Vitra
New member
Galiba Erdoğan’ın önüne Rockefeller raporları temalıyor! Okudum, gözlerime inanamadım. Bir yanlışlık var dedim.
Öteki kaynaklara baktım yanlışlık yok.
Geçtim televizyonun karşısına haberleri izledim. Kulağımla da duyayım istedim.
Valla söylemiş…
Cumhurbaşkanı demiş ki:
‘Bilhassa şu anda ana muhalefet ve birlikteinde oldukları bir şeyi unutuyorlar, biz cumhur ittifakı olarak emin adımlarla yarınlara yürüyoruz. Avrupa’ya bakalım, İngiltere’de raflar boş, Amerika’da boş, Avrupa’da boş, elhamdülillah bizde bolluk rahmet yoluna devam ediyor. Lakin nankörlere ne anlatırsan anlat anlamazlar. Gözleri var görmezler, kulakları var duymazlar. Lisanı var hakkı söylemez.’
AKP Genel Lideri bu kelamları inanarak mı söylüyor yoksa siyaset halkı kandırma sanatıdır yolundan hareketle mi söylüyor.
Kaç kişiyi inandırırsam kardır mantığıyla mı?
Yoksa kendisine Rockefeller tarzı pembe raporlar mı sunuluyor?
Rockefeller’e özel her gün tek nüshalık pembe gazete yapılıyordu ya… Ondan kelam ediyorum.
Sanki Erdoğan için de tıpkı sistemle pembe raporlar mı hazırlanıyor?
ABD’nin, Avrupa’nın battığını, bizim dünya önderi olduğumuzu mu söylüyorlar?
Gerçi iktidara yakın tüm gazeteler şu orta Rockefeller gazetesi çıkarıyor…
Muharrirleri Rockefeller müellifliği yapıyor…
Pembe gazete de nedir bu diyeceksiniz…
Rockefeller gazeteciliğini en hoş Sözcü muharriri Yılmaz Özdil anlatmıştı. Özdil’in 5 ocak 2021 tarihindeki yazısına göz atalım…
“Milattan evvel misali, bırakın interneti cep telefonunu filan, televizyonun bile çabucak hemen olmadığı devirlerde “dolar milyarderi” teriminin kelamlık anlamıydı Rockefeller… Petrol ve bankacılık gelirleriyle, dünyanın en güçlü insanıydı, finans imparatoruydu.
Global ekonomik kriz başladığında hasta yatağındaydı, çaresiz garibanlar gökdelenlerden atlayarak canına kıyarken, gazeteleri okuyor, morali bozuluyor, tansiyonu çıkıyordu, paracıklarını kaybedecek diye tasa ediyor, buhrana giriyordu.
Etrafında pervane olan dalkavuklar, düşündüler taşındılar, dünya basın tarihinde görülmemiş bir yalakalık icat ettiler.
Pembe gazete!
Tek nüsha basılıyordu.
Dünyadaki gelişmeleri hasta yatağından takip etmeye çalışan Rockefeller’ın kahvaltı tepsisine bırakılıyordu.
Rockefeller tek nüsha basıldığını elbette bilmiyordu, gazete bayilerinden satın alınmış olağan bir gazete zannediyordu.
Okuyor, morali düzeliyordu.
Zira, gazetede tek söz olumsuz haber yer almıyordu.
Güllük gülistanlıktı.
ABD iktisadının ne kadar şahane gittiğini, iktisadın habire büyüdüğünü, dünyada ekonomik çıkarlarını sekteye uğratacak rastgele bir tatsızlık yaşanmadığını, borsanın adeta füze üzere yükseldiğini, işsizliğin yok denecek kadar azaldığını yazıyordu.
İktisat sayfaları bin bir gece masalları üzere büyüleyiciydi, Rockefeller’ın sahibi olduğu petrol kuyularından en yüksek gravitelerin fışkırdığı, rakip şirketlerin sondajlarının adeta kuruduğu, Amerikan vatandaşlarının öbür bankalardaki hesaplarını kapatıp, bütün mevduatlarını Rockefeller’ın bankalarına yatırmaya koştuğu anlatılıyordu.
Siyaset sayfalarında habire kamuoyu anketleri yayınlanıyordu, Rockefeller’ın desteklediği Cumhuriyetçi Parti silip süpürüyordu, önümüzdeki seçimde Cumhuriyetçi Parti’nin bir daha kazanacağına kesin gözüyle bakılıyordu, seçmenler hayli mutluydu, istikrar istiyorlardı, muhalefetteki Demokrat Parti hayal kırıklığı yaşıyordu, ABD lideri her yaptığı konuşmada Rockefeller’e atıfta bulunuyor, Rockefeller’ın memlekete katkıları niçiniyle teşekkür ediyordu.
Spor sayfalarına göre, Rockefeller’ın taraftarı olduğu beyzbol grubu mükemmel bir dönem yaşıyordu, rakiplerini devamlı hezimete uğratıyordu, yalakalar hiç üşenmiyor, oynanmamış maçların oynanmış üzere kritiklerini yazıyorlardı.
Kültür sanat sayfalarında Rockefeller’ın en sevdiği sanatkarlar kapalı gişe oynuyordu, salonları hınca hınç dolduruyorlardı, ne kadar itibarlı ödül var ise, daima onlar alıyordu, ödül merasimlerinde sanatsever Rockefeller asla unutulmuyor, kendisine teşekkür ediliyordu.
Yıldız fallarında bile yalakalık yapmanın yolunu aramışlardı, Rockefeller’ın burcu pırıl pırıl parlıyordu, geleceğe dair sıhhat ve muvaffakiyet vadediyordu.
Köşe müellifleri vardı.
Parayı bastıranın zevkine nazaran kalem oynatan, yalamaktan lisanlarında pütür kalmamış gazeteciler seçilmişti.
Hayalleri gerçekmiş üzere yazıyor, birinci sayfada yer alan düpedüz palavralara, ballandıra ballandıra makaleler döşeniyorlardı”
Cumhurbaşkanı’nın da morali bozulmasın diye galiba emsal sistem izliyorlar…
Zira Cumhurbaşkanı Batı’nın aç biilaç olduğunu birinci kere söylemiyor. Geçenlerde de söylemişti.
Demişti ki…
“Amerika’nın, İngiltere’nin halini görüyorsunuz değil mi? Akaryakıt yok akaryakıt. Almanya’da kuyruklar, Fransa’da kuyruklar, yiyeceklerini bulamıyorlar, Türkiye’de bu biçimde bir sorun yok”
Haline acıdığımız İngilizlerin bir sterlini kaç Türk lirası biliyor musunuz?
13 lira 16 kuruş…
Kabaca bir Türk lirasının bedeli bir sterlinin 13’te biri. Yahut bir sterlin bir Türk lirasının 13 katı…
Euro farklı değil.
11 lira 13 kuruş olmuş. Aç Almanlar, zavallı Almanlar Türkiye’ye gelip 100 Euro bozdursa 1113 lira alır. 300 Euro bozdursa 3339 lira alır. Minimum fiyattan çok.
500 Euro bozdursa kral üzere yaşar.
Amerikalılar da öyle… Ülkelerinde domates/ patates almak için kuyruklara gireceklerine gelsinler Türkiye’ye…
Bir dolar verseler dokuz buçuk katını alacaklar, gül üzere yaşarlar.
Cumhurbaşkanı farkında değil. İktidarı yardımıyla, 19 yıldır yönettiği ülke Batı’nın yoksul ülkesi oldu.
1970’lerin, 80’lerin doğu bloğu ülkeleri üzere olduk. Şu andaki halimiz 80’lerin Bulgaristan’ından, Romanya’sından, Macaristan’ından farkı yok.
Türkiye Başkanlık rejimi/sistemiyle bir arada 30 yıl geriye gitti…
Minimum fiyat alan bir Alman, bir Fransız, bir İngiliz Türkiye’de o parayla bir ay mükemmel hayat yaşar. Türkiye’de taban fiyat alan bir kişi Edirne’nin dışına çıkamaz…
Bırakın taban fiyatı, yedi bin, sekiz bin lira maaş verdiğimiz hekimler bile Londra’nın yüzünü goremez!..
bakılırsamiyor.
Cumhuriyetimizin 98 yılında bunları yazdığım için epey üzgünüm.
Ancak ne yapayım. Gerçek bu.
En büyük bayramımız kutlu olsun…
Öteki kaynaklara baktım yanlışlık yok.
Geçtim televizyonun karşısına haberleri izledim. Kulağımla da duyayım istedim.
Valla söylemiş…
Cumhurbaşkanı demiş ki:
‘Bilhassa şu anda ana muhalefet ve birlikteinde oldukları bir şeyi unutuyorlar, biz cumhur ittifakı olarak emin adımlarla yarınlara yürüyoruz. Avrupa’ya bakalım, İngiltere’de raflar boş, Amerika’da boş, Avrupa’da boş, elhamdülillah bizde bolluk rahmet yoluna devam ediyor. Lakin nankörlere ne anlatırsan anlat anlamazlar. Gözleri var görmezler, kulakları var duymazlar. Lisanı var hakkı söylemez.’
AKP Genel Lideri bu kelamları inanarak mı söylüyor yoksa siyaset halkı kandırma sanatıdır yolundan hareketle mi söylüyor.
Kaç kişiyi inandırırsam kardır mantığıyla mı?
Yoksa kendisine Rockefeller tarzı pembe raporlar mı sunuluyor?
Rockefeller’e özel her gün tek nüshalık pembe gazete yapılıyordu ya… Ondan kelam ediyorum.
Sanki Erdoğan için de tıpkı sistemle pembe raporlar mı hazırlanıyor?
ABD’nin, Avrupa’nın battığını, bizim dünya önderi olduğumuzu mu söylüyorlar?
Gerçi iktidara yakın tüm gazeteler şu orta Rockefeller gazetesi çıkarıyor…
Muharrirleri Rockefeller müellifliği yapıyor…
Pembe gazete de nedir bu diyeceksiniz…
Rockefeller gazeteciliğini en hoş Sözcü muharriri Yılmaz Özdil anlatmıştı. Özdil’in 5 ocak 2021 tarihindeki yazısına göz atalım…
“Milattan evvel misali, bırakın interneti cep telefonunu filan, televizyonun bile çabucak hemen olmadığı devirlerde “dolar milyarderi” teriminin kelamlık anlamıydı Rockefeller… Petrol ve bankacılık gelirleriyle, dünyanın en güçlü insanıydı, finans imparatoruydu.
Global ekonomik kriz başladığında hasta yatağındaydı, çaresiz garibanlar gökdelenlerden atlayarak canına kıyarken, gazeteleri okuyor, morali bozuluyor, tansiyonu çıkıyordu, paracıklarını kaybedecek diye tasa ediyor, buhrana giriyordu.
Etrafında pervane olan dalkavuklar, düşündüler taşındılar, dünya basın tarihinde görülmemiş bir yalakalık icat ettiler.
Pembe gazete!
Tek nüsha basılıyordu.
Dünyadaki gelişmeleri hasta yatağından takip etmeye çalışan Rockefeller’ın kahvaltı tepsisine bırakılıyordu.
Rockefeller tek nüsha basıldığını elbette bilmiyordu, gazete bayilerinden satın alınmış olağan bir gazete zannediyordu.
Okuyor, morali düzeliyordu.
Zira, gazetede tek söz olumsuz haber yer almıyordu.
Güllük gülistanlıktı.
ABD iktisadının ne kadar şahane gittiğini, iktisadın habire büyüdüğünü, dünyada ekonomik çıkarlarını sekteye uğratacak rastgele bir tatsızlık yaşanmadığını, borsanın adeta füze üzere yükseldiğini, işsizliğin yok denecek kadar azaldığını yazıyordu.
İktisat sayfaları bin bir gece masalları üzere büyüleyiciydi, Rockefeller’ın sahibi olduğu petrol kuyularından en yüksek gravitelerin fışkırdığı, rakip şirketlerin sondajlarının adeta kuruduğu, Amerikan vatandaşlarının öbür bankalardaki hesaplarını kapatıp, bütün mevduatlarını Rockefeller’ın bankalarına yatırmaya koştuğu anlatılıyordu.
Siyaset sayfalarında habire kamuoyu anketleri yayınlanıyordu, Rockefeller’ın desteklediği Cumhuriyetçi Parti silip süpürüyordu, önümüzdeki seçimde Cumhuriyetçi Parti’nin bir daha kazanacağına kesin gözüyle bakılıyordu, seçmenler hayli mutluydu, istikrar istiyorlardı, muhalefetteki Demokrat Parti hayal kırıklığı yaşıyordu, ABD lideri her yaptığı konuşmada Rockefeller’e atıfta bulunuyor, Rockefeller’ın memlekete katkıları niçiniyle teşekkür ediyordu.
Spor sayfalarına göre, Rockefeller’ın taraftarı olduğu beyzbol grubu mükemmel bir dönem yaşıyordu, rakiplerini devamlı hezimete uğratıyordu, yalakalar hiç üşenmiyor, oynanmamış maçların oynanmış üzere kritiklerini yazıyorlardı.
Kültür sanat sayfalarında Rockefeller’ın en sevdiği sanatkarlar kapalı gişe oynuyordu, salonları hınca hınç dolduruyorlardı, ne kadar itibarlı ödül var ise, daima onlar alıyordu, ödül merasimlerinde sanatsever Rockefeller asla unutulmuyor, kendisine teşekkür ediliyordu.
Yıldız fallarında bile yalakalık yapmanın yolunu aramışlardı, Rockefeller’ın burcu pırıl pırıl parlıyordu, geleceğe dair sıhhat ve muvaffakiyet vadediyordu.
Köşe müellifleri vardı.
Parayı bastıranın zevkine nazaran kalem oynatan, yalamaktan lisanlarında pütür kalmamış gazeteciler seçilmişti.
Hayalleri gerçekmiş üzere yazıyor, birinci sayfada yer alan düpedüz palavralara, ballandıra ballandıra makaleler döşeniyorlardı”
Cumhurbaşkanı’nın da morali bozulmasın diye galiba emsal sistem izliyorlar…
Zira Cumhurbaşkanı Batı’nın aç biilaç olduğunu birinci kere söylemiyor. Geçenlerde de söylemişti.
Demişti ki…
“Amerika’nın, İngiltere’nin halini görüyorsunuz değil mi? Akaryakıt yok akaryakıt. Almanya’da kuyruklar, Fransa’da kuyruklar, yiyeceklerini bulamıyorlar, Türkiye’de bu biçimde bir sorun yok”
Haline acıdığımız İngilizlerin bir sterlini kaç Türk lirası biliyor musunuz?
13 lira 16 kuruş…
Kabaca bir Türk lirasının bedeli bir sterlinin 13’te biri. Yahut bir sterlin bir Türk lirasının 13 katı…
Euro farklı değil.
11 lira 13 kuruş olmuş. Aç Almanlar, zavallı Almanlar Türkiye’ye gelip 100 Euro bozdursa 1113 lira alır. 300 Euro bozdursa 3339 lira alır. Minimum fiyattan çok.
500 Euro bozdursa kral üzere yaşar.
Amerikalılar da öyle… Ülkelerinde domates/ patates almak için kuyruklara gireceklerine gelsinler Türkiye’ye…
Bir dolar verseler dokuz buçuk katını alacaklar, gül üzere yaşarlar.
Cumhurbaşkanı farkında değil. İktidarı yardımıyla, 19 yıldır yönettiği ülke Batı’nın yoksul ülkesi oldu.
1970’lerin, 80’lerin doğu bloğu ülkeleri üzere olduk. Şu andaki halimiz 80’lerin Bulgaristan’ından, Romanya’sından, Macaristan’ından farkı yok.
Türkiye Başkanlık rejimi/sistemiyle bir arada 30 yıl geriye gitti…
Minimum fiyat alan bir Alman, bir Fransız, bir İngiliz Türkiye’de o parayla bir ay mükemmel hayat yaşar. Türkiye’de taban fiyat alan bir kişi Edirne’nin dışına çıkamaz…
Bırakın taban fiyatı, yedi bin, sekiz bin lira maaş verdiğimiz hekimler bile Londra’nın yüzünü goremez!..
bakılırsamiyor.
Cumhuriyetimizin 98 yılında bunları yazdığım için epey üzgünüm.
Ancak ne yapayım. Gerçek bu.
En büyük bayramımız kutlu olsun…