Vitra
New member
Yoksullaştırarak krizden çıkılmaz Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan taban fiyatı 4 bin 250 lira olarak deklare ettiktan daha sonra 1 Ocak 2022 tarihi itibariyle gelir vergisi ve damga vergisi de alınmayacağını duyurdu.
Bu kararla patronun brüt fiyat maliyeti 450 lira düşürülmüş oldu.
Daha evvel taban fiyatın 3 bin 900 lira yahut 4 bin lira olacağı istikametinde bir beklenti oluşturulmuştu. Beklentinin 250 lira üzerinde bir minimum fiyat belirlenerek kamuoyundaki memnuniyetin artırılması hedeflenmiş olmalı. Keza minimum fiyatın, faizin bir puan daha düşürüldüğü ve doların bir daha tırmanışa geçtiği gün açıklanmış olmasının da bir tesadüf olmadığı anlaşılıyor. Türk lirasının biraz daha kıymet kaybettiği gün taban fiyatın beklenenin biraz üzerinde açıklanması olumlu algı oluşturmaya yönelik bir vakit içindema üzere görünüyor.
Cumhurbaşkanı Erdoğan, açıklaması sırasında taban fiyat hesabının dolarla yapılmaması gerektiğini de söylemiş oldu ve “bizim paramız belirlidir, Türk lirası” dedi.
Hesapların dolarla yapılacağını bildiği için bu mevzuda ön almak istedi.
Fakat hesapların dolarla yapılmasının sebebi aşikâr.
Zira doların artması meblağları artırıyor. Üretim maliyetindeki artış fiyatlara yansıtılıyor. Doların yükselmesi enflasyonu kamçılıyor ve vatandaşın cebinden daha fazla para çıkıyor. Halk fakirleşiyor.
Bir yıllık fiyat artışı Enflasyon Araştırma Grubu’nun (ENAG) hesaplarına göre yıllık yüzde 58 seviyesinde. Dolardaki artış devam ettiğine göre yıl sonunda enflasyon oranı daha da artacaktır. Türkiye İstatistik Kurumu’nun (TÜİK) enflasyon sayıları gerçekleri yansıtmıyor.
Dolar yükseldikçe, bilhassa kış aylarında elektrik, doğal gaz faturaları da yükseliyor. Doların her artışında akaryakıta, motorine, LPG’ye de artırım geliyor. Bu artırımlar toplu taşıma dahil ulaşımı pahalılaştırıyor. Çiftçinin kullandığı mazot fiyatı yükseliyor, gübre ve ilaç fiyatları arttığı için tarım mamüllerinin de fiyatı artıyor. Besin mamüllerinde her gün etiket yenileniyor. Kimi mamüllerin satışına sınırlama getiriliyor.
Bu niçinle vatandaşın aldığı maaşı dolarla hesaplaması ve doların yükselişine bakılırsa maaşını, parasını muhafazaya çalışması olağandır.
Dolardaki yükseliş vatandaşa hayat pahalılığı olarak yansıdığı için dolarla yapılan hesap anlamsız bir hesap değildir.
Bu hesaba göre 2021 Ocak ayında 384 dolar olan minimum fiyatın, 2022 yılı için 5 bin 950 lira olması gerekirdi. Minimum fiyat bu seviyeye çıkarılsaydı bile gerçek bir artış yapılmamış olurdu. 4 bin 250 liralık taban fiyat bugün 274 dolar yapıyor. Bu da minimum fiyatın 110 dolar civarında düşürüldüğünü gösteriyor. ötürüsıyla gelecek fiyat artışları düşünüldüğünde taban fiyatla çalışanlar yahut onun biraz üzerinde fiyat alanlar açısından refah artışı değil bilakis refah düşüşü yaşanacaktır.
“Dolarla hesap yapmayın. Ulusal paramızla hesap yapın. Dolarla Türk lirası fiyatlar içinde bağ kurmayın, dolarla mı maaş alıyorsunuz” eleştirisi yapılıyor. bu biçimde şu soruyu da sormak gerekiyor:
Hazine garantili ihaleler niye dolarla yapılıyor? Havaalanı, köprü, yol, kent hastanelerinin müteahhitlerine niye Türk lirası değil de dolar ödeniyor?
Çalışanların insanca bir yaşama ulaşmalarının yolu enflasyonla çabadır. Enflasyon düşürülmedikçe geçim sorununun aşılması mümkün değildir.
Türk lirasının kıymetini düşürüp, doların bedelini artırmak enflasyonu körüklemek demektir. Enflasyon dar ve sabit gelirleri daha epey yoksullaştırmak demektir.
İktidar bu politikayı yeni model olarak sunuyor ve sonunun düzgün olacağını sav ediyor. halbuki bu siyaset yeni değildir. İçeride yüksek enflasyonla vatandaşın alım gücünü düşürmek, yabancı ülkeler için ülkeyi ucuz pazara çevirmek, bu biçimdece ihracatı patlatıp, döviz kazanmak. Bu siyaset ihracatı teşvik eder ancak iç piyasada da meblağları patlatır. Geçim zorluğunu artırır. Bu siyasetten ihracatçılar, ucuz kredi imkanı ile mesken satacak müteahhitler, dolara yatırım yapmış sermaye sahipleri, iktidara yakın sermayedarlar, rantçılar kazanır, halk kaybeder.
Yüksek enflasyon altında halkı fakirleştirerek ihracat artışını hedeflemek halk için ekonomik rahatlık getirmez.
İktidar, enflasyonla çabayı temel gaye olarak almalıdır.
“Faiz niye, enflasyon sonuçtur” diyerek bunun tam karşıtını yapan iktidar her faiz indirdiğinde enflasyonu daha da artıracaktır. Enflasyonu düşürecek tedbirleri almayan ve fiyatları en az enflasyon kadar artırmayan iktidarların emekten yana olduğu söylenemez.
Uygulanan iktisat siyasetine bakarsak, iktidarın yarattığı ekonomik krizi halkı daha da yoksullaştırarak çözeceğine inandığı anlaşılıyor.
Bu kararla patronun brüt fiyat maliyeti 450 lira düşürülmüş oldu.
Daha evvel taban fiyatın 3 bin 900 lira yahut 4 bin lira olacağı istikametinde bir beklenti oluşturulmuştu. Beklentinin 250 lira üzerinde bir minimum fiyat belirlenerek kamuoyundaki memnuniyetin artırılması hedeflenmiş olmalı. Keza minimum fiyatın, faizin bir puan daha düşürüldüğü ve doların bir daha tırmanışa geçtiği gün açıklanmış olmasının da bir tesadüf olmadığı anlaşılıyor. Türk lirasının biraz daha kıymet kaybettiği gün taban fiyatın beklenenin biraz üzerinde açıklanması olumlu algı oluşturmaya yönelik bir vakit içindema üzere görünüyor.
Cumhurbaşkanı Erdoğan, açıklaması sırasında taban fiyat hesabının dolarla yapılmaması gerektiğini de söylemiş oldu ve “bizim paramız belirlidir, Türk lirası” dedi.
Hesapların dolarla yapılacağını bildiği için bu mevzuda ön almak istedi.
Fakat hesapların dolarla yapılmasının sebebi aşikâr.
Zira doların artması meblağları artırıyor. Üretim maliyetindeki artış fiyatlara yansıtılıyor. Doların yükselmesi enflasyonu kamçılıyor ve vatandaşın cebinden daha fazla para çıkıyor. Halk fakirleşiyor.
Bir yıllık fiyat artışı Enflasyon Araştırma Grubu’nun (ENAG) hesaplarına göre yıllık yüzde 58 seviyesinde. Dolardaki artış devam ettiğine göre yıl sonunda enflasyon oranı daha da artacaktır. Türkiye İstatistik Kurumu’nun (TÜİK) enflasyon sayıları gerçekleri yansıtmıyor.
Dolar yükseldikçe, bilhassa kış aylarında elektrik, doğal gaz faturaları da yükseliyor. Doların her artışında akaryakıta, motorine, LPG’ye de artırım geliyor. Bu artırımlar toplu taşıma dahil ulaşımı pahalılaştırıyor. Çiftçinin kullandığı mazot fiyatı yükseliyor, gübre ve ilaç fiyatları arttığı için tarım mamüllerinin de fiyatı artıyor. Besin mamüllerinde her gün etiket yenileniyor. Kimi mamüllerin satışına sınırlama getiriliyor.
Bu niçinle vatandaşın aldığı maaşı dolarla hesaplaması ve doların yükselişine bakılırsa maaşını, parasını muhafazaya çalışması olağandır.
Dolardaki yükseliş vatandaşa hayat pahalılığı olarak yansıdığı için dolarla yapılan hesap anlamsız bir hesap değildir.
Bu hesaba göre 2021 Ocak ayında 384 dolar olan minimum fiyatın, 2022 yılı için 5 bin 950 lira olması gerekirdi. Minimum fiyat bu seviyeye çıkarılsaydı bile gerçek bir artış yapılmamış olurdu. 4 bin 250 liralık taban fiyat bugün 274 dolar yapıyor. Bu da minimum fiyatın 110 dolar civarında düşürüldüğünü gösteriyor. ötürüsıyla gelecek fiyat artışları düşünüldüğünde taban fiyatla çalışanlar yahut onun biraz üzerinde fiyat alanlar açısından refah artışı değil bilakis refah düşüşü yaşanacaktır.
“Dolarla hesap yapmayın. Ulusal paramızla hesap yapın. Dolarla Türk lirası fiyatlar içinde bağ kurmayın, dolarla mı maaş alıyorsunuz” eleştirisi yapılıyor. bu biçimde şu soruyu da sormak gerekiyor:
Hazine garantili ihaleler niye dolarla yapılıyor? Havaalanı, köprü, yol, kent hastanelerinin müteahhitlerine niye Türk lirası değil de dolar ödeniyor?
Çalışanların insanca bir yaşama ulaşmalarının yolu enflasyonla çabadır. Enflasyon düşürülmedikçe geçim sorununun aşılması mümkün değildir.
Türk lirasının kıymetini düşürüp, doların bedelini artırmak enflasyonu körüklemek demektir. Enflasyon dar ve sabit gelirleri daha epey yoksullaştırmak demektir.
İktidar bu politikayı yeni model olarak sunuyor ve sonunun düzgün olacağını sav ediyor. halbuki bu siyaset yeni değildir. İçeride yüksek enflasyonla vatandaşın alım gücünü düşürmek, yabancı ülkeler için ülkeyi ucuz pazara çevirmek, bu biçimdece ihracatı patlatıp, döviz kazanmak. Bu siyaset ihracatı teşvik eder ancak iç piyasada da meblağları patlatır. Geçim zorluğunu artırır. Bu siyasetten ihracatçılar, ucuz kredi imkanı ile mesken satacak müteahhitler, dolara yatırım yapmış sermaye sahipleri, iktidara yakın sermayedarlar, rantçılar kazanır, halk kaybeder.
Yüksek enflasyon altında halkı fakirleştirerek ihracat artışını hedeflemek halk için ekonomik rahatlık getirmez.
İktidar, enflasyonla çabayı temel gaye olarak almalıdır.
“Faiz niye, enflasyon sonuçtur” diyerek bunun tam karşıtını yapan iktidar her faiz indirdiğinde enflasyonu daha da artıracaktır. Enflasyonu düşürecek tedbirleri almayan ve fiyatları en az enflasyon kadar artırmayan iktidarların emekten yana olduğu söylenemez.
Uygulanan iktisat siyasetine bakarsak, iktidarın yarattığı ekonomik krizi halkı daha da yoksullaştırarak çözeceğine inandığı anlaşılıyor.