Smug
Active member
RTL Zwei’nin “Zavallı Almanya” adlı belgeselinde 37 yaşındaki yurttaş yardımı alan Archii, hayatında da zaman zaman işe gittiğini söylüyor. O zamanlar garson olarak “gerçekten iyi para kazanıyordu”.
Ama artık bunun için zamanı yok.
Archii, “Dürüst olmak gerekirse şu anda tam zamanlı çalışma fırsatım olmazdı” diyor. Şu anda “çok fazla ilgiye” ihtiyacı olan üç küçük çocuğu var. “Karıma bunu yapamam. “Çok fazla sabra ve güce ihtiyacınız var.”
Archii’nin elinde aylık 1.620 Euro var
Belgeselde Archii, çocuk yetiştirmek için de paraya ihtiyaç duyulduğu gerçeğinin pek farkında değil gibi görünüyor. Tam bir aile babası, artık “rahatsız etmiyor”. “Artık başkaları için çalışmak” istemiyor çünkü “hayatını kendi ellerine almak” istiyor.
Bu girişimci ruhunu çocuklarına da aktarıyor. Üç ve dört yaşındaki oğulları ne zaman oynamak istediklerine kendileri karar veriyordu. Artık kreşe gitmeleri gerekmiyordu; orada “stres” vardı.
Archii: “Hayatlarını çöpe atıyorlar!”
Archii, başkalarının neden tüm hayatlarını çalışarak geçirdiklerini onun için bir sır olarak görüyor. “Satıyorlar” diyor. “Bana göre ruhlarını satıyorlar. Hayatlarını çöpe atıyorlar!”
Bu tür şeyler yapan insanlar, kendilerinin “makine” olduklarının farkında değillerdi.[n]”bu” başkasını zenginleştirmek mi[n]“.
Hayat parayla ilgili değil, aileyle, “etrafınızda iyi insanların” olması ve “iyi yemeklerin” tadını çıkarmakla ilgilidir.
Ama artık bunun için zamanı yok.
Archii, “Dürüst olmak gerekirse şu anda tam zamanlı çalışma fırsatım olmazdı” diyor. Şu anda “çok fazla ilgiye” ihtiyacı olan üç küçük çocuğu var. “Karıma bunu yapamam. “Çok fazla sabra ve güce ihtiyacınız var.”
Archii’nin elinde aylık 1.620 Euro var
Belgeselde Archii, çocuk yetiştirmek için de paraya ihtiyaç duyulduğu gerçeğinin pek farkında değil gibi görünüyor. Tam bir aile babası, artık “rahatsız etmiyor”. “Artık başkaları için çalışmak” istemiyor çünkü “hayatını kendi ellerine almak” istiyor.
Bu girişimci ruhunu çocuklarına da aktarıyor. Üç ve dört yaşındaki oğulları ne zaman oynamak istediklerine kendileri karar veriyordu. Artık kreşe gitmeleri gerekmiyordu; orada “stres” vardı.
Archii: “Hayatlarını çöpe atıyorlar!”
Archii, başkalarının neden tüm hayatlarını çalışarak geçirdiklerini onun için bir sır olarak görüyor. “Satıyorlar” diyor. “Bana göre ruhlarını satıyorlar. Hayatlarını çöpe atıyorlar!”
Bu tür şeyler yapan insanlar, kendilerinin “makine” olduklarının farkında değillerdi.[n]”bu” başkasını zenginleştirmek mi[n]“.
Hayat parayla ilgili değil, aileyle, “etrafınızda iyi insanların” olması ve “iyi yemeklerin” tadını çıkarmakla ilgilidir.