Vitra
New member
“İmralı” artık muhatap ve adres değil Gerilerinde, kendilerini daima suyun üzerinde tutacağına inandıkları bir seçmen kitlesi bulunan kimileri için, bu “konfor alanı”na yerleşip orada eğleşerek siyaset yapmak bir tercih olabiliyor. Bu siyaset erbabının geniş bir ezber kataloğu vardır, listeden beylik lafız seçerek konuşurlar. İdare-i maslahatçılık, bunlar açısından sorumluluktan ve risk almaktan kaçınmanın yoludur. Seçmen garantili konfor alanı, idare-i maslahatçıyı yeni kelam söyleme ve gerçeklik kontrolü yapma zahmetinden uzunca bir süre kurtarır. Kürt ya da İslamcı, laik yahut çok Türk milliyetçisi fark etmez, kimlik eksenli siyasetin zaaflarından biri olan niyet tembelliğine kendilerini kaptıranları bekleyen büyük tehlike, sonunda gerçeklikle bağlarını yitirerek değişimin gerisinde kalmak ve aşılmaktır.
Baykal’ın CHP’si bu akıbete uğramıştır.
İktidardaki AKP ve ortağı MHP de o denli. Çoktan aşılmışlardır. Bu gerçeğin teyidi ve herkesçe kabulü için ülkenin gayrimeşru olmayan bir genel seçime gdolayılmesi kafidir.
“Seçmen garantili” HDP’de de bahse bahis konfor alanı hastalıklarının semptomları dışarıdan görünür hale geliyor.
CHP Genel Lideri Kemal Kılıçdaroğlu’nun “Kürt meselesini HDP’yle çözebiliriz” minvalinde konuştuğunun öğrenilmesi buna vesile oldu.
Gazeteci Günel Cantak tarafınca hazırlanan ve geçen günlerde yayınlanan “Kemal Kılıçdaroğlu ve İttifakları” isimli belgeselde CHP Genel Lideri görüşlerini şu biçimde söz etmişti:
“Kürt sıkıntısını çözmek için yasal bir organa muhtaçlığımız var. Devlet söylemiş olduğiniz kurum gayrimeşru bir organla muhatap olmaz. Erdoğan bunu yaptı. Devleti İmralı ile muhatap kıldı. örneğin İmralı yasal bir organ değil. (…) HDP’yi legal bir organ olarak gorebiliriz. (…) Parlamentonun ortasında bulunuyor ve vazifesini yapıyor. ötürüsıyla şayet bu sorun çözülecekse yasal bir organla da biz bu sorunu çözebiliriz.”
Kılıçdaroğlu’nun bu kelamlarının 19 Eylül’de haberleştirilmesinden birkaç saat daha sonra ise HDP’nin eski Eş Genel Lideri Sezai Temelli, yansısını Twitter hesabından paylaştı:
“Kürt meselesinin tahlilinin yegâne muhatabı HDP değil lakin bu sorunun tahlili ismine bugün demokratik siyaseti var eden ve kolaylaştıran esas aktör HDP’dir. Lakin asla unutulmaması gereken şey demokratik tahlilin adresi ve asıl muhatabı İmralı’dır”.
Kılıçdaroğlu, Kürt sıkıntısının parlamento çatısı altında çözülmesi gerektiğini yıllardır söylüyor. Bu beyanın Türkiye’nin mevcut kurallarında gerçekçi bir önerme olmaktan fazla yasal bir temenni olduğu açık. Kelam konusu telaffuzun, muhalefetin kilit ögesi HDP’nin Millet İttifakı tabanının çoğunluğu tarafınca yasal ve olağan bir aktör olarak kabul edilmesine katkıda bulunduğu inkâr edilemez. HDP’yi de doğal ortak olarak içselleştiren bir muhalefetin, maksadı parlamenter demokrasi, hukuk devleti ve özgürlükler olan bir fiili işbirliği lakin bu sayede kolaylaştırılabilir.
“Çözümün adresi ve asıl muhatabı İmralı’dır” formundaki önerme ise artık geçerliliği ve gerçekçiliği pek de sorgulanmayan bir ezbere dönüşmüş durumda.
Mamafih ezberlerin tesiri her vakit tıpkı olmuyor, yenidenlandığı andaki konjonktüre nazaran değişiyor.
Öcalan’lı ezberi, Sezai Temelli’nin Kılıçdaroğlu’na reaksiyon olarak yinelaması ise iktidarın çıkarlarına hizmet ediyor. Zira bu ezber, Millet İttifakı’nın milliyetçi tabanındaki HDP şüpheciliğini artırıyor ve ötürüsıyla HDP’nin doğal bir partner olarak benimsenmesine, Kılıçdaroğlu’nun bu tarafta gösterdiği uygun niyetli efora karşın ket vuruyor.
Ayrıyeten, bir erken seçim ihtimalinin gözle görülür, elle tutulur halde güçlendiği ve iktidarın da gidici olduğunun daha hayli algılandığı şu devirde HDP’nin, AKP ve Erdoğan daha sonrasına yatırım yapmak için bugünden Millet İttifakı nezdinde pazarlık gücünü artırmak için durum alması anlaşılır bir tavır. HDP, “cepte” görülmemek için pozisyonunu Millet İttifakı nezdinde izafileştiriyor. Geçenlerde Gültan Kışanak’ın “Millet İttifakı bu haliyle itimat vermiyor” diye konuşmasına, Garo Paylan’ın “Millet İttifakı’nın bir kesimi olmak asla istemiyoruz” demesine bu açıdan bakılabilir.
Lakin Sezai Temelli’nin Öcalan’ı adres ve muhatap olarak göstermesi HDP’yi izafileştirmekten öte olumsuz manada ayrıştırıcı bir tavır olmakla kalmıyor, mevcut konjonktürde gerçekçi ve geçerli de değil; günümüzün gerçekliğiyle alakasız.
Özetle, şu niçinlerden ötürü:
Türkiye’nin Kürt sorunu, evvel 2012’nin yazında Suriye’de Kürt kantonlarının kurulması kararında bölgeselleşti, akabinde 2015’in sonunda Rusya ve ABD’nin Suriye’ye farklı münasebetlerle askeri müdahalede bulunmasının ardından de uluslararasılaştı.
Bu iki belirleyici gelişmeye de Erdoğan iktidarının Suriye siyaseti yol açmıştır.
PKK-YPG, ABD’nin himayesindedir.
Türkiye’nin Kürt sıkıntısının sıklet merkezi Türkiye’yi terk etmiştir. Bu merkez artık PKK-YPG güçlerinin ağırlaştığı Suriye-Irak eksenindedir.
Bu “eksen kayması”na yol açan gelişmelerden biri ABD’nin müdahalesi ise, başkası de Türkiye’deki çatışmasızlık durumuna 2015’te siyaset icabı son verilmesinin ardından PKK’nın kent ve kır örgütlenmelerinin dağıtılmasıdır.
Sonuç şu oldu: Türkiye, toprak bütünlüğüne ülke ortasından yönelen PKK tehdidini askeri tekniklerle bertaraf etti lakin başka taraftan kendi Kürt sorunu üstündeki denetimini yitirdi.
2012 sonbaharında Ankara’nın “İmralı”yı dışlamayıp bu defa eksenine oturttuğu yeni bir çatışmasızlık devrini kurgulamasının tek sebebi, 2014’teki epeyce kritik seçim süreçlerinin terör tehdidi olmadan aşılması değildi. Kelamda sürece “İmralı” isminin verilmesi ve Öcalan’ın bu defa “kullanışlı muhatap” olarak konumlandırılmasının daha kıymetli sebebi, Suriye’de Kürt kantonlarının kurulmasıydı. “İmralı süreci”, bu konuda devletin elindeki en değerli “yerli siyasi sermaye” olan Öcalan’ı, Türkiye’nin Kürt sıkıntısındaki bölgeselleşme dinamiğini dengelemek ve denetim etmek gayesiyle kullanmayı amaçlıyordu. İnisiyatif öbür ellere geçmesin istenmişti. Amma velakin korkulan oldu.
Acayip olan, kaynağında demokrasi, hukuk ve insan hakları açığı bulunan Kürt meselesine, AKP iktidarının Türkiye’yi 2008’den itibaren ortasında soktuğu bir otoriterleşmenin sathı mailinde tahlil aranıyormuş üzere yapılmasıydı. Kürt sıkıntısının demokratikleşme tabanının haricinde çözülmesi aslına bakarsanız mümkün değildi ve alışılmış ki bu kelamda süreç, azgınlaşan bir otoriterliği takip etmek üzere, müthiş kanlı bir formda sonlandırıldı.
Kelamın kısası, mevcut konjonktürde Kürt meselesine tahlilin adresi ve muhatabı Öcalan olamaz. Türkiye bu sefer samimi olarak da istese, bugünkü konjonktürde kendi Kürt meselesini kendi inisiyatifiyle ve Öcalan’la çözemez zira işe Rufailer karışır. Onların isteklerini ise kendi çıkarları şekillendirir, Türkiye’nin ve Kürtlerinki değil.
Bugün Kürt meselesinin gelecekteki tahlili için sürdürülebilir tek gerçekçi siyaset, Türkiye’de çoğulculuk ve katılımcılık bedelleri üzerinde yükselecek gerçek bir parlamenter demokrasi kurulmasına, hukukun üstünlüğünün tesisine ve olağanlaşmaya öncelik veren bir toplumsal-siyasal ittifak gündeminin ilerletilmesidir.
Baykal’ın CHP’si bu akıbete uğramıştır.
İktidardaki AKP ve ortağı MHP de o denli. Çoktan aşılmışlardır. Bu gerçeğin teyidi ve herkesçe kabulü için ülkenin gayrimeşru olmayan bir genel seçime gdolayılmesi kafidir.
“Seçmen garantili” HDP’de de bahse bahis konfor alanı hastalıklarının semptomları dışarıdan görünür hale geliyor.
CHP Genel Lideri Kemal Kılıçdaroğlu’nun “Kürt meselesini HDP’yle çözebiliriz” minvalinde konuştuğunun öğrenilmesi buna vesile oldu.
Gazeteci Günel Cantak tarafınca hazırlanan ve geçen günlerde yayınlanan “Kemal Kılıçdaroğlu ve İttifakları” isimli belgeselde CHP Genel Lideri görüşlerini şu biçimde söz etmişti:
“Kürt sıkıntısını çözmek için yasal bir organa muhtaçlığımız var. Devlet söylemiş olduğiniz kurum gayrimeşru bir organla muhatap olmaz. Erdoğan bunu yaptı. Devleti İmralı ile muhatap kıldı. örneğin İmralı yasal bir organ değil. (…) HDP’yi legal bir organ olarak gorebiliriz. (…) Parlamentonun ortasında bulunuyor ve vazifesini yapıyor. ötürüsıyla şayet bu sorun çözülecekse yasal bir organla da biz bu sorunu çözebiliriz.”
Kılıçdaroğlu’nun bu kelamlarının 19 Eylül’de haberleştirilmesinden birkaç saat daha sonra ise HDP’nin eski Eş Genel Lideri Sezai Temelli, yansısını Twitter hesabından paylaştı:
“Kürt meselesinin tahlilinin yegâne muhatabı HDP değil lakin bu sorunun tahlili ismine bugün demokratik siyaseti var eden ve kolaylaştıran esas aktör HDP’dir. Lakin asla unutulmaması gereken şey demokratik tahlilin adresi ve asıl muhatabı İmralı’dır”.
Kılıçdaroğlu, Kürt sıkıntısının parlamento çatısı altında çözülmesi gerektiğini yıllardır söylüyor. Bu beyanın Türkiye’nin mevcut kurallarında gerçekçi bir önerme olmaktan fazla yasal bir temenni olduğu açık. Kelam konusu telaffuzun, muhalefetin kilit ögesi HDP’nin Millet İttifakı tabanının çoğunluğu tarafınca yasal ve olağan bir aktör olarak kabul edilmesine katkıda bulunduğu inkâr edilemez. HDP’yi de doğal ortak olarak içselleştiren bir muhalefetin, maksadı parlamenter demokrasi, hukuk devleti ve özgürlükler olan bir fiili işbirliği lakin bu sayede kolaylaştırılabilir.
“Çözümün adresi ve asıl muhatabı İmralı’dır” formundaki önerme ise artık geçerliliği ve gerçekçiliği pek de sorgulanmayan bir ezbere dönüşmüş durumda.
Mamafih ezberlerin tesiri her vakit tıpkı olmuyor, yenidenlandığı andaki konjonktüre nazaran değişiyor.
Öcalan’lı ezberi, Sezai Temelli’nin Kılıçdaroğlu’na reaksiyon olarak yinelaması ise iktidarın çıkarlarına hizmet ediyor. Zira bu ezber, Millet İttifakı’nın milliyetçi tabanındaki HDP şüpheciliğini artırıyor ve ötürüsıyla HDP’nin doğal bir partner olarak benimsenmesine, Kılıçdaroğlu’nun bu tarafta gösterdiği uygun niyetli efora karşın ket vuruyor.
Ayrıyeten, bir erken seçim ihtimalinin gözle görülür, elle tutulur halde güçlendiği ve iktidarın da gidici olduğunun daha hayli algılandığı şu devirde HDP’nin, AKP ve Erdoğan daha sonrasına yatırım yapmak için bugünden Millet İttifakı nezdinde pazarlık gücünü artırmak için durum alması anlaşılır bir tavır. HDP, “cepte” görülmemek için pozisyonunu Millet İttifakı nezdinde izafileştiriyor. Geçenlerde Gültan Kışanak’ın “Millet İttifakı bu haliyle itimat vermiyor” diye konuşmasına, Garo Paylan’ın “Millet İttifakı’nın bir kesimi olmak asla istemiyoruz” demesine bu açıdan bakılabilir.
Lakin Sezai Temelli’nin Öcalan’ı adres ve muhatap olarak göstermesi HDP’yi izafileştirmekten öte olumsuz manada ayrıştırıcı bir tavır olmakla kalmıyor, mevcut konjonktürde gerçekçi ve geçerli de değil; günümüzün gerçekliğiyle alakasız.
Özetle, şu niçinlerden ötürü:
Türkiye’nin Kürt sorunu, evvel 2012’nin yazında Suriye’de Kürt kantonlarının kurulması kararında bölgeselleşti, akabinde 2015’in sonunda Rusya ve ABD’nin Suriye’ye farklı münasebetlerle askeri müdahalede bulunmasının ardından de uluslararasılaştı.
Bu iki belirleyici gelişmeye de Erdoğan iktidarının Suriye siyaseti yol açmıştır.
PKK-YPG, ABD’nin himayesindedir.
Türkiye’nin Kürt sıkıntısının sıklet merkezi Türkiye’yi terk etmiştir. Bu merkez artık PKK-YPG güçlerinin ağırlaştığı Suriye-Irak eksenindedir.
Bu “eksen kayması”na yol açan gelişmelerden biri ABD’nin müdahalesi ise, başkası de Türkiye’deki çatışmasızlık durumuna 2015’te siyaset icabı son verilmesinin ardından PKK’nın kent ve kır örgütlenmelerinin dağıtılmasıdır.
Sonuç şu oldu: Türkiye, toprak bütünlüğüne ülke ortasından yönelen PKK tehdidini askeri tekniklerle bertaraf etti lakin başka taraftan kendi Kürt sorunu üstündeki denetimini yitirdi.
2012 sonbaharında Ankara’nın “İmralı”yı dışlamayıp bu defa eksenine oturttuğu yeni bir çatışmasızlık devrini kurgulamasının tek sebebi, 2014’teki epeyce kritik seçim süreçlerinin terör tehdidi olmadan aşılması değildi. Kelamda sürece “İmralı” isminin verilmesi ve Öcalan’ın bu defa “kullanışlı muhatap” olarak konumlandırılmasının daha kıymetli sebebi, Suriye’de Kürt kantonlarının kurulmasıydı. “İmralı süreci”, bu konuda devletin elindeki en değerli “yerli siyasi sermaye” olan Öcalan’ı, Türkiye’nin Kürt sıkıntısındaki bölgeselleşme dinamiğini dengelemek ve denetim etmek gayesiyle kullanmayı amaçlıyordu. İnisiyatif öbür ellere geçmesin istenmişti. Amma velakin korkulan oldu.
Acayip olan, kaynağında demokrasi, hukuk ve insan hakları açığı bulunan Kürt meselesine, AKP iktidarının Türkiye’yi 2008’den itibaren ortasında soktuğu bir otoriterleşmenin sathı mailinde tahlil aranıyormuş üzere yapılmasıydı. Kürt sıkıntısının demokratikleşme tabanının haricinde çözülmesi aslına bakarsanız mümkün değildi ve alışılmış ki bu kelamda süreç, azgınlaşan bir otoriterliği takip etmek üzere, müthiş kanlı bir formda sonlandırıldı.
Kelamın kısası, mevcut konjonktürde Kürt meselesine tahlilin adresi ve muhatabı Öcalan olamaz. Türkiye bu sefer samimi olarak da istese, bugünkü konjonktürde kendi Kürt meselesini kendi inisiyatifiyle ve Öcalan’la çözemez zira işe Rufailer karışır. Onların isteklerini ise kendi çıkarları şekillendirir, Türkiye’nin ve Kürtlerinki değil.
Bugün Kürt meselesinin gelecekteki tahlili için sürdürülebilir tek gerçekçi siyaset, Türkiye’de çoğulculuk ve katılımcılık bedelleri üzerinde yükselecek gerçek bir parlamenter demokrasi kurulmasına, hukukun üstünlüğünün tesisine ve olağanlaşmaya öncelik veren bir toplumsal-siyasal ittifak gündeminin ilerletilmesidir.