Vitra
New member
Atatürk’ün tohum olduğunu unuttular Meksikalılara ilişkin olduğu belirtilen atasözü şöyleki der:
“Bizi toprağa gömmeye çalıştılar lakin tohum olduğumuzu unuttular.”
Bu kelam Atatürk’ü gömmeye çalışanların durumunu epeyce güzel özetliyor.
Atatürk’ü gömmeye çalışıyorlar ancak tohum olduğunu unutuyorlar.
Gerçekten onlar Atatürk’ü gömmeye çalıştıkça ülkenin dört köşesinden Atatürk sevgisi yeşeriyor.
Onlar Atatürk’ü yok saydıkça, unutturmaya çalıştıkça milyonlar sokaklarda Cumhuriyet Bayramı’nı coşkuyla kutluyor, akın akın Anıtkabir’e koşuyor.
Bu gerçeği, geçtiğimiz 29 Ekim’de de gördük, bugün Atatürk’ün vefatının 83. yıldönümünde, Anıtkabir’de bir daha nazaranceğiz.
Atatürk bir gün fikirlerini gömmek isteyenlerin çıkacağını fazlaca önce öngörmüş, bilim insanı, emekli general Naim Babüroğlu’nun Tarihin Kıskandığı Önder kitabında aktardığı üzere 1937 yılında şöyleki demiştir:
“Bir vakit içinder gelir, beni unutmak yahut unutturmak isteyen uğraşlar belirebilir. Fikirlerimi inkâr edenler ve beni yerenler çıkabilir. Hatta bunlar, benim yakın bildiğim ve inandıklarım içinde bile olabilir. Ancak ektiğimiz tohumlar o kadar özlü ve güçlüdirler ki bu fikirler, Hint’ten, Mısır’dan döner dolaşır yeniden gelir, verimli sonuçları kalpleri doldurur.”
Atatürk’ün bu öngörüsü de öbürleri üzere gerçek çıkmıştır.
O’nun fikirleri gömülmeye çalışıldıkça Türkiye’nin her köşesinden olduğu üzere Hint’ten de dönüp dolaşıp gelmiştir.
Hindistan’ı bağımsızlığa ulaştıran Gandi, “Atatürk İngilizleri yeninceye kadar Tanrı’nın İngiliz olduğuna inanırdım” demiş ve O’nun fikirlerini izlemiştir.
Yalnızca Gandi değil, birfazlaca mazlum ulusun önderi Atatürk’ü örnek alarak emperyalizme karşı bağımsızlık çabası vermiştir.
Bugün dahi ABD işgaliyle dağılan Irak’ta bağımsızlık gayreti veren politikler ülkelerinin en büyük eksiği olarak Atatürk üzere bir başkana sahip olamamayı gösteriyorlar. O’nu izlemeye çalışıyorlar.
Türkiye’de ise Atatürk’ü unutturmaya çalışanlar; O’nu kitaplardan silmeye, Çanakkale’de yok saymaya, 30 Ağustos’ta göstermemeye, 100 yıllık cumhuriyeti reklam ortası saymaya büyük uğraş gösteriyorlar fakat başaramıyorlar.
Babüroğlu’nun kitabında bugünkü Türkçeyle aktardığı, Atatürk’ün tanım ettiği “İkinci Mustafa Kemal”i unutuyorlar:
“İki Mustafa Kemal vardır: Biri karşınızda oturan ben, et ve kemik süreksiz (fani) Mustafa Kemal… İkinci Mustafa Kemal daha var; onu ‘ben’ sözüyle ifade edemem. O, ben değil, bizdir! O, burada oturan sizler, memleketin her köşesinde yeni fikir, yeni ömür ve büyük ideal için uğraşan aydın ve savaşçı bir topluluktur. Ben, onların düşünü temsil ediyorum. Benim teşebbüslerim, onların hasretini çektikleri şeyleri tatmin içindir. O Mustafa Kemal sizsiniz, hepinizsiniz. Süreksiz olmayan, yaşaması ve başarılı olması gereken Mustafa Kemal odur.”
Kurduğu çağdaş Türkiye Cumhuriyeti 100 yıldır ayakta kalabildiyse bunu Atatürk’ün tanım ettiği İkinci Mustafa Kemal’e borçludur.
Türkiye, O’nun attığı sağlam temele dayanarak ayakta kalmıştır.
Bu temelin ne kadar sağlam olduğunu, O’nun yüz yıl evvel gerçekleştirdiği ihtilalin gücünü görmek için etrafımızdaki ülkelere bakmak kafidir.
Şayet Türkiye bir Afganistan, bir Irak, bir Suriye, bir Libya değilse bunu Atatürk’e borçludur.
Bugün bütün gayretlere rağmen bayanlar her meslekte muvaffakiyetten muvaffakiyete imza atabiliyorsa, onu ikinci sınıf statüye mahkum etmek isteyenlere karşı muvaffakiyetle gayret edebiliyorsa, bilim insanı, belediye lideri, milletvekili, bakan, parti önderi olabiliyorsa bunu Atatürk’e borçludur.
Türkiye’de bir köy çocuğu, kentin varoşlarında büyümüş bir genç; bakan, başbakan, cumhurbaşkanı oluyor, ülkeyi yönetebiliyorsa bunu Atatürk’e borçludur.
Türkiye’nin Atatürk’ün gösterdiği amaçlara ulaşması lakin O’nun açtığı yoldan ilerlemekle mümkündür.
O’nu bu ülkenin temelinden de bu milletin kalbinden de söküp çıkarmak mümkün değildir.
“Bizi toprağa gömmeye çalıştılar lakin tohum olduğumuzu unuttular.”
Bu kelam Atatürk’ü gömmeye çalışanların durumunu epeyce güzel özetliyor.
Atatürk’ü gömmeye çalışıyorlar ancak tohum olduğunu unutuyorlar.
Gerçekten onlar Atatürk’ü gömmeye çalıştıkça ülkenin dört köşesinden Atatürk sevgisi yeşeriyor.
Onlar Atatürk’ü yok saydıkça, unutturmaya çalıştıkça milyonlar sokaklarda Cumhuriyet Bayramı’nı coşkuyla kutluyor, akın akın Anıtkabir’e koşuyor.
Bu gerçeği, geçtiğimiz 29 Ekim’de de gördük, bugün Atatürk’ün vefatının 83. yıldönümünde, Anıtkabir’de bir daha nazaranceğiz.
Atatürk bir gün fikirlerini gömmek isteyenlerin çıkacağını fazlaca önce öngörmüş, bilim insanı, emekli general Naim Babüroğlu’nun Tarihin Kıskandığı Önder kitabında aktardığı üzere 1937 yılında şöyleki demiştir:
“Bir vakit içinder gelir, beni unutmak yahut unutturmak isteyen uğraşlar belirebilir. Fikirlerimi inkâr edenler ve beni yerenler çıkabilir. Hatta bunlar, benim yakın bildiğim ve inandıklarım içinde bile olabilir. Ancak ektiğimiz tohumlar o kadar özlü ve güçlüdirler ki bu fikirler, Hint’ten, Mısır’dan döner dolaşır yeniden gelir, verimli sonuçları kalpleri doldurur.”
Atatürk’ün bu öngörüsü de öbürleri üzere gerçek çıkmıştır.
O’nun fikirleri gömülmeye çalışıldıkça Türkiye’nin her köşesinden olduğu üzere Hint’ten de dönüp dolaşıp gelmiştir.
Hindistan’ı bağımsızlığa ulaştıran Gandi, “Atatürk İngilizleri yeninceye kadar Tanrı’nın İngiliz olduğuna inanırdım” demiş ve O’nun fikirlerini izlemiştir.
Yalnızca Gandi değil, birfazlaca mazlum ulusun önderi Atatürk’ü örnek alarak emperyalizme karşı bağımsızlık çabası vermiştir.
Bugün dahi ABD işgaliyle dağılan Irak’ta bağımsızlık gayreti veren politikler ülkelerinin en büyük eksiği olarak Atatürk üzere bir başkana sahip olamamayı gösteriyorlar. O’nu izlemeye çalışıyorlar.
Türkiye’de ise Atatürk’ü unutturmaya çalışanlar; O’nu kitaplardan silmeye, Çanakkale’de yok saymaya, 30 Ağustos’ta göstermemeye, 100 yıllık cumhuriyeti reklam ortası saymaya büyük uğraş gösteriyorlar fakat başaramıyorlar.
Babüroğlu’nun kitabında bugünkü Türkçeyle aktardığı, Atatürk’ün tanım ettiği “İkinci Mustafa Kemal”i unutuyorlar:
“İki Mustafa Kemal vardır: Biri karşınızda oturan ben, et ve kemik süreksiz (fani) Mustafa Kemal… İkinci Mustafa Kemal daha var; onu ‘ben’ sözüyle ifade edemem. O, ben değil, bizdir! O, burada oturan sizler, memleketin her köşesinde yeni fikir, yeni ömür ve büyük ideal için uğraşan aydın ve savaşçı bir topluluktur. Ben, onların düşünü temsil ediyorum. Benim teşebbüslerim, onların hasretini çektikleri şeyleri tatmin içindir. O Mustafa Kemal sizsiniz, hepinizsiniz. Süreksiz olmayan, yaşaması ve başarılı olması gereken Mustafa Kemal odur.”
Kurduğu çağdaş Türkiye Cumhuriyeti 100 yıldır ayakta kalabildiyse bunu Atatürk’ün tanım ettiği İkinci Mustafa Kemal’e borçludur.
Türkiye, O’nun attığı sağlam temele dayanarak ayakta kalmıştır.
Bu temelin ne kadar sağlam olduğunu, O’nun yüz yıl evvel gerçekleştirdiği ihtilalin gücünü görmek için etrafımızdaki ülkelere bakmak kafidir.
Şayet Türkiye bir Afganistan, bir Irak, bir Suriye, bir Libya değilse bunu Atatürk’e borçludur.
Bugün bütün gayretlere rağmen bayanlar her meslekte muvaffakiyetten muvaffakiyete imza atabiliyorsa, onu ikinci sınıf statüye mahkum etmek isteyenlere karşı muvaffakiyetle gayret edebiliyorsa, bilim insanı, belediye lideri, milletvekili, bakan, parti önderi olabiliyorsa bunu Atatürk’e borçludur.
Türkiye’de bir köy çocuğu, kentin varoşlarında büyümüş bir genç; bakan, başbakan, cumhurbaşkanı oluyor, ülkeyi yönetebiliyorsa bunu Atatürk’e borçludur.
Türkiye’nin Atatürk’ün gösterdiği amaçlara ulaşması lakin O’nun açtığı yoldan ilerlemekle mümkündür.
O’nu bu ülkenin temelinden de bu milletin kalbinden de söküp çıkarmak mümkün değildir.