Vitra
New member
Kuyucaklı Balotelli’nin yüreği.. Haluk Levent.. Sesi, yorumu bir diğer. Fakat artık hayırseverlik duygusu yorumu, sesi kadar takdir topluyor. Adanalı. Adana Demirspor’da oynayan Balotelli’nin yardımsever kimliğiyle ilgili bir paylaşım yaptı..
Levent, “Görme bozukluğu yaşayan Sevinç’in ameliyatı; ayrıldığı eşinden şiddet görür görmez çocuklarıyla açıkta kalan Kader’in 1 yıllık mesken masrafını; mide kanseri olan Yaşar’ın 5 aylık kira borcunu ve 3 ailenin hastane masrafını karşılayan Mario Balotelli ile şalgam kelamımızı yerine getirdik” tabirlerini kullandı.
Bu paylaşım beni Balotelli’nin dram dolu çocukluğuna götürdü..
Onun yaşama tutunuşu Sabahattin Ali’nin ölümsüz yapıtı Kuyucaklı Yusuf üzere..
Nasil mi?
YUSUF, ömrün en büyük darbesini çabucak hemen 6 yaşındayken yedi. Gözlerinin önünde anne ve babasını eşkıyalar öldürdü.
Hem yetim hem öksüz kaldı. Arabesk bir tabir olacak lakin ‘doğarken öldü.’ Ortalıkta kalan Yusuf’a kasabanın kaymakamı kucak açtı… Selahattin Beyefendi, Yusuf’a “Benimle gel… Yanımda kal… Ben seni baban üzere severim, olmaz mı?” der. Der demesine ancak, Yusuf’un anne sevgisini kim hayata geçirecekti? Üvey annesi Şahende ona hiçbir vakit anne üzere davranmadı… Şahende, onu köylü piçi olarak gördü. Yusuf, bir de kaymakamın kızı Muazzez’i sevdi ki, o aşkla dünyası karardı…
Yusuf iç dünyasına işleyen yetimlik, dahası evlatlık hissini hiç unutmadı..
Bu dünyada üvey olmayacaksın..
Yusuf, çalkantılı bir hayattan daha sonra bir gece Şahende Hanım’ı, akabinde Kasabanın külhanbeyi Şakir’i ve üvey babası Selahattin’in vefatından daha sonra kasabaya atanan yeni kaymakamı öldürdü. Karısı Muazzez’i de ağır yaraladı. Karısını alıp kentin dışına gitti lakin onun can vermesine pürüz olamadı. Muazzez’i gömdükten daha sonra bindi atına ve çekip gitti öbür diyarlara… “İçindeki bütün yıkıntılara, bütün acılara karşın başını yere eğmek istemiyordu. Matemini ortaya vurmadan tek başına yüklendi, yeni bir hayata gerçek yürüdü”
Ganalı evlatlık Mario Balotelli…
Artık Yusuf üzere evlatlık büyüyen bir futbol yıldızını Mario Balotelli’yi anlatacağım. Bu dünyaca ünlü yıldız futbolcu personel sınıfının grubu olarak yıllardır gönüllerde taht kuran Adana Demirspor’da ter döküyor..
Balotelli Kuyucaklı Yusuf’la birebir bahtı paylaşıyor..
Ganalı göçmen bir aile olan Thomas ve Rose Barmuah çifti 1989 yılında iş bulma umudu ile Sicilya’ya göç eder. Kısa bir süre daha sonra oğulları Mario dünyaya gelir. Mario’nun çocukluğu sıhhat sıkıntıları ortasında geçer. Daha 2 yaşındayken bağırsaklarında sorun tespit edilir. Mario’nun ailesi tedaviyi karşılayacak güçten mahrumdur. Çaresiz kalan aile evladını toplumsal yardımlaşma kurumu aracılığıyla varlıklı bir İtalyan ailesine satar. Zavallı Mario 1993 yılında Balotelli ailesine gittiğinde yaşananlardan habersizdir… çabucak hemen 3 yaşında yeni ailesine ahenk sağlamaya çalışırken sıhhat meseleleri niçiniyle epeyce güç bir çocukluk geçirir…
Balotelli: Anne kokusu aradım durdum
Yeni ailesi şüphesiz ona kucak açtı… Alışılmış ki de ona epeyce düzgün baktı… Mario tahminen de gerçek ailesinin yanıda kalsaydı yokluktan ve hastalıktan bir kenar mahallede ölecekti… Lakin işte o Mario daima gerçek anne ve babasının sıcaklığını aradı durdu… Mario büyüdükçe futbolda değerli bir yıldıza dönüştü. 18 yaşında İtalyan vatandaşı oldu. Çizme’nin ulusal ekibine seçildi alandaki futboluyla parmak ısırtan Balotelli, saha haricinde bir asi, bir çılgın, bir mecnun, nerede ne yapacağı muhakkak olmayan, iflah olmaz beşere dönüştü… Milan’da deplasman dönüşü trenin bagaj bölümününe uzanmış fotoğrafını gördünüz mü? Daha neleri var… Pekala niye bu biçimde Mario?
Euro 2012’de İtalya Ulusal grubunun Gdansk’taki kampında bir İtalyan gazetecinin bana söylemiş oldukleri her şeyi özetliyordu… Balotelli’ye o gazeteci bir gün niye hırçın olduğunu sormuş. O da meslektaşıma “Sen niye hırçın değilsin?” diye karşılık vermiş ve eklemiş: “Çünkü sen gerçek annenin dizinin tabanında büyüdün!”
Daha ne desin Mario?
Anne dizlerin duruyor mu başımı koyacak?
O, Kuyucaklı Yusuf’la tıpkı yazgısı paylaşıyor… O da Yusuf üzere özgür olmadığını büyüdükçe hissetti. Anladı ki, ömrünü denetleyen, onda hak sahibi olan diğerleriydi…
O artık paralı, şöhretli… En hoş meskenlerde oturuyor, en lüks arabalara biniyor… Ve Turkiye’de 6 ailenin tüm masraflarını karşılıyor. İtalya Ulusal Kadrosunda oynarken kazandığı tüm primleri sokak çocuklarına bağışlamış bir yürek.. Lakin gelin görün ki çocukluğunda başını yaslayacağı anne dizinin hasretiyle yanıp tutuşuyor işte…
Sahi, ömrü evlat nazı çekmekle geçen annesinin dizini özlemeyen var mı?
Ne hoş anlatır Ahmet Erhan…
Sesin hala kulaklarımda/Anne ben geldim ağdaki balık/Bardaktaki su kadar umarsızım/Dizlerin duruyor mu başımı koyacak?/Anne ben geldim, oğlun, hayırsızın…
Sen iyi bir evlatsın be Balotelli..
Levent, “Görme bozukluğu yaşayan Sevinç’in ameliyatı; ayrıldığı eşinden şiddet görür görmez çocuklarıyla açıkta kalan Kader’in 1 yıllık mesken masrafını; mide kanseri olan Yaşar’ın 5 aylık kira borcunu ve 3 ailenin hastane masrafını karşılayan Mario Balotelli ile şalgam kelamımızı yerine getirdik” tabirlerini kullandı.
Bu paylaşım beni Balotelli’nin dram dolu çocukluğuna götürdü..
Onun yaşama tutunuşu Sabahattin Ali’nin ölümsüz yapıtı Kuyucaklı Yusuf üzere..
Nasil mi?
YUSUF, ömrün en büyük darbesini çabucak hemen 6 yaşındayken yedi. Gözlerinin önünde anne ve babasını eşkıyalar öldürdü.
Hem yetim hem öksüz kaldı. Arabesk bir tabir olacak lakin ‘doğarken öldü.’ Ortalıkta kalan Yusuf’a kasabanın kaymakamı kucak açtı… Selahattin Beyefendi, Yusuf’a “Benimle gel… Yanımda kal… Ben seni baban üzere severim, olmaz mı?” der. Der demesine ancak, Yusuf’un anne sevgisini kim hayata geçirecekti? Üvey annesi Şahende ona hiçbir vakit anne üzere davranmadı… Şahende, onu köylü piçi olarak gördü. Yusuf, bir de kaymakamın kızı Muazzez’i sevdi ki, o aşkla dünyası karardı…
Yusuf iç dünyasına işleyen yetimlik, dahası evlatlık hissini hiç unutmadı..
Bu dünyada üvey olmayacaksın..
Yusuf, çalkantılı bir hayattan daha sonra bir gece Şahende Hanım’ı, akabinde Kasabanın külhanbeyi Şakir’i ve üvey babası Selahattin’in vefatından daha sonra kasabaya atanan yeni kaymakamı öldürdü. Karısı Muazzez’i de ağır yaraladı. Karısını alıp kentin dışına gitti lakin onun can vermesine pürüz olamadı. Muazzez’i gömdükten daha sonra bindi atına ve çekip gitti öbür diyarlara… “İçindeki bütün yıkıntılara, bütün acılara karşın başını yere eğmek istemiyordu. Matemini ortaya vurmadan tek başına yüklendi, yeni bir hayata gerçek yürüdü”
Ganalı evlatlık Mario Balotelli…
Artık Yusuf üzere evlatlık büyüyen bir futbol yıldızını Mario Balotelli’yi anlatacağım. Bu dünyaca ünlü yıldız futbolcu personel sınıfının grubu olarak yıllardır gönüllerde taht kuran Adana Demirspor’da ter döküyor..
Balotelli Kuyucaklı Yusuf’la birebir bahtı paylaşıyor..
Ganalı göçmen bir aile olan Thomas ve Rose Barmuah çifti 1989 yılında iş bulma umudu ile Sicilya’ya göç eder. Kısa bir süre daha sonra oğulları Mario dünyaya gelir. Mario’nun çocukluğu sıhhat sıkıntıları ortasında geçer. Daha 2 yaşındayken bağırsaklarında sorun tespit edilir. Mario’nun ailesi tedaviyi karşılayacak güçten mahrumdur. Çaresiz kalan aile evladını toplumsal yardımlaşma kurumu aracılığıyla varlıklı bir İtalyan ailesine satar. Zavallı Mario 1993 yılında Balotelli ailesine gittiğinde yaşananlardan habersizdir… çabucak hemen 3 yaşında yeni ailesine ahenk sağlamaya çalışırken sıhhat meseleleri niçiniyle epeyce güç bir çocukluk geçirir…
Balotelli: Anne kokusu aradım durdum
Yeni ailesi şüphesiz ona kucak açtı… Alışılmış ki de ona epeyce düzgün baktı… Mario tahminen de gerçek ailesinin yanıda kalsaydı yokluktan ve hastalıktan bir kenar mahallede ölecekti… Lakin işte o Mario daima gerçek anne ve babasının sıcaklığını aradı durdu… Mario büyüdükçe futbolda değerli bir yıldıza dönüştü. 18 yaşında İtalyan vatandaşı oldu. Çizme’nin ulusal ekibine seçildi alandaki futboluyla parmak ısırtan Balotelli, saha haricinde bir asi, bir çılgın, bir mecnun, nerede ne yapacağı muhakkak olmayan, iflah olmaz beşere dönüştü… Milan’da deplasman dönüşü trenin bagaj bölümününe uzanmış fotoğrafını gördünüz mü? Daha neleri var… Pekala niye bu biçimde Mario?
Euro 2012’de İtalya Ulusal grubunun Gdansk’taki kampında bir İtalyan gazetecinin bana söylemiş oldukleri her şeyi özetliyordu… Balotelli’ye o gazeteci bir gün niye hırçın olduğunu sormuş. O da meslektaşıma “Sen niye hırçın değilsin?” diye karşılık vermiş ve eklemiş: “Çünkü sen gerçek annenin dizinin tabanında büyüdün!”
Daha ne desin Mario?
Anne dizlerin duruyor mu başımı koyacak?
O, Kuyucaklı Yusuf’la tıpkı yazgısı paylaşıyor… O da Yusuf üzere özgür olmadığını büyüdükçe hissetti. Anladı ki, ömrünü denetleyen, onda hak sahibi olan diğerleriydi…
O artık paralı, şöhretli… En hoş meskenlerde oturuyor, en lüks arabalara biniyor… Ve Turkiye’de 6 ailenin tüm masraflarını karşılıyor. İtalya Ulusal Kadrosunda oynarken kazandığı tüm primleri sokak çocuklarına bağışlamış bir yürek.. Lakin gelin görün ki çocukluğunda başını yaslayacağı anne dizinin hasretiyle yanıp tutuşuyor işte…
Sahi, ömrü evlat nazı çekmekle geçen annesinin dizini özlemeyen var mı?
Ne hoş anlatır Ahmet Erhan…
Sesin hala kulaklarımda/Anne ben geldim ağdaki balık/Bardaktaki su kadar umarsızım/Dizlerin duruyor mu başımı koyacak?/Anne ben geldim, oğlun, hayırsızın…
Sen iyi bir evlatsın be Balotelli..