Çetin Ünsalan: Meçhule giden bir gemi: Tahlil

Smug

Active member
Ben her vakit şuna inanmışımdır: Bir yerde sorun var ise, tahlili de vardır. Ancak temenniler üzerine kurgulanmış, gerçekleri reddeden, hatta bir adım ötesine geçip hayal dünyasının rüzgarına kapılarak kendini kandırmaya başlayan insanların, şirketlerin, ülkelerin tahlilden de süratle uzaklaştığını düşünürüm.

Yani kendi ortasında bir çelişki üzere gözükse de tahlile giden yol evvel bir sıkıntınız olduğunu kabul etmekten geçer. Bir hastalık kelam hususuysa evvel teşhis daha sonra tedavi yaparsınız.

Finansal bir sorun yaşıyorsanız, evvel problemlerin ne olduğunu ve nereden kaynaklandığını bulur; akabinde bunun nasıl aşılabileceğine dair yolları alternatif olarak önünüze koyarsınız.

Ne yazık ki süratle kronikleşen ve ağırlaşan problemleriyle Türkiye iktisadı tam karşıtı bir imaj veriyor. Meselelerini inkar eden, hatta bunların konuşulmasını ülkenin beka sorunu olarak bakılırsan, konuşulmaması için her türlü yolu deneyen bir idare anlayışı içerisinde tek yaptığı tahlilden uzaklaşarak, sorunlarının boyutunu derinleştirmek.

örneğin tarımdan kelam edelim. Bu ülkede çiftçinin para kazandığını argüman edebilir misiniz? Bilakis büyük bir borç batağı içerisinde yetişemediği maliyetlerin altında, ömür savaşı veren, genç jenerasyonlarını iktidarın kentleşme siyasetlerine kurban eden bir köy gerçeğimiz var.

Üstelik her vakit o denli olmakla bir arada, pandemi sürecinde tarımın ehemmiyeti daha da artarken, mış üzere yapmaya devam eden bir idare anlayışı içerisinde, kendi kendine yeten hüviyetinden net ithalatçı ülke olmayı görmezden gelen bir yapıdan kelam ediyoruz.

Ancak bu ülkenin Tarım Bakanı, rahatlıkla çıkıp çiftçinin para kazandığını, çarpık bir matematik içerisinde argüman edebiliyor. Pazara, markete çıktığınızda süratle artan fiyatların bunun yapıtı olduğu bile görülmüyor.

Görülmediği üzere iktidara yakın bir medya mensubu, Aralık ayından beri markette fiyatların artmadığını sav edebilecek utanmazlık içerisine dahi girebiliyor. halbuki yalnızca açlık sonundan sıkıntıyı ele alsanız 2021 Aralık sonundaki 4 bin 13 TL’nin, 2022 Ocak sonunda 4 bin 250 TL’ye ulaştığını görür ve en azından susarsınız.

TÜİK enflasyonun artmadığını, iktisat idaresi döviz sıkışıklığı olmadığını, Merkez Bankası faizlerin yükselmediğini, hepsinin doruğundaki yetkili isim üreticinin, vatandaşın sorun yaşamadığını, işsizlik, fakirlik, girdi maliyetleri, yüksek vergilendirme üzere açmazların olmadığını, bu durumların abartıldığını söyleyebiliyor.

Problem denetimden çıkıp inkar edilemeyecek noktaya geldiğinde ne oluyor? Meseleler kabul mu ediliyor? Hayır; bu kere de mazeretler devreye girmeye başlıyor.

Faiz lobisi, dış güçler, fırsatçılar, stokçular vesaire vesaire… Daha da sorun büyürse, kendi tesir ve yetki alanındaki, sorumluluğunu taşıması gereken konulardan diğerlerini kabahatler hale geliyor.

Tüm bunları siyasetin bir kesimi olarak görüp, olağanlaştırmak isteyenler olabilir. Ancak inanın bu âlâ niyetli bir davranış olmadığı üzere, tahlile de katkı sağlayan bir hal değil.

Türkiye’nin bir an evvel işi bilakis çevirmek için siyaset yapması değil, sıkıntılarını kabul edip, tahlilleri de ortak akılla bulması kaide. Aksi takdirde yalnızca sorunun boyutunu arttırıyor ve tahlili güçleştiriyoruz.

[email protected]

Güç Siyasetleri Uzmanı Necdet Pamir uyardı: Konutlarda kesinti olabilir

Ipsos Araştırma: ‘Dört çalışandan üçünün birinci kaygısı pahalılık’

Esnaf güç durumda: Menülere “elektrik zammı” geliyor…
 
Üst