Vitra
New member
Ekonomik buhrandan çıkmanın tek yolu var Bu ağır şartları yaratan hükümet hala direniyorsa, (biliyorsunuz tek kişi) dediğim dedik çaldığım düdük diyorsa, faturayı diğerlerine çıkarmaya çalışıyorsa…
Halkın çektiği sıkıntıyı görmezden geliyorsa…
Ülkenin yoksullaşmasına seyirci kalıyorsa, yanılgı Türk lirasının bedelini düşürerek teşvik ediyorsa… Acımasız artırımlarla halkını inim inim inletiyorsa…
Ve buna karşı hiç bir şey olmamış üzere davranıyorsa…
Toplumu ‘beka’ sıkıntımız dediği mevzularla meşgul etmeye çalışıyorsa…
Siyasal iktidarın ömrü gerçeğini bulamadığı için hayali düşmanlarla arbedeyle geçiyorsa…
İflas eden ekonomik siyasetini inatla uygulamayı sürdürüyorsa…
Söyleyecek kelamı kalmayınca dini kalkan yapıyorsa…
Biz yapmıyoruz Allah yaptırıyor diyecek kadar, Allah’ı bile siyasetlerine alet etmekten çekinmiyorlarsa…
En yetkili ağızlarından biri ‘dua’ edin öbür dermanımız kalmadı diyorsa…
Batan gemide olduğumuza vurgu yapıyorsa…
Enflasyon bir yılda yüzde 14’ten yüzde 36’ye çıkmışsa…
Dolar yüzde 7’lerden yüzde 13’lere fırlamışsa…
Akaryakıt, mazot iki kat, elektrik dört kat artmışsa…
Çalışanların kahir ekseriyeti taban fiyat alıyorsa… (Türkiye’de yüzde 52 Almanya’da yüzde 6)
Ekmek bile kıymetli eser haline gelmişse…
Et lüks tüketim unsurları içinde sayılıyorsa…
Daha saymayayım…
Yazının girişinde de vurguladım, ağır ekonomik buhran hükümetin üzerimizde deney yaptığı iktisadın kararıysa…
Çektiğimiz zahmet bir inattın sebebiyse…
Ama…
O ülkede demokrasi var ise, hükümetin halkından özür dileyip istifa etmesi gerekir.
‘Sizin için yaptık daha rahat ömür sürmeniz için yaptık, ülkemizin kalkınması için yaptık, refah düzeyini arttırmak için yaptık, rakiplerimizle baş edebilmek için yaptık ancak olmadı kusura bakmayın’ demesi lazım…
İnanın bu biçimde bu hükümetin (aslına bakarsan tek kişi) saygınlığı artar. Türkiye kazanır, demokrasi taçlanır.
Ancak hükümet direnirse, yanlışını kabul etmezse, kabahati diğerine atmaya kalkarsa, ülkeyi değil koltuğunu düşünürse…
O ülkede demokrasi sorgulanır…
Bakın yok demiyorum sorgulanmaya başlar diyorum. Kabul edelim; ikinci sınıf demokrasimiz var; otokrat demokrasi diyorlar.
Bir daha sonraki etap göstermelik demokrasi. (Demokrasinin yalnızca sandıkla sonlu olduğu sandığın başında da güvenlik güçlerinin beklediği).
Bir daha sonrasını Allah göstermesin!..
Artık diyeceksiniz ki kurdukları rejimde istifa kurumu yok. Hükümetin yegâne temsilcisi istifasını kime verecek? Devlet kendi, hükümet kendi, tüm kamu kurumlarının idare şurası lideri kendi istifasını kime verecek?
İstifasını verecek kimse yok?
Var…
Halk, seçmen…
Koyar sandığı önümüze ya güle güle deriz, ya da itimat oyu verir, Türk modeli iktisat modeline onay veririz.
Diğer yolunu bilen var ise söylesin…
Bu girdaptan çıkmanın öteki yolu yok.
Halkın çektiği sıkıntıyı görmezden geliyorsa…
Ülkenin yoksullaşmasına seyirci kalıyorsa, yanılgı Türk lirasının bedelini düşürerek teşvik ediyorsa… Acımasız artırımlarla halkını inim inim inletiyorsa…
Ve buna karşı hiç bir şey olmamış üzere davranıyorsa…
Toplumu ‘beka’ sıkıntımız dediği mevzularla meşgul etmeye çalışıyorsa…
Siyasal iktidarın ömrü gerçeğini bulamadığı için hayali düşmanlarla arbedeyle geçiyorsa…
İflas eden ekonomik siyasetini inatla uygulamayı sürdürüyorsa…
Söyleyecek kelamı kalmayınca dini kalkan yapıyorsa…
Biz yapmıyoruz Allah yaptırıyor diyecek kadar, Allah’ı bile siyasetlerine alet etmekten çekinmiyorlarsa…
En yetkili ağızlarından biri ‘dua’ edin öbür dermanımız kalmadı diyorsa…
Batan gemide olduğumuza vurgu yapıyorsa…
Enflasyon bir yılda yüzde 14’ten yüzde 36’ye çıkmışsa…
Dolar yüzde 7’lerden yüzde 13’lere fırlamışsa…
Akaryakıt, mazot iki kat, elektrik dört kat artmışsa…
Çalışanların kahir ekseriyeti taban fiyat alıyorsa… (Türkiye’de yüzde 52 Almanya’da yüzde 6)
Ekmek bile kıymetli eser haline gelmişse…
Et lüks tüketim unsurları içinde sayılıyorsa…
Daha saymayayım…
Yazının girişinde de vurguladım, ağır ekonomik buhran hükümetin üzerimizde deney yaptığı iktisadın kararıysa…
Çektiğimiz zahmet bir inattın sebebiyse…
Ama…
O ülkede demokrasi var ise, hükümetin halkından özür dileyip istifa etmesi gerekir.
‘Sizin için yaptık daha rahat ömür sürmeniz için yaptık, ülkemizin kalkınması için yaptık, refah düzeyini arttırmak için yaptık, rakiplerimizle baş edebilmek için yaptık ancak olmadı kusura bakmayın’ demesi lazım…
İnanın bu biçimde bu hükümetin (aslına bakarsan tek kişi) saygınlığı artar. Türkiye kazanır, demokrasi taçlanır.
Ancak hükümet direnirse, yanlışını kabul etmezse, kabahati diğerine atmaya kalkarsa, ülkeyi değil koltuğunu düşünürse…
O ülkede demokrasi sorgulanır…
Bakın yok demiyorum sorgulanmaya başlar diyorum. Kabul edelim; ikinci sınıf demokrasimiz var; otokrat demokrasi diyorlar.
Bir daha sonraki etap göstermelik demokrasi. (Demokrasinin yalnızca sandıkla sonlu olduğu sandığın başında da güvenlik güçlerinin beklediği).
Bir daha sonrasını Allah göstermesin!..
Artık diyeceksiniz ki kurdukları rejimde istifa kurumu yok. Hükümetin yegâne temsilcisi istifasını kime verecek? Devlet kendi, hükümet kendi, tüm kamu kurumlarının idare şurası lideri kendi istifasını kime verecek?
İstifasını verecek kimse yok?
Var…
Halk, seçmen…
Koyar sandığı önümüze ya güle güle deriz, ya da itimat oyu verir, Türk modeli iktisat modeline onay veririz.
Diğer yolunu bilen var ise söylesin…
Bu girdaptan çıkmanın öteki yolu yok.