Vitra
New member
Kim kimi kandırıyor? İktidarın bilgilendirme hedefli yaptığı açıklamaların ortak tarafı halkın gözünü boyamaya yönelik olmaları.
Bu niçinle yapılan açıklamalar artık halk nezdinde de inandırıcı olmaktan epeyce uzak kalıyor.
Örneğin korona salgının birinci aylarında Sıhhat Bakanlığı’nın gerçek hadise sayısını değil hastaneye yatanların sayısını deklare ettiğı ortaya çıkmıştı. Hadise sayısını düşük gösteren Türkiye salgınla gayrette Avrupa ülkelerinden daha başarılı izlenimi yaratmıştı. Birebir biçimde vefat sayılarının da düşük gösterildiği ortaya çıktı. Bu durum salgınla ilgili Sıhhat Bakanlığı’nın yaptığı açıklamalara itimadı sarstı.
İktidarın başarılı görünmek için gerçekleri eğip büktüğü tek alan sıhhat hizmetleri değil. Türkiye İstatistik Kurumu’nun (TÜİK) enflasyon ve öbür ekonomik göstergelerle ilgili yaptığı açıklamalara da kimse inanmıyor. TÜİK’in de iktidardan aldığı talimatlara bakılırsa sayıları eğip büktüğü biliniyor. Bunu esasen eski TÜİK Lideri da açıklamıştı.
Gerçekleri çarpıtan bir öteki kurum da Merkez Bankası. TÜİK’in deklare ettiğı lakin gerçeği yansıtmayan enflasyon oranlarını kendine uygun biçimde kullanan Merkez Bankası da yapması gerekenin zıddını yapıp faizleri düşürüyor. deklare ettiğı enflasyon varsayımı hiç bir vakit tutmuyor. Son örneği birkaç gün evvel yaşandı. Merkez Bankası daha evvel yüzde 14 olarak deklare ettiğı enflasyon oranında düzeltmeye gitti ve varsayımını yüzde 18,4’e çekti. Lakin birkaç gün daha sonra enflasyon sayısı yüzde 19,89 olarak belirtildi. TÜİK, Merkez Bankası’nı bir haftalık mühlet ortasında tekzip etmiş oldu. Merkez Bankası, faizi gerçeklere nazaran değil iktidardan aldığı siyasi talimat doğrultusunda belirlediği için her ay güç duruma düşüyor.
Ekim ayı enflasyon beklentisi yüzde 20’nin biraz üzerindeydi.
TÜİK enflasyon yüzde 20’yi bulmasın diye aylık enflasyonu yüzde 2,39, yıllık enflasyonu da yüzde 19,89 olarak deklare etti. bu biçimdece enflasyon yüzde 20’ye varmamış oldu! Uyanık satıcıların 100 liralık malın üzerine 90.95 lira yazmaları üzere. Ticaretteki “kalanlı fiyat” uygulaması üzere “kalanlı enflasyon” siyaseti izleniyor. Bakın yüzde 20 değil yüzde 19,89” diyerek “başarı” algısı yaratmak için.
Bundan daha kıymetlisi gerçek enflasyonun TÜİK’in deklare ettiğından epeyce daha yüksek olması. Örneğin bilim insanlarından oluşan Enflasyon Araştırma Kümesi (ENAG) Ekim ayı enflasyon oranlarını duyururken, aylık enflasyonu 6.90, yıllık enflasyonu ise yüzde 49.87 olarak deklare etti.
TÜİK aldığı talimata nazaran enflasyon bulmak zorunda olduğu için temel besin hususlarını, güç meblağlarını hesaba katmıyor. Onları hesaba katarsa enflasyonu ENAG’ın yaptığı üzere yüzde 50 olarak açıklaması gerekiyor. İktidar da bunu istemediği için başına nazaran bir enflasyon sepeti yaratıyor.
Besin mamüllerinde bir yılda meydana gelen artışa baktığınızda TÜİK’in deklare ettiğı yüzde 19.89 oranındaki enflasyonun değil, ENAG’ın deklare ettiğı yüzde 49,87 oranındaki enflasyonun gerçeği yansıttığı anlaşılıyor.
Kimi besin mamüllerindeki yıllık artış bunu gösteriyor. Örneğin tavuk etinde yüzde 68, mercimekte yüzde 52, margarinde yüzde 50, yumurtada yüzde 47, nohutta yüzde 46, sütte, yoğurtta yüzde 37, zeytinyağında yüzde 35, bulgurda yüzde 30, dana etinde yüzde 30 üzere.
İktidarın deklare ettiğı enflasyon sayılarında gariplik bununla da hudutlu değil. Bir de tüketici fiyatlarındaki artışla üretici fiyatları içindeki artışın birbirinden hayli uzak olması var. TÜİK’e bakılırsa tüketici fiyatları yüzde 19,89 oranında, üretici fiyatları ise yüzde 46,31 oranında artmış. Bunun manası şu:
Üreticilerin maliyetleri yüzde 46,31 oranında artmış lakin bu mamüllerin fiyatlarına yüzde 19,89 oranında yansımış. Yani son satıcıya mal verenler maliyet artışının yarısını sineye çekmişler, tüketiciye yansıtmamışlar! Değerliye alıp ucuza satmışlar! Bile bile ziyan etmişler!
bu biçimde bir ticaret olabilir mi? Doğal ki olamaz. Bir üretici maliyet artışının yarısını yansıtmadan ziyan ederek ticaret yapabilir mi? Haydi diyelim üretici maliyet artışını motamot yansıtmayıp, satışlar düşmesin diye bir süre ziyanı üstlendi yahut iktidardan çekinerek maliyetin tamamını yansıtmadı. Buna kaç ay dayanır ki? Şayet iflas etmeyi başa koymadıysa dayanamaz.
aslına bakarsanız ENAG’ın tüketici enflasyonunu yüzde 50 bulması, üretici maliyetlerinin tüketiciye yansıtıldığını gösteriyor. Bu durumda da TÜİK’in üretici fiyatlarını yüzde 46, tüketici fiyatlarını yüzde 19,89 artmış üzere düşük seviyede göstermesinin gerçekle örtüşmediği ortaya çıkıyor.
TÜİK’i tekzip eden bir başka gerçek de, devletin vergi, harç ve cezalara 2022 yılında uygulayacağı bir daha değerleme oranı.
Devlet her yıl belirlediği bir daha değerleme oranında vergileri, harçları ve cezaları artırıyor. 2022 yılı için belirlenen bir daha değerleme oranı yüzde 36,2 seviyesinde.
Bu durumda sormak gerekiyor; şayet enflasyon yüzde 19,89 ise devlet bir daha değerleme oranını niçin yüzde 36,2 olarak belirliyor? bir daha değerleme oranı yüzde 36,2 ise enflasyon niçin yüzde 19,89?
İktidar, başarılı görünmek için devlet için farklı, tüketici için farklı, üretici için farklı enflasyon belirleyerek halkın gözünü boyayabileceğini, kandırabileceğini düşünüyor. Lakin, halkın karşılaştığı fiyatlar iktidarın yaratmaya çalıştığı bolluk, ucuzluk ortasındaki Türkiye imajını yerle bir ediyor.
Sayılarla oynayarak halkı kandırmak mümkün değildir.
Halk kimin kimi kandırdığını biliyor.
Bu niçinle yapılan açıklamalar artık halk nezdinde de inandırıcı olmaktan epeyce uzak kalıyor.
Örneğin korona salgının birinci aylarında Sıhhat Bakanlığı’nın gerçek hadise sayısını değil hastaneye yatanların sayısını deklare ettiğı ortaya çıkmıştı. Hadise sayısını düşük gösteren Türkiye salgınla gayrette Avrupa ülkelerinden daha başarılı izlenimi yaratmıştı. Birebir biçimde vefat sayılarının da düşük gösterildiği ortaya çıktı. Bu durum salgınla ilgili Sıhhat Bakanlığı’nın yaptığı açıklamalara itimadı sarstı.
İktidarın başarılı görünmek için gerçekleri eğip büktüğü tek alan sıhhat hizmetleri değil. Türkiye İstatistik Kurumu’nun (TÜİK) enflasyon ve öbür ekonomik göstergelerle ilgili yaptığı açıklamalara da kimse inanmıyor. TÜİK’in de iktidardan aldığı talimatlara bakılırsa sayıları eğip büktüğü biliniyor. Bunu esasen eski TÜİK Lideri da açıklamıştı.
Gerçekleri çarpıtan bir öteki kurum da Merkez Bankası. TÜİK’in deklare ettiğı lakin gerçeği yansıtmayan enflasyon oranlarını kendine uygun biçimde kullanan Merkez Bankası da yapması gerekenin zıddını yapıp faizleri düşürüyor. deklare ettiğı enflasyon varsayımı hiç bir vakit tutmuyor. Son örneği birkaç gün evvel yaşandı. Merkez Bankası daha evvel yüzde 14 olarak deklare ettiğı enflasyon oranında düzeltmeye gitti ve varsayımını yüzde 18,4’e çekti. Lakin birkaç gün daha sonra enflasyon sayısı yüzde 19,89 olarak belirtildi. TÜİK, Merkez Bankası’nı bir haftalık mühlet ortasında tekzip etmiş oldu. Merkez Bankası, faizi gerçeklere nazaran değil iktidardan aldığı siyasi talimat doğrultusunda belirlediği için her ay güç duruma düşüyor.
Ekim ayı enflasyon beklentisi yüzde 20’nin biraz üzerindeydi.
TÜİK enflasyon yüzde 20’yi bulmasın diye aylık enflasyonu yüzde 2,39, yıllık enflasyonu da yüzde 19,89 olarak deklare etti. bu biçimdece enflasyon yüzde 20’ye varmamış oldu! Uyanık satıcıların 100 liralık malın üzerine 90.95 lira yazmaları üzere. Ticaretteki “kalanlı fiyat” uygulaması üzere “kalanlı enflasyon” siyaseti izleniyor. Bakın yüzde 20 değil yüzde 19,89” diyerek “başarı” algısı yaratmak için.
Bundan daha kıymetlisi gerçek enflasyonun TÜİK’in deklare ettiğından epeyce daha yüksek olması. Örneğin bilim insanlarından oluşan Enflasyon Araştırma Kümesi (ENAG) Ekim ayı enflasyon oranlarını duyururken, aylık enflasyonu 6.90, yıllık enflasyonu ise yüzde 49.87 olarak deklare etti.
TÜİK aldığı talimata nazaran enflasyon bulmak zorunda olduğu için temel besin hususlarını, güç meblağlarını hesaba katmıyor. Onları hesaba katarsa enflasyonu ENAG’ın yaptığı üzere yüzde 50 olarak açıklaması gerekiyor. İktidar da bunu istemediği için başına nazaran bir enflasyon sepeti yaratıyor.
Besin mamüllerinde bir yılda meydana gelen artışa baktığınızda TÜİK’in deklare ettiğı yüzde 19.89 oranındaki enflasyonun değil, ENAG’ın deklare ettiğı yüzde 49,87 oranındaki enflasyonun gerçeği yansıttığı anlaşılıyor.
Kimi besin mamüllerindeki yıllık artış bunu gösteriyor. Örneğin tavuk etinde yüzde 68, mercimekte yüzde 52, margarinde yüzde 50, yumurtada yüzde 47, nohutta yüzde 46, sütte, yoğurtta yüzde 37, zeytinyağında yüzde 35, bulgurda yüzde 30, dana etinde yüzde 30 üzere.
İktidarın deklare ettiğı enflasyon sayılarında gariplik bununla da hudutlu değil. Bir de tüketici fiyatlarındaki artışla üretici fiyatları içindeki artışın birbirinden hayli uzak olması var. TÜİK’e bakılırsa tüketici fiyatları yüzde 19,89 oranında, üretici fiyatları ise yüzde 46,31 oranında artmış. Bunun manası şu:
Üreticilerin maliyetleri yüzde 46,31 oranında artmış lakin bu mamüllerin fiyatlarına yüzde 19,89 oranında yansımış. Yani son satıcıya mal verenler maliyet artışının yarısını sineye çekmişler, tüketiciye yansıtmamışlar! Değerliye alıp ucuza satmışlar! Bile bile ziyan etmişler!
bu biçimde bir ticaret olabilir mi? Doğal ki olamaz. Bir üretici maliyet artışının yarısını yansıtmadan ziyan ederek ticaret yapabilir mi? Haydi diyelim üretici maliyet artışını motamot yansıtmayıp, satışlar düşmesin diye bir süre ziyanı üstlendi yahut iktidardan çekinerek maliyetin tamamını yansıtmadı. Buna kaç ay dayanır ki? Şayet iflas etmeyi başa koymadıysa dayanamaz.
aslına bakarsanız ENAG’ın tüketici enflasyonunu yüzde 50 bulması, üretici maliyetlerinin tüketiciye yansıtıldığını gösteriyor. Bu durumda da TÜİK’in üretici fiyatlarını yüzde 46, tüketici fiyatlarını yüzde 19,89 artmış üzere düşük seviyede göstermesinin gerçekle örtüşmediği ortaya çıkıyor.
TÜİK’i tekzip eden bir başka gerçek de, devletin vergi, harç ve cezalara 2022 yılında uygulayacağı bir daha değerleme oranı.
Devlet her yıl belirlediği bir daha değerleme oranında vergileri, harçları ve cezaları artırıyor. 2022 yılı için belirlenen bir daha değerleme oranı yüzde 36,2 seviyesinde.
Bu durumda sormak gerekiyor; şayet enflasyon yüzde 19,89 ise devlet bir daha değerleme oranını niçin yüzde 36,2 olarak belirliyor? bir daha değerleme oranı yüzde 36,2 ise enflasyon niçin yüzde 19,89?
İktidar, başarılı görünmek için devlet için farklı, tüketici için farklı, üretici için farklı enflasyon belirleyerek halkın gözünü boyayabileceğini, kandırabileceğini düşünüyor. Lakin, halkın karşılaştığı fiyatlar iktidarın yaratmaya çalıştığı bolluk, ucuzluk ortasındaki Türkiye imajını yerle bir ediyor.
Sayılarla oynayarak halkı kandırmak mümkün değildir.
Halk kimin kimi kandırdığını biliyor.