Vitra
New member
Moral üstünlük artık muhalefette Türkiye’de yaşayan her 100 bireyden 30’u AKP iktidara geldikten daha sonra doğdu. Tam sayı vermek gerekirse 25 milyon 298 bin kişi hayata gözlerini AKP iktidarında açtı. An itibariyle hayatta olan her 100 bireyden 61’i AKP iktidarından evvel oy kullanabilecek yaşta değildi. Cumhuriyet tarihinin her 5 yılından 1’inde Tayyip Erdoğan ya başbakan ya da cumhurbaşkanıydı. Cumhuriyet tarihi boyunca bu kadar mühlet iktidarda kalabilen öbür bir başkan olmadı. Osmanlı tarihli 36 padişahtan 21’i devleti Tayyip Erdoğan’dan daha kısa müddet yönetti.
Giderek bozulan ekonomik düzenle uzatmalı bir iktidar birleşince, bu durumun toplumsal sonuçları daha ağır yaşanıyor. TÜİK’in son datalarına bakılırsa tam 1 milyon 631 bin kişi iş bulma ümidi olmadığı için iş aramadığını söylüyor. İş bulsa ne olacak? Fiyatlı çalışanların yüzde 43’ü taban fiyat seviyesinde gelir elde ediyor. Taban fiyatla çalışanların oranında açık orta farkla Avrupa şampiyonuyuz. Fiyat düzeyinin düşüklüğü hayal kurmanın önündeki bir öteki mahzur. Bu bireyler hayatları boyunca konut yahut araba sahibi olamayacak, tatile gidemeyecekler. Yalnızca minimum fiyatla çalışanlar mı? Hayır! Fiyatlı çalışanların yüzde 78’i minimum fiyatın iki katının altında bir gelire sahip. Çalışanlar, ceplerindeki telefonu mülk zanneder hale geldi; ‘Bu telefondan öbür bir şeyim yok’ diyor halk sınıfları. Gençliğe ise üniversite kapısı bile umut olamıyor. Diplomalı 1,5 milyon insan faal halde iş arıyor fakat bulamıyor. İş bulsa dahi fiyatlar ortada.
Tüm bunlar değişim dileğinin son derece derin yaşanmasına niye oluyor. Toplumun büyük kısmının beklentisi bu istikamette. Lakin son aylarda gözlenen bir gelişme daha var. Değişim arzulayan muhalif kısımlar genişledikçe, moral üstünlük bu kesitlere geçiyor. Önümüzdeki seçimlerde iktidarın değişeceğine dair beklenti hiç olmadığı kadar fazla. İktidar partisine oy veren seçmenler dahi, Erdoğan iktidarının son seçimi olacağını düşünüyor.
Beyoğlu’nu geri alıyoruz
Moral üstünlüğün muhalefete geçmesinin farklı sonuçlarını gözlemeye başladık. Ekonomik meseleleri bir yana, kıymet yargıları da uzun müddettir iktidar tarafınca aşağılanan, kentli, meslek sahibi, orta gelirli halk sınıfları artık umut dolu. Bu bölümler AKP iktidarına oldu mümkün takviye vermedi, bu niçinle uzun müddettir muhalefette olmanın yıpranmışlığını yaşıyordu. İktidarın değişeceğine dönük beklenti, bilhassa bu kesitlerin hareketliliğini ve görünürlüğünü artırıyor.
Maçka, Kalamış, Seğmenler ve Kordon
Geride bıraktığımız 1,5 yılda tam 103 müzisyen hayatına son verdi. Hala, gece 12’den daha sonra müzikli cümbüşün yasak olduğu bir ülkede yaşıyoruz. Bunun niçininin Covid-19 olduğunu söyleyenlerin inandırıcı bir argümanı kalmadı. İktidar toplumsal ömrü kendi dünya görüşüne bakılırsa şekillendirmek niyetinde. Pekala başarabiliyor mu? Yerler kapanıyor yahut içkideki yüksek ‘günah vergileri’ niçiniyle müşteri bulamıyor fakat büyük kentlerin en büyük parklarını gençler dev cümbüş merkezlerine dönüştürüyor. İnanmayan, bir akşam İstanbul’da Maçka yahut Kalamış Parkı’nı, Ankara’da Seğmenler Parkı’nı, İzmir’de Kordon’u gezebilir. Her yer iktidara karşın cıvıl cıvıl…
Orijinal Türkiye; ‘dedim olabilir’
Erdoğan’ın başındaki makbul vatandaş tipine uymayanlar yok olmak bir yana giderek daha görünür oluyor. İşte ulusal voleybolcu Ebrar Karakurt… Küçük marjinal bir azınlık haricinde, pembe saçlarıyla, sempatik hareketleriyle muhafazakar ya da seküler fark etmeksizin tüm halkın sevgilisi olmuş durumda. O kadar ki, bir şampuan markası bu ilginin farkına varmış, Ebrar’ı reklam yüzü olarak seçmiş. Bundan birkaç yıl evvelce, Ebrar’ı bu karanlığa teslim edebilirdik lakin toplumsal şuur, bu taarruza karşı ‘bu sefer olmaz’ dedi.
Demet Akalın’dan rakılı karidesli protesto
Siyaset sahnesinden baktığımızda meşhur popçu Demet Akalın’ı etliye sütlüye karışmayan, Saray’a her çağırıldığında giden, politik sorunlara taraf olmayan, hatta sağcı sayılan bir müzikçi olarak biliriz. Şu vakte kadar iktidarın rastgele bir icraatına ses çıkardığını da duymuş değiliz. Lakin Diyanet İşleri’nin karidesi ‘haram’ ilan eden fetvasının akabinde Akalın, toplumsal medya hesabından karidesli rakılı sofrasını izleyenleriyle paylaşarak, kendi lisanıyla durumu protesto ediyor. Akalın, 19 yıldır protesto edecek öbür bir şey bulmadığından mı yapıyor bunu? Hayır! Toplumun geniş kesitlerinin bu paylaşıma reaksiyon göstermeyeceğini, bu protestonun bir olağana dönüştüğünün şuuruyla yapıyor. Bundan birkaç yıl evvelden, set çıkışında bir ortaya gelen oyuncuların rakı kadehlerini saklayarak fotoğraf çektirmiş olduğu bir ülkeden, Akalın’ın Diyanet fetvasına reaksiyon gösterdiği bir ülkeye… Bu iktidara ‘rağmen’ yaşanıyor ve moral üstünlüğün sonuçlarını gösteriyor.
Bu gidişat, sadece, uzun müddettir AKP’nin karşısında konumlanan kentli, meslek sahibi, orta gelirli, seküler ömür stiline sahip kısımlar tarafınca değil, muhafazakar bölümler tarafınca da destekleniyor. Bu niçinle iktidarın 19 yıllık projesi patlamış durumda ve süreç artık geri döndürülemez. İktidarın İslamcı telaffuzunun, yalnızca radikal bir azınlık tarafınca benimsendiği bu toplumu gözleyen herkes tarafınca fark edilebilir durumda. Muhalefetin elini güçlendiren bu moral üstünlüğün sonuçları, izleyen devirde, kendisini hayli daha kuvvetli biçimde hissettirecektir.
Giderek bozulan ekonomik düzenle uzatmalı bir iktidar birleşince, bu durumun toplumsal sonuçları daha ağır yaşanıyor. TÜİK’in son datalarına bakılırsa tam 1 milyon 631 bin kişi iş bulma ümidi olmadığı için iş aramadığını söylüyor. İş bulsa ne olacak? Fiyatlı çalışanların yüzde 43’ü taban fiyat seviyesinde gelir elde ediyor. Taban fiyatla çalışanların oranında açık orta farkla Avrupa şampiyonuyuz. Fiyat düzeyinin düşüklüğü hayal kurmanın önündeki bir öteki mahzur. Bu bireyler hayatları boyunca konut yahut araba sahibi olamayacak, tatile gidemeyecekler. Yalnızca minimum fiyatla çalışanlar mı? Hayır! Fiyatlı çalışanların yüzde 78’i minimum fiyatın iki katının altında bir gelire sahip. Çalışanlar, ceplerindeki telefonu mülk zanneder hale geldi; ‘Bu telefondan öbür bir şeyim yok’ diyor halk sınıfları. Gençliğe ise üniversite kapısı bile umut olamıyor. Diplomalı 1,5 milyon insan faal halde iş arıyor fakat bulamıyor. İş bulsa dahi fiyatlar ortada.
Tüm bunlar değişim dileğinin son derece derin yaşanmasına niye oluyor. Toplumun büyük kısmının beklentisi bu istikamette. Lakin son aylarda gözlenen bir gelişme daha var. Değişim arzulayan muhalif kısımlar genişledikçe, moral üstünlük bu kesitlere geçiyor. Önümüzdeki seçimlerde iktidarın değişeceğine dair beklenti hiç olmadığı kadar fazla. İktidar partisine oy veren seçmenler dahi, Erdoğan iktidarının son seçimi olacağını düşünüyor.
Beyoğlu’nu geri alıyoruz
Moral üstünlüğün muhalefete geçmesinin farklı sonuçlarını gözlemeye başladık. Ekonomik meseleleri bir yana, kıymet yargıları da uzun müddettir iktidar tarafınca aşağılanan, kentli, meslek sahibi, orta gelirli halk sınıfları artık umut dolu. Bu bölümler AKP iktidarına oldu mümkün takviye vermedi, bu niçinle uzun müddettir muhalefette olmanın yıpranmışlığını yaşıyordu. İktidarın değişeceğine dönük beklenti, bilhassa bu kesitlerin hareketliliğini ve görünürlüğünü artırıyor.
Maçka, Kalamış, Seğmenler ve Kordon
Geride bıraktığımız 1,5 yılda tam 103 müzisyen hayatına son verdi. Hala, gece 12’den daha sonra müzikli cümbüşün yasak olduğu bir ülkede yaşıyoruz. Bunun niçininin Covid-19 olduğunu söyleyenlerin inandırıcı bir argümanı kalmadı. İktidar toplumsal ömrü kendi dünya görüşüne bakılırsa şekillendirmek niyetinde. Pekala başarabiliyor mu? Yerler kapanıyor yahut içkideki yüksek ‘günah vergileri’ niçiniyle müşteri bulamıyor fakat büyük kentlerin en büyük parklarını gençler dev cümbüş merkezlerine dönüştürüyor. İnanmayan, bir akşam İstanbul’da Maçka yahut Kalamış Parkı’nı, Ankara’da Seğmenler Parkı’nı, İzmir’de Kordon’u gezebilir. Her yer iktidara karşın cıvıl cıvıl…
Orijinal Türkiye; ‘dedim olabilir’
Erdoğan’ın başındaki makbul vatandaş tipine uymayanlar yok olmak bir yana giderek daha görünür oluyor. İşte ulusal voleybolcu Ebrar Karakurt… Küçük marjinal bir azınlık haricinde, pembe saçlarıyla, sempatik hareketleriyle muhafazakar ya da seküler fark etmeksizin tüm halkın sevgilisi olmuş durumda. O kadar ki, bir şampuan markası bu ilginin farkına varmış, Ebrar’ı reklam yüzü olarak seçmiş. Bundan birkaç yıl evvelce, Ebrar’ı bu karanlığa teslim edebilirdik lakin toplumsal şuur, bu taarruza karşı ‘bu sefer olmaz’ dedi.
Demet Akalın’dan rakılı karidesli protesto
Siyaset sahnesinden baktığımızda meşhur popçu Demet Akalın’ı etliye sütlüye karışmayan, Saray’a her çağırıldığında giden, politik sorunlara taraf olmayan, hatta sağcı sayılan bir müzikçi olarak biliriz. Şu vakte kadar iktidarın rastgele bir icraatına ses çıkardığını da duymuş değiliz. Lakin Diyanet İşleri’nin karidesi ‘haram’ ilan eden fetvasının akabinde Akalın, toplumsal medya hesabından karidesli rakılı sofrasını izleyenleriyle paylaşarak, kendi lisanıyla durumu protesto ediyor. Akalın, 19 yıldır protesto edecek öbür bir şey bulmadığından mı yapıyor bunu? Hayır! Toplumun geniş kesitlerinin bu paylaşıma reaksiyon göstermeyeceğini, bu protestonun bir olağana dönüştüğünün şuuruyla yapıyor. Bundan birkaç yıl evvelden, set çıkışında bir ortaya gelen oyuncuların rakı kadehlerini saklayarak fotoğraf çektirmiş olduğu bir ülkeden, Akalın’ın Diyanet fetvasına reaksiyon gösterdiği bir ülkeye… Bu iktidara ‘rağmen’ yaşanıyor ve moral üstünlüğün sonuçlarını gösteriyor.
Bu gidişat, sadece, uzun müddettir AKP’nin karşısında konumlanan kentli, meslek sahibi, orta gelirli, seküler ömür stiline sahip kısımlar tarafınca değil, muhafazakar bölümler tarafınca da destekleniyor. Bu niçinle iktidarın 19 yıllık projesi patlamış durumda ve süreç artık geri döndürülemez. İktidarın İslamcı telaffuzunun, yalnızca radikal bir azınlık tarafınca benimsendiği bu toplumu gözleyen herkes tarafınca fark edilebilir durumda. Muhalefetin elini güçlendiren bu moral üstünlüğün sonuçları, izleyen devirde, kendisini hayli daha kuvvetli biçimde hissettirecektir.