Sarr
Active member
‘EĞER’ SÖZCÜSÜ VURGUSU
“Delikanlı, ailece yenen akşam yemeğinden daha sonra sormuş: “Baba, şayet yarın oynarsam, hangi ayakkabıyı giyeyim?” Şayet sözcüğünü vurgulayarak anlatıyor Ali Çalık: “Oğlum Ahmet kendisini hiç bir vakit vazgeçilmez oyuncu olarak görmedi. O niçinle ‘hoca oynatırsa’ diyerek hazır olma tasası taşır, çalışırdı. 15 yaşından itibaren alt yapı ekiplerinde, genç ulusal kadrolarda hayli çabuk gelişti. Kişiliğinden, karakterinden dolayı ona kaptanlık bandı verildi daima. Gittiği her yerde hayata sevgi katan bir çocuktu.
‘ÇOCUKLARIN ÇUKULATA ABİSİ’
Keyifli bir atletti. Oynamaya daima hazırdı. Ancak oynamamaya da hazırdı.” Yolu üstündeki semtlerde, sokaklarda otomobilini durdurup indiğinde onu tanırmış küçük çocuklar: “Yaşasın ‘Çukulata Abi’ geldi” diye etrafını sararlar, sarılırlarmış.. Ahmet’in en memnun olduğu anlar. Üç oğul var ailede… Ağabey Yunus Emre (32), ortanca Ahmet Yılmaz (27) ve Fatih Buyruk (15)… Ahmet Çalık, kardeşlerini sayarken, grup arkadaşlarını da katardı. Bunları baba Ali Çalık ve onu sevenlerden dinleyerek yazıyorum.
‘NİŞANLISI ACIYA BOĞULMUŞ DURUMDA’
Çalık ailesi Konyaspor yöneticilerine, Konya halkına minnetle teşekkür ediyor. Oğullarına gösterdikleri sevgi ve hürmetle sakinleşebildiklerini, gurur verici aidiyet bağları ve anılarıyla teselli bulduklarını söylüyorlar. İstanbul’da yaşayan nişanlısı da memnun bir evliliğe hazırlanırken, acıya boğulmuş durumda kuşkusuz. Aile, genç kızı da evlat kabul ediyor.
‘ONU HİÇ UNUTMAYACAĞIZ’
Konyaspor Lideri Fatih Özgökçen, “Onu tertemiz hizmeti ve anılarıyla kulübümüzün bedelli bir evladı olarak anacağız, hiç unutmayacağız.” diyor. TFF Lider Vekili Mehmet Baykan ve Konyaspor Kulübü Lideri Fatih Özgökçen, Ahmet’in tüm alacaklarının, hayat sigortasından gelecek tazminatın da ödeneceğini açıklıyorlar.
‘ALKIŞLARLA SELAMLANIYOR’
Yakın plan konuşmalardan daha sonra biraz geriye çekilip panoramaya bakıyorum… Ahmet Çalık yalnızca Konyasporlu bir futbolcu değil. Tüm futbol dünyamızın bir evladı olarak hak ettiği saygıyı görüyor. Lig maçlarının beşinci/altıncı dakikalarında oyun duruyor. Alkışlarla selamlanıyor Ahmet… Karanfiller atılıyor alana. Sevgi, hürmet ve minnetle, dualarla kutsanıyor. TFF terk ettiği dönemi adama sonucuna Ahmet Çalık için geri dönüyor.
‘ÖLÜRSEM KİMSE BENİM İÇİN HÜRMET DURUŞU DÜZENLEMESİN’
Artık anımsayalım… yıllar evvel statlarımızdaki hürmet duruşları sırasında… Kalabalık ortasında hayta kümelerin o sessiz ortamı bozarak naralar atması, küfürlü sloganlar savurması, karşı gruba ya da bir oyuncuya saydırması, hudut bozucu edepsizlik örneklerindendi. Mustafa Denizli hocamız “Ölürsem kimse benim için hürmet duruşu düzenlemesin” diyerek adeta bir vasiyette bulunmuştu. Utanç verici tabloya niye olmak istemiyordu.
Ahmet Çalık’ın vefatıyla o edepsiz gelenek terk edildi. Empati, hürmet, sportmenlik duygusu ve acıya ortak olmanın en doğal formu, kültürümüzde tertemiz bir eşik atlattı hepimize.Teşekkürler Ahmet… Bize fazlaca bedelli bir miras bıraktın.Az şey mi bu… İnsan olduğumuzu hatırlattın!
“Delikanlı, ailece yenen akşam yemeğinden daha sonra sormuş: “Baba, şayet yarın oynarsam, hangi ayakkabıyı giyeyim?” Şayet sözcüğünü vurgulayarak anlatıyor Ali Çalık: “Oğlum Ahmet kendisini hiç bir vakit vazgeçilmez oyuncu olarak görmedi. O niçinle ‘hoca oynatırsa’ diyerek hazır olma tasası taşır, çalışırdı. 15 yaşından itibaren alt yapı ekiplerinde, genç ulusal kadrolarda hayli çabuk gelişti. Kişiliğinden, karakterinden dolayı ona kaptanlık bandı verildi daima. Gittiği her yerde hayata sevgi katan bir çocuktu.
‘ÇOCUKLARIN ÇUKULATA ABİSİ’
Keyifli bir atletti. Oynamaya daima hazırdı. Ancak oynamamaya da hazırdı.” Yolu üstündeki semtlerde, sokaklarda otomobilini durdurup indiğinde onu tanırmış küçük çocuklar: “Yaşasın ‘Çukulata Abi’ geldi” diye etrafını sararlar, sarılırlarmış.. Ahmet’in en memnun olduğu anlar. Üç oğul var ailede… Ağabey Yunus Emre (32), ortanca Ahmet Yılmaz (27) ve Fatih Buyruk (15)… Ahmet Çalık, kardeşlerini sayarken, grup arkadaşlarını da katardı. Bunları baba Ali Çalık ve onu sevenlerden dinleyerek yazıyorum.
‘NİŞANLISI ACIYA BOĞULMUŞ DURUMDA’
Çalık ailesi Konyaspor yöneticilerine, Konya halkına minnetle teşekkür ediyor. Oğullarına gösterdikleri sevgi ve hürmetle sakinleşebildiklerini, gurur verici aidiyet bağları ve anılarıyla teselli bulduklarını söylüyorlar. İstanbul’da yaşayan nişanlısı da memnun bir evliliğe hazırlanırken, acıya boğulmuş durumda kuşkusuz. Aile, genç kızı da evlat kabul ediyor.
‘ONU HİÇ UNUTMAYACAĞIZ’
Konyaspor Lideri Fatih Özgökçen, “Onu tertemiz hizmeti ve anılarıyla kulübümüzün bedelli bir evladı olarak anacağız, hiç unutmayacağız.” diyor. TFF Lider Vekili Mehmet Baykan ve Konyaspor Kulübü Lideri Fatih Özgökçen, Ahmet’in tüm alacaklarının, hayat sigortasından gelecek tazminatın da ödeneceğini açıklıyorlar.
‘ALKIŞLARLA SELAMLANIYOR’
Yakın plan konuşmalardan daha sonra biraz geriye çekilip panoramaya bakıyorum… Ahmet Çalık yalnızca Konyasporlu bir futbolcu değil. Tüm futbol dünyamızın bir evladı olarak hak ettiği saygıyı görüyor. Lig maçlarının beşinci/altıncı dakikalarında oyun duruyor. Alkışlarla selamlanıyor Ahmet… Karanfiller atılıyor alana. Sevgi, hürmet ve minnetle, dualarla kutsanıyor. TFF terk ettiği dönemi adama sonucuna Ahmet Çalık için geri dönüyor.
‘ÖLÜRSEM KİMSE BENİM İÇİN HÜRMET DURUŞU DÜZENLEMESİN’
Artık anımsayalım… yıllar evvel statlarımızdaki hürmet duruşları sırasında… Kalabalık ortasında hayta kümelerin o sessiz ortamı bozarak naralar atması, küfürlü sloganlar savurması, karşı gruba ya da bir oyuncuya saydırması, hudut bozucu edepsizlik örneklerindendi. Mustafa Denizli hocamız “Ölürsem kimse benim için hürmet duruşu düzenlemesin” diyerek adeta bir vasiyette bulunmuştu. Utanç verici tabloya niye olmak istemiyordu.
Ahmet Çalık’ın vefatıyla o edepsiz gelenek terk edildi. Empati, hürmet, sportmenlik duygusu ve acıya ortak olmanın en doğal formu, kültürümüzde tertemiz bir eşik atlattı hepimize.Teşekkürler Ahmet… Bize fazlaca bedelli bir miras bıraktın.Az şey mi bu… İnsan olduğumuzu hatırlattın!