Vitra
New member
AYM’den velayet sonucu Antalya’da yaşayan Hilal Erdaş, 2014 yılında E.E.’den boşandı. Antalya 4. Aile Mahkemesi, Erdaş ile E.E.’nin mutabakatlı boşanmasının akabinde çocuğun velayetinin babasına bırakılmasına hükmetti. Erdaş, velayetin değiştirilmesi talebiyle 6. Aile Mahkemesi’nde dava açtı. Dava sürecinde toplumsal inceleme raporu hazırlandı. Rapor ebeveyn ve çocukla görüşme yapılarak düzenlendi. Raporda çocuğun Erdaş’ın yanında uzun mühlet kaldığı tabir edilerek, velayetin Erdaş’a verilmesi gerektiği istikametinde görüş bildirildi. Mahkeme velayetin Erdaş’a verilmesine hükmetti.
ANNENİN BAŞVURUSUNU KIYMETLENDİRDİ
Baba E.E. ise sonucu istinafta temyiz etti. Başvuruyu görüşen Antalya 2. Bölge Adliye Mahkemesi (BAM) “müşterek velayete” ve çocuğun babasının yanında kalmasına karar verdi. Anne Erdaş istinafın bu sonucunı AYM’ye taşıyarak, “müşterek çocuğun velayetinin ebeveyn tarafınca ortak kullanmasına karar verilmesi niçiniyle aile ömrüne hürmet hakkının ihlal edildiğini” savundu.
AYM, 6 Ekim 2021 tarihinde Erdaş’ın başvurusunu görüştü. AYM Birinci Kısım Erdaş’ın müracaatına ait aile ömrüne hürmet hakkının ihlal edildiğine oyoldukçaluğu ile karar verirken, AYM Birinci Kısım Lideri Hasan Tahsin Gökcan karara şerh koydu.
“Aile ömrüne hürmet hakkı”
AYM’nin oyoldukçaluğu ile aldığı karar şu biçimde:
“Yargılama bir bütün halinde incelendiğinde; müracaatçının ortak velayet uygulamasını kabul etmediği ve açıkça bu uygulamaya itiraz ettiği, davalı babanın da velayetin ortak kullanmasına ait açık bir talebinin mevcut olmadığı görülmüştür. Her iki tarafın önceliğinin velayetin kullanması konusunda ihtilaflarının olduğu ve velayetin ortak kullanmasının taraflar içinde çekişmeye sebep olabileceği söylenebilir…
Bu durumda ortak velayetin çocuğun üstün faydasına olup olmadığı konusunda somut olayın şartları dikkate alınarak kâfi bir incelemenin ve değerlendirmenin yapılmadığı anlaşılmaktadır.
Çocuğun bilhassa okul periyodunda hafta içi müracaatçının yanında kaldığı ve genel olarak muhtaçlıklarının müracaatçı tarafınca karşılandığının uzman raporuyla tespit edilmesi ve birinci derece mahkemesi tarafınca da bu tespitin kabul edilmesine karşın bu durumun şahsi bağ tesisinde BAM Dairesince gözetilmediği görülmüştür.
Çocuğu pazartesi sabahından perşembe sabahına kadar müracaatçı yanında kalmasına karar veren BAM Dairesinin çocuğu alıştığı fiili uygulamayı niye değiştirdiğini açıklamadığı da dikkate alındığında anne babalarla çocuk içinde şahsi ilgi tesisinde çocuğun ve tarafların kuralları gözetilerek uygulanabilir nitelikte önlemler alındığı söylenemez.
Bu açıklama çerçevesinde yargılama sürecinde velayetin ortak kullanılmasına ait uygun koşulların oluşup oluşmadığı konusunda kâfi araştırma yapılmadığı üzere velayetin ortak kullanılması ile şahsi alaka tesisine dair önlemlerin çocuğun üstün faydasına terslik teşkil etmediği ve uygulanabilir olduğunun ilgili ve kâfi münasebetle ortaya konulamadığı kararına varılmıştır. Bu durumda yargı makamlarının aile hayatına hürmet hakkına dair Anayasa’da belirtilen garantileri ve çocuğun üstün faydası prensibini gözeten ihtimamlı bir yargılama yapmadıkları söylenebilir.”
Kısım lideri şerh koydu
AYM; bu münasebetlerle, aile hayatına hürmet hakkının ihlal edildiği tezinin kabul edilebilir olduğuna hükmederken, karara Kısım Lideri Gökcan’ın koyduğu şerh ise şöyleki:
“Sosyal İnceleme Raporunda çocuğun üstün faydası için müşterek velayet önerilmiş, BAM Dairesi de bunu dikkate alıp öne sürülen nedeninde tartışmış ve büyük ölçüde mevcut fiili durumdaki uygulamayı temel alarak bir karar vermiş, bunu da öne sürülen nedenine yansıtmıştır.
Çoğunluk nedeni öne sürülerek Daire sonucu içindeki fark, babayla görüşmenin cuma günü yerine perşembe günü başlamasında ortaya çıkmaktadır. esasen müracaatçı dahi perşembe gününden kaynaklanan bir olumsuzluğu lisana getirmiş değildir. Müracaatçı velayetin kendisine verilmesine ağırlaşmıştır.
BAM Dairesi sonucu mevcut duruma en yakın tahlil olmuştur. Ayrıyeten çoğunluk sonucunda davalı babanın müşterek velayete dair açık bir talebinin olmadığı söylendiği biçimde, davalının istinaf dilekçesinde müşterek velayete karar verilmesini talep ettiği anlaşılmaktadır ve bu konu mahkeme sonucunda yazılmıştır.
Öteki yandan çoğunluk öne sürülen nedeninde müşterek velayet için güya tarafların oybirliğinin gerektiği üzere bir yaklaşım görülmektedir ki Ek 7 numaralı Protokol’deki kuralda eşitlik prensibinin temel alınması karşısında, müşterek velayet için oybirliği üzere bir ögeye yer verilmesinin kuralla bağdaşmayacağı kabul edilmelidir.
Aksi durum, velayete ait unsurların AYM tarafınca belirlenmesine niye olur ki bu durum ikincilik unsuruna alışılmamış olur.”
ANNENİN BAŞVURUSUNU KIYMETLENDİRDİ
Baba E.E. ise sonucu istinafta temyiz etti. Başvuruyu görüşen Antalya 2. Bölge Adliye Mahkemesi (BAM) “müşterek velayete” ve çocuğun babasının yanında kalmasına karar verdi. Anne Erdaş istinafın bu sonucunı AYM’ye taşıyarak, “müşterek çocuğun velayetinin ebeveyn tarafınca ortak kullanmasına karar verilmesi niçiniyle aile ömrüne hürmet hakkının ihlal edildiğini” savundu.
AYM, 6 Ekim 2021 tarihinde Erdaş’ın başvurusunu görüştü. AYM Birinci Kısım Erdaş’ın müracaatına ait aile ömrüne hürmet hakkının ihlal edildiğine oyoldukçaluğu ile karar verirken, AYM Birinci Kısım Lideri Hasan Tahsin Gökcan karara şerh koydu.
“Aile ömrüne hürmet hakkı”
AYM’nin oyoldukçaluğu ile aldığı karar şu biçimde:
“Yargılama bir bütün halinde incelendiğinde; müracaatçının ortak velayet uygulamasını kabul etmediği ve açıkça bu uygulamaya itiraz ettiği, davalı babanın da velayetin ortak kullanmasına ait açık bir talebinin mevcut olmadığı görülmüştür. Her iki tarafın önceliğinin velayetin kullanması konusunda ihtilaflarının olduğu ve velayetin ortak kullanmasının taraflar içinde çekişmeye sebep olabileceği söylenebilir…
Bu durumda ortak velayetin çocuğun üstün faydasına olup olmadığı konusunda somut olayın şartları dikkate alınarak kâfi bir incelemenin ve değerlendirmenin yapılmadığı anlaşılmaktadır.
Çocuğun bilhassa okul periyodunda hafta içi müracaatçının yanında kaldığı ve genel olarak muhtaçlıklarının müracaatçı tarafınca karşılandığının uzman raporuyla tespit edilmesi ve birinci derece mahkemesi tarafınca da bu tespitin kabul edilmesine karşın bu durumun şahsi bağ tesisinde BAM Dairesince gözetilmediği görülmüştür.
Çocuğu pazartesi sabahından perşembe sabahına kadar müracaatçı yanında kalmasına karar veren BAM Dairesinin çocuğu alıştığı fiili uygulamayı niye değiştirdiğini açıklamadığı da dikkate alındığında anne babalarla çocuk içinde şahsi ilgi tesisinde çocuğun ve tarafların kuralları gözetilerek uygulanabilir nitelikte önlemler alındığı söylenemez.
Bu açıklama çerçevesinde yargılama sürecinde velayetin ortak kullanılmasına ait uygun koşulların oluşup oluşmadığı konusunda kâfi araştırma yapılmadığı üzere velayetin ortak kullanılması ile şahsi alaka tesisine dair önlemlerin çocuğun üstün faydasına terslik teşkil etmediği ve uygulanabilir olduğunun ilgili ve kâfi münasebetle ortaya konulamadığı kararına varılmıştır. Bu durumda yargı makamlarının aile hayatına hürmet hakkına dair Anayasa’da belirtilen garantileri ve çocuğun üstün faydası prensibini gözeten ihtimamlı bir yargılama yapmadıkları söylenebilir.”
Kısım lideri şerh koydu
AYM; bu münasebetlerle, aile hayatına hürmet hakkının ihlal edildiği tezinin kabul edilebilir olduğuna hükmederken, karara Kısım Lideri Gökcan’ın koyduğu şerh ise şöyleki:
“Sosyal İnceleme Raporunda çocuğun üstün faydası için müşterek velayet önerilmiş, BAM Dairesi de bunu dikkate alıp öne sürülen nedeninde tartışmış ve büyük ölçüde mevcut fiili durumdaki uygulamayı temel alarak bir karar vermiş, bunu da öne sürülen nedenine yansıtmıştır.
Çoğunluk nedeni öne sürülerek Daire sonucu içindeki fark, babayla görüşmenin cuma günü yerine perşembe günü başlamasında ortaya çıkmaktadır. esasen müracaatçı dahi perşembe gününden kaynaklanan bir olumsuzluğu lisana getirmiş değildir. Müracaatçı velayetin kendisine verilmesine ağırlaşmıştır.
BAM Dairesi sonucu mevcut duruma en yakın tahlil olmuştur. Ayrıyeten çoğunluk sonucunda davalı babanın müşterek velayete dair açık bir talebinin olmadığı söylendiği biçimde, davalının istinaf dilekçesinde müşterek velayete karar verilmesini talep ettiği anlaşılmaktadır ve bu konu mahkeme sonucunda yazılmıştır.
Öteki yandan çoğunluk öne sürülen nedeninde müşterek velayet için güya tarafların oybirliğinin gerektiği üzere bir yaklaşım görülmektedir ki Ek 7 numaralı Protokol’deki kuralda eşitlik prensibinin temel alınması karşısında, müşterek velayet için oybirliği üzere bir ögeye yer verilmesinin kuralla bağdaşmayacağı kabul edilmelidir.
Aksi durum, velayete ait unsurların AYM tarafınca belirlenmesine niye olur ki bu durum ikincilik unsuruna alışılmamış olur.”