Vitra
New member
Hacer Foggo: 1 milyona yakın çocuk okulu bırakıp çalışmaya başladı CHP Yoksulluk Dayanışma Ofisi Koordinatörü Hacer Foggo, Van’daki Üvercinka Kültür Sanat Merkezi’nde bugün düzenlenen “Askıda Hayatlar” temalı söyleşi ve imza gününe konuk oldu. Aktifliğe, CHP Van Vilayet Lideri Hakan İlvan, Saadet Partisi Van Vilayet Lideri Özay İlhan, siyasi parti ve sivil toplum kuruluşlarının temsilcileri ile yurttaşlar katıldı.
Söyleşide CHP’nin Aile Dayanakları Sigortası projesini anlatan ve bayan yoksulluğundan kelam eden Hacer Foggo şunları söylemiş oldu:
‘Çalıştığınız biçimde ayakta kalmanız mümkün değil’
“Bu salonda oturan herkes yoksulluk hududun altında yaşıyor. Yoksulluk hududu 22 bin, açlık sonu 7 bin liraysa ya açlık hududunun altında ya da yoksulluk hududunun altında yaşıyor. Aslında hepimiz fakiriz ve yoksunuz diyebiliriz. Bundan 10 yıl evvel ‘çalışan yoksuluz’ diye bir tartışma, gündem bahsimiz yoktu. Lakin bugün çalıştığımız biçimde minimum fiyat ile ayakta kalmanız mümkün değildir. Toplumsal garantisiz günlük iş yapıyorsanız, artık açlık hududunun altında yaşıyorsunuz demektir. Aslında yoksulluk dediğimiz şey, bir erişememe halidir.
‘Siyaset fakir mahalleye gidip fotoğraf çektirmek olmamalıdır’
STK ve siyasi parti temsilcileri olarak biraz kendimize dönmemiz gerekir. Beşerler o yokluğu, yoksulluğu yaşarken ne kadar kapılarını çaldık? Bence her insanın kendini sorgulaması gerekir. Siyaset, yalnızca fakir mahalleye gidip, fotoğraf çekip toplumsal medyada paylaşmak olmamalı. Mahallelinin bir isteği üzerine bir belediye lideri ve STK temsilcisi mahallenin bir eksiğini karşılıyorsa, halkı dinleyip bir şeyler yapıyorsa, vatandaş bunu sorguluyorsa bu biçimde o gerçek siyasetçidir.
Siyasetçinin de değişmesi gerekiyor. Vatandaşlar da daha epeyce sorgulamalı ki daima bu yoksulluk halinin mukadderat olarak devam etmemesi gerekir. Açlık ve yoksulluk o kadar derinleşti ki toplumsal yardımlar şayet olmazsa olmaz. Lakin kâfi mi, oda tartışılır. İkincisi; toplumsal yardımlar hiç bir partinin cebinden çıkmıyor. CHP iktidarda olsaydı CHP’nin cebinden çıkan bir şey olmayacaktı. Toplumsal yardımlar, devletin verdiği, sizin hakkınız olan ve vergilerinizden kesilen şeylerdir.
Yetersiz beslenmenin öğrenme kuvvetliğüne de niye olduğunu biliyoruz. Yetişkin olduğunda bunun devam ettiğini ve yapılan araştırmalarda fakir bir hanede büyüyen çocuğun 30 yaşına kadar fakir olarak geldiğinde tekrar o çarktan kurtulma bahtının az olduğu ve ömür uzunluğu o yoksulluğa mahkum olduğunu öğrenmiş oluyoruz.
‘Yoksulluk mirasını çocuklar sırtına almış demektir’
Aile Bakanlığı’nın deklare ettiğı, Türkiye’de daima yoksulluk oranı yüzde 13,8. Bu daima yoksulluk denilen şey, bir ailenin 5 yıldan daha fazla fakir olmasıdır. Ve bunun kuşaklar uzunluğu, çocuklara miras olarak devem etmesidir. Asıl uğraş edilmesi gereken şey budur. Ekonomik krizden dolayı da 1 milyona yakın öğrenci okulunu bırakıp çalışmaya başlamış durumdadır. O yoksulluk mirasını çocuklar sırtlarına almış demektir.
Eskiden beşerler çalışmak için batıya giderdi ve memleketlerine dönüp rahat bir hayat sürerlerdi, lakin şimdilerde her yerde yoksulluk olduğu için ‘köyüme gideyim, daha yeterli geçinirim’ durumu ortadan kalmıştır. O yüzden bu yoksulluk dediğimiz şey budur, zira hepimizin artık bir gelecek korkumuz var. Teminatsız, yalnız ve çaresiz hissediyoruz.
Temel problem şu; bir avuç zenginin gitgide bu yoksulluk üzerinden zenginleşmesi değil, o paylaşılan kaynağın eşit halde dağıtılması sorunu var. Temel sorun bu. Toplumsal devlet dediğimiz şey de budur. Öncelikle kendi vatandaşını, kendi yurttaşını, kendi öğrencisini düşünen devlet. Gayemiz, insanların onurlu bir biçimde ayakta durup geçimini sağlaması ancak şuradan baktığımızda Türkiye’de nerdeyse yüzde 80 beşerler yoksulluk sonunun altında yaşıyor. Bu gerçekliği göz önünde bulundurmamız gerekir.
‘Sivil Toplum Bakanlığı kurulabilir’
Sivil toplum problemine gelince de bence Türkiye’de yapılmayan şey; fazlaca âlâ çalışan sivil toplum örgütleri var. Bayan, çocuk, iklim krizi ve etraf ile ilgili çalışma yapanlar var lakin maalesef kamu kurumları bence gereğince sivil toplum örgütlerini dinlemiyor. Ve birlikte çalışmaya beceremiyorlar. Belirli devirlerde toplantıya çağırıyorlar. Atıyorum, ‘3 Aralık Dünya Engelliler Günü çağıralım sivil toplum örgütlerini, görüş alalım, bildiri yayınlayalım ve 4 Aralık’ta unutalım’. bu biçimde olduğu vakit, sivil toplum örgütlerini uygulamanın içerisine alınması gerekir. Yoksa muvaffakiyete ulaşmak da sıkıntı. Önümüzdeki devir bir Sivil Toplum Bakanlığı kurulabilir.”
Söyleşide CHP’nin Aile Dayanakları Sigortası projesini anlatan ve bayan yoksulluğundan kelam eden Hacer Foggo şunları söylemiş oldu:
‘Çalıştığınız biçimde ayakta kalmanız mümkün değil’
“Bu salonda oturan herkes yoksulluk hududun altında yaşıyor. Yoksulluk hududu 22 bin, açlık sonu 7 bin liraysa ya açlık hududunun altında ya da yoksulluk hududunun altında yaşıyor. Aslında hepimiz fakiriz ve yoksunuz diyebiliriz. Bundan 10 yıl evvel ‘çalışan yoksuluz’ diye bir tartışma, gündem bahsimiz yoktu. Lakin bugün çalıştığımız biçimde minimum fiyat ile ayakta kalmanız mümkün değildir. Toplumsal garantisiz günlük iş yapıyorsanız, artık açlık hududunun altında yaşıyorsunuz demektir. Aslında yoksulluk dediğimiz şey, bir erişememe halidir.
‘Siyaset fakir mahalleye gidip fotoğraf çektirmek olmamalıdır’
STK ve siyasi parti temsilcileri olarak biraz kendimize dönmemiz gerekir. Beşerler o yokluğu, yoksulluğu yaşarken ne kadar kapılarını çaldık? Bence her insanın kendini sorgulaması gerekir. Siyaset, yalnızca fakir mahalleye gidip, fotoğraf çekip toplumsal medyada paylaşmak olmamalı. Mahallelinin bir isteği üzerine bir belediye lideri ve STK temsilcisi mahallenin bir eksiğini karşılıyorsa, halkı dinleyip bir şeyler yapıyorsa, vatandaş bunu sorguluyorsa bu biçimde o gerçek siyasetçidir.
Siyasetçinin de değişmesi gerekiyor. Vatandaşlar da daha epeyce sorgulamalı ki daima bu yoksulluk halinin mukadderat olarak devam etmemesi gerekir. Açlık ve yoksulluk o kadar derinleşti ki toplumsal yardımlar şayet olmazsa olmaz. Lakin kâfi mi, oda tartışılır. İkincisi; toplumsal yardımlar hiç bir partinin cebinden çıkmıyor. CHP iktidarda olsaydı CHP’nin cebinden çıkan bir şey olmayacaktı. Toplumsal yardımlar, devletin verdiği, sizin hakkınız olan ve vergilerinizden kesilen şeylerdir.
Yetersiz beslenmenin öğrenme kuvvetliğüne de niye olduğunu biliyoruz. Yetişkin olduğunda bunun devam ettiğini ve yapılan araştırmalarda fakir bir hanede büyüyen çocuğun 30 yaşına kadar fakir olarak geldiğinde tekrar o çarktan kurtulma bahtının az olduğu ve ömür uzunluğu o yoksulluğa mahkum olduğunu öğrenmiş oluyoruz.
‘Yoksulluk mirasını çocuklar sırtına almış demektir’
Aile Bakanlığı’nın deklare ettiğı, Türkiye’de daima yoksulluk oranı yüzde 13,8. Bu daima yoksulluk denilen şey, bir ailenin 5 yıldan daha fazla fakir olmasıdır. Ve bunun kuşaklar uzunluğu, çocuklara miras olarak devem etmesidir. Asıl uğraş edilmesi gereken şey budur. Ekonomik krizden dolayı da 1 milyona yakın öğrenci okulunu bırakıp çalışmaya başlamış durumdadır. O yoksulluk mirasını çocuklar sırtlarına almış demektir.
Eskiden beşerler çalışmak için batıya giderdi ve memleketlerine dönüp rahat bir hayat sürerlerdi, lakin şimdilerde her yerde yoksulluk olduğu için ‘köyüme gideyim, daha yeterli geçinirim’ durumu ortadan kalmıştır. O yüzden bu yoksulluk dediğimiz şey budur, zira hepimizin artık bir gelecek korkumuz var. Teminatsız, yalnız ve çaresiz hissediyoruz.
Temel problem şu; bir avuç zenginin gitgide bu yoksulluk üzerinden zenginleşmesi değil, o paylaşılan kaynağın eşit halde dağıtılması sorunu var. Temel sorun bu. Toplumsal devlet dediğimiz şey de budur. Öncelikle kendi vatandaşını, kendi yurttaşını, kendi öğrencisini düşünen devlet. Gayemiz, insanların onurlu bir biçimde ayakta durup geçimini sağlaması ancak şuradan baktığımızda Türkiye’de nerdeyse yüzde 80 beşerler yoksulluk sonunun altında yaşıyor. Bu gerçekliği göz önünde bulundurmamız gerekir.
‘Sivil Toplum Bakanlığı kurulabilir’
Sivil toplum problemine gelince de bence Türkiye’de yapılmayan şey; fazlaca âlâ çalışan sivil toplum örgütleri var. Bayan, çocuk, iklim krizi ve etraf ile ilgili çalışma yapanlar var lakin maalesef kamu kurumları bence gereğince sivil toplum örgütlerini dinlemiyor. Ve birlikte çalışmaya beceremiyorlar. Belirli devirlerde toplantıya çağırıyorlar. Atıyorum, ‘3 Aralık Dünya Engelliler Günü çağıralım sivil toplum örgütlerini, görüş alalım, bildiri yayınlayalım ve 4 Aralık’ta unutalım’. bu biçimde olduğu vakit, sivil toplum örgütlerini uygulamanın içerisine alınması gerekir. Yoksa muvaffakiyete ulaşmak da sıkıntı. Önümüzdeki devir bir Sivil Toplum Bakanlığı kurulabilir.”