Vitra
New member
Son anket belirtildi: ‘Erdoğan’a asla oy vermem’ diyenlerde büyük artış Türkiye Siyaset Paneli Haziran 2021 Araştırması’na bakılırsa seçmenlerin yüzde 58’i, Sedat Peker’in argümanları karşısında İçişleri Bakanı Soylu’nun cevaplarını tatmin edici bulmuyor. Erdoğan’a asla oy vermem diyenlerin oranı ise tarihi rekorunu kırmış durumda. Seçmenin yüzde 67’si borçlarını ödeyememekten, yüzde 58’i kendisi ya da ailesinden birinin eğitim alamamasından korkuyor.
Yöneylem Toplumsal Araştırmalar Merkezi Araştırmalardan Sorumlu Genel Koordinatörü Siyaset Bilimci Doç. Derya Kömürcü haziran ayı sonuçlarını Cumhuriyet’ten İpek Özbey’e kıymetlendirdi.
– Sedat Peker’in tezleri gündemi belirliyor. Her gün Süleyman Soylu istifa edecek mi, Cumhurbaşkanı onu vazifeden alacak mı, bunu konuşuyoruz… Siz de araştırmanızda bunu mevzu edindiniz… Halkın beklentisi nedir?
Sedat Peker’in iki ayı aşkın bir müddetdir Türkiye’de adeta gündemi esir aldığı hakikat. Türkiye Siyaset Paneli mayıs ayı araştırmasında, Sedat Peker’in açıklamalarından seçmenlerin haberdar olup olmadığını ölçmüş, bu açıklamalarla ilgili ne düşündüklerini öğrenmeyi hedeflemiştik. Araştırmanın yapıldığı tarihte yüzde 56.5 olan Peker’in açıklamalarından haberdarlık oranı bugün yüzde 90’a ulaşmış durumda.
Çok kıymetli açıklamalar yaptığı, fazlaca vahim ithamlarda bulunduğu, öbür bir ülkede olsa yeri yerinden oynatacak savlar öne sürdüğü bir gerçek. Lakin şu da var ki Türkiye toplumu temel olarak Sedat Peker tarafınca hudutları belirlenmiş bir tartışmayı yürütüyor. Mevzunun nereye kadar uzanacağı, hangi hususların ne çerçevede ele alınacağı, kiminle helalleşileceği Peker ve tahminen de müzakere halinde oldukları tarafınca belirleniyor.
O denli olunca da tüm tartışmalardan en önemli halde etkilenen siyasi figür olarak İçişleri Bakanı Süleyman Soylu özel bir ilgiyi hak ediyor. Peker’in açıklamalarına Süleyman Soylu’nun verdiği karşılıkları tatmin edici bulup bulmadıklarını sorduğumuzda seçmenlerin yüzde 58’i tatmin edici bulmadığı karşılığını veriyor. Bu alışılmış muhalefet partilerinin şu anda sahip olduğu seçmen dayanağını aşan bir oran olarak dikkat çekiyor ve iktidar kanadından hudutlu oranda da olsa Soylu’ya yönelik bir tenkit olduğunu gösteriyor.
Derinlemesine incelediğimizde AKP’ye oy verme eğilimindekilerin yüzde 21’i, MHP’ye oy verme eğilimindekilerin yüzde 28’i Soylu’nun savunmasını yetersiz bulduğunu lisana getiriyor. Dahası iki seçmenden biri Soylu’nun istifa etmesi gerekir diyor. Cumhurbaşkanı Erdoğan tarafınca vazifeden alınmalı diyenlerin oranı ise yüzde 51.
– Bugün seçim olsa Cumhur İttifakı’nın işi ne kadar güç? Millet İttifakı’nda artış var mı?
Seçmen tercihlerinde aydan aya oynamalar olur. Bir partinin oyu artabilir, ötekinin oyu düşebilir. Temel olan bir trendin oluşup oluşmadığını gözlemlemektir. Bizim Yöneylem Toplumsal Araştırmalar Merkezi olarak 6 aydır yaptığımız araştırmaların gösterdiği, AKP ve MHP oylarında epey radikal olmayan fakat her ay birike birike sonunda manalı ve fark yaratabilecek bir noktaya varan bir gerilemenin olduğu.
Buna karşılık son iki aya kadar muhalefet oylarında kayda kıymet bir artıştan fazla kararsızlar ve oy kullanmayacağını söz edenlerde önemli bir artış gözlemliyorduk. Lakin mayıs ve haziran araştırmalarımızda kelam konusu kararsız ve oy kullanmayacaklar kümesinde toplamda 10.5 puanlık bir düşüş görüyoruz. Bu gelişmeyi iki biçimde yorumlamak mümkün.
Birincisi, ülkede seçim kazanının kaynamaya başladığını, muhalefetin erken seçim talebinin tesirli olduğunu, şu yahut bu türlü vatandaşların siyaset üzerine fazlaca daha fazla baş yorup bir konum almaya başladığını gösterir. Toplum siyasallaştıkça hem kararsızların tıpkı vakitte bir durum almaktan imtina ederek oy kullanmayacağım diyenlerin oranı azalır.
İkincisi, 24 Haziran 2018’de AKP ve MHP’ye oy verdiğini bildiğimiz ancak aylardır kendilerini kararsız olarak tanımlayan seçmen kümesi, bir daha siyasal tartışmanın şiddetlenmesi ve seçim beklentisiyle birlikte tercihini daha rahat tabir eder hale geliyor. Bunların bir kısmı muhalefet partilerine yönelirken, bir kısmı da eski partilerine dönüyor. Hakikaten haziran ayında şimdi tüm partilerde bir ölçü oy artışı görüyor olmamızın sebebi bu yönelim.
– Erdoğan’a asla oy vermem diyenlerin oranı artıyor mu?
Evet, Erdoğan’a “asla oy vermem” diyenler şu anda Türkiye’nin en kitlesel ve kararlı siyasal gücünü oluşturuyor. Şubat ayında ölçtüğümüzde yüzde 43 çıkmıştı, bugün yüzde 50.4 çıkıyor. Dahası Erdoğan’a mutlaka oy veririm diyenlerin oranında geçen aya nazaran haziranda 4 puanlık bir azalma kelam konusu.
– niye bu biçimde?
Zira seçmene nazaran ülke makûs yönetiliyor ve bu berbat idarenin sorumlusu “Türk tipi başkanlık sistemini” getiren ve uygulayıcısı pozisyonunda olan Recep Tayyip Erdoğan. Seçmenlerin yüzde 51’i ülkenin makûs yönetildiğini düşünüyor. Düzgün yönetiliyor diyenler yalnızca yüzde 24. Cumhurbaşkanlığı hükümet sistemini bırakıp parlamenter sisteme dönmek isteyenlerin oranı yüzde 57.5 ve bunların ortasında azımsanmayacak oranda iktidar bloku seçmeni de var.
“Yaşanan ekonomik sıkıntıların sebebi iktisat siyasetlerinde yapılan yanlışlardır” görüşüne katılan seçmenlerin oranı yüzde 70, “ekonomik sıkıntıların sebebi ülke idaresinde liyakatsizlik ve adam kayırmacılığın geçerli olmasıdır” görüşüne katılanların oranı yüzde 68 düzeyinde. Sonuçta seçmen ülkenin “bir anonim şirket gibi” yönetilmesinden şad değil demek ki.
Erdoğan zıddı seçmen kümesinin bu kadar genişlemesi ortasında değerli bir potansiyel barındırıyor. Lakin muhalefet partilerinin de şunu görmesi gerekiyor ki Türkiye’nin meseleleri yalnızca cumhurbaşkanı değişikliğiyle ya da parlamenter sisteme dönüşle çözülebilecek problemler değil. Bugün Erdoğan iktidarına karşı bir ortaya gelebilen o geniş kitle, yarın öteki tek erkeklerin peşine takılabileceği üzere çarçabuk çözülebilir de.
– Araştırmanızdan gördük ki seçmenlerin yüzde 66’sı sahip olduklarını kaybetmekten korkuyor. En epey kaygıyı nerede yaşıyorlar?
Tam da bundan bahsediyorum. Türkiye’nin o denli derin, o denli kronikleşmiş problemleri var ki vatandaşlar endişe, dert ve ümitsizlik ortasında yaşıyorlar. 100 bireyden 70’inin bir halde ödemeye çalıştığı bir borcu, kredisi ya da taksidi var ve beşerler borçlarını ödeyemez hale gelmekten korkuyorlar. aslına bakarsan yüzde 19’u ödeyemiyorum, yüzde 62’si kuvvetlikle ödüyorum diyor. Seçmenlerin yüzde 63’ü minimum muhtaçlıklarını bile karşılayamaz hale gelmekten korkuyor.
Gerçekten her ay sorduğumuz “Geçen ay ödeyemediğiniz bir faturanız ya da karşılayamadığınız bir mecburî gereksiniminiz oldu mu” sorusuna çabucak hemen yüzde 44’ün altında evet karşılığı alamadık. Sizin de dediğiniz üzere yüzde 66’sı sahip olduklarını kaybetmekten korkuyor. Bu epeyce ağır bir tablo ve sürdürülebilir değil.
– Bu kaygı, oy verme davranışlarına nasıl yansır?
Olağan şartlarda seçmenlerin ekonomik durumlarındaki kötüleşmenin ya da geleceğe yönelik ümitsizliğin oy davranışlarında iktidar partisi aleyhine bir değişime yol açmasını bekleriz. Lakin Türkiye üzere siyasal alanın giderek daraldığı, kutuplaşmanın giderek şiddetlendiği ve siyasetin yüklü olarak benimsenen ya da atfedilen kimlikler üzerinden yapıldığı toplumlarda akılcı tercihlerin yerini futbol grubu taraftarlığı gibisi daha müspet ya da negatif hisler yüklü aidiyetlerin aldığını görürüz.
Bu aidiyetlerin çözülmesi de kolay olmaz. Bu yüzden toplumdaki kelam konusu kaygı ve telaşlar oy davranışında manalı bir değişime niye olur mı bilemiyorum ancak tüm göstergelerin Türkiye toplumunun fazlaca radikal bir değişime hamile olduğunu gösterdiğini, bu değişimin aritmetik toplamların, partilerin oyunun artıp eksilmesinden daha kapsamlı bir potansiyele işaret ettiğini görüyorum. Bu tablo ortasında en tasa verici nokta, toplumsal ve ferdî gelecek beklentilerinin son derece karamsar olması.
Seçmenlerin gerek Türkiye’nin geleceğiyle, gerekse kendi gelecekleriyle ilgili beklentilerinin bu kadar olumsuz olması, temelinde iktidar için olduğu kadar muhalefet için de önemli bir sıkıntıya işaret ediyor. Bu sayılar, bir boyutuyla ülkenin makûs yönetildiğini ve sıkıntıların iktidar tarafınca çözüleceğine olan inancın düşüklüğünü gösteriyor.
Lakin öteki bir boyutuyla da muhalefetin halka daha yeterli bir hayat vaadi sunamadığını gösteriyor. Tahminen daha da değerlisi Türkiye toplumunun bir ortada yaşama ve ortak bir gelecek hayal etme marifetini giderek yitirdiğine işaret ediyor.
bu biçimde bir toplumda otoriter, popülist, yabancı / “öteki” düşmanı siyasal stratejilerin çarçabuk ve süratle güçlenme riskini görmezden gelemeyiz. Bu yüzden “şu parti gidecek, bu parti gelecek” telaffuzunun ötesine geçen yeni bir ortak ömür vaadine gereksinimimiz var.
Ekonomik krizin niçinleri
– “Ekonomik meselelerin sebebi dış güçlerin saldırılarıdır” görüşüne katılanların oranı yüzde 41.
– Ekonomik meselelerin kaynağında Cumhurbaşkanlığı hükümet sistemini gorenlerin oranı yüzde 53.
– “Ekonomik sıkıntıların sebebi, ülke idaresinde liyakatsizlik ve adam kayırmacılığın geçerli olmasıdır” diyenler yüzde 68 düzeyinde.
Yöneylem Toplumsal Araştırmalar Merkezi Araştırmalardan Sorumlu Genel Koordinatörü Siyaset Bilimci Doç. Derya Kömürcü haziran ayı sonuçlarını Cumhuriyet’ten İpek Özbey’e kıymetlendirdi.
– Sedat Peker’in tezleri gündemi belirliyor. Her gün Süleyman Soylu istifa edecek mi, Cumhurbaşkanı onu vazifeden alacak mı, bunu konuşuyoruz… Siz de araştırmanızda bunu mevzu edindiniz… Halkın beklentisi nedir?
Sedat Peker’in iki ayı aşkın bir müddetdir Türkiye’de adeta gündemi esir aldığı hakikat. Türkiye Siyaset Paneli mayıs ayı araştırmasında, Sedat Peker’in açıklamalarından seçmenlerin haberdar olup olmadığını ölçmüş, bu açıklamalarla ilgili ne düşündüklerini öğrenmeyi hedeflemiştik. Araştırmanın yapıldığı tarihte yüzde 56.5 olan Peker’in açıklamalarından haberdarlık oranı bugün yüzde 90’a ulaşmış durumda.
Çok kıymetli açıklamalar yaptığı, fazlaca vahim ithamlarda bulunduğu, öbür bir ülkede olsa yeri yerinden oynatacak savlar öne sürdüğü bir gerçek. Lakin şu da var ki Türkiye toplumu temel olarak Sedat Peker tarafınca hudutları belirlenmiş bir tartışmayı yürütüyor. Mevzunun nereye kadar uzanacağı, hangi hususların ne çerçevede ele alınacağı, kiminle helalleşileceği Peker ve tahminen de müzakere halinde oldukları tarafınca belirleniyor.
O denli olunca da tüm tartışmalardan en önemli halde etkilenen siyasi figür olarak İçişleri Bakanı Süleyman Soylu özel bir ilgiyi hak ediyor. Peker’in açıklamalarına Süleyman Soylu’nun verdiği karşılıkları tatmin edici bulup bulmadıklarını sorduğumuzda seçmenlerin yüzde 58’i tatmin edici bulmadığı karşılığını veriyor. Bu alışılmış muhalefet partilerinin şu anda sahip olduğu seçmen dayanağını aşan bir oran olarak dikkat çekiyor ve iktidar kanadından hudutlu oranda da olsa Soylu’ya yönelik bir tenkit olduğunu gösteriyor.
Derinlemesine incelediğimizde AKP’ye oy verme eğilimindekilerin yüzde 21’i, MHP’ye oy verme eğilimindekilerin yüzde 28’i Soylu’nun savunmasını yetersiz bulduğunu lisana getiriyor. Dahası iki seçmenden biri Soylu’nun istifa etmesi gerekir diyor. Cumhurbaşkanı Erdoğan tarafınca vazifeden alınmalı diyenlerin oranı ise yüzde 51.
– Bugün seçim olsa Cumhur İttifakı’nın işi ne kadar güç? Millet İttifakı’nda artış var mı?
Seçmen tercihlerinde aydan aya oynamalar olur. Bir partinin oyu artabilir, ötekinin oyu düşebilir. Temel olan bir trendin oluşup oluşmadığını gözlemlemektir. Bizim Yöneylem Toplumsal Araştırmalar Merkezi olarak 6 aydır yaptığımız araştırmaların gösterdiği, AKP ve MHP oylarında epey radikal olmayan fakat her ay birike birike sonunda manalı ve fark yaratabilecek bir noktaya varan bir gerilemenin olduğu.
Buna karşılık son iki aya kadar muhalefet oylarında kayda kıymet bir artıştan fazla kararsızlar ve oy kullanmayacağını söz edenlerde önemli bir artış gözlemliyorduk. Lakin mayıs ve haziran araştırmalarımızda kelam konusu kararsız ve oy kullanmayacaklar kümesinde toplamda 10.5 puanlık bir düşüş görüyoruz. Bu gelişmeyi iki biçimde yorumlamak mümkün.
Birincisi, ülkede seçim kazanının kaynamaya başladığını, muhalefetin erken seçim talebinin tesirli olduğunu, şu yahut bu türlü vatandaşların siyaset üzerine fazlaca daha fazla baş yorup bir konum almaya başladığını gösterir. Toplum siyasallaştıkça hem kararsızların tıpkı vakitte bir durum almaktan imtina ederek oy kullanmayacağım diyenlerin oranı azalır.
İkincisi, 24 Haziran 2018’de AKP ve MHP’ye oy verdiğini bildiğimiz ancak aylardır kendilerini kararsız olarak tanımlayan seçmen kümesi, bir daha siyasal tartışmanın şiddetlenmesi ve seçim beklentisiyle birlikte tercihini daha rahat tabir eder hale geliyor. Bunların bir kısmı muhalefet partilerine yönelirken, bir kısmı da eski partilerine dönüyor. Hakikaten haziran ayında şimdi tüm partilerde bir ölçü oy artışı görüyor olmamızın sebebi bu yönelim.
– Erdoğan’a asla oy vermem diyenlerin oranı artıyor mu?
Evet, Erdoğan’a “asla oy vermem” diyenler şu anda Türkiye’nin en kitlesel ve kararlı siyasal gücünü oluşturuyor. Şubat ayında ölçtüğümüzde yüzde 43 çıkmıştı, bugün yüzde 50.4 çıkıyor. Dahası Erdoğan’a mutlaka oy veririm diyenlerin oranında geçen aya nazaran haziranda 4 puanlık bir azalma kelam konusu.
– niye bu biçimde?
Zira seçmene nazaran ülke makûs yönetiliyor ve bu berbat idarenin sorumlusu “Türk tipi başkanlık sistemini” getiren ve uygulayıcısı pozisyonunda olan Recep Tayyip Erdoğan. Seçmenlerin yüzde 51’i ülkenin makûs yönetildiğini düşünüyor. Düzgün yönetiliyor diyenler yalnızca yüzde 24. Cumhurbaşkanlığı hükümet sistemini bırakıp parlamenter sisteme dönmek isteyenlerin oranı yüzde 57.5 ve bunların ortasında azımsanmayacak oranda iktidar bloku seçmeni de var.
“Yaşanan ekonomik sıkıntıların sebebi iktisat siyasetlerinde yapılan yanlışlardır” görüşüne katılan seçmenlerin oranı yüzde 70, “ekonomik sıkıntıların sebebi ülke idaresinde liyakatsizlik ve adam kayırmacılığın geçerli olmasıdır” görüşüne katılanların oranı yüzde 68 düzeyinde. Sonuçta seçmen ülkenin “bir anonim şirket gibi” yönetilmesinden şad değil demek ki.
Erdoğan zıddı seçmen kümesinin bu kadar genişlemesi ortasında değerli bir potansiyel barındırıyor. Lakin muhalefet partilerinin de şunu görmesi gerekiyor ki Türkiye’nin meseleleri yalnızca cumhurbaşkanı değişikliğiyle ya da parlamenter sisteme dönüşle çözülebilecek problemler değil. Bugün Erdoğan iktidarına karşı bir ortaya gelebilen o geniş kitle, yarın öteki tek erkeklerin peşine takılabileceği üzere çarçabuk çözülebilir de.
– Araştırmanızdan gördük ki seçmenlerin yüzde 66’sı sahip olduklarını kaybetmekten korkuyor. En epey kaygıyı nerede yaşıyorlar?
Tam da bundan bahsediyorum. Türkiye’nin o denli derin, o denli kronikleşmiş problemleri var ki vatandaşlar endişe, dert ve ümitsizlik ortasında yaşıyorlar. 100 bireyden 70’inin bir halde ödemeye çalıştığı bir borcu, kredisi ya da taksidi var ve beşerler borçlarını ödeyemez hale gelmekten korkuyorlar. aslına bakarsan yüzde 19’u ödeyemiyorum, yüzde 62’si kuvvetlikle ödüyorum diyor. Seçmenlerin yüzde 63’ü minimum muhtaçlıklarını bile karşılayamaz hale gelmekten korkuyor.
Gerçekten her ay sorduğumuz “Geçen ay ödeyemediğiniz bir faturanız ya da karşılayamadığınız bir mecburî gereksiniminiz oldu mu” sorusuna çabucak hemen yüzde 44’ün altında evet karşılığı alamadık. Sizin de dediğiniz üzere yüzde 66’sı sahip olduklarını kaybetmekten korkuyor. Bu epeyce ağır bir tablo ve sürdürülebilir değil.
– Bu kaygı, oy verme davranışlarına nasıl yansır?
Olağan şartlarda seçmenlerin ekonomik durumlarındaki kötüleşmenin ya da geleceğe yönelik ümitsizliğin oy davranışlarında iktidar partisi aleyhine bir değişime yol açmasını bekleriz. Lakin Türkiye üzere siyasal alanın giderek daraldığı, kutuplaşmanın giderek şiddetlendiği ve siyasetin yüklü olarak benimsenen ya da atfedilen kimlikler üzerinden yapıldığı toplumlarda akılcı tercihlerin yerini futbol grubu taraftarlığı gibisi daha müspet ya da negatif hisler yüklü aidiyetlerin aldığını görürüz.
Bu aidiyetlerin çözülmesi de kolay olmaz. Bu yüzden toplumdaki kelam konusu kaygı ve telaşlar oy davranışında manalı bir değişime niye olur mı bilemiyorum ancak tüm göstergelerin Türkiye toplumunun fazlaca radikal bir değişime hamile olduğunu gösterdiğini, bu değişimin aritmetik toplamların, partilerin oyunun artıp eksilmesinden daha kapsamlı bir potansiyele işaret ettiğini görüyorum. Bu tablo ortasında en tasa verici nokta, toplumsal ve ferdî gelecek beklentilerinin son derece karamsar olması.
Seçmenlerin gerek Türkiye’nin geleceğiyle, gerekse kendi gelecekleriyle ilgili beklentilerinin bu kadar olumsuz olması, temelinde iktidar için olduğu kadar muhalefet için de önemli bir sıkıntıya işaret ediyor. Bu sayılar, bir boyutuyla ülkenin makûs yönetildiğini ve sıkıntıların iktidar tarafınca çözüleceğine olan inancın düşüklüğünü gösteriyor.
Lakin öteki bir boyutuyla da muhalefetin halka daha yeterli bir hayat vaadi sunamadığını gösteriyor. Tahminen daha da değerlisi Türkiye toplumunun bir ortada yaşama ve ortak bir gelecek hayal etme marifetini giderek yitirdiğine işaret ediyor.
bu biçimde bir toplumda otoriter, popülist, yabancı / “öteki” düşmanı siyasal stratejilerin çarçabuk ve süratle güçlenme riskini görmezden gelemeyiz. Bu yüzden “şu parti gidecek, bu parti gelecek” telaffuzunun ötesine geçen yeni bir ortak ömür vaadine gereksinimimiz var.
Ekonomik krizin niçinleri
– “Ekonomik meselelerin sebebi dış güçlerin saldırılarıdır” görüşüne katılanların oranı yüzde 41.
– Ekonomik meselelerin kaynağında Cumhurbaşkanlığı hükümet sistemini gorenlerin oranı yüzde 53.
– “Ekonomik sıkıntıların sebebi, ülke idaresinde liyakatsizlik ve adam kayırmacılığın geçerli olmasıdır” diyenler yüzde 68 düzeyinde.