sebebi berbat idaredir. Genel olarak sermayeyi özel olarak ise yakın etrafında zenginleştirdiği sermayeyi koruyan, faturayı ise yoksul halka çıkaran iktidarın iktisat siyasetidir.
Pandemi sürecinde iktisatta oluşan gerilemeyi Avrupa ülkeleri toplumsal devlet siyasetiyle aşmayı başardılar. Esnafa, dar gelirliye, işsize milyarlarca euroluk kaynak aktardılar. Halkın faturalarını ödediler, vergi indirimine gittiler. Kimileri güç üstündeki vergiyi sıfırladı.
Buna rağmen Türkiye, pandemi devrinde kepenk kapatanlara, işini kaybedenlere önemli ölçüde ve daima bir yardım yapamadı. Toplumsal devlet prensibini uygulayamadı.
Buna rağmen Millet İttifakı’nın adayı olarak seçilen CHP’li belediye liderlerinin toplumsal belediyeciliği muvaffakiyetle uyguladıkları görüldü. Bir yandan belediye kaynaklarını pandemiden olumsuz etkilenen, işsiz kalan kısımlara aktararak bu kesitlerin krizi atlatmalarını sağladılar. Başka yandan toplumsal dayanışma anlayışı ortasında, kimsenin onurunu kırmadan “askıda fatura,” “komşunun bakkal borcunu kapat” üzere kampanyalarla maddi durumu uygun olan vatandaşların uygun olmayan vatandaşlara yardımcı olmasını sağladılar. Kimin kimin borcunu ödediği ortaya çıkmadan, siyasi reklam aracı yapılmadan ekonomik ve toplumsal yaralar elden geldiğince sarıldı.
Toplumsal belediyecilik anlayışı muhalefet açısından bir iktidar modeli de ortaya çıkardı. Muhalefet bu modelle iktidara talip.
CHP Önderi Kemal Kılıçdaroğlu; Ankara, İstanbul, İzmir, Eskişehir, Adana, Mersin, Antalya üzere büyükşehirlerde belediyelerin uyguladığı bu modeli iktidarın da uygulaması gerektiği davetinde bulundu.
İktidara, hemen bir Kara Kış Fonu kurulmasını ve bu fondan geçinme zorluğu çeken, kirası, elektrik, doğal gaz faturasını ödeyemeyen, kömür alamayan ailelere yardım yapılması gerektiğini savundu.
Lakin iktidar bu teklife kulağını kapadığı üzere besin eserleri, elektrik, doğal gaz, akaryakıt, motorin, mutfak tüpü birkaç günde bir zamlanıyor.
İktidar yanlısı yayın organları artırımları haber yapmıyor. Yok sayıyor. İktidar da kendisi değil de marketler sorumluymuş üzere onlara ceza keserek göz boyuyor.
Kılıçdaroğlu, CHP’nin dünkü küme toplantısında belediyelerin Kara Kış Fonu gibisi bir uygulama yapacaklarını şu sözlerle deklare etti.
“CHP’li belediyelerin olduğu yerlerde, Kara Kış Fonu gibisi bir çalışmayı büyük ölçüde tamamladık. Bir vatandaşımız, doğal gaz, elektrik faturasını ödeyemez noktaya gelirse belediyelerimiz devreye girecek. Onların yapmadığını biz yapacağız. Gönül isterdi ki biz iktidar olalım, bütün Türkiye’de kasvet ile karşı karşıya olanlara biz yardım edelim.”
CHP’li belediyeleri başarılı kılan bu yaklaşım ve uygulamalardır.
Seçimde iktidarı en epey zorlayacak olan da budur.
Ülke kaynaklarının iktidarın tercihine uygun olan etrafındaki bir avuç sermaye kümesine aktarılmasının, bu transfer sırasında siyasetin finansmanı ismi altında bir bölüşüm sisteminin işlemesinin faturasını dar gelirli halk ödüyor.
İktidara yakın bir etraf, hazine kaynaklarından dövizle garanti edilen lakin hukuka, hesaba, kitaba sığmayan ihaleler ve fahiş fiyatlandırmalarla zenginliğine zenginlik katıyor.
Son devirde, devlete rüşvetle yüksek fiyattan mal satma tezlerinden, kimi devlet gorevlilerin de dahliyle ülkenin uyuşturucu cennetine dönüştüğüne, rektörlerin üniversitelerine eş, dost, akraba yerleştirip, muhafaza bakılırsavlilerini, sekreterleri akademik takıma atamalarından, kara para aklama faaliyetlerine kadar iktidara itimadı sarsan haberler birbirini kovalıyor.
Fakat siyasi yahut bürokratik yetkililerden hiç biri bu tezleri üzerine almıyor, kamuoyunu tatmin edecek bir açıklama yapmıyor.
Merkez Bankası’nın siyasi direktifler niçiniyle yanlış kararlar almasıyla Türk Lirası’nın bedeli süratle düşüyor. Fiyatı yahut geliri Türk Lirası olan vatandaşların satın alma gücü süratle eriyor. Doların yükselmesiyle, besin başta olmak üzere güç mamüllerine iki üç günde bir artırım geliyor. Ekim ayında gelen elektrik faturası ocak ayında gelen faturaya nazaran yüzde 60 civarında daha yüksek. Birebir biçimde doğal gaz faturaları da her ay artıyor. Döviz artıkça iğniçin ipliğe her esere artırım geliyor.
Hayat pahalılığı tahammül edilemeyecek bir seviyeye geldi.
Dar gelirli yahut işsiz vatandaşlar pazarlardan daha hayli artık toplamaya başladılar. Sabit geliri olanlar market market gezip en ucuzu bulmaya çalışıyorlar.
Minimum fiyat 2 bin 825 lira fakat açlık hududu 3 bin100 lira. Çalışanların değerli bir kısmı taban fiyat yahut taban fiyatın biraz üzerinde maaş alıyor. Minimum fiyat ortalama fiyata dönüşmüş biçimde.
Vatandaşın temel sorunu geçim kederi.
Her ne kadar iktidar sözcüleri ABD’de, Avrupa ülkelerinde rafların boş olduğunu, yiyecek bulmakta ıstırap çekildiğini, akaryakıt bulunmadığını lakin Türkiye’de bolluk rahmet olduğunu söyleseler de gerçek bu biçimde değil. Türkiye’de vatandaş ne yaşadığını, nasıl geçinmeye çalıştığını biliyor.
Bu ekonomik tablo iktidarın başarısızlığıdır. Başarısızlığın temel sebebi berbat idaredir. Genel olarak sermayeyi özel olarak ise yakın etrafında zenginleştirdiği sermayeyi koruyan, faturayı ise yoksul halka çıkaran iktidarın iktisat siyasetidir.
Pandemi sürecinde iktisatta oluşan gerilemeyi Avrupa ülkeleri toplumsal devlet siyasetiyle aşmayı başardılar. Esnafa, dar gelirliye, işsize milyarlarca euroluk kaynak aktardılar. Halkın faturalarını ödediler, vergi indirimine gittiler. Kimileri güç üstündeki vergiyi sıfırladı.
Buna rağmen Türkiye, pandemi devrinde kepenk kapatanlara, işini kaybedenlere önemli ölçüde ve daima bir yardım yapamadı. Toplumsal devlet prensibini uygulayamadı.
Buna rağmen Millet İttifakı’nın adayı olarak seçilen CHP’li belediye liderlerinin toplumsal belediyeciliği muvaffakiyetle uyguladıkları görüldü. Bir yandan belediye kaynaklarını pandemiden olumsuz etkilenen, işsiz kalan kısımlara aktararak bu kesitlerin krizi atlatmalarını sağladılar. Başka yandan toplumsal dayanışma anlayışı ortasında, kimsenin onurunu kırmadan “askıda fatura,” “komşunun bakkal borcunu kapat” üzere kampanyalarla maddi durumu uygun olan vatandaşların uygun olmayan vatandaşlara yardımcı olmasını sağladılar. Kimin kimin borcunu ödediği ortaya çıkmadan, siyasi reklam aracı yapılmadan ekonomik ve toplumsal yaralar elden geldiğince sarıldı.
Toplumsal belediyecilik anlayışı muhalefet açısından bir iktidar modeli de ortaya çıkardı. Muhalefet bu modelle iktidara talip.
CHP Önderi Kemal Kılıçdaroğlu; Ankara, İstanbul, İzmir, Eskişehir, Adana, Mersin, Antalya üzere büyükşehirlerde belediyelerin uyguladığı bu modeli iktidarın da uygulaması gerektiği davetinde bulundu.
İktidara, hemen bir Kara Kış Fonu kurulmasını ve bu fondan geçinme zorluğu çeken, kirası, elektrik, doğal gaz faturasını ödeyemeyen, kömür alamayan ailelere yardım yapılması gerektiğini savundu.
Lakin iktidar bu teklife kulağını kapadığı üzere besin eserleri, elektrik, doğal gaz, akaryakıt, motorin, mutfak tüpü birkaç günde bir zamlanıyor.
İktidar yanlısı yayın organları artırımları haber yapmıyor. Yok sayıyor. İktidar da kendisi değil de marketler sorumluymuş üzere onlara ceza keserek göz boyuyor.
Kılıçdaroğlu, CHP’nin dünkü küme toplantısında belediyelerin Kara Kış Fonu gibisi bir uygulama yapacaklarını şu sözlerle deklare etti.
“CHP’li belediyelerin olduğu yerlerde, Kara Kış Fonu gibisi bir çalışmayı büyük ölçüde tamamladık. Bir vatandaşımız, doğal gaz, elektrik faturasını ödeyemez noktaya gelirse belediyelerimiz devreye girecek. Onların yapmadığını biz yapacağız. Gönül isterdi ki biz iktidar olalım, bütün Türkiye’de kasvet ile karşı karşıya olanlara biz yardım edelim.”
CHP’li belediyeleri başarılı kılan bu yaklaşım ve uygulamalardır.
Seçimde iktidarı en epey zorlayacak olan da budur.