Sarr
Active member
ŞANSAL BÜYÜKA – YENİLSE YAZIK OLURDU
Fenerbahçe dönemin en uygun başlangıcını yaptığı maçta denetimi eline almıştı ki, daha birinci çeyrekte çıkan kırmızı kartla bir çuval incir berbat oldu.
Siopis-İrfan Can ikili gayretinde İrfan Can’ın ayağı toptan daha sonra Siopis’in bileği ile buluştu. İrfan Can o ayağı çekebilir miydi, çekemez miydi, birden fazla insan olağan olarak gönül verdiği renge nazaran konuşacak.
Açık konuşayım, yazı yazacağım için, televizyonlarda program yapan epeyce kıymetli tam dört eski hakeme sordum. Dördü de kırmızı için “yanlış” dedi. Hatta içlerinden biri, “VAR bu işe ne karışıyor?” dedi. Bir başkası “skandal” yorumunu yaptı.
ondan sonrasında baktım 19.25’te eski FIFA hakemimiz Ahmet Çakar’ın “Bu gece Türk hakemliğinin bittiği gecedir. Bu kırmızı kart TFF’nin ve MHK’nin Fenerbahçe’den intikam alma isteğinin ayyuka çıktığı gecedir” iletisi toplumsal medyaya düştü.
Maçtan daha sonra Aspor’da Erman Toroğlu’nu dinledim. Erman Hoca, “Kırmızı kart büsbütün doğru” dedi.
Kırmızı kart sonucu gerçek ya da yanlış, hatta var iseyalım bir çuval inciri hakem Zorbay Küçük berbat etti. Ancaak; liderin Ali Koç maçtan bir akşam evvel “Hakemin yeterli niyetinden kuşkuluyum” demişken, hakeme bu talihi niçin verirsin, hakemin değirmenine niçin su taşırsın İrfan Can?
Hayret, Trabzonspor’la on teğe on bir oynarken bile başa çıkmak zorken, Fenerbahçe bir eksik oynamasına karşın çoklukla üstün olan ve oyunu denetim eden taraftı. Fakat golü yiyen de Fenerbahçe oldu. Zira kabul edelim ki, Trabzonspor’daki kaliteli ayaklar Fenerbahçe’de yok.
Fenerbahçe bilhassa sağdan Osayi Samuel ve Mert Hakan ile hayli bindirdi. Bu baskı sırasında Szalai’nin art direkteki başını kaleci Uğurcan’ın harika kurtarışı, dönen top Serdar Dursun’un ayağından ağlarla buluşmaya giderken, Ahmetcan’ın çizgiden çıkarması maçın akılda kalan hayli değerli mukadderat dakikalarından bir tanesiydi.
Ligin en güzeli olan iki stoperin Edgar Ie ile Vitor Hugo yokken, ligin bir diğer en düzgün orta saha adamı Marek Hamsik sakatken, bu biçimde canlı ve ayakta kalmak hayli kolay değil… Ancak Trabzon kadrosunda o denli bir takım mühendisliği, o denli bir hoca, o denli bir kalite var ki, dokununca “kartondan kale” üzere yıkılmıyor, hatta sallanmıyor bile…
Fenerbahçe’nin neredeyse bir maçı bir eksik oynamasına karşın, Trabzonspor’dan en az üç gömlek daha uygun gayret ettiğini söylemeliyiz. Açıkcası bu maçı kaybetse hakça olmazdı.
Buna karşın, Trabzonspor son on dakikada Nwakaeme üç metreden topu direğe nişanlamasa, uzatmalarda Visca çerçeveyi bulabilse, maçı kazınıp giden taraf olurdu.
Fenerbahçe’de Osayi Samuel, Mert Hakan, Zajc, iki stoper Serdar Aziz ve Min-Jae Kim ile Szalai başta, makus olanı yoktu. Lakin Fenerbahçe son on dakikada fizik gücü olarak tam da çökmeye yakınken, İsmail Hoca‘nın fizik gücü sıfıra yakın olan Mesut Özil’i alana sürmesini, hala Berisha‘dan gol beklemesini anlamadım.
Trabzon’da genç stoper Ahmetcan‘ın önü fazlaca açık, yolu açık olsun. Çok âlâ oynadı, bir golü de çizgiden önledi. Sol kanatta Puchacz, orta alanda Siopis epeyce güzel çaba ettiler. Bakasetas bu maçta müsaade hakkını kullandı.
Bu maç yarın unutulur. Maçın hakemi Zorbay Küçük, bilhassa VAR hakemi Mete Kalkavan, TFF, MHK hafta uzunluğu en az Ukranya- Rusya savaşı kadar konuşulur…
ERCAN İNANÇ – 11’İ ONARAN 12. ADAM
Seksen dakika on kişi oynayan Fenerbahçe ligin uzak orta en âlâ futbolunu oynayan Trabzonspor’a kaybetmediyse birinci niçini dönem uzunluğu hasret kalınan ferdî özveri, ikincisi ise futbolcuları adeta arttan iterek eksik 11’i tamamlayan tribündeki 12. Adamdır.
Yara sarma maçına bile yaralanarak başladı Fenerbahçe…
Koskoca Fenerbahçe’yi koca dönemde “saldım çayıra” bırakırsanız, amaçsız dolanıp isteksiz oynamasına bile karışmazsanız, kendiniz düzeleceğine inanmaz kimseyi de inandıramazsanız, tahminen Mevla kayırır fakat VAR kayırmaz… 17. dakika biterken konuma faul bile vermeyen hakemi çağırır ekran başına, kırmızıyı verdirir İrfan Can’a.
Bol keseden VAR cezasının niçini muhakkak:
Ne olacak yani?.. Şampiyon mu olacaktı Fenerbahçe?
halbuki topunun peşinde koşan İrfan Can’ı durdurmak için, son adımı altına bacağını yatıran bir Siopis vardı durumda. Ve bastığını anladığı anda ayağını çekmeye çalışan bir İrfan Can. Tamam, İrfan’ın ayağı Siopis’in baldırı üzerinde kaldı saliseler uzunluğu. Ortada bir “kaza” var ve ziyan goren Siopis lakin İrfan Can’ın kusuru “8’de kaç” sanki?
Kimse bana kural kitabını göstermesin; bir sarı yeterdi.
Aslında maça üstün başlayan Fenerbahçe’ydi. Trabzonspor önde basmak istese de Fenerbahçe o bloğu kolay geçiyor Szalai sol bekte, Osayi sağda kırk yıldır oynuyordu güya. Slazai fazlaca uygun bindirmeler yapıyor, Visca ileri çıkamıyordu. Nwakaeme, İrfan Can’lı Osayi kanadından geçemiyordu.
İrfan Can atılıp Fenerbahçe on kişi kalmanın şokunu yaşarken Nwakaeme, defanstan seken topu Fenerbahçe ağlarına gönderdikten daha sonra bir daha başa sardı konut sahibi.
Trabzonspor ise tam aksisi. Fenerbahçe’den oyuncu atıldı Trabzonspor’un kimyası bozuldu güya. Bakasetas oyundan düşüp güya her iki ekip da 10’ar kişi oynayınca, birinci yarının kalan dakikaları Fenerbahçe’nin gol arayışları ile sürdü gitti. bir daha Szalai ve Osayi’nin harikulade futbolu, Mert Hakan’ın, Crespo’nun doğaçlamalarıyla rakip kaleyi ablukaya aldı konut sahibi.
İkinci yarı on kişi oynamanın semptomları ortaya çıkmaya başladı Fenerbahçe’de.
Abdulkadir Ömür’ün öne çıkması ile pas ve hamle kadrosu olarak kurgulanmış Trabzonspor evvel dengeyi kurdu, daha sonra oyunu Fenerbahçe’nin elinden aldı yavaş yavaş. Lakin skoru arttırmak için agresif oyun yerine orta saha uğraşına razı bir sistem aradı.
Alandaki aksiyonu hızlandırmaya çalışan, dikine oynamaya uğraşan ise topa sahip olduğunda Fenerbahçe’ydi. Lakin bir eksik büyük farktı bu biçimde bir maçta ve bitiremediği atakların gol tehlikesi olarak dönmesi kaçınılmazdı. Kim olmasa 90 dakikada tahminen iki tahminen üç gol daha yerdi Fenerbahçe.
65’te Trabzonspor makûs oynayan santraforu Cornelius’un yerine Djaniny’yi aldı ki, birinci yarıda bile çıkarılabilirdi Cornelius… Fenerbahçe’de ise tribünler Arda’yı istese de Rossi ve Serdar Dursun çıktı, Pelkas ile Berisha girdi. Bilhassa Pelkas fazlaca istekli dilekli başladı.
Önde daha kalabalıktı Fenerbahçe artık. Ve Fenerbahçe maçın ortasında ne vakit baskın bir müddetç yaratsa, kaç kişi olduğuna bakmadan rakibinden çekinen bir Trabzonspor vardı. Grubun en gözü pek ve en çalışkan adamı Mert Hakan’ın kazanıp kullandığı hür vuruşta Zajc’ın skoru 1-1 yapması bu yüzdendi.
Şahane oynayan Osayi yoruldukça sağdan Slazai dönemedikçe soldan atak yiyen Fenerbahçe’nin hocası 85’de Mesut Özil’i bitmiş tükenmiş Mert Hakan’ın yerine sürerek tam manasıyla “rest” çekti rakibine. Çabucak üç oyuncu değiştiren rakip bu resti gördü. Lakin maçın kazananı aşikâr olmadı.
Eksik olan 11”i onaran 12. adamı geri kazanan Fenerbahçe hariç!..
CEMAL ERSEN – UYGUN ADIM DEVAM
Bir tarafta şampiyonluk yolunda ilerleyen özgüvenli bir Trabzonspor… Öte yanda makûs dönemin izlerini silebilmek ve ligde “ikincilik” ipine tutunmaya çalışan Fenerbahçe… kuvvetli bir tribün dayanağı vardı.
Bu psikoloji konut sahibi kadroya nasıl yansır? Gerilim ve denetimsiz davranışlar geliştirebilir. Pekala Trabzonspor’u olumsuz etkiledi mi bu atmosfer? Hayır. Fakat Fenerbahçeli oyuncuları baskı altına aldı. İrfan Can Kahveci’nin 17. dakikada Siopis’in ayağına basması ve VAR’ın inceleme tavsiyesi kırmızı kartı getirdi. Zorbay Küçük’ün konumu izlemeye giderken daha sonraki tutumu ve vücut lisanını sevmedim. “Atmasam yanardım” der gibiydi! Hocam, sen kederini anlatmak zorunda değilsin.
İhraç yanlışsız mu konusuna gelince; o basmaya sarı kart yetmez. Ayağın kırılması mı gerekirdi?
Akabinde Trabzonspor’un Nwakaeme ile üstünlük golü geldi. Nijeryalı biraz daha konsantre olabilse, son dakikada maçın kahramanı idi.
On bireyle uğraş etmek zordur. Ancak bu usul travmalar kimi vakit itici güç olur. Fenerbahçe geriye düşmesine rağmen inanılmaz bir direnç gösterdi, “alışılmışın haricinde” güç gösterisi sergiledi. Net durumlar buldu, lakin kaleci Uğurcan bir daha görünmez adam olarak sahneye çıktı ve kalesinde devleşti.
Oyun planın sadık kalarak sakin duran Trabzonspor, ikinci yarıda da bildiği işleri yaptı. Topa sahip olarak denetimi elinde tutmaya çalışırken; Visca, Nwakaeme, Ömür ve Cornelius ile sonları zorladı. Eksik olan Bakasetas’ın katkısı idi. Onu birinci sefer eleştiriyorum, bu stil değerli imtihanlarda devreye girmeliydi. Unutmadan, savunmadaki Ahmetcan’ı alkışlıyorum. Dayanılmaz bir performans gösterdi ve umut verdi.
Duran toplar daima tehlikedir. Fenerbahçe fizikî olarak gerilemeye başladığı süreçte, fırsatı Zajc ile kıymetlendirdi ve adeta dirildi. Trabzonspor savunması, yanlış adam paylaşımının bedelini ödedi.
daha sonra ne oldu? Vazgeçmeyen bir Trabzonspor izledik. O denli değerli konumlar yakaladı ki, bir daha bir son dakika zaferi yazabilirdi. Nwakaeme, Visca kaçırdıkları ile taraftarını üzdü.
Maçın hakkı ne derseniz? Eşitlik kimseyi üzmemeli. Bu dönem İstanbul kadrolarına boyun eğmeyen, karakterli bir Trabzonspor izliyoruz. Bence iki puan yitirmedi, gayesine yürürken adımını küçülttü. kimi vakit bu biçimde molalar gereklidir. Dinlenir, yenilenir, sorgulama fırsatı bulursunuz.
Trabzonspor kazanamadığı için üzülenler var. İşte zaferin de şifresi bu galiba…
AKSAL YAVUZ – TRABZONSPOR GÜN SAYIYOR
Her maçın alfabesi farklıdır, ama iki ekip içinde oynanan maçların kıssası daha da farklı olmuştur. O denli ki gazozuna maç yapsalar kapalı gişe oynarlar. Dün olduğu gibi…
Trabzonspor şampiyonluğunu ilan etmek için şafak sayıyor. Gün saydıkları, altın dönemlerinden bir yıl yaşadıkları Üstün Lig’de, Galatasaray ve Beşiktaş’tan daha sonra Fenerbahçe’yi 25 sene daha sonra meskeninde devirerek, taraftarına bir nevi şampiyonluk kutlamalarının provasını yaptırmak istedi Trabzonspor.
Berbat bir dönem geçiren Fenerbahçe de ligin tozunu atan Trabzonspor’u yenmesi halinde; bir yandan hayal kırıklığına uğrattığı topluluğun gönlünü almak, öteki yandan lig ikinciliği savını sürdürmek isteyecekti…
Maçla ilgili yazacaklarımıza gelince…
18. dakikada İrfan Can Kahveci’nin kırmızı kart görüp ekibini bir eksik bırakması maçın, genç AhmetCan’ın, 35’te Uğurcan’ı geçip Trabzonspor ağlarına gitmekte olan topun gol olmasını engellemesi birinci yarının kırılma anlarıydı.
Ya 84’te Nwakaeme’nin direkte patlayan şutuna ne demeli? Fenerbahçe ismine büyük baht, Trabzonspor ismine büyük şanssızlıktı…
Önderin Nwakaeme ile kazandığı golün de hakkını teslim edelim; Ömür ile Nwakaeme’nin ayağa süratli ve isabetli baş döndüren paslaşmalarının…
Bordo-mavililer öne geçtikten daha sonra bir eksik Fenerbahçe değil de onlar kalmıştı güya. Çünkü daha tesirli oynayan, durumlara giren taraf sarı-lacivertli oyunculardı. Canlarını dişine takarak oynadı İsmail Kartal’ın öğrencileri. Karşılığını da Zajc ile almış oldular…
Dememiz o, Trabzonsporlu oyuncular, Fenerbahçe’nin bir eksik kalmasının avantajını kullanamadılar. Maçın son kısımlarında vermiş oldukları çabayı, tesirli oyunu genele yayabilseydiler; sonuç fazlaca daha farklı olabilirdi.
Sonuç itibariyle, keyifli bir çaba izledik… Gününde olmayan Trabzonspor bir şey kaybetmedi, gün saymaya devam ediyorlar. Fenerbahçeli oyuncular, öndere karşı bir eksik oynamalarına karşın verdikleri uğraşla taraftarının bir nebze de olsa gönlünü almışlardır…
SENAD OK – KIRILMA ANI KIRMIZI KART
Trabzonspor topa daha hayli sahip olması beklenen, Fenebahçe ise rakibini karşılayıp mümkün boşlukların üzerine gidecek bir takım yapısı ile alandaydı. Maç da bu biçimde başladı. 10 ve 14’te sağ kanatta bulduğu boşluklarda fırsat yakalayan sarı-lacivertliler için kırılma anı 17.dakika oldu. İrfan Can’ın gördüğü kırmızı kart daha sonrası maçın tamamını bir kişi ve tahminen de en kıymetli oyuncusundan mahrum oynadı. Tam bu kartın şoku yaşanırken Nwakaeme 22’de önünde bulduğu topu tek vuruşta gol yaptı: 0-1
Eksik bulunmasına karşın Fenerbahçe durumlar buldu. 35’te Uğurcan ve Ahmetcan art geriye net iki fırsatı önledi. Fenerbahçe gol ararken eksik olması sebebiyle de savunmada doğal olarak boşluk bırakıyordu. 62’de Kim epeyce değerli bir süratli atağı kesti. 65’te karşılıklı atılımlar geldi.Maçta son 20 dakikaya girilirken skor eşitlendi. Mert Hakan’ın duran toptaki ortasını Zajc başla epey âlâ bitirdi: 1-1 Kalan kısım de artık Trabzonspor da kazanmak için risk almak zorundaydı. 80’de Kim, 83’te Serdar Aziz kademeye girdi. 84’te Nwakaeme müsait konumda topu direğe nişanladı. Eksik kaldığı için son kısımlarda epeyce yorulan bir Fenerbahçe vardı. Abdullah Avcı da 87’de üç değişiklik birden yaparak bu durumu kullanmak istedi. Sonuç değişmedi. Fenerbahçe kuvvetli rakibi karşısında bir kişi eksik oynamasına karşın puan almayı başardı.
Fenerbahçe dönemin en uygun başlangıcını yaptığı maçta denetimi eline almıştı ki, daha birinci çeyrekte çıkan kırmızı kartla bir çuval incir berbat oldu.
Siopis-İrfan Can ikili gayretinde İrfan Can’ın ayağı toptan daha sonra Siopis’in bileği ile buluştu. İrfan Can o ayağı çekebilir miydi, çekemez miydi, birden fazla insan olağan olarak gönül verdiği renge nazaran konuşacak.
Açık konuşayım, yazı yazacağım için, televizyonlarda program yapan epeyce kıymetli tam dört eski hakeme sordum. Dördü de kırmızı için “yanlış” dedi. Hatta içlerinden biri, “VAR bu işe ne karışıyor?” dedi. Bir başkası “skandal” yorumunu yaptı.
ondan sonrasında baktım 19.25’te eski FIFA hakemimiz Ahmet Çakar’ın “Bu gece Türk hakemliğinin bittiği gecedir. Bu kırmızı kart TFF’nin ve MHK’nin Fenerbahçe’den intikam alma isteğinin ayyuka çıktığı gecedir” iletisi toplumsal medyaya düştü.
Maçtan daha sonra Aspor’da Erman Toroğlu’nu dinledim. Erman Hoca, “Kırmızı kart büsbütün doğru” dedi.
Kırmızı kart sonucu gerçek ya da yanlış, hatta var iseyalım bir çuval inciri hakem Zorbay Küçük berbat etti. Ancaak; liderin Ali Koç maçtan bir akşam evvel “Hakemin yeterli niyetinden kuşkuluyum” demişken, hakeme bu talihi niçin verirsin, hakemin değirmenine niçin su taşırsın İrfan Can?
Hayret, Trabzonspor’la on teğe on bir oynarken bile başa çıkmak zorken, Fenerbahçe bir eksik oynamasına karşın çoklukla üstün olan ve oyunu denetim eden taraftı. Fakat golü yiyen de Fenerbahçe oldu. Zira kabul edelim ki, Trabzonspor’daki kaliteli ayaklar Fenerbahçe’de yok.
Fenerbahçe bilhassa sağdan Osayi Samuel ve Mert Hakan ile hayli bindirdi. Bu baskı sırasında Szalai’nin art direkteki başını kaleci Uğurcan’ın harika kurtarışı, dönen top Serdar Dursun’un ayağından ağlarla buluşmaya giderken, Ahmetcan’ın çizgiden çıkarması maçın akılda kalan hayli değerli mukadderat dakikalarından bir tanesiydi.
Ligin en güzeli olan iki stoperin Edgar Ie ile Vitor Hugo yokken, ligin bir diğer en düzgün orta saha adamı Marek Hamsik sakatken, bu biçimde canlı ve ayakta kalmak hayli kolay değil… Ancak Trabzon kadrosunda o denli bir takım mühendisliği, o denli bir hoca, o denli bir kalite var ki, dokununca “kartondan kale” üzere yıkılmıyor, hatta sallanmıyor bile…
Fenerbahçe’nin neredeyse bir maçı bir eksik oynamasına karşın, Trabzonspor’dan en az üç gömlek daha uygun gayret ettiğini söylemeliyiz. Açıkcası bu maçı kaybetse hakça olmazdı.
Buna karşın, Trabzonspor son on dakikada Nwakaeme üç metreden topu direğe nişanlamasa, uzatmalarda Visca çerçeveyi bulabilse, maçı kazınıp giden taraf olurdu.
Fenerbahçe’de Osayi Samuel, Mert Hakan, Zajc, iki stoper Serdar Aziz ve Min-Jae Kim ile Szalai başta, makus olanı yoktu. Lakin Fenerbahçe son on dakikada fizik gücü olarak tam da çökmeye yakınken, İsmail Hoca‘nın fizik gücü sıfıra yakın olan Mesut Özil’i alana sürmesini, hala Berisha‘dan gol beklemesini anlamadım.
Trabzon’da genç stoper Ahmetcan‘ın önü fazlaca açık, yolu açık olsun. Çok âlâ oynadı, bir golü de çizgiden önledi. Sol kanatta Puchacz, orta alanda Siopis epeyce güzel çaba ettiler. Bakasetas bu maçta müsaade hakkını kullandı.
Bu maç yarın unutulur. Maçın hakemi Zorbay Küçük, bilhassa VAR hakemi Mete Kalkavan, TFF, MHK hafta uzunluğu en az Ukranya- Rusya savaşı kadar konuşulur…
ERCAN İNANÇ – 11’İ ONARAN 12. ADAM
Seksen dakika on kişi oynayan Fenerbahçe ligin uzak orta en âlâ futbolunu oynayan Trabzonspor’a kaybetmediyse birinci niçini dönem uzunluğu hasret kalınan ferdî özveri, ikincisi ise futbolcuları adeta arttan iterek eksik 11’i tamamlayan tribündeki 12. Adamdır.
Yara sarma maçına bile yaralanarak başladı Fenerbahçe…
Koskoca Fenerbahçe’yi koca dönemde “saldım çayıra” bırakırsanız, amaçsız dolanıp isteksiz oynamasına bile karışmazsanız, kendiniz düzeleceğine inanmaz kimseyi de inandıramazsanız, tahminen Mevla kayırır fakat VAR kayırmaz… 17. dakika biterken konuma faul bile vermeyen hakemi çağırır ekran başına, kırmızıyı verdirir İrfan Can’a.
Bol keseden VAR cezasının niçini muhakkak:
Ne olacak yani?.. Şampiyon mu olacaktı Fenerbahçe?
halbuki topunun peşinde koşan İrfan Can’ı durdurmak için, son adımı altına bacağını yatıran bir Siopis vardı durumda. Ve bastığını anladığı anda ayağını çekmeye çalışan bir İrfan Can. Tamam, İrfan’ın ayağı Siopis’in baldırı üzerinde kaldı saliseler uzunluğu. Ortada bir “kaza” var ve ziyan goren Siopis lakin İrfan Can’ın kusuru “8’de kaç” sanki?
Kimse bana kural kitabını göstermesin; bir sarı yeterdi.
Aslında maça üstün başlayan Fenerbahçe’ydi. Trabzonspor önde basmak istese de Fenerbahçe o bloğu kolay geçiyor Szalai sol bekte, Osayi sağda kırk yıldır oynuyordu güya. Slazai fazlaca uygun bindirmeler yapıyor, Visca ileri çıkamıyordu. Nwakaeme, İrfan Can’lı Osayi kanadından geçemiyordu.
İrfan Can atılıp Fenerbahçe on kişi kalmanın şokunu yaşarken Nwakaeme, defanstan seken topu Fenerbahçe ağlarına gönderdikten daha sonra bir daha başa sardı konut sahibi.
Trabzonspor ise tam aksisi. Fenerbahçe’den oyuncu atıldı Trabzonspor’un kimyası bozuldu güya. Bakasetas oyundan düşüp güya her iki ekip da 10’ar kişi oynayınca, birinci yarının kalan dakikaları Fenerbahçe’nin gol arayışları ile sürdü gitti. bir daha Szalai ve Osayi’nin harikulade futbolu, Mert Hakan’ın, Crespo’nun doğaçlamalarıyla rakip kaleyi ablukaya aldı konut sahibi.
İkinci yarı on kişi oynamanın semptomları ortaya çıkmaya başladı Fenerbahçe’de.
Abdulkadir Ömür’ün öne çıkması ile pas ve hamle kadrosu olarak kurgulanmış Trabzonspor evvel dengeyi kurdu, daha sonra oyunu Fenerbahçe’nin elinden aldı yavaş yavaş. Lakin skoru arttırmak için agresif oyun yerine orta saha uğraşına razı bir sistem aradı.
Alandaki aksiyonu hızlandırmaya çalışan, dikine oynamaya uğraşan ise topa sahip olduğunda Fenerbahçe’ydi. Lakin bir eksik büyük farktı bu biçimde bir maçta ve bitiremediği atakların gol tehlikesi olarak dönmesi kaçınılmazdı. Kim olmasa 90 dakikada tahminen iki tahminen üç gol daha yerdi Fenerbahçe.
65’te Trabzonspor makûs oynayan santraforu Cornelius’un yerine Djaniny’yi aldı ki, birinci yarıda bile çıkarılabilirdi Cornelius… Fenerbahçe’de ise tribünler Arda’yı istese de Rossi ve Serdar Dursun çıktı, Pelkas ile Berisha girdi. Bilhassa Pelkas fazlaca istekli dilekli başladı.
Önde daha kalabalıktı Fenerbahçe artık. Ve Fenerbahçe maçın ortasında ne vakit baskın bir müddetç yaratsa, kaç kişi olduğuna bakmadan rakibinden çekinen bir Trabzonspor vardı. Grubun en gözü pek ve en çalışkan adamı Mert Hakan’ın kazanıp kullandığı hür vuruşta Zajc’ın skoru 1-1 yapması bu yüzdendi.
Şahane oynayan Osayi yoruldukça sağdan Slazai dönemedikçe soldan atak yiyen Fenerbahçe’nin hocası 85’de Mesut Özil’i bitmiş tükenmiş Mert Hakan’ın yerine sürerek tam manasıyla “rest” çekti rakibine. Çabucak üç oyuncu değiştiren rakip bu resti gördü. Lakin maçın kazananı aşikâr olmadı.
Eksik olan 11”i onaran 12. adamı geri kazanan Fenerbahçe hariç!..
CEMAL ERSEN – UYGUN ADIM DEVAM
Bir tarafta şampiyonluk yolunda ilerleyen özgüvenli bir Trabzonspor… Öte yanda makûs dönemin izlerini silebilmek ve ligde “ikincilik” ipine tutunmaya çalışan Fenerbahçe… kuvvetli bir tribün dayanağı vardı.
Bu psikoloji konut sahibi kadroya nasıl yansır? Gerilim ve denetimsiz davranışlar geliştirebilir. Pekala Trabzonspor’u olumsuz etkiledi mi bu atmosfer? Hayır. Fakat Fenerbahçeli oyuncuları baskı altına aldı. İrfan Can Kahveci’nin 17. dakikada Siopis’in ayağına basması ve VAR’ın inceleme tavsiyesi kırmızı kartı getirdi. Zorbay Küçük’ün konumu izlemeye giderken daha sonraki tutumu ve vücut lisanını sevmedim. “Atmasam yanardım” der gibiydi! Hocam, sen kederini anlatmak zorunda değilsin.
İhraç yanlışsız mu konusuna gelince; o basmaya sarı kart yetmez. Ayağın kırılması mı gerekirdi?
Akabinde Trabzonspor’un Nwakaeme ile üstünlük golü geldi. Nijeryalı biraz daha konsantre olabilse, son dakikada maçın kahramanı idi.
On bireyle uğraş etmek zordur. Ancak bu usul travmalar kimi vakit itici güç olur. Fenerbahçe geriye düşmesine rağmen inanılmaz bir direnç gösterdi, “alışılmışın haricinde” güç gösterisi sergiledi. Net durumlar buldu, lakin kaleci Uğurcan bir daha görünmez adam olarak sahneye çıktı ve kalesinde devleşti.
Oyun planın sadık kalarak sakin duran Trabzonspor, ikinci yarıda da bildiği işleri yaptı. Topa sahip olarak denetimi elinde tutmaya çalışırken; Visca, Nwakaeme, Ömür ve Cornelius ile sonları zorladı. Eksik olan Bakasetas’ın katkısı idi. Onu birinci sefer eleştiriyorum, bu stil değerli imtihanlarda devreye girmeliydi. Unutmadan, savunmadaki Ahmetcan’ı alkışlıyorum. Dayanılmaz bir performans gösterdi ve umut verdi.
Duran toplar daima tehlikedir. Fenerbahçe fizikî olarak gerilemeye başladığı süreçte, fırsatı Zajc ile kıymetlendirdi ve adeta dirildi. Trabzonspor savunması, yanlış adam paylaşımının bedelini ödedi.
daha sonra ne oldu? Vazgeçmeyen bir Trabzonspor izledik. O denli değerli konumlar yakaladı ki, bir daha bir son dakika zaferi yazabilirdi. Nwakaeme, Visca kaçırdıkları ile taraftarını üzdü.
Maçın hakkı ne derseniz? Eşitlik kimseyi üzmemeli. Bu dönem İstanbul kadrolarına boyun eğmeyen, karakterli bir Trabzonspor izliyoruz. Bence iki puan yitirmedi, gayesine yürürken adımını küçülttü. kimi vakit bu biçimde molalar gereklidir. Dinlenir, yenilenir, sorgulama fırsatı bulursunuz.
Trabzonspor kazanamadığı için üzülenler var. İşte zaferin de şifresi bu galiba…
AKSAL YAVUZ – TRABZONSPOR GÜN SAYIYOR
Her maçın alfabesi farklıdır, ama iki ekip içinde oynanan maçların kıssası daha da farklı olmuştur. O denli ki gazozuna maç yapsalar kapalı gişe oynarlar. Dün olduğu gibi…
Trabzonspor şampiyonluğunu ilan etmek için şafak sayıyor. Gün saydıkları, altın dönemlerinden bir yıl yaşadıkları Üstün Lig’de, Galatasaray ve Beşiktaş’tan daha sonra Fenerbahçe’yi 25 sene daha sonra meskeninde devirerek, taraftarına bir nevi şampiyonluk kutlamalarının provasını yaptırmak istedi Trabzonspor.
Berbat bir dönem geçiren Fenerbahçe de ligin tozunu atan Trabzonspor’u yenmesi halinde; bir yandan hayal kırıklığına uğrattığı topluluğun gönlünü almak, öteki yandan lig ikinciliği savını sürdürmek isteyecekti…
Maçla ilgili yazacaklarımıza gelince…
18. dakikada İrfan Can Kahveci’nin kırmızı kart görüp ekibini bir eksik bırakması maçın, genç AhmetCan’ın, 35’te Uğurcan’ı geçip Trabzonspor ağlarına gitmekte olan topun gol olmasını engellemesi birinci yarının kırılma anlarıydı.
Ya 84’te Nwakaeme’nin direkte patlayan şutuna ne demeli? Fenerbahçe ismine büyük baht, Trabzonspor ismine büyük şanssızlıktı…
Önderin Nwakaeme ile kazandığı golün de hakkını teslim edelim; Ömür ile Nwakaeme’nin ayağa süratli ve isabetli baş döndüren paslaşmalarının…
Bordo-mavililer öne geçtikten daha sonra bir eksik Fenerbahçe değil de onlar kalmıştı güya. Çünkü daha tesirli oynayan, durumlara giren taraf sarı-lacivertli oyunculardı. Canlarını dişine takarak oynadı İsmail Kartal’ın öğrencileri. Karşılığını da Zajc ile almış oldular…
Dememiz o, Trabzonsporlu oyuncular, Fenerbahçe’nin bir eksik kalmasının avantajını kullanamadılar. Maçın son kısımlarında vermiş oldukları çabayı, tesirli oyunu genele yayabilseydiler; sonuç fazlaca daha farklı olabilirdi.
Sonuç itibariyle, keyifli bir çaba izledik… Gününde olmayan Trabzonspor bir şey kaybetmedi, gün saymaya devam ediyorlar. Fenerbahçeli oyuncular, öndere karşı bir eksik oynamalarına karşın verdikleri uğraşla taraftarının bir nebze de olsa gönlünü almışlardır…
SENAD OK – KIRILMA ANI KIRMIZI KART
Trabzonspor topa daha hayli sahip olması beklenen, Fenebahçe ise rakibini karşılayıp mümkün boşlukların üzerine gidecek bir takım yapısı ile alandaydı. Maç da bu biçimde başladı. 10 ve 14’te sağ kanatta bulduğu boşluklarda fırsat yakalayan sarı-lacivertliler için kırılma anı 17.dakika oldu. İrfan Can’ın gördüğü kırmızı kart daha sonrası maçın tamamını bir kişi ve tahminen de en kıymetli oyuncusundan mahrum oynadı. Tam bu kartın şoku yaşanırken Nwakaeme 22’de önünde bulduğu topu tek vuruşta gol yaptı: 0-1
Eksik bulunmasına karşın Fenerbahçe durumlar buldu. 35’te Uğurcan ve Ahmetcan art geriye net iki fırsatı önledi. Fenerbahçe gol ararken eksik olması sebebiyle de savunmada doğal olarak boşluk bırakıyordu. 62’de Kim epeyce değerli bir süratli atağı kesti. 65’te karşılıklı atılımlar geldi.Maçta son 20 dakikaya girilirken skor eşitlendi. Mert Hakan’ın duran toptaki ortasını Zajc başla epey âlâ bitirdi: 1-1 Kalan kısım de artık Trabzonspor da kazanmak için risk almak zorundaydı. 80’de Kim, 83’te Serdar Aziz kademeye girdi. 84’te Nwakaeme müsait konumda topu direğe nişanladı. Eksik kaldığı için son kısımlarda epeyce yorulan bir Fenerbahçe vardı. Abdullah Avcı da 87’de üç değişiklik birden yaparak bu durumu kullanmak istedi. Sonuç değişmedi. Fenerbahçe kuvvetli rakibi karşısında bir kişi eksik oynamasına karşın puan almayı başardı.