Sarr
Active member
ONUR DİNÇER / FOTOĞRAFLAR: CENGİZ MALGIR
Tokyo 2020’de Türkiye’ye iki altın getiren iki isimden biri olan Mete Gazoz, Japonya’da yaşadıklarını ve geleceğe yönelik fikirlerini Milliyet’e deklare etti.
Okçulukta bir birincisi gerçekleştirerek Türkiye’ye bu kolda birinci olimpiyat madalyasını getiren 21 yaşındaki atlet, “Aslında ben dokuz olimpiyatta yer almak isterim ancak yaşımdan dolayı asgarî 5 olimpiyatta daha yer alabilmem kesin gözüküyor. Bu katılacağım olimpiyatlarda da en az 4 altın madalya daha elde etmeyi istiyorum” yorumunu yaptı.
Tarihi muvaffakiyetin akabinde hissettiği hislerin eşsiz olduğunu söyleyen Mete, “Madalya aldıktan daha sonra 2-3 gün uyuyamadım. Uyuyamamaktan kasıt, heyecanlanmak ya da kalbim atıyor üzere değil; gözünüzü kapattığınız vakit geçmişte yaşadığınız acılar ve zorluklar geliyor gözünüzün önüne… Bu açıdan… İdmandaki acılar, yorgunluk, sabah erken kalkmalar, maç kaybetmeler, hüzünler bunların hepsi bir anda aklınıza geliyor. Hepsi güya daha dün olmuş üzere sinema şeridi olarak geçiyor ve istemsiz olarak ağlamaya başlıyorsunuz. Zira artık bitti ve bedeninizden aşağı yanlışsız aktığını hissediyorsunuz, güç boşalması üzere… Tokyo’dan gelirken uçakta 12 saat boyunca gözlerimi kapattım. Daima gözlerim doldu, gözlerim yaşardı. hayatımın en hoş ve en garip yolculuğuydu” dedi.
En ummadığı anların Tokyo’daki olimpiyat köyüne vardığında yaşandığını aktaran ulusal okçu. “Madalya aldıktan daha sonra olimpiyat köyüne geldiğimiz vakit tüm Türkiye kafilesinin beni karşılaması beni hayli şaşırttı. Güya oradaki kutlamada beşerler beni kutlamaya gelmemişti. Kimse, ‘Mete tebrikler; şampiyon oldun’ üzere bir şey de söylemedi. Oradaki herkes, 100 sportmen orada Türkiye Cumhuriyeti’ne gelen altın madalyayı kutladık. Bu birinci kere karşılaştığım bir histi ve bunu nitekim hissettim. Ekran başındaki her insanın de bu türlü hissettiğini düşünüyorum. Herkes ağlayarak izlemiş ve hayli memnun olmuş. Bana en değişik gelen his bu oldu” sözlerini kullandı.
Genlerinde var!
37 yıl Türk okçuluğuna her kademede bakılırsav yapan bir baba Metin Gazoz…
1984 yılında okçuluğa başlayan, 1990’da ulusal ekibe yükselen, sporculuğunun akabinde eğitim ve teknik heyetlerde yer alan Mete Gazoz’un babası Metin Gazoz, şu anda da Türkiye Okçuluk Federasyonu idare konseyinde…
Kelamı fazla uzatmadan, Mete’nin gelişmenini ve Olimpiyat Şampiyonluğu’na kadar olan süreci babasından dinleyelim:
Mete ile birinci başladığımızda üç yaşındaydı, 2004 olimpiyatları hazırlıkları sürecinde… Ufacıkken yayı tutmaya ve çekmeye başladı. Baktım ki hoş çekiyor. Ufak bir yay ayarladım ona… Beş yaşında da ok atmaya başladı. Dokuz yaşında Türkiye Şampiyonası’na götürdüm. daha sonrasında kamplarda yanıma gelmeye başladı.
O devirlerde dedim ki, bu çocuk alışsın, işi bu olsun. Sağ olsun yüzümüzü güldürdü. Sekizinci sınıftayken, ulusal ekibe girip dünya ikincisi oldu. Yani özetlemek gerekirsesı Mete gözünü açtı, elinde yay vardı.
Mete’yi okçuluğa ben yönlendirdim fakat onun da ortasında vardı. Çok severek yapıyor bu işi. Bu süreç ortasında futbola da gitti. Basketbola da gitti. Masa tenisi de oynadı. Satranç da oynadı. Fakat bunları okçuluğu tamamlayıcı yan kollar olarak kullandık.
Basketbolu sevip onu tercih etse bu sefer okçuluk, hür atış ve üçlük atışlarına katkı sağlayacaktı. bu biçimde bir eğitim verdik. Yüzmeye gönderdik ki, sırt kası kuvvetlensin. Hem omurgası ve sırtı kuvvetlenecek ve bel fıtığı olmayacak. Biroldukca spor kısmında sırt kasları fazlaca kıymetli.
Masa tenisi de oynadı. Onun da odaklanma yetisine katkısı var. Bunlar birbirine katkı sağlayan kısımlar fakat Mete okçuluktan yana tercihini kullandı.
Elektro gitar çalıyor Sunay Akın okuyor
Okçuluk haricindeki vakit içinderında bilgisayar oyunu oynamayı sevdiğini lisana getiren Olimpiyat Şampiyonu Mete Gazoz, “Son vakit içinderda yeni bir hobi olarak gitar çalmayı öğreniyorum. Çalmaya başlamıştım lakin Tokyo’ya gittikten daha sonra orta vermek zorunda kaldım. Kamplar başladığında öğrenme sürecine devam edeceğim. Elektro gitar çalıyorum. Aslında çalıyorum da demeyeyim de şimdilik tıngırdatıyorum diyeyim. Anfim de var ancak çabucak hemen distortion (Bir müzik aletinin doğal sesinin değiştirilme) kullanmıyorum” tabirini kullandı.
Kitap okumayı da epey sevdiğine vurgu yapan Mete Gazoz, şu biçimde devam etti:
“Son olarak Sunay Akın’ın Şiirli Yastık isimli kitabını okudum. Sinemayla da ilgiliyim. En sevdiğim sinema ‘Yıldızlar arası’. Dram biçiminde sinemalar fazlaca hoşuma gitmez. Daha epeyce macera sinemalarını beğeniyorum lakin içeriğini beğendiğim rastgele bir sineması de izlerim. Müzikte biraz klasikçiyim, en sevdiğim küme MFÖ’dür. Sporun her branşını seviyor ve izliyorum. Olimpiyat köyünde de her branştan şahıslarla irtibat ortasındaydım.”
‘Okçuluğa aşığım’
Kendisi üzere okçu olan babasının gelişmenindeki rolünü anlatan Mete Gazoz şunları söylemiş oldu:
“Babam beni okçuluğa gerçek yönlendirdi fakat hiç bir vakit bir baskı ve zorlaması olmadı. Her vakit okçu olmayı kendim istedim. Bugün geldiğim noktada güzel ki okçu oldum diyorum. Nasıl demeyeyim? Şu an epeyce büyük muvaffakiyet var. Olağan her şey fazlaca hoş ancak bunun makûs olduğu günler de oldu. hiç bir şey olmadığı ya da benim daima maç kaybettiğim vakit içinder da oldu ve ben bu biçimdelarda da güzel ki okçu oldum dedim. Aslında okçuluk benim aşık olduğum bir spor. Çok severek yaptığım bir spor. Bu yüzden beni keyifli ediyor.”
Tokyo 2020’de Türkiye’ye iki altın getiren iki isimden biri olan Mete Gazoz, Japonya’da yaşadıklarını ve geleceğe yönelik fikirlerini Milliyet’e deklare etti.
Okçulukta bir birincisi gerçekleştirerek Türkiye’ye bu kolda birinci olimpiyat madalyasını getiren 21 yaşındaki atlet, “Aslında ben dokuz olimpiyatta yer almak isterim ancak yaşımdan dolayı asgarî 5 olimpiyatta daha yer alabilmem kesin gözüküyor. Bu katılacağım olimpiyatlarda da en az 4 altın madalya daha elde etmeyi istiyorum” yorumunu yaptı.
Tarihi muvaffakiyetin akabinde hissettiği hislerin eşsiz olduğunu söyleyen Mete, “Madalya aldıktan daha sonra 2-3 gün uyuyamadım. Uyuyamamaktan kasıt, heyecanlanmak ya da kalbim atıyor üzere değil; gözünüzü kapattığınız vakit geçmişte yaşadığınız acılar ve zorluklar geliyor gözünüzün önüne… Bu açıdan… İdmandaki acılar, yorgunluk, sabah erken kalkmalar, maç kaybetmeler, hüzünler bunların hepsi bir anda aklınıza geliyor. Hepsi güya daha dün olmuş üzere sinema şeridi olarak geçiyor ve istemsiz olarak ağlamaya başlıyorsunuz. Zira artık bitti ve bedeninizden aşağı yanlışsız aktığını hissediyorsunuz, güç boşalması üzere… Tokyo’dan gelirken uçakta 12 saat boyunca gözlerimi kapattım. Daima gözlerim doldu, gözlerim yaşardı. hayatımın en hoş ve en garip yolculuğuydu” dedi.
En ummadığı anların Tokyo’daki olimpiyat köyüne vardığında yaşandığını aktaran ulusal okçu. “Madalya aldıktan daha sonra olimpiyat köyüne geldiğimiz vakit tüm Türkiye kafilesinin beni karşılaması beni hayli şaşırttı. Güya oradaki kutlamada beşerler beni kutlamaya gelmemişti. Kimse, ‘Mete tebrikler; şampiyon oldun’ üzere bir şey de söylemedi. Oradaki herkes, 100 sportmen orada Türkiye Cumhuriyeti’ne gelen altın madalyayı kutladık. Bu birinci kere karşılaştığım bir histi ve bunu nitekim hissettim. Ekran başındaki her insanın de bu türlü hissettiğini düşünüyorum. Herkes ağlayarak izlemiş ve hayli memnun olmuş. Bana en değişik gelen his bu oldu” sözlerini kullandı.
Genlerinde var!
37 yıl Türk okçuluğuna her kademede bakılırsav yapan bir baba Metin Gazoz…
1984 yılında okçuluğa başlayan, 1990’da ulusal ekibe yükselen, sporculuğunun akabinde eğitim ve teknik heyetlerde yer alan Mete Gazoz’un babası Metin Gazoz, şu anda da Türkiye Okçuluk Federasyonu idare konseyinde…
Kelamı fazla uzatmadan, Mete’nin gelişmenini ve Olimpiyat Şampiyonluğu’na kadar olan süreci babasından dinleyelim:
Mete ile birinci başladığımızda üç yaşındaydı, 2004 olimpiyatları hazırlıkları sürecinde… Ufacıkken yayı tutmaya ve çekmeye başladı. Baktım ki hoş çekiyor. Ufak bir yay ayarladım ona… Beş yaşında da ok atmaya başladı. Dokuz yaşında Türkiye Şampiyonası’na götürdüm. daha sonrasında kamplarda yanıma gelmeye başladı.
O devirlerde dedim ki, bu çocuk alışsın, işi bu olsun. Sağ olsun yüzümüzü güldürdü. Sekizinci sınıftayken, ulusal ekibe girip dünya ikincisi oldu. Yani özetlemek gerekirsesı Mete gözünü açtı, elinde yay vardı.
Mete’yi okçuluğa ben yönlendirdim fakat onun da ortasında vardı. Çok severek yapıyor bu işi. Bu süreç ortasında futbola da gitti. Basketbola da gitti. Masa tenisi de oynadı. Satranç da oynadı. Fakat bunları okçuluğu tamamlayıcı yan kollar olarak kullandık.
Basketbolu sevip onu tercih etse bu sefer okçuluk, hür atış ve üçlük atışlarına katkı sağlayacaktı. bu biçimde bir eğitim verdik. Yüzmeye gönderdik ki, sırt kası kuvvetlensin. Hem omurgası ve sırtı kuvvetlenecek ve bel fıtığı olmayacak. Biroldukca spor kısmında sırt kasları fazlaca kıymetli.
Masa tenisi de oynadı. Onun da odaklanma yetisine katkısı var. Bunlar birbirine katkı sağlayan kısımlar fakat Mete okçuluktan yana tercihini kullandı.
Elektro gitar çalıyor Sunay Akın okuyor
Okçuluk haricindeki vakit içinderında bilgisayar oyunu oynamayı sevdiğini lisana getiren Olimpiyat Şampiyonu Mete Gazoz, “Son vakit içinderda yeni bir hobi olarak gitar çalmayı öğreniyorum. Çalmaya başlamıştım lakin Tokyo’ya gittikten daha sonra orta vermek zorunda kaldım. Kamplar başladığında öğrenme sürecine devam edeceğim. Elektro gitar çalıyorum. Aslında çalıyorum da demeyeyim de şimdilik tıngırdatıyorum diyeyim. Anfim de var ancak çabucak hemen distortion (Bir müzik aletinin doğal sesinin değiştirilme) kullanmıyorum” tabirini kullandı.
Kitap okumayı da epey sevdiğine vurgu yapan Mete Gazoz, şu biçimde devam etti:
“Son olarak Sunay Akın’ın Şiirli Yastık isimli kitabını okudum. Sinemayla da ilgiliyim. En sevdiğim sinema ‘Yıldızlar arası’. Dram biçiminde sinemalar fazlaca hoşuma gitmez. Daha epeyce macera sinemalarını beğeniyorum lakin içeriğini beğendiğim rastgele bir sineması de izlerim. Müzikte biraz klasikçiyim, en sevdiğim küme MFÖ’dür. Sporun her branşını seviyor ve izliyorum. Olimpiyat köyünde de her branştan şahıslarla irtibat ortasındaydım.”
‘Okçuluğa aşığım’
Kendisi üzere okçu olan babasının gelişmenindeki rolünü anlatan Mete Gazoz şunları söylemiş oldu:
“Babam beni okçuluğa gerçek yönlendirdi fakat hiç bir vakit bir baskı ve zorlaması olmadı. Her vakit okçu olmayı kendim istedim. Bugün geldiğim noktada güzel ki okçu oldum diyorum. Nasıl demeyeyim? Şu an epeyce büyük muvaffakiyet var. Olağan her şey fazlaca hoş ancak bunun makûs olduğu günler de oldu. hiç bir şey olmadığı ya da benim daima maç kaybettiğim vakit içinder da oldu ve ben bu biçimdelarda da güzel ki okçu oldum dedim. Aslında okçuluk benim aşık olduğum bir spor. Çok severek yaptığım bir spor. Bu yüzden beni keyifli ediyor.”