Vitra
New member
Türkiye’nin farkı Türkiye’nin dünyada nüfusunun büyük çoğunluğu Müslüman olan başka ülkelerden epeyce farklı ve saygın bir yeri var ise bunu Atatürk’e borçludur.
Atatürk’ün, saltanatı ve hilafeti kaldırıp laik cumhuriyeti kurması ve cumhuriyetin demokrasiyle buluşması büyük bir ihtilaldir.
Aydınlanma ve sanayi ihtilalini ıskalayan Osmanlı kalıntılarından, çağdaş uygarlığı yakalamayı hedeflemiş, demokratik, laik bir toplumsal hukuk devleti olan Türkiye Cumhuriyeti bu nitelikleriyle Müslüman ülkeler içinde tek örnektir.
Kuruluşundan bu yana geçen 100 yıllık müddet ortasında ülkeyi yöneten sağ iktidarlar başta laiklik olmak üzere niteliklerin birçoklarını epey önemli biçimde zedelemişler, fonksiyonsuz bırakmışlardır.
Buna rağmen Türkiye Cumhuriyeti, Atatürk’ün attığı sağlam temeller niçiniyle bir asırdır ayakta durmayı başarabilmiştir.
Türkiye Cumhuriyeti Devleti’ne karakterini veren laikliktir.
Bunun sebebi laiklik olmadan öbür niteliklerin yaşama talihinin olmamasıdır.
Laik olmayan bir devlet ve toplum sisteminde demokrasi de olmaz.
Laiklik olmadan özgür niyet, söz özgürlüğü, demokratik rekabet, özgür basın da yaşayamaz.
Laiklik yoksa millet ve milliyetçilik unsuru de olmaz.
Laik olmayan bir devlet ve toplumda değerli olan millet ve milletçilik değil, ümmet ve ümmetçiliktir.
Laiklik olmadan devrimcilik de olmaz.
Din devletinde ve toplumunda bilimin gerektirdiği ilerlemeler ve değişimler sağlanamaz. bu biçimde bir devlet ve toplumda halkçılık da yaşayamaz. Din devletinde değerli olan halkın değil dinin istedikleridir. Laik yapı ve laiklik prensibi bu niçinle öteki ihtilal ve unsurların ön şartı niteliğindedir.
Atatürk bu gerçeği bildiği için en çok laik yapı ve laiklik unsuru üzerinde durmuştur.
Bıraktığı mirası, “Ben, manevî miras olarak hiç bir âyet, hiç bir dogma, hiç bir donmuş ve kalıplaşmış kural bırakmıyorum. Benim manevî mirasım ilim ve akıldır” diye tanımlamıştır.
Bugünlerde art geriye yaşanan acı olaylar niçiniyle bir daha cemaat ve tarikatları tartışıyoruz.
Bu kadar hırpalanmış bulunmasına rağmen, niyet ve inanç özgürlüğünün tek garantisi devletin laik yapısı ve anayasal teminat altında olan laiklik prensibidir.
Laiklik yalnızca din ve devlet işlerinin birbirinden ayrılması değil, beraberinde dinin siyasete alet edilmemesini de içerir.
halbuki Türkiye’de bilhassa son senelerda durum bunun tam aksisi. Din tıpkı zamandavletin hem siyasetin tam göbeğinde duruyor ve en tesirli siyaset aracı olarak kullanılıyor.
Tarikatlar, cemaatler konusuna gelince.
Onlar da devletin ve siyasetin göbeğindeler.
Türkiye’yi, bir gece, bir imzayla İstanbul Sözleşmesi’nden çıkaracak kadar da etkililer.
Tarikat ve cemaatlerin ortak tarafı laiklik zıddı bir rejim kurmak istemeleridir. Bu niçinle Atatürk’e ve ihtilallerine de karşıdırlar.
Bu örgütlenmelerin siyasette ve devlette bu kadar tesirli pozisyona gelmelerinde daha evvelki sağ iktidarlar üzere bugünkü iktidarın da katkısı ve sorumluluğu büyüktür.
En büyük takviyesi, 20 yıldır ülkeyi yöneten AK Parti iktidarından aldıkları gerçektir. Bu takviye o kadar kuvvetli verilmiştir ki FETÖ Türkiye’de askeri darbe teşebbüsünde bulunacak bir pozisyona gelebilmiştir.
Atatürk’ün tekke ve zaviyeleri kapatmasının maksadı tam da Türkiye’nin bu biçimde bir tehlike ile karşılaşmamasıdır.
Atatürk bu riski Pir Sait isyanında görmüştür. Laik cumhuriyetin yıkılması, yerine şeriat nizamının kurulması için tekke ve zaviyelerin Pir Sait isyanını ne kadar kuvvetli desteklediklerine, isyanı yaymak için ne kadar gayret harcadıklarına tanıklık etmiştir. Atatürk’ün 1925 yılında, Refik Koraltan ve arkadaşlarının verdiği teklifin yasalaşmasıyla tekke ve zaviyelerin kapatılmasını sağlamasında Pir Sait isyanın rolü büyüktür.
Bu gerçeği gördüğü için de “Efendiler ve ey millet; biliniz ki Türkiye Cumhuriyeti pirler, dervişler, müritler ve mensuplar memleketi olamaz. En yanlışsız, en gerçek tarikat medeniyet tarikatıdır” demiştir.
Türkiye’yi çağdaş uygarlık düzebir daha, kadın-erkek eşitliğine, refaha, adalete, teknolojik ilerlemeye, kuvvetli rekabete ulaştıracak olan bir daha Atatürk’ün dediği üzere bilim ve akıldır.
Atatürk’ün, saltanatı ve hilafeti kaldırıp laik cumhuriyeti kurması ve cumhuriyetin demokrasiyle buluşması büyük bir ihtilaldir.
Aydınlanma ve sanayi ihtilalini ıskalayan Osmanlı kalıntılarından, çağdaş uygarlığı yakalamayı hedeflemiş, demokratik, laik bir toplumsal hukuk devleti olan Türkiye Cumhuriyeti bu nitelikleriyle Müslüman ülkeler içinde tek örnektir.
Kuruluşundan bu yana geçen 100 yıllık müddet ortasında ülkeyi yöneten sağ iktidarlar başta laiklik olmak üzere niteliklerin birçoklarını epey önemli biçimde zedelemişler, fonksiyonsuz bırakmışlardır.
Buna rağmen Türkiye Cumhuriyeti, Atatürk’ün attığı sağlam temeller niçiniyle bir asırdır ayakta durmayı başarabilmiştir.
Türkiye Cumhuriyeti Devleti’ne karakterini veren laikliktir.
Bunun sebebi laiklik olmadan öbür niteliklerin yaşama talihinin olmamasıdır.
Laik olmayan bir devlet ve toplum sisteminde demokrasi de olmaz.
Laiklik olmadan özgür niyet, söz özgürlüğü, demokratik rekabet, özgür basın da yaşayamaz.
Laiklik yoksa millet ve milliyetçilik unsuru de olmaz.
Laik olmayan bir devlet ve toplumda değerli olan millet ve milletçilik değil, ümmet ve ümmetçiliktir.
Laiklik olmadan devrimcilik de olmaz.
Din devletinde ve toplumunda bilimin gerektirdiği ilerlemeler ve değişimler sağlanamaz. bu biçimde bir devlet ve toplumda halkçılık da yaşayamaz. Din devletinde değerli olan halkın değil dinin istedikleridir. Laik yapı ve laiklik prensibi bu niçinle öteki ihtilal ve unsurların ön şartı niteliğindedir.
Atatürk bu gerçeği bildiği için en çok laik yapı ve laiklik unsuru üzerinde durmuştur.
Bıraktığı mirası, “Ben, manevî miras olarak hiç bir âyet, hiç bir dogma, hiç bir donmuş ve kalıplaşmış kural bırakmıyorum. Benim manevî mirasım ilim ve akıldır” diye tanımlamıştır.
Bugünlerde art geriye yaşanan acı olaylar niçiniyle bir daha cemaat ve tarikatları tartışıyoruz.
Bu kadar hırpalanmış bulunmasına rağmen, niyet ve inanç özgürlüğünün tek garantisi devletin laik yapısı ve anayasal teminat altında olan laiklik prensibidir.
Laiklik yalnızca din ve devlet işlerinin birbirinden ayrılması değil, beraberinde dinin siyasete alet edilmemesini de içerir.
halbuki Türkiye’de bilhassa son senelerda durum bunun tam aksisi. Din tıpkı zamandavletin hem siyasetin tam göbeğinde duruyor ve en tesirli siyaset aracı olarak kullanılıyor.
Tarikatlar, cemaatler konusuna gelince.
Onlar da devletin ve siyasetin göbeğindeler.
Türkiye’yi, bir gece, bir imzayla İstanbul Sözleşmesi’nden çıkaracak kadar da etkililer.
Tarikat ve cemaatlerin ortak tarafı laiklik zıddı bir rejim kurmak istemeleridir. Bu niçinle Atatürk’e ve ihtilallerine de karşıdırlar.
Bu örgütlenmelerin siyasette ve devlette bu kadar tesirli pozisyona gelmelerinde daha evvelki sağ iktidarlar üzere bugünkü iktidarın da katkısı ve sorumluluğu büyüktür.
En büyük takviyesi, 20 yıldır ülkeyi yöneten AK Parti iktidarından aldıkları gerçektir. Bu takviye o kadar kuvvetli verilmiştir ki FETÖ Türkiye’de askeri darbe teşebbüsünde bulunacak bir pozisyona gelebilmiştir.
Atatürk’ün tekke ve zaviyeleri kapatmasının maksadı tam da Türkiye’nin bu biçimde bir tehlike ile karşılaşmamasıdır.
Atatürk bu riski Pir Sait isyanında görmüştür. Laik cumhuriyetin yıkılması, yerine şeriat nizamının kurulması için tekke ve zaviyelerin Pir Sait isyanını ne kadar kuvvetli desteklediklerine, isyanı yaymak için ne kadar gayret harcadıklarına tanıklık etmiştir. Atatürk’ün 1925 yılında, Refik Koraltan ve arkadaşlarının verdiği teklifin yasalaşmasıyla tekke ve zaviyelerin kapatılmasını sağlamasında Pir Sait isyanın rolü büyüktür.
Bu gerçeği gördüğü için de “Efendiler ve ey millet; biliniz ki Türkiye Cumhuriyeti pirler, dervişler, müritler ve mensuplar memleketi olamaz. En yanlışsız, en gerçek tarikat medeniyet tarikatıdır” demiştir.
Türkiye’yi çağdaş uygarlık düzebir daha, kadın-erkek eşitliğine, refaha, adalete, teknolojik ilerlemeye, kuvvetli rekabete ulaştıracak olan bir daha Atatürk’ün dediği üzere bilim ve akıldır.