Sarr
Active member
Spor için köyden kente göç eden ve ulusal atlet olmayı başarıp bu yıl Dubai’de düzenlenen dünya kupası yarışlarına katılan Sinankılı, ”5 yıl boyunca köye gidip geldim. Fakat bu sporu bırakmadım. İnatla ‘Bu işi yapacağım’ dedim. En sonunda bu yıl köyden kente taşındım. Bu süreçte en büyük destekçim eşim oldu. Hatta sağ kolum oldu da diyebilirim. Hem silah atışlarımda tıpkı vakitte ömrümde bana yardımcı oluyor. Ulusal ekip forması giyebilmek bile epeyce büyük bir gurur” dedi.
Yenipınar köyünde oturan Tayyar Sinankılı, 6 yıl evvel İŞKUR’un bedensel engellilere iş imkanı sağlamak için açtığı bilgisayar destekleme kursuna katıldı. Sinankılı, kursta çizimle ilgili ders işlendiği sırada tüfek resmi çizdi. Kursa katılan ulusal atıcı atleti Erhan Coşkuner, Sinankılı’ya atıcılık sporu yapmasını tavsiye etti. Tavsiye üzerine Sinankılı da atıcılık sporuna başladı. İdmanlara 35 kilometre uzaklıktaki köyünden eşi Emine yahut köyden kente gelen arkadaşlarıyla bir arada gelen Sinankılı, bu yıl ulusal formayı giyip, Dubai’de düzenlenen Dünya Kupası’nda 4’üncü oldu.
BIÇAKLA TELE DOKUNDU KOLUNU KAYBETTİ
Sağ kolunu 6 yaşında iken kaybettiğini hatırlatan Sınankılı, ”6 yaşındayken rüzgardan dolayı yüksek tansiyon sınırı, elektrik kablolarını yere düşürdü. Bende bilmeden bıçakla tele dokundum ve kolum yandı. O periyotta hastanedekiler sağlam damar bulamayınca kolumu kesmek zorunda kalmışlar” dedi.
“EŞİM BENİM SAĞ KOLUM OLDU”
Yüzde 60 engelli raporu bulunan Sinankılı, ”Spora başlama öyküm ise İŞKUR bize iş imkanı sağlamak maksadıyla bilgisayar takviyeli bir programda çizim kursu vermişti. Ulusal atletimiz Erhan Coşkuner de kursta silah çizdiğimi gördükten daha sonra beni atıcılık sporuyla tanıştırdı. Benim de tüfeklere karşı bir ilgim vardı. Bunun kararında çalışmalara başladım. Yenipınar köyü merkeze 35 kilometre uzaklıkta ve buraya eşimle minibüsle gelip gidiyorduk. kimi vakit de arkadaşlarım getiriyordu. 5 yıl boyunca bu türlü köye gidip geldim. Ancak bu sporu bırakmadım. İnatla ‘Bu işi yapacağım’ dedim. En sonunda bu yıl köyden kente taşındım. Bu süreçte en büyük destekçim eşim oldu. Hatta eşim, benim sağ kolum oldu da diyebilirim. Hem silah atışlarımda, tıpkı vakitte hayatımda bana yardımcı oluyor. Buraya birlikte gelerek 2 saat boyunca çalışıyoruz. 2021 yılında gerçekleşen Dubai’deki kupaya Aksaray’dan dört atletle birlikte gittik. Orada kentimizi tanıttık. Ulusal kadro forması giyebilmek bile fazlaca büyük bir gurur” diye konuşu.
Bugüne kadar engelli maaşıyla geçimini sağladığını hatırlatan Sinankılı, ”Benim yüzde 60 engelli raporum var. Bu niçinle de devlet bana 600 TL, eşim ise bana baktığı için bin 800 TL bakım fiyatı alıyordu. Toplamda 2 bin 400 TL bir gelirle ömrümüzü bir biçimde yönetim ettiriyorduk. Artık ise raporum yavaşça engelliye dönüştü. Bu niçinle de bu iki maaşımız da kesildi. Şu anda aile olarak güç durumdayız. Valimizden bu hususta dayanak bekliyoruz” halinde konuştu.
“EŞİMİN TÜFEĞİNİ TUTUYORUM”
Eşine daima yardımcı olduğunu belirten Emine Sinankılı ise, ”Eşime yardımcı olmak için buraya geliyorum. Spor kıyafetini giydiriyor, tüfeğini getiriyor, mermilerini de tek tek yerleştiriyorum. Eşimin ulusal gruba seçilmesi bizleri fazlaca memnun etti. İnşallah orada başarılı olur ve biz de bu emeklerimizin karşılığını alırız” açıklamasında bulundu.
Yenipınar köyünde oturan Tayyar Sinankılı, 6 yıl evvel İŞKUR’un bedensel engellilere iş imkanı sağlamak için açtığı bilgisayar destekleme kursuna katıldı. Sinankılı, kursta çizimle ilgili ders işlendiği sırada tüfek resmi çizdi. Kursa katılan ulusal atıcı atleti Erhan Coşkuner, Sinankılı’ya atıcılık sporu yapmasını tavsiye etti. Tavsiye üzerine Sinankılı da atıcılık sporuna başladı. İdmanlara 35 kilometre uzaklıktaki köyünden eşi Emine yahut köyden kente gelen arkadaşlarıyla bir arada gelen Sinankılı, bu yıl ulusal formayı giyip, Dubai’de düzenlenen Dünya Kupası’nda 4’üncü oldu.
BIÇAKLA TELE DOKUNDU KOLUNU KAYBETTİ
Sağ kolunu 6 yaşında iken kaybettiğini hatırlatan Sınankılı, ”6 yaşındayken rüzgardan dolayı yüksek tansiyon sınırı, elektrik kablolarını yere düşürdü. Bende bilmeden bıçakla tele dokundum ve kolum yandı. O periyotta hastanedekiler sağlam damar bulamayınca kolumu kesmek zorunda kalmışlar” dedi.
“EŞİM BENİM SAĞ KOLUM OLDU”
Yüzde 60 engelli raporu bulunan Sinankılı, ”Spora başlama öyküm ise İŞKUR bize iş imkanı sağlamak maksadıyla bilgisayar takviyeli bir programda çizim kursu vermişti. Ulusal atletimiz Erhan Coşkuner de kursta silah çizdiğimi gördükten daha sonra beni atıcılık sporuyla tanıştırdı. Benim de tüfeklere karşı bir ilgim vardı. Bunun kararında çalışmalara başladım. Yenipınar köyü merkeze 35 kilometre uzaklıkta ve buraya eşimle minibüsle gelip gidiyorduk. kimi vakit de arkadaşlarım getiriyordu. 5 yıl boyunca bu türlü köye gidip geldim. Ancak bu sporu bırakmadım. İnatla ‘Bu işi yapacağım’ dedim. En sonunda bu yıl köyden kente taşındım. Bu süreçte en büyük destekçim eşim oldu. Hatta eşim, benim sağ kolum oldu da diyebilirim. Hem silah atışlarımda, tıpkı vakitte hayatımda bana yardımcı oluyor. Buraya birlikte gelerek 2 saat boyunca çalışıyoruz. 2021 yılında gerçekleşen Dubai’deki kupaya Aksaray’dan dört atletle birlikte gittik. Orada kentimizi tanıttık. Ulusal kadro forması giyebilmek bile fazlaca büyük bir gurur” diye konuşu.
Bugüne kadar engelli maaşıyla geçimini sağladığını hatırlatan Sinankılı, ”Benim yüzde 60 engelli raporum var. Bu niçinle de devlet bana 600 TL, eşim ise bana baktığı için bin 800 TL bakım fiyatı alıyordu. Toplamda 2 bin 400 TL bir gelirle ömrümüzü bir biçimde yönetim ettiriyorduk. Artık ise raporum yavaşça engelliye dönüştü. Bu niçinle de bu iki maaşımız da kesildi. Şu anda aile olarak güç durumdayız. Valimizden bu hususta dayanak bekliyoruz” halinde konuştu.
“EŞİMİN TÜFEĞİNİ TUTUYORUM”
Eşine daima yardımcı olduğunu belirten Emine Sinankılı ise, ”Eşime yardımcı olmak için buraya geliyorum. Spor kıyafetini giydiriyor, tüfeğini getiriyor, mermilerini de tek tek yerleştiriyorum. Eşimin ulusal gruba seçilmesi bizleri fazlaca memnun etti. İnşallah orada başarılı olur ve biz de bu emeklerimizin karşılığını alırız” açıklamasında bulundu.