Vitra
New member
‘Esenyurt arbedesinin altında ne var?’ Cumhuriyet muharriri Barış Terkoğlu bugünkü, “Esenyurt arbedesinin altına ne var?” başlıklı yazısında, Akbil skandalından başlayan bir sureci yazdı.
Terkoğlu’nun yazısı şöyleki:
Elma, günahın mı yoksa bilginin mi meyvesi? Truva Savaşı’nın öyküsü altın elma ile başlıyor. Pamuk Prenses bile zehirli elmayla kandırılıyor. Kesiyorsun, bir yanı öbürüyle tıpkı. Fakat elma, üstünde yaşadığı toprağın tarihini, inancını, palavrasını binlerce yıldır kendisinde topluyor.
“Akbil skandalının kilit ismi yakalandı”.
4 Haziran 1999 günü, Necmi Kadıoğlu’nun Türkiye’ye dönüşünü gazeteler bu başlıkla duyuruyordu. Tayyip Erdoğan’ın bir numaralı sanık olduğu davanın kritik ismiydi. İBB’nin İştirak Dairesi Başkanı’ydı. “Akbil Necmi” diye anılıyordu. Operasyon başlayınca yurtdışına kaçmış, daha sonra teslim olmuş ve tutuklanmıştı.
Savcılığın tezine bakılırsa, Akbil gelirleri kayıt dışı bırakılarak “bir yerlere” para aktarılmıştı. İddianame, Akbil daha sonrası toplu taşıma araçlarını kullanan İstanbulluların yarıya düştüğünü anlatıyor, bunun hayatın akışına muhalif olduğunu vurguluyordu. Aslında Akbil davası kamu kaynaklarından kaçak yaratarak servet biriktirmenin kritik yargılamalarından biri olarak tarihe geçti. Yandaş şirketlere mi gitti, partinin kasasına mı, yoksa birilerinin cebine mi atıldı ya da AKP’nin kuruluşu için mi harcandı?.. Daima tartışmaların odağı oldu. AKP’nin iktidar olması, davanın bahtını değiştirdi. Sanıklar beraat etti.
Esenyurt’u niye istedi?
Geçen hafta Sedat Peker’in Esenyurt argümanlarının akabinde ilçeye gittim. Esenyurt’taki silahlar ya da Esenyurt’taki kaset operasyonu konuşulurken asıl kıymetli olan Esenyurt’un rantıydı.
Akbil davasından kurtulan herkes yükselirken, Necmi Kadıoğlu 2004 mahallî seçimlerinde Erdoğan’dan Esenyurt’u istemişti. O tarihte Esenyurt çabucak hemen ilçe bile değildi. 2008 yılında çıkan maddeyle beldeden ilçeye dönüştü. Erdoğan’ın oluruyla 2004’te belediye lideri olan Kadıoğlu, 2017’ye kadar 13 yıl Esenyurt’u yönetti. “Sağlık sorunları” diye açıklanan bir kaset operasyonu daha sonrası misyonu bıraktı.
Sahi, niye öteki bir ilçe değil de Esenyurt? Necmi Kadıoğlu’nun 17 yıl evvel aklından geçeni bugün Esenyurt sokaklarında gezince daha yeterli anlıyorsunuz. Ne altın, ne dolar, ne faiz… hiç biri İstanbul toprağı kadar kazandırmıyor. Esenyurt’ta küçük bir toprağa dikilen kule milyonlarca para demek. Haliyle yıllar evvel ismi üstünde, yeşil ve rüzgârlı bir yurt olan ilçe, Kadıoğlu devrinde bir beton cennetine dönüştü. Birilerine de hayli kazandırdı. Esenyurt büyürken, dükkânları holdinge dönüştü. Binalar yükselirken kimi siyasetçiler zenginleşti. Halkın dev kulelerdeki odalara sıkıştığı Esenyurt, resmi olarak bir milyon, gerçekte bunun bir buçuk katına yaklaşan nüfusuyla toprak rantıyla zenginleşmenin tarihi sembolü oldu. Kadıoğlu’na yıllar evvel kimi dava arkadaşlarını da şaşırtacak biçimde “Esenyurt beldesine lider olmak istiyorum” dedirten, aslında Akbil davasındaki öykünün devamıydı.
Soylu, şirketin resmi sitesinde
Peker, en epey o kelimeyi kullandı: Özyurt. Esenyurt sokaklarında gezince buranın artık “Özyurt” olarak anıldığını görüyorsunuz. Yüksek kulelerin üstünde daima bu isim yazıyor. Aslında iki Özyurt birbirine karıştırılıyor: Özyurt AŞ ve Özyurtlar Holding. Özyurt AŞ’nin başında Orhan Özyurt, Özyurtlar Holding’in başında ise Tamer Özyurt var. Birebir soyadı taşıyan, biri Trabzonlu başkası Antepli iki aile, iki şirket farklı. Fakat onları birleştiren Esenyurt ve Kadıoğlu’nun gerilerindeki takviyesi. Bir de iki şirketin de son periyotta İçişleri Bakanı ile anılıyor olması. Saklı gizli da değil. O denli ki bugün Özyurt AŞ’nin resmi sayfasına girdiğinizde, şirket haberlerinin birinci sırasında sizi şu haber karşılıyor: “Bakan Soylu ziyareti”. Esenyurt’ta Özyurt’un Soylu’ya yakınlığı her insanın konuştuğu sır. Çünkü Orhan Özyurt, Soylu’ya bir telefon uzaklıkta olduğu üzere, vakit zaman iki ismin görüştüğü biliniyor.
İki şirketin de Esenyurt’ta Kadıoğlu periyodundaki büyümesi göz kamaştırıyor. Özyurtlar Holding İdare Heyeti Lideri Tamer Özyurt, ticari ömrünü şu biçimde anlatıyor: “22 yaşında Esenyurt’ta 25 metrekarelik bir alanda yapı gereçleri satışı yapılan nalburiye dükkânı açtı. (…) 2005 yılında inşaat kesimine atılan Tamer Özyurt, konut ve işyeri imaline başladı.”
Esenyurt’ta kolay bir nalburken, Kadıoğlu devriyle inşaata atılan Özyurtlar, artık milyar dolarlık projelerin yaratıcısı. Bir buçuk milyon kilometrekarelik alana bugüne kadar 15 bin konut inşa eden holdingin projelerinin tamamına yakını Esenyurt’ta. Şirketin bütün projelerinin başına N harfi koyuyor olması, “Necmi’nin N’si” dedikodusunun yapılmasına niye oluyor.
Esenyurt değil Özyurt
Özyurt AŞ’nin Necmi Kadıoğlu ile ilgisi ise daha da aleni. Esenyurt’ta Kadıoğlu devri ihalelerinin aslan hissesi Özyurt AŞ’nin. Bugünkü CHP’li Belediye Lideri Kemal Deniz Bozkurt ile yaptığımız toplantıda, Özyurt AŞ’nin Kadıoğlu devrinde yalnızca belediyeden aldığı kamu ihalelerinin, bir daha değerlendirmeyle 600-700 milyon lira ettiğini söylemiş oldu. Buna, Esenyurt Belediyesi’nin haricindeki kurumlardan eklenen projelerle zenginlik sayılamaz hale geliyor. Esenyurt’taki metrobüs sınırından ilçe meydanına, merkezdeki Recep Tayyip Erdoğan Parkı’ndan İstanbulspor’un maçlarını yaptığı Necmi Kadıoğlu Stadı’na her yer Özyurt.
Bununla da kalmamış, Özyurt AŞ, Kadıoğlu devrinde belediye ile olağan dışı bir münasebet kurmuş. Bugün ilçe merkezinde dev bir AVM-ofis projesi var. 200 bin metrekare kapalı alanı olan binaya, 1 ile 2 milyar içinde bedel biçiliyor. Bu alan evvelden Esenyurt Belediyesi’ne ilişkin iken Kadıoğlu devrinde Özyurt AŞ ile fazlaca özel bir mutabakat yapılmış. Projenin inşası karşılığında yüzde 73’ü şirkete verilirken yüzde 27 belediyenin olmuş.
Esenyurt’ta belediye binası da kaymakamlık da bu binanın ortasında. Fakat en ilginci Sedat Peker’in argümanlarına mevzu olan Esenyurt Üniversitesi de burada bulunuyor. Esenyurt Üniversitesi, Kadıoğlu-Özyurt iştirakine dair hiç bir kuşku bırakmıyor. Esenyurt Üniversitesi’nin 2013 yılındaki kurucusu, 2011 yılında hayata geçen Yeşilköy 2001 Eğitim, Sıhhat, Kültür Vakfı. Üniversitenin mütevelli heyeti lideri Orhan Özyurt, mütevelli heyeti üyesi Necmi Kadıoğlu, oğlu Ahmet İsmail Kadıoğlu, belediyedeki eski yardımcısı Sebahattin Fidan ve eski müdürü Müge Doğan adeta bir Kadıoğlu-Özyurt projesini gösteriyor.
Kendi vakfına bedelsiz arazi
AVM binasındaki üniversiteye Kadıoğlu, belediyeye ilişkin 25 dönümlük araziyi bedelsiz tahsis etti. Bugün Esenyurt’u yöneten yeni lider üç yıl süren gayretin kararında bu fazlaca değerli araziyi geçen hafta geri aldı. Gel-gitli karar bir yana, olay, bir belediye liderinin kendi vakfına bedelsiz arazi vermesi biçiminde tarihe geçti. Üniversitenin denetim ettiği dev bütçe hatırlanırsa “her şeyin başı eğitim” ideolojisi biraz yanlış anlaşılmış görünüyor. YÖK bile Esenyurt Üniversitesi’ni Araştırma ve Geliştirme’ye 294 bin lira, reklama 1 milyon 517 bin lira ayırdığı için eleştiren bir rapor yazdı.
Esenyurt modeli, İstanbul’da bir ilçe yaratıp betona boğarak holdingleşmenin, siyaseti ve siyasetçileri beslemenin açık modeli üzere. şüphesiz rant bol olunca, işin içine birçok kere mafyanın karıştığı hikayeler birbirini izliyor. Kadıoğlu, Özyurt, Soylu isimlerinin birbirine karıştığı bu kıssanın sonunda gökten üç tane elma düşmüyor. Zira elma ağacı bile kesildi, toprağı “kupon arazi” diye satıldı, üstüne göksüz bina dikildi.
Terkoğlu’nun yazısı şöyleki:
Elma, günahın mı yoksa bilginin mi meyvesi? Truva Savaşı’nın öyküsü altın elma ile başlıyor. Pamuk Prenses bile zehirli elmayla kandırılıyor. Kesiyorsun, bir yanı öbürüyle tıpkı. Fakat elma, üstünde yaşadığı toprağın tarihini, inancını, palavrasını binlerce yıldır kendisinde topluyor.
“Akbil skandalının kilit ismi yakalandı”.
4 Haziran 1999 günü, Necmi Kadıoğlu’nun Türkiye’ye dönüşünü gazeteler bu başlıkla duyuruyordu. Tayyip Erdoğan’ın bir numaralı sanık olduğu davanın kritik ismiydi. İBB’nin İştirak Dairesi Başkanı’ydı. “Akbil Necmi” diye anılıyordu. Operasyon başlayınca yurtdışına kaçmış, daha sonra teslim olmuş ve tutuklanmıştı.
Savcılığın tezine bakılırsa, Akbil gelirleri kayıt dışı bırakılarak “bir yerlere” para aktarılmıştı. İddianame, Akbil daha sonrası toplu taşıma araçlarını kullanan İstanbulluların yarıya düştüğünü anlatıyor, bunun hayatın akışına muhalif olduğunu vurguluyordu. Aslında Akbil davası kamu kaynaklarından kaçak yaratarak servet biriktirmenin kritik yargılamalarından biri olarak tarihe geçti. Yandaş şirketlere mi gitti, partinin kasasına mı, yoksa birilerinin cebine mi atıldı ya da AKP’nin kuruluşu için mi harcandı?.. Daima tartışmaların odağı oldu. AKP’nin iktidar olması, davanın bahtını değiştirdi. Sanıklar beraat etti.
Esenyurt’u niye istedi?
Geçen hafta Sedat Peker’in Esenyurt argümanlarının akabinde ilçeye gittim. Esenyurt’taki silahlar ya da Esenyurt’taki kaset operasyonu konuşulurken asıl kıymetli olan Esenyurt’un rantıydı.
Akbil davasından kurtulan herkes yükselirken, Necmi Kadıoğlu 2004 mahallî seçimlerinde Erdoğan’dan Esenyurt’u istemişti. O tarihte Esenyurt çabucak hemen ilçe bile değildi. 2008 yılında çıkan maddeyle beldeden ilçeye dönüştü. Erdoğan’ın oluruyla 2004’te belediye lideri olan Kadıoğlu, 2017’ye kadar 13 yıl Esenyurt’u yönetti. “Sağlık sorunları” diye açıklanan bir kaset operasyonu daha sonrası misyonu bıraktı.
Sahi, niye öteki bir ilçe değil de Esenyurt? Necmi Kadıoğlu’nun 17 yıl evvel aklından geçeni bugün Esenyurt sokaklarında gezince daha yeterli anlıyorsunuz. Ne altın, ne dolar, ne faiz… hiç biri İstanbul toprağı kadar kazandırmıyor. Esenyurt’ta küçük bir toprağa dikilen kule milyonlarca para demek. Haliyle yıllar evvel ismi üstünde, yeşil ve rüzgârlı bir yurt olan ilçe, Kadıoğlu devrinde bir beton cennetine dönüştü. Birilerine de hayli kazandırdı. Esenyurt büyürken, dükkânları holdinge dönüştü. Binalar yükselirken kimi siyasetçiler zenginleşti. Halkın dev kulelerdeki odalara sıkıştığı Esenyurt, resmi olarak bir milyon, gerçekte bunun bir buçuk katına yaklaşan nüfusuyla toprak rantıyla zenginleşmenin tarihi sembolü oldu. Kadıoğlu’na yıllar evvel kimi dava arkadaşlarını da şaşırtacak biçimde “Esenyurt beldesine lider olmak istiyorum” dedirten, aslında Akbil davasındaki öykünün devamıydı.
Soylu, şirketin resmi sitesinde
Peker, en epey o kelimeyi kullandı: Özyurt. Esenyurt sokaklarında gezince buranın artık “Özyurt” olarak anıldığını görüyorsunuz. Yüksek kulelerin üstünde daima bu isim yazıyor. Aslında iki Özyurt birbirine karıştırılıyor: Özyurt AŞ ve Özyurtlar Holding. Özyurt AŞ’nin başında Orhan Özyurt, Özyurtlar Holding’in başında ise Tamer Özyurt var. Birebir soyadı taşıyan, biri Trabzonlu başkası Antepli iki aile, iki şirket farklı. Fakat onları birleştiren Esenyurt ve Kadıoğlu’nun gerilerindeki takviyesi. Bir de iki şirketin de son periyotta İçişleri Bakanı ile anılıyor olması. Saklı gizli da değil. O denli ki bugün Özyurt AŞ’nin resmi sayfasına girdiğinizde, şirket haberlerinin birinci sırasında sizi şu haber karşılıyor: “Bakan Soylu ziyareti”. Esenyurt’ta Özyurt’un Soylu’ya yakınlığı her insanın konuştuğu sır. Çünkü Orhan Özyurt, Soylu’ya bir telefon uzaklıkta olduğu üzere, vakit zaman iki ismin görüştüğü biliniyor.
İki şirketin de Esenyurt’ta Kadıoğlu periyodundaki büyümesi göz kamaştırıyor. Özyurtlar Holding İdare Heyeti Lideri Tamer Özyurt, ticari ömrünü şu biçimde anlatıyor: “22 yaşında Esenyurt’ta 25 metrekarelik bir alanda yapı gereçleri satışı yapılan nalburiye dükkânı açtı. (…) 2005 yılında inşaat kesimine atılan Tamer Özyurt, konut ve işyeri imaline başladı.”
Esenyurt’ta kolay bir nalburken, Kadıoğlu devriyle inşaata atılan Özyurtlar, artık milyar dolarlık projelerin yaratıcısı. Bir buçuk milyon kilometrekarelik alana bugüne kadar 15 bin konut inşa eden holdingin projelerinin tamamına yakını Esenyurt’ta. Şirketin bütün projelerinin başına N harfi koyuyor olması, “Necmi’nin N’si” dedikodusunun yapılmasına niye oluyor.
Esenyurt değil Özyurt
Özyurt AŞ’nin Necmi Kadıoğlu ile ilgisi ise daha da aleni. Esenyurt’ta Kadıoğlu devri ihalelerinin aslan hissesi Özyurt AŞ’nin. Bugünkü CHP’li Belediye Lideri Kemal Deniz Bozkurt ile yaptığımız toplantıda, Özyurt AŞ’nin Kadıoğlu devrinde yalnızca belediyeden aldığı kamu ihalelerinin, bir daha değerlendirmeyle 600-700 milyon lira ettiğini söylemiş oldu. Buna, Esenyurt Belediyesi’nin haricindeki kurumlardan eklenen projelerle zenginlik sayılamaz hale geliyor. Esenyurt’taki metrobüs sınırından ilçe meydanına, merkezdeki Recep Tayyip Erdoğan Parkı’ndan İstanbulspor’un maçlarını yaptığı Necmi Kadıoğlu Stadı’na her yer Özyurt.
Bununla da kalmamış, Özyurt AŞ, Kadıoğlu devrinde belediye ile olağan dışı bir münasebet kurmuş. Bugün ilçe merkezinde dev bir AVM-ofis projesi var. 200 bin metrekare kapalı alanı olan binaya, 1 ile 2 milyar içinde bedel biçiliyor. Bu alan evvelden Esenyurt Belediyesi’ne ilişkin iken Kadıoğlu devrinde Özyurt AŞ ile fazlaca özel bir mutabakat yapılmış. Projenin inşası karşılığında yüzde 73’ü şirkete verilirken yüzde 27 belediyenin olmuş.
Esenyurt’ta belediye binası da kaymakamlık da bu binanın ortasında. Fakat en ilginci Sedat Peker’in argümanlarına mevzu olan Esenyurt Üniversitesi de burada bulunuyor. Esenyurt Üniversitesi, Kadıoğlu-Özyurt iştirakine dair hiç bir kuşku bırakmıyor. Esenyurt Üniversitesi’nin 2013 yılındaki kurucusu, 2011 yılında hayata geçen Yeşilköy 2001 Eğitim, Sıhhat, Kültür Vakfı. Üniversitenin mütevelli heyeti lideri Orhan Özyurt, mütevelli heyeti üyesi Necmi Kadıoğlu, oğlu Ahmet İsmail Kadıoğlu, belediyedeki eski yardımcısı Sebahattin Fidan ve eski müdürü Müge Doğan adeta bir Kadıoğlu-Özyurt projesini gösteriyor.
Kendi vakfına bedelsiz arazi
AVM binasındaki üniversiteye Kadıoğlu, belediyeye ilişkin 25 dönümlük araziyi bedelsiz tahsis etti. Bugün Esenyurt’u yöneten yeni lider üç yıl süren gayretin kararında bu fazlaca değerli araziyi geçen hafta geri aldı. Gel-gitli karar bir yana, olay, bir belediye liderinin kendi vakfına bedelsiz arazi vermesi biçiminde tarihe geçti. Üniversitenin denetim ettiği dev bütçe hatırlanırsa “her şeyin başı eğitim” ideolojisi biraz yanlış anlaşılmış görünüyor. YÖK bile Esenyurt Üniversitesi’ni Araştırma ve Geliştirme’ye 294 bin lira, reklama 1 milyon 517 bin lira ayırdığı için eleştiren bir rapor yazdı.
Esenyurt modeli, İstanbul’da bir ilçe yaratıp betona boğarak holdingleşmenin, siyaseti ve siyasetçileri beslemenin açık modeli üzere. şüphesiz rant bol olunca, işin içine birçok kere mafyanın karıştığı hikayeler birbirini izliyor. Kadıoğlu, Özyurt, Soylu isimlerinin birbirine karıştığı bu kıssanın sonunda gökten üç tane elma düşmüyor. Zira elma ağacı bile kesildi, toprağı “kupon arazi” diye satıldı, üstüne göksüz bina dikildi.