İstismar davasında ‘delil karartma’ kuşkusu

Vitra

New member
İstismar davasında ‘delil karartma’ kuşkusu İsmailağa cemaatine bağlı Hiranur Vakfı’nın kurucusu Yusuf Ziya Gümüşel’in, kızı H.K.G.’yi 6 yaşında evlendirmesi ve cinsel istismara maruz bırakılmasına ait Anadolu Cumhuriyet Başsavcılığı tarafınca hazırlanan iddianame 2. Ağır Ceza Mahkemesi tarafınca kabul edildi. Şüpheliler için tutuklama önlemi uygulanmazken, birinci duruşma ise 5 ay daha sonraya, 22 Mayıs 2023’e verildi.

Cumhuriyet’ten Sena Yaşar’ın haberine bakılırsa, mahkemenin sonucunı eleştiren Eski Ankara Cumhuriyet Savcısı Bülent Yücetürk, sürecin ‘normal’ olmadığına işaret ederek, “Bu karar, yargının ikili standardını gösteriyor. Açılan dava ağır cezalık bir dava ve çocuğa karşı cinsel istimar davası. bu biçimde hassas bir belgenin duruşmalarının bu kadar uzun bir vakte yayılacak biçimde verilmesi hakikat değil” dedi.

Dosyaya ait kanıtların tamamının toplanmadığına dikkat çeken Yücetürk, şu değerlendirmeyi yaptı:

Tanıklar ve mağdur için, sanıkların dışarıda olması halinde kanıtların karatılma ihtimali var. Mahkemenin sonucunda bunlar gözardı edilmiş. Yasanın aradığı tutuklama şartlarına baktığınızda, kanıtları karartma ihtimali var mı, var. Katalog hatalardan mı, evet. İstenilen cezanın alt ve üst hudutlarına baktığınızda vakit çok yüksek cezalar öngürülmüş. Bütün bunları dikkate aldığınızda tutuklama önlemine başvurulması orantılı bir önlem olacaktı.

‘Dikkatten kaçırılmaya çalışılıyor’

Savcılığın tutuklama talep etmediğini, mahkemenin de birinci tensip duruşmasında bu tarafta karar vermediğini eleştiren Yücetürk, şu değerlendirmeleri yaptı:

Mahkeme, tensip duruşmasıyla tutuklama sonucu vermezken, üstüne bir de duruşmayı 22 Mayıs’a bırakıp olayı vakte yayarak kamuoyunun dikkatinden kaçırmaya çalışıyor. Bu, Türkiye’deki yargı standardını da gösteriyor. Beşerler, Twitter’da bir kelam söylemiş oldu, arkadaş içinde espri yaptı diye tutuklanıyor. Gülşen olayında da görüldüğü üzere fazlaca sert bir biçimde tutuklama sonucu verilirken burada ikili standart devreye girmiş. Bu, Türkiye’deki yargı pratiğinin ‘düşman-ceza hukuku, vatandaş-ceza hukuku’nun tipik bir uygulaması. Yani bizdenseniz sorun yok, her şey hukuk kurallarına nazaran işliyor, ‘tutuklama bir önlemdir ötürüsıyla tutuklamaya istisnai hallerde başvurulur’ denilerek işin ortasından çıkılabiliyor. Lakin iş, düşman ya da muhalif bölümlere gelince, kaçma yahut kanıt karartma kuşkusu olmayan belgelerde yalnızca ‘toplumsal infial’ dikkate alınarak tutuklama kararları veriliyor. halbuki günlerdir bu olayı tartışıyoruz. Türk toplumunun ne kadar infiale kapıldığını daima birlikte görüyoruz. Şayet bir tutuklama sonucu verilecekse, burada verilmesi gerekirdi. Tutuklama önlemine başvurulmuş olsaydı, hukukî olarak eleştirilecek hiç bir durum kelam konusu değildi.
 
Üst