Vitra
New member
RUŞEN Mİ ÇIPLAK YOKSA KRAL MI? Seçime ayarlı saatli bomba tik tak tik tak geri sayımda.
Erkeni 2022, normali 2023. Yani iktidarın önünde epey vakit kalmadı.
Seçim yasası değişecek, sistem AKP’ye baraj MHP’ye bakılırsa düzenlenecek.
Şapka düzgünce bir denetim edilip yeni tavşanlar aranacak. Kısmetimize artık yeni doğalgaz / petrol muştusu mi çıkar yoksa OHAL’i yasal kılacak yeni bir savaş mı, bakılacak!
Bu ortada kesinlikle ve kesinlikle medya ayıklanacak / temizlenecek / hizaya getirilecek.
Ayıptır söylemesi, Halk TV uzun müddettir yandaş haber kanallarını toz yutturuyor. Başta medyanın en parlak, en yürekli gençleri, programlarıyla reytingi her gün biraz daha üste taşıyor.
Daha -ne demekse- yargılaması bile devam eden bir türkü yüzünden gelen ağır cezanın öne sürülen sebebi ne sanıyorsunuz!
Ağzımızdan çıkan her sözün Saray ve yandaş medya tarafınca anında “cezalandırılması” boşuna mı!
Seçim yaklaştıkça hiç kuşkusuz tehdit / baskı / ceza daha da artacak. Hepimizin malumu!
Ne var ki, iktidar “mutlak bir iktidar” peşinde. Muhalif / toplumsal, ismine ne derseniz, karşısındaki televizyonları, gazeteleri, platformları tümden susturabilmenin yolunu arıyor.
“Batıdan fonlanan gazeteciler” tartışması işte tam da bu sırada patladı. Ya da patlatıldı!
Bir vakit içinder Gülen tarafınca, her daim Saray tarafınca fonlanan “gazetecimsiler” de atağa kalktı.
Halbuki kimi internet siteleri, platformları vs. yabancı fonlardan para alıyormuş. Alınca da yabancı / batı / şüphesiz amerikancı yayınlar yapıyormuş. Ya da yapsa yeriymiş!
Bu son hücum kampanyasında Ruşen Çakır ve kurucusu olduğu Medyascope öne çıktı.
Fonlar ve kaynakları, şüphesiz konuşulmaya, tartışılmaya paha bir bahis. Örneğin Sözcü’den Necati Gerçek, YeniÇağ’dan Murat Ağırel üzere muharrirler “ne yandaş ne fondaş” diye tutumlarını deklare ettilar.
Sırası mı? Bana göre hayır!
Rastgele bir fondan yararlanmakta bir sakınca var mı? Bana göre, kaynak belirtildiğı ve gazetecilik faaliyeti de “bağımsız” yürüdüğü takdirde hayır!
bir daha de dediğim üzere, konuşulup tartışılabilir.
Ancak gazetecimsiler, konuşmaktan / tartışmaktan anlamadığı için direkt nükleer silah düğmesine bastı. Bombalarını başta Ruşen, bu çerçevede ismi anılan gazetecilerin üzerine yolladı.
Hele içlerinde biri var ki… Yalnızca mesleksel sonları değil, haddini aştı. Ruşen’i belden aşağı vurmaya kalktı.
Sabah’ın, neye saldırdığından bihaber yeniyetme köşe muharriri Melih Altınok’tan kelam ediyorum.
Ruşen’i vurmak için şu biçimde bir cümle kurdu:
“YÖK’ün dördüncü kuruluş yıldönümünde NOKTA mecmuasının o efsane kapağı için soyunmuşluğu bile vardır.”
Kusura bakmasın lakin, beşere sorarlar:
“O kapağa baktığın vakit gördüğün şey gerçekten bu mu! 12 Eylül eseri YÖK’e ve kurucusu Prof. İhsan Doğramacı’ya ‘ARTIK YETER’ denmesinin bir manası yok mu!”
Soru bile abes. Cihan’ı mevt döşeğinde mahkum etmeyi “kahramanlık destanı” diye alkışlayan şüphesiz anlayamaz.
NOKTA Mecmuası’nın, darbecilerin çabucak hemen iş başında olduğu o sıkıntı günlerde -Melih Altınok’un da itiraf ettiği üzere- o EFSANE kapağı hazırlamasına akılları ermez. Neredeyse 35 yıl evvelde “bugünlerin” öngörüldüğünü anlayamaz.
* * *
Yalnızca o kapak mı?
Ortalarında Ruşen’in de olduğu bir takımla hazırladığımız, bir daha 35 yıl evvel bugünlere ışık tutan DİNCİ GENÇLİK kapağı..
12 Eylül’ün kudretli kumandanlarından Tahsin Şahinkaya’nın “rüşvet alıp almadığını” soran / sorgulayan özel evrak..
Özal ailesini Lale Zamanı’nda tasvir eden o unutulmaz kapak..
Ve o günlerde Türkiye’yi ayağa kaldıran AZAPÇI POLİS itirafları!
Daha neler neler neler..
Ancak AZAPÇI POLİS kapağından kelam etmişken altını çizmeden olmaz
O kapakta da bir gencin çıplak vücudu yer alıyordu. Haydi, ismini ben vermeyeyim.. O sırada NOKTA takımında olan, köşedaşınız Haşmet Babaoğlu’na sorun. Hatırlamazsa, o ismin uzunca müddet -bilmiyorum tahminen hala- SABAH kümesinde nazaranv yaptığını söyleyin.
daha sonra bir de, Salih Memecan’ı hatırlatın. Hani bir daha SABAH kümesinin bir vakit içinderki değerlisi, baş karikatüristi Salih’i..
niye mi?
Yalnızca YÖK kapağı değil, NOKTA’nın bütün kapakları Salih’ten sorulurdu, kapak kompozisyonları baştan sona ona aitti de ondan!
* * *
NOKTA Mecmuası, 12 Eylül daha sonrasının o puslu senelerında yalnızca “çılgın” bir işverenin, sevgili Ercan Arıklı’nın ve bizlerin değil medyanın en özel tarihini yazdı!
Fonksiyonu Saray’ı eleştirenleri eleştirmekten ibaret birbirinin kopyası yazılar da gün gelince medya tarihinde yerini alacak elbette.
Lakin utanç vesikası olarak.
Hayallerinde peygamber ile konuştuğunu tez edip, küçücük aklıyla milyonları kandıran.. Medyası, siyasetçisiyle akla ziyan palavraları / masalları o milyonlara yutturan Fethullah Gülen’i hatırlarız da.. O palavraları milyonlara yayan, bir emekli vaizden efsane yaratan.. Bugün de Erdoğan’ı “dünya lideri” yapan kalemleri es geçeriz.
* * *
İktidarların, bilhassa otokratların en büyük teminatı “hafızasızlık” değil midir aslına bakarsanız!
Japonya’daki tüm edebiyat mükafatlarını alan, dünyada da büyük ilgi toplayan “HAFIZA POLİSİ” bize unutmanın ne kadar tehlikeli olduğunu anlatıyor.
Muharriri Yoko Ogawa, hayali bir adada yasaklanan / unutulan / unutturulan objeleri.. Onların anılarını.. Ve ada sakinlerinin, HAFIZA POLİSİ kaygısıyla unutmayı seçmesini anlatıyor.
Lakin roman distopyadan epey bir umut kaynağı üzere.. Çünkü, o adada unutmaya direnenler de var.
Yoko Ogawa hareket noktasını anlatırken, o direnişin “ruhunu” tasvir ediyor:
“Eğer bir insanın mal varlığı, mesleği ve onuru değil de, aslında o kişinin ayrılmaz kesimi olan anıları elinden alınırsa ne olur… Bu niyetle başladım.” (*)
* * *
Bugün bu topraklarda yapılan da bu. Geçmişi unutturmak ve “bir daha yazmak” istiyorlar.
Gülen’le nasıl elele yürüdüklerini.. Bu ülkenin Cumhuriyet tarihi boyunca var ettiği bedellerinin nasıl birer birer satıldığını.. Zenginle fakir içindeki farkın nasıl aşılmaz bir uçuruma dönüştürüldüğünü unutturmak istiyorlar.
128 milyar doların, Ruhsar Pekcan’ın, Suriye batağının, İkizdere’lerin hesabı sorulmasın istiyorlar.
Yanı sıra, gerçeği pekala bildikleri biçimde, kendilerinden yıllar seneler evvel yapılmış havalimanlarını, üniversiteleri, hastaneleri kendileri yapmış üzere.. Kendilerindilk evvel buzdolabı, fırın ve hatta “bardak” yokmuş üzere konuşabiliyorlar.
Sevgili Mustafa Güzel, kitaplarından birine boşuna “NeoTürkiye’nin panzehiri hafızadır” ismini koymadı!
Hafızanızı silerlerse gerçekte Kurtuluş Savaşı’nın olmadığına da inandırırlar sizi, son 20 yılda ülkenin uçuşa geçtiğine de..
Medyanın, bizlerin giderek artan bir tehditle karşı karşıya olmamız bu yüzden. Bizi bu yüzden susturmak istiyorlar.
Biz HAFIZA BEKÇİLERİYİZ çünkü.
Hatırlarız, hatırlatırız.
Hatırlamak ve hatırlatmak için de bakacağımız yer Ruşen’in çıplak vücudu değil ÇIPLAK KRAL olur.
(*) Oksijen Gazetesi: 16-22 Temmuz – Nazlı Berivan Ak
Erkeni 2022, normali 2023. Yani iktidarın önünde epey vakit kalmadı.
Seçim yasası değişecek, sistem AKP’ye baraj MHP’ye bakılırsa düzenlenecek.
Şapka düzgünce bir denetim edilip yeni tavşanlar aranacak. Kısmetimize artık yeni doğalgaz / petrol muştusu mi çıkar yoksa OHAL’i yasal kılacak yeni bir savaş mı, bakılacak!
Bu ortada kesinlikle ve kesinlikle medya ayıklanacak / temizlenecek / hizaya getirilecek.
Ayıptır söylemesi, Halk TV uzun müddettir yandaş haber kanallarını toz yutturuyor. Başta medyanın en parlak, en yürekli gençleri, programlarıyla reytingi her gün biraz daha üste taşıyor.
Daha -ne demekse- yargılaması bile devam eden bir türkü yüzünden gelen ağır cezanın öne sürülen sebebi ne sanıyorsunuz!
Ağzımızdan çıkan her sözün Saray ve yandaş medya tarafınca anında “cezalandırılması” boşuna mı!
Seçim yaklaştıkça hiç kuşkusuz tehdit / baskı / ceza daha da artacak. Hepimizin malumu!
Ne var ki, iktidar “mutlak bir iktidar” peşinde. Muhalif / toplumsal, ismine ne derseniz, karşısındaki televizyonları, gazeteleri, platformları tümden susturabilmenin yolunu arıyor.
“Batıdan fonlanan gazeteciler” tartışması işte tam da bu sırada patladı. Ya da patlatıldı!
Bir vakit içinder Gülen tarafınca, her daim Saray tarafınca fonlanan “gazetecimsiler” de atağa kalktı.
Halbuki kimi internet siteleri, platformları vs. yabancı fonlardan para alıyormuş. Alınca da yabancı / batı / şüphesiz amerikancı yayınlar yapıyormuş. Ya da yapsa yeriymiş!
Bu son hücum kampanyasında Ruşen Çakır ve kurucusu olduğu Medyascope öne çıktı.
Fonlar ve kaynakları, şüphesiz konuşulmaya, tartışılmaya paha bir bahis. Örneğin Sözcü’den Necati Gerçek, YeniÇağ’dan Murat Ağırel üzere muharrirler “ne yandaş ne fondaş” diye tutumlarını deklare ettilar.
Sırası mı? Bana göre hayır!
Rastgele bir fondan yararlanmakta bir sakınca var mı? Bana göre, kaynak belirtildiğı ve gazetecilik faaliyeti de “bağımsız” yürüdüğü takdirde hayır!
bir daha de dediğim üzere, konuşulup tartışılabilir.
Ancak gazetecimsiler, konuşmaktan / tartışmaktan anlamadığı için direkt nükleer silah düğmesine bastı. Bombalarını başta Ruşen, bu çerçevede ismi anılan gazetecilerin üzerine yolladı.
Hele içlerinde biri var ki… Yalnızca mesleksel sonları değil, haddini aştı. Ruşen’i belden aşağı vurmaya kalktı.
Sabah’ın, neye saldırdığından bihaber yeniyetme köşe muharriri Melih Altınok’tan kelam ediyorum.
Ruşen’i vurmak için şu biçimde bir cümle kurdu:
“YÖK’ün dördüncü kuruluş yıldönümünde NOKTA mecmuasının o efsane kapağı için soyunmuşluğu bile vardır.”
Kusura bakmasın lakin, beşere sorarlar:
“O kapağa baktığın vakit gördüğün şey gerçekten bu mu! 12 Eylül eseri YÖK’e ve kurucusu Prof. İhsan Doğramacı’ya ‘ARTIK YETER’ denmesinin bir manası yok mu!”
Soru bile abes. Cihan’ı mevt döşeğinde mahkum etmeyi “kahramanlık destanı” diye alkışlayan şüphesiz anlayamaz.
NOKTA Mecmuası’nın, darbecilerin çabucak hemen iş başında olduğu o sıkıntı günlerde -Melih Altınok’un da itiraf ettiği üzere- o EFSANE kapağı hazırlamasına akılları ermez. Neredeyse 35 yıl evvelde “bugünlerin” öngörüldüğünü anlayamaz.
* * *
Yalnızca o kapak mı?
Ortalarında Ruşen’in de olduğu bir takımla hazırladığımız, bir daha 35 yıl evvel bugünlere ışık tutan DİNCİ GENÇLİK kapağı..
12 Eylül’ün kudretli kumandanlarından Tahsin Şahinkaya’nın “rüşvet alıp almadığını” soran / sorgulayan özel evrak..
Özal ailesini Lale Zamanı’nda tasvir eden o unutulmaz kapak..
Ve o günlerde Türkiye’yi ayağa kaldıran AZAPÇI POLİS itirafları!
Daha neler neler neler..
Ancak AZAPÇI POLİS kapağından kelam etmişken altını çizmeden olmaz
O kapakta da bir gencin çıplak vücudu yer alıyordu. Haydi, ismini ben vermeyeyim.. O sırada NOKTA takımında olan, köşedaşınız Haşmet Babaoğlu’na sorun. Hatırlamazsa, o ismin uzunca müddet -bilmiyorum tahminen hala- SABAH kümesinde nazaranv yaptığını söyleyin.
daha sonra bir de, Salih Memecan’ı hatırlatın. Hani bir daha SABAH kümesinin bir vakit içinderki değerlisi, baş karikatüristi Salih’i..
niye mi?
Yalnızca YÖK kapağı değil, NOKTA’nın bütün kapakları Salih’ten sorulurdu, kapak kompozisyonları baştan sona ona aitti de ondan!
* * *
NOKTA Mecmuası, 12 Eylül daha sonrasının o puslu senelerında yalnızca “çılgın” bir işverenin, sevgili Ercan Arıklı’nın ve bizlerin değil medyanın en özel tarihini yazdı!
Fonksiyonu Saray’ı eleştirenleri eleştirmekten ibaret birbirinin kopyası yazılar da gün gelince medya tarihinde yerini alacak elbette.
Lakin utanç vesikası olarak.
Hayallerinde peygamber ile konuştuğunu tez edip, küçücük aklıyla milyonları kandıran.. Medyası, siyasetçisiyle akla ziyan palavraları / masalları o milyonlara yutturan Fethullah Gülen’i hatırlarız da.. O palavraları milyonlara yayan, bir emekli vaizden efsane yaratan.. Bugün de Erdoğan’ı “dünya lideri” yapan kalemleri es geçeriz.
* * *
İktidarların, bilhassa otokratların en büyük teminatı “hafızasızlık” değil midir aslına bakarsanız!
Japonya’daki tüm edebiyat mükafatlarını alan, dünyada da büyük ilgi toplayan “HAFIZA POLİSİ” bize unutmanın ne kadar tehlikeli olduğunu anlatıyor.
Muharriri Yoko Ogawa, hayali bir adada yasaklanan / unutulan / unutturulan objeleri.. Onların anılarını.. Ve ada sakinlerinin, HAFIZA POLİSİ kaygısıyla unutmayı seçmesini anlatıyor.
Lakin roman distopyadan epey bir umut kaynağı üzere.. Çünkü, o adada unutmaya direnenler de var.
Yoko Ogawa hareket noktasını anlatırken, o direnişin “ruhunu” tasvir ediyor:
“Eğer bir insanın mal varlığı, mesleği ve onuru değil de, aslında o kişinin ayrılmaz kesimi olan anıları elinden alınırsa ne olur… Bu niyetle başladım.” (*)
* * *
Bugün bu topraklarda yapılan da bu. Geçmişi unutturmak ve “bir daha yazmak” istiyorlar.
Gülen’le nasıl elele yürüdüklerini.. Bu ülkenin Cumhuriyet tarihi boyunca var ettiği bedellerinin nasıl birer birer satıldığını.. Zenginle fakir içindeki farkın nasıl aşılmaz bir uçuruma dönüştürüldüğünü unutturmak istiyorlar.
128 milyar doların, Ruhsar Pekcan’ın, Suriye batağının, İkizdere’lerin hesabı sorulmasın istiyorlar.
Yanı sıra, gerçeği pekala bildikleri biçimde, kendilerinden yıllar seneler evvel yapılmış havalimanlarını, üniversiteleri, hastaneleri kendileri yapmış üzere.. Kendilerindilk evvel buzdolabı, fırın ve hatta “bardak” yokmuş üzere konuşabiliyorlar.
Sevgili Mustafa Güzel, kitaplarından birine boşuna “NeoTürkiye’nin panzehiri hafızadır” ismini koymadı!
Hafızanızı silerlerse gerçekte Kurtuluş Savaşı’nın olmadığına da inandırırlar sizi, son 20 yılda ülkenin uçuşa geçtiğine de..
Medyanın, bizlerin giderek artan bir tehditle karşı karşıya olmamız bu yüzden. Bizi bu yüzden susturmak istiyorlar.
Biz HAFIZA BEKÇİLERİYİZ çünkü.
Hatırlarız, hatırlatırız.
Hatırlamak ve hatırlatmak için de bakacağımız yer Ruşen’in çıplak vücudu değil ÇIPLAK KRAL olur.
(*) Oksijen Gazetesi: 16-22 Temmuz – Nazlı Berivan Ak