Vitra
New member
Berfo Ana’nın oğlu Cemil ikinci defa kaybedildi Cemil Kırbayır, iki sefer kaybedildi.
Birincisi 42 yıl önceydi.
Kırbayır, 8 Ekim 1980’de sorgu için gdolayıldüğü Göle Dede Korkut Eğitim Ensititüsü binasında azap edilerek öldürüldü ve cesedi yok edildi.
İkinci sefer kaybedilişi 28 Aralık 2021 günü oldu.
Kars Cumhuriyet Başsavcılığı, 10 yıldır oyaladığı Kırbayır soruşturmasında, zamanaşımı sebebi öne sürülerek kovuşturmaya yer olmadığına karar verdi.
Bir devlet verdiği kelamı yutar mı?
Yuttu.
‘Bulacağız’ diye kelam vermişti
İstanbul Dolmabahçe’deki Başbakanlık Ofisi’nde, 5 Şubat 2011’de Cumartesi Anneleri ile devrin Başbakanı Erdoğan ile bir ortaya geldi.
Erdoğan’ın iki sıra yanında 103 yaşındaki Berfo Kırbayır vardı.
Berfo Ana, 8 Ekim 1980’den beri oğlu Güzel’in kemiklerini arıyordu.
Erdoğan, “Bulacağım” diye yemin etti.
TBMM Raporu: Öldürüp yok ettiler
O günlerde AK Parti ve koalisyon ortağı FETÖ’nün Ergenekon ve Balyoz davalarında toplumsal takviyeye muhtaçlığı vardı. TBMM İnsan Hakları İnceleme Kurulu bünyesinde Kırbayır’ın akıbetinin araştırılması için alt komite kuruldu. Hala TBMM’nin internet sitesinde erişilebilen raporda, şöyleki denildi:
“Ortada bir gerçek vardır: Kırbayır’ın büyük olasılıkla sorguda azaba dayanamayarak hayatını yitirdiği ve sorgulamayı yapan şahıslarca yok edildiğidir.”
Raporda polis, MİT’çi ve askerlerden oluşan işkencecilerin Kırbayır’ın yanı sıra Oruç Korkmaz, Turan Sağlam ve Mahmut Kaya isimli solcu gençleri de öldürdüğü saptandı. Kars’ta, 25 Aralık 1980’de “Kahramanmaraş katliamının hesabını soracağız” yazılı pankart astığı için gözaltına alınan Kaya da Kırbayır üzere kayıptı.
Haber bile vermeden…
Kars Cumhuriyet Başsavcılığı, 2011’de Kırbayır’ın kaybedilmesine ait 2011/899 numaralı soruşturmayı başlattı.
Berfo Ana, 2013’te bu dünyadan ayrılınca Güzel’in belgesi “Şikayetçi kalmadı” diye kapatılmak istendi. Destek olarak Kırbayır ve Kaya’ya ait 2002’de verilen kovuşturmaya yer olmadığına dair karar gösterildi. Meğerse ailelerine haber verilmeksizin 1986’da soruşturma açılmış, 20 yıllık zamanaşımı dolduğu sebebi öne sürülerek 3 Ekim 2002’de evrak kapatmıştı.
Aile itiraz etti.
Ardahan Ağır Ceza Mahkemesi, 20 Mart 2014’te verdiği kararda, 12 Eylül 2010’daki anayasa değişikliğiyle 12 Eylül’de işlenen hatalar hakkında soruşturma yapmanın mümkün hale geldiğini belirtti ve 2002’deki sonucu kaldırdı.
Fakat Kars Cumhuriyet Başsavcılığı dava açmayarak, kurul raporunda isimleri açıklanan hatalıların ecelinin gelmesini bekledi.
O kadar ki ağabey Mikail Kırbayır‘a “Cesedi getirin, davayı açalım” denildi.
Gerçekten başsavcılık, belgenin zamanaşımından ötürü kapatılması emeliyle kanun faydasına bozma buyruğu verilmesi için 2019’da Adalet Bakanlığı’na gitti.
Bakanlık, 25 Şubat 2020’de Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’na başvurdu ve yazıda, “Zamanaşımının epeyce önce dolduğu” dedi. Yargıtay 8. Ceza Dairesi de 26 Ekim 2020’de birebir tarafta karar verdi.
Zamanaşımından düştü
Kırbayır ve Kaya’nın kaybedilmesine ait belge, başladığı yere, Kars Cumhuriyet Başsavcılığı’na geri döndü. Savcılık 20 kuşkulu hakkında 28 Aralık 2021’de kovuşturmaya yer olmadığına karar verdi.
Münasebet, zamanaşımı!
Kararda…
O tarihteki Türk Ceza Kanunu’na bakılırsa öldürme hatasında zamanaşımının 20 yıl olduğu açıklandı. Milletlerarası kontratlarda, azap kabahati bakımından zamanaşımının uygulanamayacağı söylense de azap yasağı ve hayat hakkı konusunda iç hukuktaki düzenlemelerin iki kademede kıymetlendirilmesi gerektiği savunuldu.
Avrupa İnsan Hakları Mukavelesi’nin 2004 yılından daha sonra iç hukuka girdiği, bir evvelki olaylar için mukavele kararlarına öncelik tanınmasının mümkün olmadığı söz edildi. Mukavelenin zamanaşımının dolduğu tarih itibariyle şüphelilerin aleyhine uygulanamayacağı anlatıldı.
Anayasa’da 12 Eylülcülere dokunulmazlık veren Süreksiz 15. Hususun 12 Eylül 2010 tarihinde kaldırılmasından daha sonra kovuşturmanın mümkün hale geldiği, zamanaşımının bu tarihten itibaren başladığı tarafındaki görüş reddedildi. Süreksiz 15. Unsur’un sırf Ulusal Güvenlik Kurulu’nu, kurul devrindeki hükümetleri, Müşavere Meclisi’ni kapsadığı, kolluk güçlerini içermediği savunuldu.
Kırbayır ve Kaya’nın kaybedilmesine ismi karışan şüpheliler açısından 1980’den itibaren zamanaşımının işlediği söz edildi.
Bu görüş doğrultusunda Ardahan Ağır Ceza Mahkemesi’nin 2014’teki sonucu bozuldu, kovuşturma yapılmasına yer olmadığına karar verildi.
‘Zamanı devlet aşındırdı’
Dün Mikail Kırbayır’a ne düşündüğünü sordum.
Dedi ki:
“Hukuk çiğnendi. Devlet belgeyi keyfi olarak bekletip zamanaşımına uğrattı. halbuki ki aile olarak vaktinde başvurmuştuk. Vakti onlar aşındırdı. Bize karşı insanlık kabahati işlenmiştir.”
Kırbayır’a Dolmabahçe buluşmasını hatırlattım.
“Bize umut vermeleri, halbuki vakit kazanmak için bir aldatmacaymış” dedi.
Avukatları Yaşar Kaya ise karara itiraz edeceklerini, akabinde Anayasa Mahkemesi’ne ve AİHM’e başvuracaklarını söylemiş oldu. Kaya, “Katilleri muhafazaya yönelik bir müddetç yönetiliyor. Bu bir hukuk cinayetidir” diye konuştu.
AK Parti’nin riyakar elleri
AK Parti, Cumhuriyet’in kurucuları ile açıktan hesaplaşmaya çabucak hemen cüret edemediği için yüzleşme ismi altında toplumun kabuk bağlamış yaraları olan Dersim’i, 33 Kurşun’u, Kahramanmaraş’ı, 12 Eylül’ü ve Sivas’ı pervasızca ve sorumsuzca deşiyor.
Deşiyor, kanatıyor ve sağaltmayıp açıkta bırakıyor.
Toplumsal yaralar AK Parti için CHP’yi vurmakta kullandığı mühimmattan ve ağlak bir seçim propagandasının fazlası değil.
1990’larda bombalı akından tut da cinayete kadar türlü hatalara karışmış teröristlerin 28 Şubat’ın kelamda mağduru ilan edilerek makam-mevki sahibi ilan edildiği Türkiye’de, 12 Eylül’ün kurbanlarının hissesine zamanaşımı düşüyor.
Asıl aşınan, hukuk devletidir.
Verdiği kelamı tutamayan bir devletin prestijidir aşınan.
Çekin riyakar elinizi yaralarımızdan.
Maraş Belgesi’ni incelemeye ‘özel hayat’ diye müsaade verilmedi
Avukat Seyit Sönmez, dokuz yıldır Kahramanmaraş Davası’nın belgesine ulaşmaya çalışıyor. En az 111 kişinin ömrünü kaybettiği 1978’deki katliamın yargılaması, Adana Sıkıyönetim Komutanlığı 1 No’lu Askeri Mahkemesi’nde 1980 yılında karara bağlanmıştı. Evrak o tarihten beri Genelkurmay arşivinde bulunuyor.
Kendisi de Kahramanmaraşlı olan Sözmez, belgenin bir meselai edinmek için 2013 yılında birinci teşebbüsünü yaptı.
Mağdur ailelerden vekaletname alarak, Genelkurmay’a başvurdu.
Sönmez’den 70 bin TL’lik fotokopi parası istendi.
Sönmez, Alevi derneklerinin sayesinde parayı topladı.
Ancak bu kere de taraf olmadığı nedeni öne sürülerek evrak verilmedi.
Akabinde, özel hayatın saklılığına dair ve devlet sırrı niteliğinde evraklar olduğu geri çevrildi.
Sönmez, bu yıl 13 Aralık 2021’de Genelkurmay’a yeni bir dilekçe sunarak, müvekkili Ali Murat Çağlar ismine belgeyi incelemek istediğini bildirdi.
Kara Kuvvetleri Komutanlığı’nın 28 Aralık’ta verdiği cevapta, özel hayata ait bilgi ve evrakların bilgi edinme kapsamı haricinde bulunduğu söz edildi. Devlet sırrı niteliğindeki ayrıntıları içeren dokümanların lakin mahkeme hakimi ya da heyeti tarafınca incelenebileceği açıklandı.
Yazıda şöyleki denildi:
“Dava belgesinde fazlaca sayıda kişiyi ilgilendiren ve açıklanması halinde bireylerin özel ve aile ömrüne, erdem ve haysiyetine, mesleksel ve ekonomik kıymetlerine haksız müdahale oluşturacak bilgiler içeren tabir, beyan ve evraklar ile bir arada devlet sırrı niteliğinde bilgi-belgelerin bulunabileceği konuları da dikkate alındığında Ali Murat Çağlar hakkında dava açılması ve isimli makamlarca talep edilmesi hariç olmak üzere bilgi edinme hakkı kapsamı haricinde olduğu kanaatine varılmış olup talebinizin karşılanmasının yerinde olmadığı değerlendirilmiştir.”
Maraş Davası’nın taraflarına bile göstermekten niye çekiniyorsunuz?
Saklanan 221 klasörde, duruşmanın ses kayıtlarında, şahit tabirlerinde ve keşif tutanaklarında, sanki bilinmesi istenmeyen bilgiler, dokümanlar ve bulgular mı var?
Kimi koruyorsunuz?
Birincisi 42 yıl önceydi.
Kırbayır, 8 Ekim 1980’de sorgu için gdolayıldüğü Göle Dede Korkut Eğitim Ensititüsü binasında azap edilerek öldürüldü ve cesedi yok edildi.
İkinci sefer kaybedilişi 28 Aralık 2021 günü oldu.
Kars Cumhuriyet Başsavcılığı, 10 yıldır oyaladığı Kırbayır soruşturmasında, zamanaşımı sebebi öne sürülerek kovuşturmaya yer olmadığına karar verdi.
Bir devlet verdiği kelamı yutar mı?
Yuttu.
‘Bulacağız’ diye kelam vermişti
İstanbul Dolmabahçe’deki Başbakanlık Ofisi’nde, 5 Şubat 2011’de Cumartesi Anneleri ile devrin Başbakanı Erdoğan ile bir ortaya geldi.
Erdoğan’ın iki sıra yanında 103 yaşındaki Berfo Kırbayır vardı.
Berfo Ana, 8 Ekim 1980’den beri oğlu Güzel’in kemiklerini arıyordu.
Erdoğan, “Bulacağım” diye yemin etti.
TBMM Raporu: Öldürüp yok ettiler
O günlerde AK Parti ve koalisyon ortağı FETÖ’nün Ergenekon ve Balyoz davalarında toplumsal takviyeye muhtaçlığı vardı. TBMM İnsan Hakları İnceleme Kurulu bünyesinde Kırbayır’ın akıbetinin araştırılması için alt komite kuruldu. Hala TBMM’nin internet sitesinde erişilebilen raporda, şöyleki denildi:
“Ortada bir gerçek vardır: Kırbayır’ın büyük olasılıkla sorguda azaba dayanamayarak hayatını yitirdiği ve sorgulamayı yapan şahıslarca yok edildiğidir.”
Raporda polis, MİT’çi ve askerlerden oluşan işkencecilerin Kırbayır’ın yanı sıra Oruç Korkmaz, Turan Sağlam ve Mahmut Kaya isimli solcu gençleri de öldürdüğü saptandı. Kars’ta, 25 Aralık 1980’de “Kahramanmaraş katliamının hesabını soracağız” yazılı pankart astığı için gözaltına alınan Kaya da Kırbayır üzere kayıptı.
Haber bile vermeden…
Kars Cumhuriyet Başsavcılığı, 2011’de Kırbayır’ın kaybedilmesine ait 2011/899 numaralı soruşturmayı başlattı.
Berfo Ana, 2013’te bu dünyadan ayrılınca Güzel’in belgesi “Şikayetçi kalmadı” diye kapatılmak istendi. Destek olarak Kırbayır ve Kaya’ya ait 2002’de verilen kovuşturmaya yer olmadığına dair karar gösterildi. Meğerse ailelerine haber verilmeksizin 1986’da soruşturma açılmış, 20 yıllık zamanaşımı dolduğu sebebi öne sürülerek 3 Ekim 2002’de evrak kapatmıştı.
Aile itiraz etti.
Ardahan Ağır Ceza Mahkemesi, 20 Mart 2014’te verdiği kararda, 12 Eylül 2010’daki anayasa değişikliğiyle 12 Eylül’de işlenen hatalar hakkında soruşturma yapmanın mümkün hale geldiğini belirtti ve 2002’deki sonucu kaldırdı.
Fakat Kars Cumhuriyet Başsavcılığı dava açmayarak, kurul raporunda isimleri açıklanan hatalıların ecelinin gelmesini bekledi.
O kadar ki ağabey Mikail Kırbayır‘a “Cesedi getirin, davayı açalım” denildi.
Gerçekten başsavcılık, belgenin zamanaşımından ötürü kapatılması emeliyle kanun faydasına bozma buyruğu verilmesi için 2019’da Adalet Bakanlığı’na gitti.
Bakanlık, 25 Şubat 2020’de Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’na başvurdu ve yazıda, “Zamanaşımının epeyce önce dolduğu” dedi. Yargıtay 8. Ceza Dairesi de 26 Ekim 2020’de birebir tarafta karar verdi.
Zamanaşımından düştü
Kırbayır ve Kaya’nın kaybedilmesine ait belge, başladığı yere, Kars Cumhuriyet Başsavcılığı’na geri döndü. Savcılık 20 kuşkulu hakkında 28 Aralık 2021’de kovuşturmaya yer olmadığına karar verdi.
Münasebet, zamanaşımı!
Kararda…
O tarihteki Türk Ceza Kanunu’na bakılırsa öldürme hatasında zamanaşımının 20 yıl olduğu açıklandı. Milletlerarası kontratlarda, azap kabahati bakımından zamanaşımının uygulanamayacağı söylense de azap yasağı ve hayat hakkı konusunda iç hukuktaki düzenlemelerin iki kademede kıymetlendirilmesi gerektiği savunuldu.
Avrupa İnsan Hakları Mukavelesi’nin 2004 yılından daha sonra iç hukuka girdiği, bir evvelki olaylar için mukavele kararlarına öncelik tanınmasının mümkün olmadığı söz edildi. Mukavelenin zamanaşımının dolduğu tarih itibariyle şüphelilerin aleyhine uygulanamayacağı anlatıldı.
Anayasa’da 12 Eylülcülere dokunulmazlık veren Süreksiz 15. Hususun 12 Eylül 2010 tarihinde kaldırılmasından daha sonra kovuşturmanın mümkün hale geldiği, zamanaşımının bu tarihten itibaren başladığı tarafındaki görüş reddedildi. Süreksiz 15. Unsur’un sırf Ulusal Güvenlik Kurulu’nu, kurul devrindeki hükümetleri, Müşavere Meclisi’ni kapsadığı, kolluk güçlerini içermediği savunuldu.
Kırbayır ve Kaya’nın kaybedilmesine ismi karışan şüpheliler açısından 1980’den itibaren zamanaşımının işlediği söz edildi.
Bu görüş doğrultusunda Ardahan Ağır Ceza Mahkemesi’nin 2014’teki sonucu bozuldu, kovuşturma yapılmasına yer olmadığına karar verildi.
‘Zamanı devlet aşındırdı’
Dün Mikail Kırbayır’a ne düşündüğünü sordum.
Dedi ki:
“Hukuk çiğnendi. Devlet belgeyi keyfi olarak bekletip zamanaşımına uğrattı. halbuki ki aile olarak vaktinde başvurmuştuk. Vakti onlar aşındırdı. Bize karşı insanlık kabahati işlenmiştir.”
Kırbayır’a Dolmabahçe buluşmasını hatırlattım.
“Bize umut vermeleri, halbuki vakit kazanmak için bir aldatmacaymış” dedi.
Avukatları Yaşar Kaya ise karara itiraz edeceklerini, akabinde Anayasa Mahkemesi’ne ve AİHM’e başvuracaklarını söylemiş oldu. Kaya, “Katilleri muhafazaya yönelik bir müddetç yönetiliyor. Bu bir hukuk cinayetidir” diye konuştu.
AK Parti’nin riyakar elleri
AK Parti, Cumhuriyet’in kurucuları ile açıktan hesaplaşmaya çabucak hemen cüret edemediği için yüzleşme ismi altında toplumun kabuk bağlamış yaraları olan Dersim’i, 33 Kurşun’u, Kahramanmaraş’ı, 12 Eylül’ü ve Sivas’ı pervasızca ve sorumsuzca deşiyor.
Deşiyor, kanatıyor ve sağaltmayıp açıkta bırakıyor.
Toplumsal yaralar AK Parti için CHP’yi vurmakta kullandığı mühimmattan ve ağlak bir seçim propagandasının fazlası değil.
1990’larda bombalı akından tut da cinayete kadar türlü hatalara karışmış teröristlerin 28 Şubat’ın kelamda mağduru ilan edilerek makam-mevki sahibi ilan edildiği Türkiye’de, 12 Eylül’ün kurbanlarının hissesine zamanaşımı düşüyor.
Asıl aşınan, hukuk devletidir.
Verdiği kelamı tutamayan bir devletin prestijidir aşınan.
Çekin riyakar elinizi yaralarımızdan.
Maraş Belgesi’ni incelemeye ‘özel hayat’ diye müsaade verilmedi
Avukat Seyit Sönmez, dokuz yıldır Kahramanmaraş Davası’nın belgesine ulaşmaya çalışıyor. En az 111 kişinin ömrünü kaybettiği 1978’deki katliamın yargılaması, Adana Sıkıyönetim Komutanlığı 1 No’lu Askeri Mahkemesi’nde 1980 yılında karara bağlanmıştı. Evrak o tarihten beri Genelkurmay arşivinde bulunuyor.
Kendisi de Kahramanmaraşlı olan Sözmez, belgenin bir meselai edinmek için 2013 yılında birinci teşebbüsünü yaptı.
Mağdur ailelerden vekaletname alarak, Genelkurmay’a başvurdu.
Sönmez’den 70 bin TL’lik fotokopi parası istendi.
Sönmez, Alevi derneklerinin sayesinde parayı topladı.
Ancak bu kere de taraf olmadığı nedeni öne sürülerek evrak verilmedi.
Akabinde, özel hayatın saklılığına dair ve devlet sırrı niteliğinde evraklar olduğu geri çevrildi.
Sönmez, bu yıl 13 Aralık 2021’de Genelkurmay’a yeni bir dilekçe sunarak, müvekkili Ali Murat Çağlar ismine belgeyi incelemek istediğini bildirdi.
Kara Kuvvetleri Komutanlığı’nın 28 Aralık’ta verdiği cevapta, özel hayata ait bilgi ve evrakların bilgi edinme kapsamı haricinde bulunduğu söz edildi. Devlet sırrı niteliğindeki ayrıntıları içeren dokümanların lakin mahkeme hakimi ya da heyeti tarafınca incelenebileceği açıklandı.
Yazıda şöyleki denildi:
“Dava belgesinde fazlaca sayıda kişiyi ilgilendiren ve açıklanması halinde bireylerin özel ve aile ömrüne, erdem ve haysiyetine, mesleksel ve ekonomik kıymetlerine haksız müdahale oluşturacak bilgiler içeren tabir, beyan ve evraklar ile bir arada devlet sırrı niteliğinde bilgi-belgelerin bulunabileceği konuları da dikkate alındığında Ali Murat Çağlar hakkında dava açılması ve isimli makamlarca talep edilmesi hariç olmak üzere bilgi edinme hakkı kapsamı haricinde olduğu kanaatine varılmış olup talebinizin karşılanmasının yerinde olmadığı değerlendirilmiştir.”
Maraş Davası’nın taraflarına bile göstermekten niye çekiniyorsunuz?
Saklanan 221 klasörde, duruşmanın ses kayıtlarında, şahit tabirlerinde ve keşif tutanaklarında, sanki bilinmesi istenmeyen bilgiler, dokümanlar ve bulgular mı var?
Kimi koruyorsunuz?