Sarr
Active member
Bir devir Fenerbahçe’de sportif yöneticilik nazaranvini yapan ve istifa eden Damien Comolli, Futbol Arena’nın sorularını yanıtladı. Fransız futbol insanı, Fenerbahçe’yi epeyce sevdiğini söylerken birfazlaca zorlukla karşılaştığını lisana getirdi.
Damien Comolli’nin röportajı
Fenerbahçe’den bahsedelim. Fenerbahçe’yle 12 Haziran 2018’de mukavele imzaladınız. Daha evvel temas halinde miydiniz?
– Evet, zira seçimdilk evvel Fenerbahçe başkanlık seçimi kampanyasında çalıştım. Seçim öncesi Ali Koç’la futbol programı üzerine yaklaşık 12 ay çalıştım. Ya da 10 ay. Sanırım Ağustos 2017’de başladık. 3 yahut 4 Haziran 2018’de seçildi ve ben de sonraki gün İstanbul’a geldim. Yani Ali Koç’u seçimlerden iki-üç yıl evvel tanıyordum ve seçimlerdilk evvel yaklaşık 10 ay onunla çalıştım.
Seçimlerdilk evvelki 10 ayda ne üzerine çalışıyordunuz?
– Her şey! Ekibi değerlendiriyorduk, oyun tarzını değerlendiriyorduk. Akademide U15 ve U16’dan üste hakikat gelebilecek enteresan oyuncular var mı diye anlamaya çalışıyorduk. Bu niçinle her maçı ve Fenerbahçe genç gruplarının biroldukça maçını izlemeye gittik. Ali Koç’un seçimleri kazanması durumunda birinci günden itibaren yahut birinci birkaç ayda hayata geçirebileceğimiz farklı projeler üzerinde çalışıyorduk. Evet, niyet buydu. Geçmişe de bakarak, oyun tarzını belirledik. Fenerbahçe’nin oyun tarzı nasıldı, kadro nasıl oynamalıydı? Evet, değişik bir müddetçti.
Fenerbahçe’de her dönem şampiyonluk yarışı konuşulur. Lakin imza attıktan daha sonra asıl planınız neydi?
– Her şeydilk evvel, uzun vadede sürdürülebilir bir kulüp kurmak istedim. Kadrosu gençleştirmek istedim zira Avrupa’nın en yaşlı üçüncü ekibine sahiptik. 31 lig içinde, Avrupa’nın en yaşlı liginde, Avrupa’nın en yaşlı üçüncü grubuna sahiptik. Dürüst olmak gerekirse, bir noktada şampiyonluğu kazanmak istiyordum. Sanırım yaptığımız kusurlardan biri de Ali Koç’un “ilk sene şampiyon olacağız” demesiydi. Bence biz buna hazır değildik, o buna hazır değildi, ben buna hazır degildim, grup buna hazır değildi. Ve kulüp bir bütün olarak buna hazır değildi. daha sonra bir akademiyle birlikte Türkiye’nin en uygunu ve Avrupa’nın en güzellerinden biri olacak bir genç geliştirme programı kurmak istedim. Bir yüksek performans ortamı ve yıllar ortasında daima hale gelecek bir kazanma kültürü inşa etmek istedim. Ve daima çok harcama yapmaya ve 30’lu yaştaki oyuncularla mukavele imzalamaya bir son vermek istedim. Fikir buydu. Ve de düzgün bir oyun tarzına sahip olmak, atağa dönük bir oyun tarzına ve taraftarların bir daha özdeşleşebileceği kıymetlere sahip olmak. Zira biliyorsunuz taraftarlarla bundan evvelki idare heyeti içinde bir tıp kopuş yaşanmıştı. Biz gelmedilk evvel, stadyum kimi vakit neredeyse yarı yarıya, hatta büsbütün boştu ve bu bizi nitekim endişelendiriyordu. Taraftarların ilgisini çekecek futbol tarzını bir daha inşa etmek istedik. Artık beni endişelendiren şu; Geçen gün Kayserispor maçını izlediğimde stat bir daha boştu ve taraftarlar idare konseyini protesto ediyordu. Ve bilirsiniz, bir Fenerbahçe taraftarı olarak, zira ben mutlaka bir Fenerbahçe taraftarıyım, stadyumun Ali Koç seçilmedilk evvelki boş haline döndüğünü görmek benim için epey güç.
Bilhassa yaz transfer periyodu Türkiye’de bir karmaşadır. Tüm taraftarlar yaz aylarında büyük transferler bekler. Birinci transfer devrinizde, yaz aylarında beklediğiniz transferleri yapabildiniz mi?
– Hayır, zira seçimdilk evvelki 10 ayda şunu düşünerek hazırlandık… Her şeydilk evvel, Finansal Fair Play ile ilgili sıkıntılar olduğunu biliyorduk fakat ne kadar berbat olduğunu bilmiyorduk. İkincisi, borcun ölçüsü hakkında hiç bir fikrimiz yoktu, hiç bir fikrimiz. Bu 400 milyon, hatta 450-460 milyon üzere bir şeydi; inanılmaz bir ölçüydü. Bunu bilmiyorduk. Yani yaptığımız tüm planlamalar, ki biroldukca oyuncu izlemiştik, her şey, imzalamayı planladığımız oyuncular, ortasında bulunduğumuz finansal kısıtlamalar niçiniyle birçoğunu yapamadık. Size bir örnek vereceğim. Artık Inter forması giyen Lautaro Martinez’i pek başarılı buluyorduk. Onu Avrupa’ya gelmeden hayli evvel izlemiştik. Fakat daha sonra Fenerbahçe’de para olmadığını öğrendiğimizde Arjantin’deki kulübünün istediği parayı karşılamamızın imkânı yoktu. Ve bu pek sık başımıza geldi, bu yüzden yaklaşımımızı değiştirmek zorunda kaldık. Stratejimizi değiştirmeliydik. Ve evet, birtakım oyuncular getirdik, kimi vakit getiremedik. İnanılmaz başarılı olabilecek kimi oyuncular vardı, onlara yaklaşamadık dahi.
“BEN ABDULLAH AVCI’YI GETİRMEK İSTEDİM”
O birinci dönemdeki başarısızlığı nasıl tanımlarsınız?
– Farklı sebepler var. Her şeydilk evvel tıpkı sebepten dolayı Fenerbahçe şu anda Trabzonspor’dan 10 puan geride ve makûs bir dönem geçiriyor. 2018’de esasen bu biçimdeydi. hiç bir şey değişmedi. Lakin asıl sorunuza dönersem, yaptığımız birinci kusur… Yabancı bir sportif yöneticimiz olmamalıydı. Yani deneyimsiz yeni lider, yabancı spor yöneticisi ve yabancı teknik yönetici üçlüsü işe yaramadı. Bence birinci dönemde deneyimsiz bir lider varken ya sportif yönetici ya da teknik yönetici Türk olmalıydı.
İkisinden biri?
– Evet. Ben Abdullah Avcı’yı getirmek istedim. O Başakşehir’deykilk önceliğim buydu. Bunu yapamadık. Ya da kulüp bir Türk sportif yönetici getirmeliydi yabancı bir teknik yönetici tercih ediyorsa. Fakat herkes yeniyken, bilhassa de Türk insanıyla yeni tanışmış bir sportif yönetici ve bir teknik yönetici seçmek bir küsurdu. daha sonra, bilirsiniz, anlatmaya çalıştık yapıyı. Bir yapımız vardı, bir sportif yöneticimiz vardı. Bir lider vardı, rapor verdiğim lider yardımcısı vardı. Sportif yönetici vardı. Bir antrenör vardı. Lakin bu yapıyı Türkiye’deki kimse anlamadı, Fenerbahçe’dekiler, kulübün icindekiler de bu yapıyı anlamadı ve daha birinci günden bu yapıyı yıkmaya çalıştı. Yani, şu anda neler olduğuna bir bakın. Kulüp şu anda başarısız ve size garanti ederim ki 2018’deki tıpkı sebeplerden dolayı başarısız. bir fazlaca farklı şey kelam konusuydu. Ve hudut bozucu şeyler: örneğin Slimani’yi aldık. Herkes onun bir felaket olduğunu söylemiş oldu. Fakat Slimani sonrasındasında Monaco’da oynadı ve artık Lyon’da oynuyor. Ayew’le imzaladık, gereğince âlâ olmadığını söylemiş olduler. Bir yıl daha sonra, Swansea ile 18 gol attı ve 11 asist yaptı. Frey’le anlaştık, herkes Frey’in Fenerbahçe’nin gördüğü en makus oyuncu olduğunu söylemiş oldu. Şu anda Belçika’nın en güzel forveti. Birkaç hafta evvel Belçika’daki kulübünün sportif yöneticisiyle görüştüm. Avrupa’daki birfazlaca kulübün onu istediğini söylemiş oldu. Biliyorsunuz iste. Ferdi’yle uzun vadeli bir mukavele yaptık. Berke’yle uzun müddetli bir mukavele yaptık. Akademide işleri yoluna koymaya başladık. örneğin Mami yani Muhammed Gümüşkaya, bizim bulduğumuz ve geliştirmeye başladığımız bir oyuncuydu. Vaktimiz olsaydı, bize müsaade verselerdi, bize vakit verselerdi, grup şu anda epeyce yeterli bir Slimani, fazlaca güzel bir Frey yahut hala Brentford’la Premier Lig’de oynayan hayli âlâ bir Zanka ile dolu olacaktı. Brentford’un bugün Fenerbahçe’yi yeneceğini garanti edebilirim. Brentford hayli uygun bir ekip. Ve Zanka o ekipte oynuyor. Lakin Fenerbahçe’de oynayacak kadar âlâ değildi! Yani Ferdi, Berke, Frey, Zanka, Slimani, Ayew ve Vedat’tan oluşan bir karma olacaktı. Ve vaktimiz olsa daha epey Vedat, daha epeyce Ferdi ve daha epeyce Berke bulmuş olacaktık. Yani başarısızlık yapıyla ilgili. Bu kulübün nasıl yönetildiğiyle ilgili… Bu kulüp daima kendini imha etme modunda. Temel sorun bu.
– Her gün epey şey oluyordu. Size bir örnek vereceğim. Emre’yi teknik yöneticimiz yapmak istedim. Birkaç ay boyunca, “Emre antrenör olmalı” dedim ve bunu Emre’ye de söylemiş oldum. İdare konseyi “hayır” dedi. Ben ayrılıyorum, akabinde Emre’yi teknik yönetici yapıyorlar. Lakin idare şurasına Emre’nin deneyimli bir sportif yöneticiyle çalışırsa Fenerbahçe’de başarılı olacağını söylemiş oldum. Ben yahut bir oburu olabilir. Ben olmak zorunda değildim. Emre, inanılmaz derecede akıllı, inanılmaz derecede tutkulu. O mükemmel bir başkan. Futbolu biliyor, Fenerbahçe’yi seviyor. Kusursuz bir teknik yönetici olabilir. Lakin tecrübeli bir sportif yönetici ve idare konseyi tarafınca desteklenmesi gerekiyor. Bana “Hayır” dediler. Ayrıldım, onu antrenör yaptılar. Bakın artık Başakşehir’de ne kadar yeterli işler yapıyor. Emre’nin inanılmaz yetenekli bir antrenör olacağına inanıyorum. Buna yüzde 100 kaniyim. Yani daima bu biçimde olumsuz bir hava… İdare heyetine daima kendimize şunu sormamız gerekiyor dedim: “Dışarıda epey âlâ olan oyuncular niye Fenerbahçe’de güzel değil? niye Fenerbahçe’den ayrılınca bir daha yeterliler?” Biliyorsunuz, genel olarak Frey, Slimani, Zanka… Yani Zanka Fenerbahçe’den bedelsiz transfer oldu. Brentford’a imza attı, Brentford’da tertipli oynuyor. Bu nasıl mümkün olabilir? İşin özünde, ne olduğunu biliyorum ve tek bilen de ben değilim. Emre de birebir şeyi düşünüyor. Son dönemimde, istifa etmeden, daha doğrusu kulüpten ayrılmadan evvel… Zira neredeyse 10-12 ay evvel istifa etmiştim. Devre içindilk evvel içeride Beşiktaş’la oynadık. Onları 3-1 bir yendik, mahvettik. O maçtan daha sonra Emre’nin sakatlandığını hatırlıyorum, yanıma gelip “Kimseyi almamalıyız. Sakin kalalım. Çalışmaya devam edelim ve şampiyonluğu kazanacağız” demişti. Onunla büsbütün hemfikirdim. daha sonraki maçta Rize’ye gittik, kazandık. Bir daha sonraki maçta ben ayrılmıştım, Gaziantep’te oynadılar, kazandılar. Bir daha sonraki maç, Başakşehir’le içeride oynadılar. Maçı İstanbul’da bir arkadaşımın meskeninde izlediğimi hâlâ hatırlıyorum. Başakşehir’i alanda katiyetle mahvettiler. Zannediyorum masanın etrafındaki arkadaşlarıma “Fenerbahçe’nin şampiyon olmamasının mümkünatı yok” dedim. daha sonra Fenerbahçe içeriden infilak etti. 2018-19’da şampiyonluğa kenetlendiğimizi sahiden hissediyordum. Hakikaten zira en uygun kadroya sahiptik, oyuncular özgüvenliydi. Beşiktaş’a ya da Başakşehir’e karşı oynadığımız üzere yüksek tempoda oynadığımızda, kimsenin bizi durdurmasının yolu, hiç bir yolu yoktu. Mümkün değildi. Fakat o kadar hayli şey oluyordu ki, kulübü her gün yönetim etmek neredeyse imkânsızdı. Ve o dönemi yedinci bitirdiler, bu dönem Trabzonspor’un 10 puan gerisindeler. Nitekim çok yazık.
Geçen yıl The Athletic sitesine Fenerbahçe’de daima bir çeşit olumsuz hava olduğunu söylemiştiniz. Başarısızlığın sebebi bu muydu?
– elbet! Methetmek ve yüreklendirmek yerine, oyuncular içeriden yok ediliyor. Ekibi yüreklendirmek yerine, bir sportif yönetici, sonrasındasında teknik yönetici ve oburlarının olduğu yapıyı desteklemek yerine, bu yapı yıkılmaya çalışılıyor. Ve bu büsbütün kulübün ortasından çıkıyor. Ve kulüpte o kadar yanlış bir işleyiş var ki geçen dönem da mükemmel oyuncuları vardı ve şampiyon olamadılar. Bu yıl bir daha işler yolunda gitmiyor. Uygun berbat bir şeyleri denetim edebildiğimiz vakit, yani 2019-20 döneminde kusursuz bir grubumuz olduğunu size garanti edebilirim. Gustavo istim üstündeydi. Vedat istim üstündeydi. Emre’yi almıştık. Mutlaka parlak bir gruptuk. Ligi kazanabilirdik. Size garanti verebilirim. Lakin şampiyonluk için huzura gereksiniminiz var. Yapıya gereksiniminiz var, müdahale edilmemesine gereksiniminiz var ve insanların birbirine kenetlenmesine gereksiniminiz var. Fenerbahçe’de, eminim ki artık durum hâlâ bu biçimdedir, bunların hiç biri yok. Sonuç olarak, en yeterli oyunculara, en güzel teknik yöneticiye sahip olabilirsiniz, fakat kulüp kendi kendine çöker. O dönem şampiyon olamamak benim için fazlaca büyük bir hayal kırıklığıydı. Birincisi ayrılmak zorunda kaldım ve ikincisi kulübün şampiyonluğu kazandığını nazaranmedim. Hâlâ fazlaca üzgünüm. Bu beni perişan etti.
25 Şubat 2019’da istifa etmeye karar verdiniz. niye bir yıl daha devam edip daha sonra ayrıldınız?
– Zira mukavelem istifam kabul edilmedikçe ayrılmama müsaade vermiyordu. Kulüple konuşamadım, idare şurasındaki kimselerle üç dört ay konuşamadım. Telefonlarımı kimse açmıyordu. Kimse e-postalarıma karşılık vermiyordu. Üç dört ay hiç bilgi alamadım.
“İMZAYI ATTIĞIM İÇİN ASLA PİŞMAN DEĞİLİM”
Yani, 2019’un başlarında…
– Tüm o periyot. Ve şayet ayrılsaydım, kulüp beni dava edebilir ve benden epey para isteyebilirdi. Şöyle düşündüm: Şayet ayrılırsam, bunu gerçek biçimde yapacaktım. 12 aylık ihbar süremi geçirmem gerekiyordu. ‘İstifamı verip ihbar süremi başlatacağım ve umarım daha evvel gitmeme müsaade verirler. Lakin vermezlerse, devam edeceğim, 12 ay kalacağım.’ dedim kendime. Ve ikinci sefer sahiden ayrıldığımda, artık daha fazla dayanamaz hale gelmiştim. Bununla uğraşmak imkânsızdı. Ve Emre’yi alıp, Altay’ı alıp, Vedat’ı alıp, Gustavo’yu alıp inşa etmek için bu kadar epey vakit ve güç harcadığımız ekibin bir nevi içeriden akına uğrayarak çökmesini görmenin hüsranı… Emre ve ben, hatta Ersun Yanal da o grubun şampiyonluğu kazanacağına inanmıştık. Ne olursa olsun dedim, “isterseniz beni dava edebilirsiniz” ancak ben ayrılıyorum.
Son olarak, Fenerbahçe’ye imza attığınız için hiç pişman oldunuz mu?
– Hayır, asla, asla. Asla da olmayacağım. Ülkeye, kente, insanlara âşık oldum, kulübe aşık oldum. Hâlâ Fenerbahçe Beko’nun oynadığı her EuroLeague maçını izliyorum.
– Alışılmış ki. Bu gece maçı izleyeceğim. Vakit zaman uygun pek futbol grubunu da izliyorum zira birçok vakit birebir anda oynuyoruz. Lakin daha sonra o futbol beni öldürüyor, ekibin şimdiki üzere oynadığını, stadyumun boş olduğunu ve insanların idare heyetinin istifasını istediğini görmek, bu beni öldürüyor. Bu beni hakikaten öldürüyor.
Damien Comolli’nin röportajı
Fenerbahçe’den bahsedelim. Fenerbahçe’yle 12 Haziran 2018’de mukavele imzaladınız. Daha evvel temas halinde miydiniz?
– Evet, zira seçimdilk evvel Fenerbahçe başkanlık seçimi kampanyasında çalıştım. Seçim öncesi Ali Koç’la futbol programı üzerine yaklaşık 12 ay çalıştım. Ya da 10 ay. Sanırım Ağustos 2017’de başladık. 3 yahut 4 Haziran 2018’de seçildi ve ben de sonraki gün İstanbul’a geldim. Yani Ali Koç’u seçimlerden iki-üç yıl evvel tanıyordum ve seçimlerdilk evvel yaklaşık 10 ay onunla çalıştım.
Seçimlerdilk evvelki 10 ayda ne üzerine çalışıyordunuz?
– Her şey! Ekibi değerlendiriyorduk, oyun tarzını değerlendiriyorduk. Akademide U15 ve U16’dan üste hakikat gelebilecek enteresan oyuncular var mı diye anlamaya çalışıyorduk. Bu niçinle her maçı ve Fenerbahçe genç gruplarının biroldukça maçını izlemeye gittik. Ali Koç’un seçimleri kazanması durumunda birinci günden itibaren yahut birinci birkaç ayda hayata geçirebileceğimiz farklı projeler üzerinde çalışıyorduk. Evet, niyet buydu. Geçmişe de bakarak, oyun tarzını belirledik. Fenerbahçe’nin oyun tarzı nasıldı, kadro nasıl oynamalıydı? Evet, değişik bir müddetçti.
Fenerbahçe’de her dönem şampiyonluk yarışı konuşulur. Lakin imza attıktan daha sonra asıl planınız neydi?
– Her şeydilk evvel, uzun vadede sürdürülebilir bir kulüp kurmak istedim. Kadrosu gençleştirmek istedim zira Avrupa’nın en yaşlı üçüncü ekibine sahiptik. 31 lig içinde, Avrupa’nın en yaşlı liginde, Avrupa’nın en yaşlı üçüncü grubuna sahiptik. Dürüst olmak gerekirse, bir noktada şampiyonluğu kazanmak istiyordum. Sanırım yaptığımız kusurlardan biri de Ali Koç’un “ilk sene şampiyon olacağız” demesiydi. Bence biz buna hazır değildik, o buna hazır değildi, ben buna hazır degildim, grup buna hazır değildi. Ve kulüp bir bütün olarak buna hazır değildi. daha sonra bir akademiyle birlikte Türkiye’nin en uygunu ve Avrupa’nın en güzellerinden biri olacak bir genç geliştirme programı kurmak istedim. Bir yüksek performans ortamı ve yıllar ortasında daima hale gelecek bir kazanma kültürü inşa etmek istedim. Ve daima çok harcama yapmaya ve 30’lu yaştaki oyuncularla mukavele imzalamaya bir son vermek istedim. Fikir buydu. Ve de düzgün bir oyun tarzına sahip olmak, atağa dönük bir oyun tarzına ve taraftarların bir daha özdeşleşebileceği kıymetlere sahip olmak. Zira biliyorsunuz taraftarlarla bundan evvelki idare heyeti içinde bir tıp kopuş yaşanmıştı. Biz gelmedilk evvel, stadyum kimi vakit neredeyse yarı yarıya, hatta büsbütün boştu ve bu bizi nitekim endişelendiriyordu. Taraftarların ilgisini çekecek futbol tarzını bir daha inşa etmek istedik. Artık beni endişelendiren şu; Geçen gün Kayserispor maçını izlediğimde stat bir daha boştu ve taraftarlar idare konseyini protesto ediyordu. Ve bilirsiniz, bir Fenerbahçe taraftarı olarak, zira ben mutlaka bir Fenerbahçe taraftarıyım, stadyumun Ali Koç seçilmedilk evvelki boş haline döndüğünü görmek benim için epey güç.
Bilhassa yaz transfer periyodu Türkiye’de bir karmaşadır. Tüm taraftarlar yaz aylarında büyük transferler bekler. Birinci transfer devrinizde, yaz aylarında beklediğiniz transferleri yapabildiniz mi?
– Hayır, zira seçimdilk evvelki 10 ayda şunu düşünerek hazırlandık… Her şeydilk evvel, Finansal Fair Play ile ilgili sıkıntılar olduğunu biliyorduk fakat ne kadar berbat olduğunu bilmiyorduk. İkincisi, borcun ölçüsü hakkında hiç bir fikrimiz yoktu, hiç bir fikrimiz. Bu 400 milyon, hatta 450-460 milyon üzere bir şeydi; inanılmaz bir ölçüydü. Bunu bilmiyorduk. Yani yaptığımız tüm planlamalar, ki biroldukca oyuncu izlemiştik, her şey, imzalamayı planladığımız oyuncular, ortasında bulunduğumuz finansal kısıtlamalar niçiniyle birçoğunu yapamadık. Size bir örnek vereceğim. Artık Inter forması giyen Lautaro Martinez’i pek başarılı buluyorduk. Onu Avrupa’ya gelmeden hayli evvel izlemiştik. Fakat daha sonra Fenerbahçe’de para olmadığını öğrendiğimizde Arjantin’deki kulübünün istediği parayı karşılamamızın imkânı yoktu. Ve bu pek sık başımıza geldi, bu yüzden yaklaşımımızı değiştirmek zorunda kaldık. Stratejimizi değiştirmeliydik. Ve evet, birtakım oyuncular getirdik, kimi vakit getiremedik. İnanılmaz başarılı olabilecek kimi oyuncular vardı, onlara yaklaşamadık dahi.
“BEN ABDULLAH AVCI’YI GETİRMEK İSTEDİM”
O birinci dönemdeki başarısızlığı nasıl tanımlarsınız?
– Farklı sebepler var. Her şeydilk evvel tıpkı sebepten dolayı Fenerbahçe şu anda Trabzonspor’dan 10 puan geride ve makûs bir dönem geçiriyor. 2018’de esasen bu biçimdeydi. hiç bir şey değişmedi. Lakin asıl sorunuza dönersem, yaptığımız birinci kusur… Yabancı bir sportif yöneticimiz olmamalıydı. Yani deneyimsiz yeni lider, yabancı spor yöneticisi ve yabancı teknik yönetici üçlüsü işe yaramadı. Bence birinci dönemde deneyimsiz bir lider varken ya sportif yönetici ya da teknik yönetici Türk olmalıydı.
İkisinden biri?
– Evet. Ben Abdullah Avcı’yı getirmek istedim. O Başakşehir’deykilk önceliğim buydu. Bunu yapamadık. Ya da kulüp bir Türk sportif yönetici getirmeliydi yabancı bir teknik yönetici tercih ediyorsa. Fakat herkes yeniyken, bilhassa de Türk insanıyla yeni tanışmış bir sportif yönetici ve bir teknik yönetici seçmek bir küsurdu. daha sonra, bilirsiniz, anlatmaya çalıştık yapıyı. Bir yapımız vardı, bir sportif yöneticimiz vardı. Bir lider vardı, rapor verdiğim lider yardımcısı vardı. Sportif yönetici vardı. Bir antrenör vardı. Lakin bu yapıyı Türkiye’deki kimse anlamadı, Fenerbahçe’dekiler, kulübün icindekiler de bu yapıyı anlamadı ve daha birinci günden bu yapıyı yıkmaya çalıştı. Yani, şu anda neler olduğuna bir bakın. Kulüp şu anda başarısız ve size garanti ederim ki 2018’deki tıpkı sebeplerden dolayı başarısız. bir fazlaca farklı şey kelam konusuydu. Ve hudut bozucu şeyler: örneğin Slimani’yi aldık. Herkes onun bir felaket olduğunu söylemiş oldu. Fakat Slimani sonrasındasında Monaco’da oynadı ve artık Lyon’da oynuyor. Ayew’le imzaladık, gereğince âlâ olmadığını söylemiş olduler. Bir yıl daha sonra, Swansea ile 18 gol attı ve 11 asist yaptı. Frey’le anlaştık, herkes Frey’in Fenerbahçe’nin gördüğü en makus oyuncu olduğunu söylemiş oldu. Şu anda Belçika’nın en güzel forveti. Birkaç hafta evvel Belçika’daki kulübünün sportif yöneticisiyle görüştüm. Avrupa’daki birfazlaca kulübün onu istediğini söylemiş oldu. Biliyorsunuz iste. Ferdi’yle uzun vadeli bir mukavele yaptık. Berke’yle uzun müddetli bir mukavele yaptık. Akademide işleri yoluna koymaya başladık. örneğin Mami yani Muhammed Gümüşkaya, bizim bulduğumuz ve geliştirmeye başladığımız bir oyuncuydu. Vaktimiz olsaydı, bize müsaade verselerdi, bize vakit verselerdi, grup şu anda epeyce yeterli bir Slimani, fazlaca güzel bir Frey yahut hala Brentford’la Premier Lig’de oynayan hayli âlâ bir Zanka ile dolu olacaktı. Brentford’un bugün Fenerbahçe’yi yeneceğini garanti edebilirim. Brentford hayli uygun bir ekip. Ve Zanka o ekipte oynuyor. Lakin Fenerbahçe’de oynayacak kadar âlâ değildi! Yani Ferdi, Berke, Frey, Zanka, Slimani, Ayew ve Vedat’tan oluşan bir karma olacaktı. Ve vaktimiz olsa daha epey Vedat, daha epeyce Ferdi ve daha epeyce Berke bulmuş olacaktık. Yani başarısızlık yapıyla ilgili. Bu kulübün nasıl yönetildiğiyle ilgili… Bu kulüp daima kendini imha etme modunda. Temel sorun bu.
– Her gün epey şey oluyordu. Size bir örnek vereceğim. Emre’yi teknik yöneticimiz yapmak istedim. Birkaç ay boyunca, “Emre antrenör olmalı” dedim ve bunu Emre’ye de söylemiş oldum. İdare konseyi “hayır” dedi. Ben ayrılıyorum, akabinde Emre’yi teknik yönetici yapıyorlar. Lakin idare şurasına Emre’nin deneyimli bir sportif yöneticiyle çalışırsa Fenerbahçe’de başarılı olacağını söylemiş oldum. Ben yahut bir oburu olabilir. Ben olmak zorunda değildim. Emre, inanılmaz derecede akıllı, inanılmaz derecede tutkulu. O mükemmel bir başkan. Futbolu biliyor, Fenerbahçe’yi seviyor. Kusursuz bir teknik yönetici olabilir. Lakin tecrübeli bir sportif yönetici ve idare konseyi tarafınca desteklenmesi gerekiyor. Bana “Hayır” dediler. Ayrıldım, onu antrenör yaptılar. Bakın artık Başakşehir’de ne kadar yeterli işler yapıyor. Emre’nin inanılmaz yetenekli bir antrenör olacağına inanıyorum. Buna yüzde 100 kaniyim. Yani daima bu biçimde olumsuz bir hava… İdare heyetine daima kendimize şunu sormamız gerekiyor dedim: “Dışarıda epey âlâ olan oyuncular niye Fenerbahçe’de güzel değil? niye Fenerbahçe’den ayrılınca bir daha yeterliler?” Biliyorsunuz, genel olarak Frey, Slimani, Zanka… Yani Zanka Fenerbahçe’den bedelsiz transfer oldu. Brentford’a imza attı, Brentford’da tertipli oynuyor. Bu nasıl mümkün olabilir? İşin özünde, ne olduğunu biliyorum ve tek bilen de ben değilim. Emre de birebir şeyi düşünüyor. Son dönemimde, istifa etmeden, daha doğrusu kulüpten ayrılmadan evvel… Zira neredeyse 10-12 ay evvel istifa etmiştim. Devre içindilk evvel içeride Beşiktaş’la oynadık. Onları 3-1 bir yendik, mahvettik. O maçtan daha sonra Emre’nin sakatlandığını hatırlıyorum, yanıma gelip “Kimseyi almamalıyız. Sakin kalalım. Çalışmaya devam edelim ve şampiyonluğu kazanacağız” demişti. Onunla büsbütün hemfikirdim. daha sonraki maçta Rize’ye gittik, kazandık. Bir daha sonraki maçta ben ayrılmıştım, Gaziantep’te oynadılar, kazandılar. Bir daha sonraki maç, Başakşehir’le içeride oynadılar. Maçı İstanbul’da bir arkadaşımın meskeninde izlediğimi hâlâ hatırlıyorum. Başakşehir’i alanda katiyetle mahvettiler. Zannediyorum masanın etrafındaki arkadaşlarıma “Fenerbahçe’nin şampiyon olmamasının mümkünatı yok” dedim. daha sonra Fenerbahçe içeriden infilak etti. 2018-19’da şampiyonluğa kenetlendiğimizi sahiden hissediyordum. Hakikaten zira en uygun kadroya sahiptik, oyuncular özgüvenliydi. Beşiktaş’a ya da Başakşehir’e karşı oynadığımız üzere yüksek tempoda oynadığımızda, kimsenin bizi durdurmasının yolu, hiç bir yolu yoktu. Mümkün değildi. Fakat o kadar hayli şey oluyordu ki, kulübü her gün yönetim etmek neredeyse imkânsızdı. Ve o dönemi yedinci bitirdiler, bu dönem Trabzonspor’un 10 puan gerisindeler. Nitekim çok yazık.
Geçen yıl The Athletic sitesine Fenerbahçe’de daima bir çeşit olumsuz hava olduğunu söylemiştiniz. Başarısızlığın sebebi bu muydu?
– elbet! Methetmek ve yüreklendirmek yerine, oyuncular içeriden yok ediliyor. Ekibi yüreklendirmek yerine, bir sportif yönetici, sonrasındasında teknik yönetici ve oburlarının olduğu yapıyı desteklemek yerine, bu yapı yıkılmaya çalışılıyor. Ve bu büsbütün kulübün ortasından çıkıyor. Ve kulüpte o kadar yanlış bir işleyiş var ki geçen dönem da mükemmel oyuncuları vardı ve şampiyon olamadılar. Bu yıl bir daha işler yolunda gitmiyor. Uygun berbat bir şeyleri denetim edebildiğimiz vakit, yani 2019-20 döneminde kusursuz bir grubumuz olduğunu size garanti edebilirim. Gustavo istim üstündeydi. Vedat istim üstündeydi. Emre’yi almıştık. Mutlaka parlak bir gruptuk. Ligi kazanabilirdik. Size garanti verebilirim. Lakin şampiyonluk için huzura gereksiniminiz var. Yapıya gereksiniminiz var, müdahale edilmemesine gereksiniminiz var ve insanların birbirine kenetlenmesine gereksiniminiz var. Fenerbahçe’de, eminim ki artık durum hâlâ bu biçimdedir, bunların hiç biri yok. Sonuç olarak, en yeterli oyunculara, en güzel teknik yöneticiye sahip olabilirsiniz, fakat kulüp kendi kendine çöker. O dönem şampiyon olamamak benim için fazlaca büyük bir hayal kırıklığıydı. Birincisi ayrılmak zorunda kaldım ve ikincisi kulübün şampiyonluğu kazandığını nazaranmedim. Hâlâ fazlaca üzgünüm. Bu beni perişan etti.
25 Şubat 2019’da istifa etmeye karar verdiniz. niye bir yıl daha devam edip daha sonra ayrıldınız?
– Zira mukavelem istifam kabul edilmedikçe ayrılmama müsaade vermiyordu. Kulüple konuşamadım, idare şurasındaki kimselerle üç dört ay konuşamadım. Telefonlarımı kimse açmıyordu. Kimse e-postalarıma karşılık vermiyordu. Üç dört ay hiç bilgi alamadım.
“İMZAYI ATTIĞIM İÇİN ASLA PİŞMAN DEĞİLİM”
Yani, 2019’un başlarında…
– Tüm o periyot. Ve şayet ayrılsaydım, kulüp beni dava edebilir ve benden epey para isteyebilirdi. Şöyle düşündüm: Şayet ayrılırsam, bunu gerçek biçimde yapacaktım. 12 aylık ihbar süremi geçirmem gerekiyordu. ‘İstifamı verip ihbar süremi başlatacağım ve umarım daha evvel gitmeme müsaade verirler. Lakin vermezlerse, devam edeceğim, 12 ay kalacağım.’ dedim kendime. Ve ikinci sefer sahiden ayrıldığımda, artık daha fazla dayanamaz hale gelmiştim. Bununla uğraşmak imkânsızdı. Ve Emre’yi alıp, Altay’ı alıp, Vedat’ı alıp, Gustavo’yu alıp inşa etmek için bu kadar epey vakit ve güç harcadığımız ekibin bir nevi içeriden akına uğrayarak çökmesini görmenin hüsranı… Emre ve ben, hatta Ersun Yanal da o grubun şampiyonluğu kazanacağına inanmıştık. Ne olursa olsun dedim, “isterseniz beni dava edebilirsiniz” ancak ben ayrılıyorum.
Son olarak, Fenerbahçe’ye imza attığınız için hiç pişman oldunuz mu?
– Hayır, asla, asla. Asla da olmayacağım. Ülkeye, kente, insanlara âşık oldum, kulübe aşık oldum. Hâlâ Fenerbahçe Beko’nun oynadığı her EuroLeague maçını izliyorum.
– Alışılmış ki. Bu gece maçı izleyeceğim. Vakit zaman uygun pek futbol grubunu da izliyorum zira birçok vakit birebir anda oynuyoruz. Lakin daha sonra o futbol beni öldürüyor, ekibin şimdiki üzere oynadığını, stadyumun boş olduğunu ve insanların idare heyetinin istifasını istediğini görmek, bu beni öldürüyor. Bu beni hakikaten öldürüyor.