Smug
Active member
“Titan” Pazar günü, 1912’de yaklaşık 3800 metre derinlikte batan “Titanic” enkazına turist dalışı yapmak üzere yola çıktı. Bir buçuk saat sonra eskort gemisiyle temas koptu ve o zamandan beri yaklaşık 6,5 metre uzunluğundaki denizaltıdan hiçbir iz bulunamadı.
Mini denizaltıda OceanGate Expeditions şefi Stockton Rush, İngiliz girişimci ve maceracı Hamish Harding, İngiliz-Pakistanlı işadamı Shahzada Dawood ve 19 yaşındaki oğlu Suleman ve Fransız Titanik uzmanı Paul -Henry Nargeolet vardı.
ABD Sahil Güvenlik’ten Tuğamiral John Mauger, “Ailelere en içten başsağlığı dileklerimi sunuyorum” dedi. Aileler için günlerce süren belirsizlikten sonra, “bu keşfin onlara bu zor zamanda biraz rahatlık sunacağını” umduğunu ifade etti. Ancak trajedinin önlenip önlenemeyeceği de dahil olmak üzere pek çok soru var.
Kurtarma görevi neden bu kadar geç başladı?
“Titan” dalgıçıyla temas, görev başladıktan iki saatten kısa bir süre sonra kesildi – ancak ABD Sahil Güvenliği, ana gemiyle temasın kesilmesinden sekiz saat sonrasına kadar operatör Oceangate Expeditions tarafından uyarılmadı. İngiliz maceracı Hamish Harding’in ailesi, operatör hakkında ciddi iddialarda bulunuyor. Harding’in kuzeni Kathleen Cosnett, Telegraph gazetesine “Kurtarma görevine başlamak çok uzun sürdü, çok uzun sürdü” dedi. “Üç saatin asgari süre olacağını düşünürdüm.”
Ancak geçmişte hep bağlantı sorunları yaşandığı önceki Titan görevlerinden biliniyor. ABC televizyon kanalına konuşan Mike Reiss, “İletişim her seferinde koptu, sorun görevin bir parçası gibi görünüyordu” dedi. Biri “Titan”da yolcu olarak olmak üzere dört kez Oceangate Expeditions ile birlikte olmuştur. Şirket bu kadar uzun süre beklemiş olabilir çünkü ana gemiyle temasa geçme sorunu biliniyordu ve bu nedenle başlangıçta çok az önem verilmişti.
Hızlı bir kurtarma görevi bir fark yaratabilir miydi?
Önceki bilgilere göre, sahil güvenliğin daha hızlı alarm vermesi bile Titan yolcularını kurtaramazdı. Bir ABD Donanması su altı akustik algılama sistemi, Pazar günü Titan denizaltısının patlamasını kaydetti. Ses, dalgıçla temasın kesildiği anda kaydedildi.
Patlama, Titan’ın sakinleri için hızlı bir ölüm anlamına gelir. Temas kaybından sonra acil bir kurtarma görevi bile mürettebatı kurtaramazdı. Sydney Üniversitesi’nde deniz robotları profesörü olan Stefan Williams, Insider’a “Oldukça hızlı bir şekilde gerçekleşecek ve hayatta kalma şansı neredeyse hiç olmayacak” dedi.
ABD Sahil Güvenlik Amirali John W. Mauger daha önce, kurtarma görevi sırasında sonarda bir iç patlama tespitinin olmadığını söyleyerek, bunun Pazar günü erken saatlerde olduğunu öne sürdü. Sahil güvenlik, arama sırasında kaydedilen vurma seslerinin “Titan” a atanabileceğini de reddetmişti.
Mürettebat Titanik’i hiç gördü mü?
Şu anda keşfedilen enkaz Titanik’in enkazının yakınında bulunsa da, yolcular muhtemelen görevlerinin amacını asla görmediler. Emekli Deniz Kuvvetleri denizaltı operatörü Mark Martin, WFLA’ya verdiği demeçte, gürültü kayıtlarına göre denizaltı dalışın erken saatlerinde patlamış olabilir. “Yolun en fazla dörtte üçünü alabilmişlerdi.”
Titan gibi özel görevler gelecekte daha sıkı bir şekilde düzenlenecek mi yoksa yasaklanacak mı?
Şimdiye kadar ABD’de bu tür dalgıçlar için veya Oceangate Excursions şirketininki gibi aşırı yolculuklar için ulusal bir güvenlik standardı yoktur. ABD Donanma Enstitüsü web sitesi şöyle diyor: “OceanGate’in Titan’ı gibi denizaltılar düzenlemeye tabi değil. Bu, aracın hangi güvenlik özelliklerini gerektirdiğini dikte eden bir gözetim organı olmadığı anlamına gelir.”
Trajedi göz önüne alındığında, bu potansiyel olarak yakında değişebilir. The Kansas City Star’ın Titanic History Society’nin bir üyesi olan Wade Sisson, “Titanic’e ticari dalışlar yapmaya devam edeceksek, gemilerin ve ilgili teknolojinin yetkin bir şekilde düzenlenmesine ihtiyacımız var” dedi. “Açıkçası, bu denizaltı asla izin verilmemesi gereken birçok yönden riskliydi.”
Yolcular ve dalgıç hiç kurtarılacak mı?
ABD Sahil Güvenlik Perşembe günü yaptığı açıklamada, Titan denizaltısından beş “büyük enkaz parçasının” kurtarıldığını söyledi. Bu, basınç odasının bir kısmını, burun konisini, ön zili ve arka zili içerir. Perşembe günü bir arama ekibi basın toplantısında kurtarma ustası ve derin dalış pilotu Kaptan Mark Martin, deniz tabanından diğer parçaların uygun ekipmanla kurtarılabileceğini söyledi. Bir kurtarma gemisi, birçok açık deniz gaz ve petrol arama gemisinde bulunan, 4.000 metre (yaklaşık 2,5 mil) derinliğe ulaşabilen bir tele sahip bir vince ihtiyaç duyacaktır. Kurtarma ekipleri ayrıca, üzerlerindeki gemiden çalıştırılabilen, ROV adı verilen uzaktan çalıştırılan bir veya iki araca ihtiyaç duyar. ROV’ler, denizaltının parçalarını büyük “kurtarma sepetlerine” atmak için vinçle birlikte çalışacak.
Ancak kurtarma çalışmasına katılan uzmanlar, keşif gezisinde öldürülen beş kişinin cesetlerini asla kurtaramayacaklarını çoktan açıkladılar. Amiral Mauger şunları söyledi: “Orada, deniz tabanındaki ortam inanılmaz derecede acımasız ve enkaz, geminin feci bir şekilde patlamasına işaret ediyor.” Yine de aramaya devam edecekler.
Kazadan işleten sorumlu olacak mı?
“Titan” kazasının işletme şirketi Oceangate için ciddi sonuçları oldu: CEO’sunun kaybı ve büyük yatırımlar ve şimdi yakında sorumlulukla ilgili ısrarlı sorular ortaya çıkabilir.
Yolcular, Titanik’in enkazına yapılan derin deniz turunun tehlikeli olduğunu biliyorlardı. Yolcuların, bir kaza durumunda operatörleri sorumluluktan muaf tutan bir feragatname imzaladıkları söyleniyor. Amerikan yayın kuruluşu CBS’ye göre, “Titan” “herhangi bir düzenleyici otorite tarafından onaylanmamış veya sertifikalandırılmamış ve fiziksel yaralanma, sakatlık, duygusal travma veya ölüme yol açabilecek deneysel bir sualtı aracıdır.”
Bununla birlikte, bir feragat formu imzalamak, operatörü otomatik olarak herhangi bir sorumluluktan kurtarmaz. Hukuk uzmanları, bir şirketin bir felaket durumunda tazminat ödemesi gerekip gerekmediği konusunda herkese uyan tek bir kural olmadığını söylüyor. Bununla birlikte, çoğu operatör, tam da bu tür feragatler bedava bir yolculuk olmadığı için, yine de sorumluluk sigortası yaptırır.
Stanford Üniversitesi’nde hukuk profesörü olan Nora Freeman Engstrom, “Bir operatör, bir müşterinin ölümünü pervasızca kabul ederse, çoğu mahkeme onları paçayı kurtarmayacaktır” dedi. Mahkemede sonuçlanan davaların ezici çoğunluğunun nihayetinde bir uzlaşmayla sonuçlandığını söyledi. Ancak davaların mahkemeye ulaşması yıllar alabilir.
Oceangarte Excursions’ın neyi, ne zaman bildiği önemli olmalıdır.
Mini denizaltıda OceanGate Expeditions şefi Stockton Rush, İngiliz girişimci ve maceracı Hamish Harding, İngiliz-Pakistanlı işadamı Shahzada Dawood ve 19 yaşındaki oğlu Suleman ve Fransız Titanik uzmanı Paul -Henry Nargeolet vardı.
ABD Sahil Güvenlik’ten Tuğamiral John Mauger, “Ailelere en içten başsağlığı dileklerimi sunuyorum” dedi. Aileler için günlerce süren belirsizlikten sonra, “bu keşfin onlara bu zor zamanda biraz rahatlık sunacağını” umduğunu ifade etti. Ancak trajedinin önlenip önlenemeyeceği de dahil olmak üzere pek çok soru var.
Kurtarma görevi neden bu kadar geç başladı?
“Titan” dalgıçıyla temas, görev başladıktan iki saatten kısa bir süre sonra kesildi – ancak ABD Sahil Güvenliği, ana gemiyle temasın kesilmesinden sekiz saat sonrasına kadar operatör Oceangate Expeditions tarafından uyarılmadı. İngiliz maceracı Hamish Harding’in ailesi, operatör hakkında ciddi iddialarda bulunuyor. Harding’in kuzeni Kathleen Cosnett, Telegraph gazetesine “Kurtarma görevine başlamak çok uzun sürdü, çok uzun sürdü” dedi. “Üç saatin asgari süre olacağını düşünürdüm.”
Ancak geçmişte hep bağlantı sorunları yaşandığı önceki Titan görevlerinden biliniyor. ABC televizyon kanalına konuşan Mike Reiss, “İletişim her seferinde koptu, sorun görevin bir parçası gibi görünüyordu” dedi. Biri “Titan”da yolcu olarak olmak üzere dört kez Oceangate Expeditions ile birlikte olmuştur. Şirket bu kadar uzun süre beklemiş olabilir çünkü ana gemiyle temasa geçme sorunu biliniyordu ve bu nedenle başlangıçta çok az önem verilmişti.
Hızlı bir kurtarma görevi bir fark yaratabilir miydi?
Önceki bilgilere göre, sahil güvenliğin daha hızlı alarm vermesi bile Titan yolcularını kurtaramazdı. Bir ABD Donanması su altı akustik algılama sistemi, Pazar günü Titan denizaltısının patlamasını kaydetti. Ses, dalgıçla temasın kesildiği anda kaydedildi.
Patlama, Titan’ın sakinleri için hızlı bir ölüm anlamına gelir. Temas kaybından sonra acil bir kurtarma görevi bile mürettebatı kurtaramazdı. Sydney Üniversitesi’nde deniz robotları profesörü olan Stefan Williams, Insider’a “Oldukça hızlı bir şekilde gerçekleşecek ve hayatta kalma şansı neredeyse hiç olmayacak” dedi.
ABD Sahil Güvenlik Amirali John W. Mauger daha önce, kurtarma görevi sırasında sonarda bir iç patlama tespitinin olmadığını söyleyerek, bunun Pazar günü erken saatlerde olduğunu öne sürdü. Sahil güvenlik, arama sırasında kaydedilen vurma seslerinin “Titan” a atanabileceğini de reddetmişti.
Mürettebat Titanik’i hiç gördü mü?
Şu anda keşfedilen enkaz Titanik’in enkazının yakınında bulunsa da, yolcular muhtemelen görevlerinin amacını asla görmediler. Emekli Deniz Kuvvetleri denizaltı operatörü Mark Martin, WFLA’ya verdiği demeçte, gürültü kayıtlarına göre denizaltı dalışın erken saatlerinde patlamış olabilir. “Yolun en fazla dörtte üçünü alabilmişlerdi.”
Titan gibi özel görevler gelecekte daha sıkı bir şekilde düzenlenecek mi yoksa yasaklanacak mı?
Şimdiye kadar ABD’de bu tür dalgıçlar için veya Oceangate Excursions şirketininki gibi aşırı yolculuklar için ulusal bir güvenlik standardı yoktur. ABD Donanma Enstitüsü web sitesi şöyle diyor: “OceanGate’in Titan’ı gibi denizaltılar düzenlemeye tabi değil. Bu, aracın hangi güvenlik özelliklerini gerektirdiğini dikte eden bir gözetim organı olmadığı anlamına gelir.”
Trajedi göz önüne alındığında, bu potansiyel olarak yakında değişebilir. The Kansas City Star’ın Titanic History Society’nin bir üyesi olan Wade Sisson, “Titanic’e ticari dalışlar yapmaya devam edeceksek, gemilerin ve ilgili teknolojinin yetkin bir şekilde düzenlenmesine ihtiyacımız var” dedi. “Açıkçası, bu denizaltı asla izin verilmemesi gereken birçok yönden riskliydi.”
Yolcular ve dalgıç hiç kurtarılacak mı?
ABD Sahil Güvenlik Perşembe günü yaptığı açıklamada, Titan denizaltısından beş “büyük enkaz parçasının” kurtarıldığını söyledi. Bu, basınç odasının bir kısmını, burun konisini, ön zili ve arka zili içerir. Perşembe günü bir arama ekibi basın toplantısında kurtarma ustası ve derin dalış pilotu Kaptan Mark Martin, deniz tabanından diğer parçaların uygun ekipmanla kurtarılabileceğini söyledi. Bir kurtarma gemisi, birçok açık deniz gaz ve petrol arama gemisinde bulunan, 4.000 metre (yaklaşık 2,5 mil) derinliğe ulaşabilen bir tele sahip bir vince ihtiyaç duyacaktır. Kurtarma ekipleri ayrıca, üzerlerindeki gemiden çalıştırılabilen, ROV adı verilen uzaktan çalıştırılan bir veya iki araca ihtiyaç duyar. ROV’ler, denizaltının parçalarını büyük “kurtarma sepetlerine” atmak için vinçle birlikte çalışacak.
Ancak kurtarma çalışmasına katılan uzmanlar, keşif gezisinde öldürülen beş kişinin cesetlerini asla kurtaramayacaklarını çoktan açıkladılar. Amiral Mauger şunları söyledi: “Orada, deniz tabanındaki ortam inanılmaz derecede acımasız ve enkaz, geminin feci bir şekilde patlamasına işaret ediyor.” Yine de aramaya devam edecekler.
Kazadan işleten sorumlu olacak mı?
“Titan” kazasının işletme şirketi Oceangate için ciddi sonuçları oldu: CEO’sunun kaybı ve büyük yatırımlar ve şimdi yakında sorumlulukla ilgili ısrarlı sorular ortaya çıkabilir.
Yolcular, Titanik’in enkazına yapılan derin deniz turunun tehlikeli olduğunu biliyorlardı. Yolcuların, bir kaza durumunda operatörleri sorumluluktan muaf tutan bir feragatname imzaladıkları söyleniyor. Amerikan yayın kuruluşu CBS’ye göre, “Titan” “herhangi bir düzenleyici otorite tarafından onaylanmamış veya sertifikalandırılmamış ve fiziksel yaralanma, sakatlık, duygusal travma veya ölüme yol açabilecek deneysel bir sualtı aracıdır.”
Bununla birlikte, bir feragat formu imzalamak, operatörü otomatik olarak herhangi bir sorumluluktan kurtarmaz. Hukuk uzmanları, bir şirketin bir felaket durumunda tazminat ödemesi gerekip gerekmediği konusunda herkese uyan tek bir kural olmadığını söylüyor. Bununla birlikte, çoğu operatör, tam da bu tür feragatler bedava bir yolculuk olmadığı için, yine de sorumluluk sigortası yaptırır.
Stanford Üniversitesi’nde hukuk profesörü olan Nora Freeman Engstrom, “Bir operatör, bir müşterinin ölümünü pervasızca kabul ederse, çoğu mahkeme onları paçayı kurtarmayacaktır” dedi. Mahkemede sonuçlanan davaların ezici çoğunluğunun nihayetinde bir uzlaşmayla sonuçlandığını söyledi. Ancak davaların mahkemeye ulaşması yıllar alabilir.
Oceangarte Excursions’ın neyi, ne zaman bildiği önemli olmalıdır.