Vitra
New member
İki ortada bir derede kalan Türkiye Türkiye ne ABD ile problemlerini çözebiliyor ne de Rusya’yla.
İki ortada bir derede kalmış durumda.
ABD’ye karşı Rusya’ya yanaşıyor, Rusya’ya karşı ABD’ye yanaşmaya çalışıyor ancak iki ülkeyle de bir sonuca varabilmiş değil.
İki ortada bir derede durumu Türkiye’yi daima iki ülkeye de ödün vermeye zorluyor.
Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın New York’tan Biden’le görüşemeden dönmesi ve o kızgınlıkla Putin’e övgüler düzmesi Soçi’den istediğini alarak dönmesini sağlayamadı.
Dönmesi de mümkün değildi.
Biden’a sert çıkacağım derken Soçi tepesi öncesinde bütün gücü ve insiyatifi Putin’e verdi.
Türkiye’nin bu duruma düşmesinin sebebi dış siyasetin başında yanlış kurulmasıdır.
Ortadoğu’nun ve Müslüman dünyanın tek demokratik, laik ülkesi olan Türkiye’nin temel yanlışı İslamcı bir hayalin peşine takılmasıdır. Bütün dış siyasetini, Müslüman Kardeşleri halkı Müslüman olan ülkelerde iktidara taşımak emeline oturtmasıdır.
Bu büyük yanılgı Türkiye’nin bugün yaşadığı problemlerin temel deposudur.
21. Yüzyıl’da, Taliban üzere Ortaçağ karanlığını savunan bir terör örgütüne, İdlib’e taşınmış cihatçı terör örgütlerine sempatiyle bakmayı sürdüren Türkiye’nin dünyada yalnız kalmak haricinde varabileceği bir sonuç yoktur.
Sadece İslamcı dış siyasette ısrar uğruna Beşar Esad’la görüşmeyen Ankara, Taliban önderiyle görüşmeye hazır olduğunu dünyaya duyurdu. Esad’ı halkını öldürdüğü için görüşülmemesi gereken bir başkan olarak goren Türkiye, güya Taliban, halkını öldürmemiş, baş kesmemiş, bayan kırbaçlamamış, recm uygulamamış üzere görüşmeye bedel bir siyasi muhatap olarak nazaranbiliyor. Bunu da dış siyasette “başarı” hanesine yazıyor.
ABD’nin Suriye’nin kuzeyinde PKK devletçiği kurmasına mahzur olamayan Türkiye, bunu önlemek için bile Esad’la muhatap olmayı reddediyor lakin İdlib’te eli kanlı radikal İslamcı terör örgütlerine sempati ile bakıyor.
İdlib’teki bu örgütlerin silahsızlandırılması muahedesine imza atıp sorumluluk üstlendiği biçimde Rusya ve Suriye’nin bu örgütlere karşı hücumları ağırlaştırmasına itiraz ediyor. Moskova ve Şam’ın İdlib’e düzenleyecekleri geniş kapsamlı bir askeri operasyon karşısında burada barınan terör örgütü mensuplarının Türkiye’ye geçmesi riskine karşılık bir tedbir almıyor.
S-400 hava savunma sistemi alarak ABD’yi karşısına alıyor. Lakin bir daha ABD’nin yansısından çekindiği için 2,5 milyar dolar verdiği S-400’leri kullanamıyor. S-400 almayı bağımsızlığın gereği üzere sunuyor lakin tıpkı S-400 hangarda tutmanın egemenlikle çeliştiği üzerinde durmuyor.
S-400’leri hangarda tutarak ABD’ye tatlı gözükmeye çalışması, parasını ödediği F-35’leri almasını da sağlamıyor. Biden idaresi Türkiye’yi dikkate almadan bildiğini okumaya devam ediyor. Biden’la görüşemeyen Erdoğan’ın, ABD Başkanı’nı terör örgütü PKK-YPG-PYD’ye eşi gibisi görülmemiş silah yardımı yapmakla suçluyor. Bu suçlamasının karşılığında Biden’la Roma’da görüşecek olmasını ABD’ye karşı kazanılmış bir muvaffakiyet üzere sunuyor. Lakin, bu kelamları söylemiş oldukten daha sonra ABD’nin en üst seviye askeri yetkilisinin Suriye’de PKK/YPG karargahını ziyaret etmesinden kelam etmiyor. Keza PKK-PYD-YPG heyetinin Beyaz Saray’da ağırlanmasını epeyce sorun haline getirmiyor.
Biden’la vereceği bir fotoğrafı bütün bu olumsuzlara bedel görüyor.
Rusya’nın Adana Mutabakatı’nı anımsatması ve bir daha canlandırılması tarafında bir telaffuz kullanımına rağmen Esad’la görüşmemek ismine elinin zıddıyla itiyor. PKK’ya karşı Şam’la işbirliği yapmaktansa örgütün Suriye’nin kuzebir daha yerleşmesine, 100 bin kişilik bir ordu kurmasına seyirci kalıyor. Üstelik ABD’nin Suriye’de PKK ile işbirliğini değil Esad’ı Türkiye’ye karşı tehdit olarak görüyor.
Bütün bunlar Türkiye’nin Müslüman Kardeşler uğruna değiştirdiği dış siyasetinin doğurduğu fazlaca ağır problemler. Bu problemlerin Müslüman Kardeşler çizgisinde bir dış siyasetle çözülmesine ise imkan yok.
Ağır ekonomik ve dış politik maliyetine rağmen Türkiye’nin elde ettiği bir muvaffakiyet, bu ulusal çıkar da yok.
Ankara iki ortada bir derede debelenip duruyor.
İki ortada bir derede kalmış durumda.
ABD’ye karşı Rusya’ya yanaşıyor, Rusya’ya karşı ABD’ye yanaşmaya çalışıyor ancak iki ülkeyle de bir sonuca varabilmiş değil.
İki ortada bir derede durumu Türkiye’yi daima iki ülkeye de ödün vermeye zorluyor.
Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın New York’tan Biden’le görüşemeden dönmesi ve o kızgınlıkla Putin’e övgüler düzmesi Soçi’den istediğini alarak dönmesini sağlayamadı.
Dönmesi de mümkün değildi.
Biden’a sert çıkacağım derken Soçi tepesi öncesinde bütün gücü ve insiyatifi Putin’e verdi.
Türkiye’nin bu duruma düşmesinin sebebi dış siyasetin başında yanlış kurulmasıdır.
Ortadoğu’nun ve Müslüman dünyanın tek demokratik, laik ülkesi olan Türkiye’nin temel yanlışı İslamcı bir hayalin peşine takılmasıdır. Bütün dış siyasetini, Müslüman Kardeşleri halkı Müslüman olan ülkelerde iktidara taşımak emeline oturtmasıdır.
Bu büyük yanılgı Türkiye’nin bugün yaşadığı problemlerin temel deposudur.
21. Yüzyıl’da, Taliban üzere Ortaçağ karanlığını savunan bir terör örgütüne, İdlib’e taşınmış cihatçı terör örgütlerine sempatiyle bakmayı sürdüren Türkiye’nin dünyada yalnız kalmak haricinde varabileceği bir sonuç yoktur.
Sadece İslamcı dış siyasette ısrar uğruna Beşar Esad’la görüşmeyen Ankara, Taliban önderiyle görüşmeye hazır olduğunu dünyaya duyurdu. Esad’ı halkını öldürdüğü için görüşülmemesi gereken bir başkan olarak goren Türkiye, güya Taliban, halkını öldürmemiş, baş kesmemiş, bayan kırbaçlamamış, recm uygulamamış üzere görüşmeye bedel bir siyasi muhatap olarak nazaranbiliyor. Bunu da dış siyasette “başarı” hanesine yazıyor.
ABD’nin Suriye’nin kuzeyinde PKK devletçiği kurmasına mahzur olamayan Türkiye, bunu önlemek için bile Esad’la muhatap olmayı reddediyor lakin İdlib’te eli kanlı radikal İslamcı terör örgütlerine sempati ile bakıyor.
İdlib’teki bu örgütlerin silahsızlandırılması muahedesine imza atıp sorumluluk üstlendiği biçimde Rusya ve Suriye’nin bu örgütlere karşı hücumları ağırlaştırmasına itiraz ediyor. Moskova ve Şam’ın İdlib’e düzenleyecekleri geniş kapsamlı bir askeri operasyon karşısında burada barınan terör örgütü mensuplarının Türkiye’ye geçmesi riskine karşılık bir tedbir almıyor.
S-400 hava savunma sistemi alarak ABD’yi karşısına alıyor. Lakin bir daha ABD’nin yansısından çekindiği için 2,5 milyar dolar verdiği S-400’leri kullanamıyor. S-400 almayı bağımsızlığın gereği üzere sunuyor lakin tıpkı S-400 hangarda tutmanın egemenlikle çeliştiği üzerinde durmuyor.
S-400’leri hangarda tutarak ABD’ye tatlı gözükmeye çalışması, parasını ödediği F-35’leri almasını da sağlamıyor. Biden idaresi Türkiye’yi dikkate almadan bildiğini okumaya devam ediyor. Biden’la görüşemeyen Erdoğan’ın, ABD Başkanı’nı terör örgütü PKK-YPG-PYD’ye eşi gibisi görülmemiş silah yardımı yapmakla suçluyor. Bu suçlamasının karşılığında Biden’la Roma’da görüşecek olmasını ABD’ye karşı kazanılmış bir muvaffakiyet üzere sunuyor. Lakin, bu kelamları söylemiş oldukten daha sonra ABD’nin en üst seviye askeri yetkilisinin Suriye’de PKK/YPG karargahını ziyaret etmesinden kelam etmiyor. Keza PKK-PYD-YPG heyetinin Beyaz Saray’da ağırlanmasını epeyce sorun haline getirmiyor.
Biden’la vereceği bir fotoğrafı bütün bu olumsuzlara bedel görüyor.
Rusya’nın Adana Mutabakatı’nı anımsatması ve bir daha canlandırılması tarafında bir telaffuz kullanımına rağmen Esad’la görüşmemek ismine elinin zıddıyla itiyor. PKK’ya karşı Şam’la işbirliği yapmaktansa örgütün Suriye’nin kuzebir daha yerleşmesine, 100 bin kişilik bir ordu kurmasına seyirci kalıyor. Üstelik ABD’nin Suriye’de PKK ile işbirliğini değil Esad’ı Türkiye’ye karşı tehdit olarak görüyor.
Bütün bunlar Türkiye’nin Müslüman Kardeşler uğruna değiştirdiği dış siyasetinin doğurduğu fazlaca ağır problemler. Bu problemlerin Müslüman Kardeşler çizgisinde bir dış siyasetle çözülmesine ise imkan yok.
Ağır ekonomik ve dış politik maliyetine rağmen Türkiye’nin elde ettiği bir muvaffakiyet, bu ulusal çıkar da yok.
Ankara iki ortada bir derede debelenip duruyor.