Vücudumuza gösterdiğimiz ihtimamı salt estetik üzerinden belirlersek mutsuz olmamız kaçınılmazdır. Zira her vakit eksik bir şeyler vardır. Fizyolojimiz buna programlıdır, daima bir değişim halindedir, statik değildir. Genetik, hormonlar, hastalıklar, çevresel faktörler üzere biroldukca tesirin altında eksiksiz bir manzara beklentisi gerçekle uyuşmaz. Eksik olan taraflarımıza odaklandıkça, kendimizi hiç bir vakit kâfi, hoş bulmayız. Dışarıdan gelen övgüleri samimiyetle kabul edemeyiz, zira sadece nezaket gösteriliyordur, gerçeği biz biliyoruzdur; daima eksiğizdir, tam manasıyla hoş değilizdir.
Bu yıkıcı ve yorucu tavrı da en çok kendimize gösteririz. Muhtemelen etrafımızdaki bireylere karşı epey daha nazik, onurlandırıcı ve mantıklıyızdır. Sivilceleri çıkmışsa, bacakları kalınsa, doğumdan kalan göbeğini eritemediyse.. kimseyi bu farklılıkları üzerinden değerlendirmeyiz. Bunları doğumsal bir kusur, tüm görünüşüne hâkim bir araz olarak görmeyiz. Kimilerinin uzunluğu kısa, kimilerinin beden tipi iri, kimilerinin cildi yağlıdır. Bunlar eksiklik ya da kusur değil, sadece farklılıklardır. Hepimiz farklı farkıyız ve bu biçimde hoşuz.
Kendimize vasat olma konusunda ruhsat tanıyalım. Hakikaten daima eksiksiz görünmeli miyiz? niye o denli? Kusursuz manzaranın tarifi nedir? Eksiksiz mümkün müdür?
Harika kavramı soyut bir kavramdır ve biyolojik olarak bir karşılığı yoktur. Bir insanız ve imajımız bedelimizi belirlemez. Biz nasıl göründüğümüzden epey, neler yapabildiğimiz ile övülüp takdir edilmeliyiz. Fit olmak da vücut ölçülerimizle ilgili değil, vücudumuzla yapabildiklerimizle ilgili bir edimdir. İmgeye bu kadar fazla dikkatimizi vermek, kendimize ve tüm atıflarımıza yönelik algımızı bozar.
Vücudumuzla ilgili yeni bir bakış öneriyorum. Bizi bir yerden bir yere götüren, sevdiğimiz şahıslara sarılmamızı sağlayan, çoğunlukla bir çocuk dünyaya getirip bakımını verebildiğimiz, dans ederek, koşarak, yemek yiyerek, uyuyarak, sanat icra ederek, müzik dinleyerek ya da duş alarak rahatladığımız, keyifli olduğumuz, bütün bunları mümkün kılan yuvamız. Bütün bu sağladıkları için değerini bilmenin ve gerçek bir öz bakım vermenin nasıl hissettireceğini kestirim edebiliyor musunuz? Vücudumuzu görünüşünden bağımsız olarak sevmenin ve onu hırpalamadan, aşağılamadan kabul etmenin; saçlarını tarayarak, dişlerini fırçalayarak, onu nizamlı hareket ettirerek, ona düzgün gelecek besinlerle besleyerek neler olacağını görmeye paha.
Bu yıkıcı ve yorucu tavrı da en çok kendimize gösteririz. Muhtemelen etrafımızdaki bireylere karşı epey daha nazik, onurlandırıcı ve mantıklıyızdır. Sivilceleri çıkmışsa, bacakları kalınsa, doğumdan kalan göbeğini eritemediyse.. kimseyi bu farklılıkları üzerinden değerlendirmeyiz. Bunları doğumsal bir kusur, tüm görünüşüne hâkim bir araz olarak görmeyiz. Kimilerinin uzunluğu kısa, kimilerinin beden tipi iri, kimilerinin cildi yağlıdır. Bunlar eksiklik ya da kusur değil, sadece farklılıklardır. Hepimiz farklı farkıyız ve bu biçimde hoşuz.
Kendimize vasat olma konusunda ruhsat tanıyalım. Hakikaten daima eksiksiz görünmeli miyiz? niye o denli? Kusursuz manzaranın tarifi nedir? Eksiksiz mümkün müdür?
Harika kavramı soyut bir kavramdır ve biyolojik olarak bir karşılığı yoktur. Bir insanız ve imajımız bedelimizi belirlemez. Biz nasıl göründüğümüzden epey, neler yapabildiğimiz ile övülüp takdir edilmeliyiz. Fit olmak da vücut ölçülerimizle ilgili değil, vücudumuzla yapabildiklerimizle ilgili bir edimdir. İmgeye bu kadar fazla dikkatimizi vermek, kendimize ve tüm atıflarımıza yönelik algımızı bozar.
Vücudumuzla ilgili yeni bir bakış öneriyorum. Bizi bir yerden bir yere götüren, sevdiğimiz şahıslara sarılmamızı sağlayan, çoğunlukla bir çocuk dünyaya getirip bakımını verebildiğimiz, dans ederek, koşarak, yemek yiyerek, uyuyarak, sanat icra ederek, müzik dinleyerek ya da duş alarak rahatladığımız, keyifli olduğumuz, bütün bunları mümkün kılan yuvamız. Bütün bu sağladıkları için değerini bilmenin ve gerçek bir öz bakım vermenin nasıl hissettireceğini kestirim edebiliyor musunuz? Vücudumuzu görünüşünden bağımsız olarak sevmenin ve onu hırpalamadan, aşağılamadan kabul etmenin; saçlarını tarayarak, dişlerini fırçalayarak, onu nizamlı hareket ettirerek, ona düzgün gelecek besinlerle besleyerek neler olacağını görmeye paha.