Vitra
New member
Yargıtay’dan tazminatı sonucu Bir kamu kurumunda elektrik ustası olarak senelerca çalışan emekçi, kendi talebiyle kontratlı işçi statüsüne geçti. İş Mahkemesi’ne müracaat ederek kıdem tazminatı talep eden personel, emekçi statüsünden memur statüsüne geçirildiği, istifasının kelam konusu olmadığını lisana getirdi.
2013 tarihinde emekli olduğunu, kendisine 29.06.1998-28.06.2013 tarihleri içindeki çalıştığı periyoda ait tazminatının ödendiğini lakin emekçi olarak işe başladığı 01.06.1975-28.06.1998 tarihleri içinde işçilikte geçen müddete ait çalışmalarının karşılığı olan kıdem tazminatının ödenmediğini öne süren personel, kıdem tazminatının tahsilini talep etti. Davalı kurum ise davacının kendi isteği ile statüsünü değiştirdiğini, bu niçinle kıdem tazminatına hak kazanamayacağını, talep hukuka uygun olsa dahi zamanaşımı mühletinin geçtiğini savunarak davanın reddine karar verilmesini istedi.
İş Mahkemesi, iş yerinde davacının sadece statüsünün değiştiğine, davacının en son emeklilik niçiniyle iş yerinden ayrıldığına dikkat çekti. Kıdem tazminatı alacağının akdin bitmiş olduği tarihten itibaren 10 yıllık vakit aşımı müddetine tabi olduğunu belirten mahkeme, davacının emekli olduğu tarihten itibaren 10 yıllık vakit aşımı müddetinin dolmadığı sebebi öne sürülerek davanın kabulüne karar verdi. Yargıtay 22. Hukuk Dairesi sonucu bozdu. Mahkeme birinci sonucunda direnerek sonucu Yargıtay 9. Hukuk Dairesi’ne gönderdi.
İşte karar metni
Emsal nitelikte bir karara imza atan Daire, emekçinin kendi talebiyle statüsünün değiştirdiğine dikkat çekti. Kararda şöyleki denildi:
Somut olayda davacı, davalı kurumda 01.06.1975-28.06.1998 tarihleri içinde personel statüsünde, 29.06.1998-28.06.2013 tarihleri içinde ise kontratlı işçi statüsünde çalışmıştır. 2.6.1997 tarihindeki dilekçe ile 1983 yılından beri sanatkar emekçi olarak çalıştığını, Meslek Yüksek Okulu Elektrik Kısmı mezunu olduğunu, işyerinde kalmak kaydı ile memur takımına geçmek istediğini belirtmiştir.
Bu dilekçeden davacının kendi isteği ile emekçi statüsünden kontratlı işçi statüsüne geçmek istediği anlaşılmaktadır. Davalı yönetimin gereksinim niçiniyle davacı dahil 78 emekçiyi kontratlı işçi statüsüne geçirmiş olması, statü değişikliğinin davacının iradesi ve istemi haricinde gerçekleştirildiğini göstermemektedir.
Statü değişikliğinin emekçinin iradesine bağlı olarak gerçekleştiği, birebir işyerinde çalışmaya devam etmek ile birlikte iş kanununa tabi iş kontratının 28.06.1998 tarihinde personelin isteği ile son bulduğu, 29.06.1998 tarihinden itibaren idari mahiyetteki iş mukavelesi ile çalışmasının devam ettiği ortadadır. Bu niçinle iş kontratının döneminden kelam edilemeyeceği, kendi isteğiyle iş akdi son bulan çalışanın kıdem tazminatı isteme hakkı bulunmadığının kabulü gerektiği kararına varılmaktadır. Açıklanan niçinlerle davanın reddi yerine kabulüne karar verilmesi kusurlu olup bozmayı gerektirmiştir. Mahkeme sonucunın oy birliği ile bozulmasına hükmedilmiştir.”
2013 tarihinde emekli olduğunu, kendisine 29.06.1998-28.06.2013 tarihleri içindeki çalıştığı periyoda ait tazminatının ödendiğini lakin emekçi olarak işe başladığı 01.06.1975-28.06.1998 tarihleri içinde işçilikte geçen müddete ait çalışmalarının karşılığı olan kıdem tazminatının ödenmediğini öne süren personel, kıdem tazminatının tahsilini talep etti. Davalı kurum ise davacının kendi isteği ile statüsünü değiştirdiğini, bu niçinle kıdem tazminatına hak kazanamayacağını, talep hukuka uygun olsa dahi zamanaşımı mühletinin geçtiğini savunarak davanın reddine karar verilmesini istedi.
İş Mahkemesi, iş yerinde davacının sadece statüsünün değiştiğine, davacının en son emeklilik niçiniyle iş yerinden ayrıldığına dikkat çekti. Kıdem tazminatı alacağının akdin bitmiş olduği tarihten itibaren 10 yıllık vakit aşımı müddetine tabi olduğunu belirten mahkeme, davacının emekli olduğu tarihten itibaren 10 yıllık vakit aşımı müddetinin dolmadığı sebebi öne sürülerek davanın kabulüne karar verdi. Yargıtay 22. Hukuk Dairesi sonucu bozdu. Mahkeme birinci sonucunda direnerek sonucu Yargıtay 9. Hukuk Dairesi’ne gönderdi.
İşte karar metni
Emsal nitelikte bir karara imza atan Daire, emekçinin kendi talebiyle statüsünün değiştirdiğine dikkat çekti. Kararda şöyleki denildi:
Somut olayda davacı, davalı kurumda 01.06.1975-28.06.1998 tarihleri içinde personel statüsünde, 29.06.1998-28.06.2013 tarihleri içinde ise kontratlı işçi statüsünde çalışmıştır. 2.6.1997 tarihindeki dilekçe ile 1983 yılından beri sanatkar emekçi olarak çalıştığını, Meslek Yüksek Okulu Elektrik Kısmı mezunu olduğunu, işyerinde kalmak kaydı ile memur takımına geçmek istediğini belirtmiştir.
Bu dilekçeden davacının kendi isteği ile emekçi statüsünden kontratlı işçi statüsüne geçmek istediği anlaşılmaktadır. Davalı yönetimin gereksinim niçiniyle davacı dahil 78 emekçiyi kontratlı işçi statüsüne geçirmiş olması, statü değişikliğinin davacının iradesi ve istemi haricinde gerçekleştirildiğini göstermemektedir.
Statü değişikliğinin emekçinin iradesine bağlı olarak gerçekleştiği, birebir işyerinde çalışmaya devam etmek ile birlikte iş kanununa tabi iş kontratının 28.06.1998 tarihinde personelin isteği ile son bulduğu, 29.06.1998 tarihinden itibaren idari mahiyetteki iş mukavelesi ile çalışmasının devam ettiği ortadadır. Bu niçinle iş kontratının döneminden kelam edilemeyeceği, kendi isteğiyle iş akdi son bulan çalışanın kıdem tazminatı isteme hakkı bulunmadığının kabulü gerektiği kararına varılmaktadır. Açıklanan niçinlerle davanın reddi yerine kabulüne karar verilmesi kusurlu olup bozmayı gerektirmiştir. Mahkeme sonucunın oy birliği ile bozulmasına hükmedilmiştir.”