Smug
Active member
e-posta
Bölmek
Daha
heyecan
Basmak
Geri bildirim
Hata bildir
Bir Hata mı fark ettiniz?
Lütfen metinde ilgili kelimeleri işaretleyiniz. Sadece iki tıklamayla hatayı editör ekibine bildirebilirsiniz.
Bitkide genetik mühendisliği yok
Ama endişelenmeyin:
Genetik olarak değiştirilmiş
bunlar
Bir olan
Sembolle veya altı çizili olarak işaretlenen bağlantılar bağlı kuruluş bağlantılarıdır. Eğer bu şekilde bir satın alma yapılırsa, bir tane alacağız
komisyon – size hiçbir ek ücret ödemeden! Daha fazla bilgi
Bu makale ilk olarak Eylül 2021’de yayınlanmış ve güncellenmiştir.
Bir çocuğun annesi veya babası olan herkes bunu bilir: Bu küçük, büyülü yaratıklar ebeveynlerinde en güçlü duyguları tetikleyebilir. Repertuarlarında her türlü yelpaze var: dizginsiz aşk, gurur, coşku, hayal kırıklığı, çaresizlik, öfke, üzüntü, saldırganlık; liste daha da uzayabilir.
Ebeveynler, çocukluklarında kendilerine nasıl davranıldığına bağlı olarak, çocuklarının onlarda tetiklediği duygulara çok farklı tepkiler verirler. Ebeveynlerin çocuklarının duygularına nasıl tepki verdikleri aynı zamanda kendi deneyimleriyle de yakından ilgilidir.
Ebeveynlik uzmanı: “Çocukların antenleri çok hassas”
Psikolog Stefanie Stahl bir makalesinde, “Konuştukları kişide en ufak bir gerginlik veya endişeye bile tahammül edemeyen insanlar var” diye yazıyor. “Bazı açılardan başkalarıyla, onlar için üzülmeden empati kurma yeteneğinden yoksunsunuz. Birbirlerinin sorunlarını üstleniyorlar ve herkesi iyi bir ruh halinde tutmak için çok şey yapıyorlar. Bu gerçek bir mutlu olma zorunluluğuna dönüşebilir.”
Çok satan kitapların yazarı (“İçinizdeki çocuk bir yuva bulmalı”), Haberler online ile yaptığı röportajda, böyle bir mutlu olma zorunluluğunun çocuklar için neden zararlı olabileceğini açıklıyor.
Haberler çevrimiçi: Bayan Stahl, neden mutlu ebeveynler çocuklar için her zaman sorun oluyor?
Stefanie Stahl: Çocukların çok hassas antenleri vardır. Ebeveynlerinin gerçekte nasıl olduğunu hissediyorlar. Çocuk annesinin üzgün olduğunu fark eder ama anne çok mutlu davranır ve sürekli her şeyin yolunda olduğunu söylerse çocuk şu sinyali alır: Benim algıladığım şey yanlış.
Ve bu hiç de iyi değil, çünkü herkes sonradan her şeyden önce tek bir şeyi ister: Algılarına güvenebilmek ister. Bir durumu nasıl değerlendireceğimizi bilmediğimizde hepimiz kendimizi son derece güvensiz hissederiz. Veya olayları tamamen yanlış değerlendirdiğimizi defalarca deneyimlediğimizde. O zaman tamamen kararsız kalırız ve artık yargılamak için kendimize güvenemeyiz.
Ebeveynler nasıl daha iyisini yapabilir?
Çelik: Ebeveynlerin samimi olması ve yine de çocukları desteklemesi önemlidir. Üzülen anne ‘Gerçekten çok üzüldüm çünkü böyle oldu’ diyebiliyor. Ama endişelenmenize gerek yok, hayatta bazen böyle olur. Bazen üzgün olduğunuzu da bilirsiniz. Ama yine geçecek.’
Açıklama elbette çocuk dostu olmalıdır. Çocuğa nafaka vermek ve şunun sinyalini vermek önemlidir: Burada yıkılmayacağım. Ben hala güvenebileceğiniz güçlü bir ebeveynim.
Stefanie Stahl hakkında
Stefanie Stahl bir psikolog ve bağlanma psikolojisi alanında uzmandır. Trier’de bir psikoterapi uygulaması yürütüyor. En çok satan kitabı “İçindeki çocuk bir yuva bulmalı” kitabıyla tanındı. Uzmanı Instagram’da stefaniestahl altında bulabilirsiniz, işte ana sayfa.
Ebeveynler çocuklarının duygularıyla nasıl başa çıkmalı?
Çelik: Özellikle çocuklarda tüm duygulara izin verilmelidir. ‘Öfkeli olduğunu görüyorum, bu da sorun değil’ diyebilirsiniz. Ancak çocukların saldırganlık gibi duygularını iyi bir şekilde düzenlemeyi öğrenmeleri de önemlidir.
Çocukların tüm duygularıyla iyi bir iletişim kurması çok önemlidir. Bu, çocuk yetiştirmenin en önemli noktalarından biridir. İşte bu nedenle – birçok çalışmanın gösterdiği gibi – ebeveyn empatisi, ebeveynlik becerilerinin temel kriteri olarak kabul ediliyor.
Kitap ipucu (reklam)
Stefanie Stahl ve Julia Tomuschat’ın yazdığı “Size kanat veren yuva sıcaklığı”
Bir ebeveyn olarak çocuğunuzun durumuyla empati kurabilme yeteneğinden daha önemli bir şey yoktur. Böylece çocukların duygusal gelişimine de iyi bir şekilde eşlik edebilirler. Böylece çocuklar daha sonra tüm duygularına erişebilsinler. Çünkü duygular olmadan hayatta gerçek bir pusulamız olamaz. Duygularımız bize yaşadıklarımızı nasıl değerlendirmemiz gerektiğini söyler.
Duygularımıza bu yaklaşımı çocuklukta öğrenmezsek ne olur?
Çelik: Duygularına erişimi engelleyen herkes zorluklarla karşılaşacaktır. Birincisi, kendini pek canlı hissetmiyor ve ikincisi, karar vermede de zorluk çekiyor ve dolayısıyla kendi ayakları üzerinde durmakta ve kendini göstermekte de zorlanıyor.
Çünkü eğer güçlü bir iradem yoksa ve isteklerime dair hissedilen bir bağ yoksa o zaman kendimi savunamam. Bu nedenle çocukların duygusal gelişimlerini iyi bir şekilde desteklemek çok önemlidir.
Eğer ebeveynlerin samimi olmaları ve duygularını göstermeleri gerekiyorsa bazen yüksek sesle konuşmalarına izin veriliyor mu? Yoksa bu bir tabu mu?
Çelik: Ebeveynlerin gürültü yapması ilk başta bir dram değildir. Yeterince dikkate alınmayan çok daha kötü şeyler var. Örneğin kötü olan suçluluk duygusu konusunda eğitim vermektir. Ebeveynler şöyle dediğinde: ‘Şimdi senin için hayal kırıklığına uğradım’.
Bir çocuk kendisini hayal kırıklığına uğramış bir anneden ayıramaz. Temel mesaj her zaman şu olduğunda: ‘Nasıl hissettiğimden sen sorumlusun’. Bu bir çocuk için çok zordur. Bir çocuğu tekrar tekrar duygularından vazgeçirmek ya da onları görmezden gelmek de zordur. Bu çocuğa şu mesajı verir: ‘Ah, bunu yanlış görüyorum herhalde. Hissettiğim şey doğru değil’.
Bir durum karşısında bunalıma giren ve gürültü çıkaran, ancak sonra sakinleşip özür dileyen ebeveynler; çocuk, bu her zaman olmazsa buna tahammül edebilir. Çocuklar şunu anlayabilir: Anne ya da baba kızmıştı ama şimdi yeniden barıştık. Şimdi yine iyi.
Bu sözleşme gerçekten çok önemli. Çok uzun süre kin tutmamalısın. Çocuklar için sevginin geri çekilmesine veya içsel geri çekilmeye, ebeveynlerinin gürültü yapmasına kıyasla çok daha zordur.
Anne-babanızla olan çocukluk deneyimleriniz kendi çocuklarınızın yetişmesini ne ölçüde etkiliyor?
Çelik: Çocukken yaşadıklarımız ebeveynlik davranışımızı açıkça etkiler. Ebeveynler şunları düşünmelidir: Yetişme tarzım göz önüne alındığında, güçlü yönlerim ve karşılaştığım zorluklar neler?
Bu çok önemlidir, böylece kendi gölgelerinizi düşünmeden çocuklarınıza aktarmazsınız. Aslında tüm ebeveynlerin kendi etkileri üzerinde düşünmeleri mantıklıdır.
Ebeveynler çocuklarının kendi duygularıyla temasa geçmelerine en iyi şekilde nasıl yardımcı olabilirler? Çünkü çocukların daha sonra empati geliştirebilmeleri için bu da önemli.
Çelik: Öncelikle ebeveynlerin kendi duygularıyla temas halinde olmaları önemlidir. İkinci olarak, çocuklarının duygularını doğru bir şekilde algılayabilmeleri gerekiyor ki bu da bizi çok önemli olan empati konusuna geri getiriyor. Çocukların duygularına yanıt vermenin en iyi yolu, onlara kendinizin iyi bir şekilde erişebilmesidir.
Örneğin, eğer bir anne olarak kendi çocukluğumda üzüntü ve çaresizlik duygularını sürekli olarak uzaklaştırmayı ve bastırmayı öğrenmişsem, o zaman elbette çocuğumda bu duyguları tanımakta bile sorun yaşarım. Ve bunları fark ettiğimde, muhtemelen bu duyguları çocuğumla iyi bir şekilde yönetmekte zorluk çekiyorum çünkü onlarla nasıl başa çıkacağımı hiçbir zaman gerçekten öğrenemedim.
Çünkü duygularımla baş edebildiğim gibi çocuğumla da başa çıkabiliyorum. Üzüntü gibi duygulara iyi erişebilirsem çocuğuma da iyi destek olabilirim: O zaman üzgün olduklarını görebilirim. O zaman şunu formüle edebilirim: ‘Üzgün olduğunu görüyorum. Sonra ne oldu?’
Böylece çocuk öncelikle şunu öğrenir: Şu anda hissettiğim şeye ‘üzüntü’ denir. İkincisi: Üzgün olabilirim. Üçüncüsü: Belki bir çözümü vardır ve bu duyguyu doğru şekilde işlemeyi öğrenebilirim.
Bazı duygularla iyi bir iletişim kuramadığımı fark edersem ebeveyn olarak ne yapabilirim?
Çelik: En önemli adım kendinize şu soruyu sormaktır: Gerçekte hangi duyguları biliyorum? Daha sonra kendinize şu soruyu sorabilirsiniz: Bu duyguları kendimde tanıyabilir miyim? Yoksa hiç aklıma gelmeyen belirli türde duygular mı var?
Ebeveynlik hakkında daha fazlasını okuyun
Birçok sözleşme yanlıştırAnti-otoriter, bağlılık odaklı, doğal: uzman ebeveynlik tarzlarını değerlendiriyor
Bunu bir iltifat olarak alAile uzmanı şöyle açıklıyor: Bu nedenle çocuğunuzun size bağırması iyidir
Aşağılayıcı ve anlamsızCezalar çocuğunuza zarar verir; ebeveynlikte üç şey çok daha önemlidir
Anne babanın yatağında uyumakYalnız uyumayan çocuklara ne olur? Uzmanların önerdiği şey bu
Örneğin birçok insan öfke duygusuyla ilgili sorun yaşar, saldırganlık duygusuna kapılır ve bununla baş edemez. Birçoğu aynı zamanda çok agresif ve dürtüseldir. Duygular ya bastırıldığında ya da çok yoğun bir şekilde ortaya çıktığında, düzenlenmesi zorlaştığında her zaman sorunlara neden olur. Bu yüzden kendinize duygusal bir kontrol yapmaya değer. Ve zaten çocuğunuzla başınızın nerede belaya girebileceğini biliyorsunuz.
Duygusal kontrol sırasında belirli durumlarla iyi başa çıkamadığımı fark edersem ne yapabilirim?
Çelik: Belirli duygusal blokajlarınız olduğunu fark ederseniz kendi duygularınıza daha fazla dikkat etmeye çalışmalısınız. Örneğin belirli duyguları tetikleyen filmleri izlemeyi de deneyebilirsiniz. Ya da psikolojik desteği de tercih edebilirsiniz. Travma yaşayan insanlar sıklıkla duygularına erişimi engellemişlerdir.
Ailede uyumlu bir arada yaşamak için başka neler önemlidir?
Çelik: En iyi ebeveynler rahat olanlardır. Herkes şunu bilir: Gerçekten stresli olduğunuzda, dar görüşlü ve saldırgan olursunuz. Bu normaldir: o zaman dışarıda sadece aptallar dolaşır, o zaman çocuklar, Tanrı ve dünya sinirlerinizi bozar. Ne kadar stresli olursanız o kadar az vermek zorunda kalırsınız.
Bu yüzden ebeveynlerin rahat olması çok güzel. Ne yazık ki çoğu, işin ve çocukların çifte yüküyle mücadele etmek zorunda oldukları için değil. Eğer çocukları sürekli meşgul etmeleri gerektiğine, çocuklarıyla ödev yapmaları gerektiğine, büyük çocuklarını okula götürüp tekrar almaları gerektiğine inanırlarsa, o zaman kendilerini daha da fazla şeyden mahrum etmiş olurlar. kaynakları kullanın ve asıl önemli olanı unutun Önemli olan, kendi pillerinizi her zaman iyi bir şekilde şarj etmeniz ve kendinizin sürekli tükenmesine izin vermemenizdir. Sonuçta çocuk yetiştirmek her şeyden önce bir şeyi gerektirir: güçlü sinirler.