Vitra
New member
ATATÜRK KAZANIR Batı toplumlarının aydınlanma ve endüstrileşme sürecinde, 200 yılda gerçekleştirdiği ihtilalleri, Türkiye bu biçimde bir müddetçten geçmediği biçimde 10 yıl üzere bir müddetde gerçekleştirmiştir.
Bu niçinle bilim insanları, aydınlar, gazeteciler, müellifler, araştırmacılar Mustafa Kemal Atatürk’ün bu kadar kısa müddette bu ihtilalleri hayata geçirmesini “mucize” olarak değerlendirmiştir. Kimi bilim insanları ise bu durumu “Atatürk tarihi hızlandırmıştır” cümlesiyle özetlemişlerdir.
İki yorum da doğrudur; 1920’lerin şartlarında bu ihtilalleri 10 yılda gerçekleştirmek mucizedir. Batının 200 yılda yaptığını 10 yıla sığdırmak tarihi hızlandırmaktır.
Her ihtilal üzere Atatürk’ün gerçekleştirdiği ihtilal de bir karşı ihtilal süreciyle karşılaşmıştır. Atatürk, karşı ihtilal süreciyle de muvaffakiyetle gayret etmiştir. Cumhuriyet ve demokrasi tarihimiz bu iki süreç içindeki gayrettir. Bu gayret bugün de devam etmektedir.
Türkiye’de ihtilal ve karşı ihtilal süreçlerinin destekleri birebirdir.
Atatürk’ün gerçekleştirdiği ihtilallerin özü laikliktir. Zaferle sonuçlanan Ulusal Kurtuluş Savaşı’nı bir ihtilal sürecine dönüştüren laikliktir. Karşı ihtilal sürecinin hareket noktası da laiklik aykırılığıdır.
İslamcı akımların bütün renkleri Atatürk’e ve başta laiklik olmak üzere O’nun ihtilallerine karşıdır. Bu akımlar bütün telaffuzlarını bu terslik üzerine kurmuşlardır.
Bu AK Parti için de geçerlidir. Türk siyasi hayatında dini pahaları en çok kullanan, dini hem siyasal hem toplumsal hayatın merkezine yerleştirerek laikliği etkisiz kılmaya dönük telaffuz ve aksiyonları en ağır biçimde öne çıkaran partidir.
AK Parti iktidarda güçlendikçe ve iktidar mühleti uzadıkça Atatürk ve laiklik aykırılığını daha açıktan ortaya koymaya başladı.
İktidarı boyunca tarikat ve cemaatlerle işbirliği yaptı. daha sonradan FETÖ diye isimlendirdiği cemaatle fazlaca yakın çalıştı. Devlette yükselmelerinin önünü açtı ve bu takviye FETÖ ülkede darbe teşebbüsünde bulunana kadar devam etti.
Türkiye Cumhuriyeti Devleti’ni yok emek üzere bir darbe teşebbüsü yapılmasına rağmen iktidar siyasetinden vazgeçmedi. Yoluna diğer tarikatlarla devam etti. Atatürk ve laiklik aykırılığını bırakmadı. Ulusal bayramları isteksizce ve Atatürk’ün mümkün olduğu kadar ismini geçirmeden kutladı. Kutlamak isteyenleri çeşitli mazeretlerle kısıtladı, baskıladı. Pandemi niçiniyle bu kısıtlamayı artırdı. CHP’nin vilayetlerde Atatürk büstüne çelenk koymasına bile yer yer pürüz oldu.
Pandemi yasakları sürürken on binlerce kişinin iştirakiyle Ayasofya’yı cami olarak açtı. Açılış merasimine Genelkurmay Lideri ve kuvvet kumandanları da katıldılar. Merasimde Atatürk’e Fatih’in vakıf senedi üzerinden lanet okundu.
Türk Silahlı Kuvvetleri’nde (TSK), 15 Temmuz 2016 darbe teşebbüsünden daha sonra FETÖ’ye ve öteki tarikatlara mensup subayların general ve amiralliğe terfi ettirildiği ve değerli nazaranvlere atandığı ortaya çıktı. En son cübbeli amiral olarak kamuoyuna yansıyan amiral olağan yollardan emekli edildi.
İktidar bu tavrını evvelki gün kutladığımız 30 Ağustos Zafer Bayramı’nda da sürdürdü. Zirveden savaş alanını gözetleyen askerleri gösteren fotoğraf Atatürk sansürlenerek paylaşıldı. Hutbede ismi geçirilmedi.
Fakat öteki bir şey daha oldu. Halk 30 Ağustos’u büyük bir coşkuyla kutladı. Anıtkabir dolup taştı. Başta İstanbul, Ankara ve İzmir olmak üzere CHP’li liderlerin yönettiği vilayet ve ilçelerde halk 30 Ağustos’u istediği üzere kutladı. Belediye bandoları eşliğinde geçit merasimleri, fener alayları düzenlendi. Türkiye’nin her köşesinde iştirak ve coşku epey büyüktü. Halkın 30 Ağustos zaferini bu biçimde kutlayabilmesinin iki temel sebebi vardı. Birincisi pandemi niçiniyle sokağa çıkma yasağının kaldırılmış olması ve 11 büyükşehir belediyesinin CHP idaresine geçmesi.
Bu tablonun siyasi bir manası var.
İktidar her türlü yetkiyi ve propaganda imkanını kullanımına rağmen, Türkiye’deki Atatürk sevgisini azaltabilmiş değil. Yalnızca gücünün yettiği yerlerde bu gerçeğin görünmesini engellemiş durumda. Yasaklar kalkınca, lokal idareler el değiştirince, baskıya inat Atatürk’e yöneliş arttıkça kaybedenin Atatürk ve O’nun ihtilallerine bağlı, laik cumhuriyet yanlıları değil iktidar olduğu daha net ortaya çıkıyor.
İktidar önümüzdeki seçimlere giderken bir daha dini bedeller üzerinden siyaset yapmayı ön planda tutuyor. Tarikat ve cemaatlerle el ele yürüyor. Onlar istedi diye İstanbul Sözleşmesi’nden bir gecede çıkabiliyor.
İktidar Türk seçmenini bir tercihe zorluyor.
Kim kazanır derseniz…
Atatürk kazanır.
Bu niçinle bilim insanları, aydınlar, gazeteciler, müellifler, araştırmacılar Mustafa Kemal Atatürk’ün bu kadar kısa müddette bu ihtilalleri hayata geçirmesini “mucize” olarak değerlendirmiştir. Kimi bilim insanları ise bu durumu “Atatürk tarihi hızlandırmıştır” cümlesiyle özetlemişlerdir.
İki yorum da doğrudur; 1920’lerin şartlarında bu ihtilalleri 10 yılda gerçekleştirmek mucizedir. Batının 200 yılda yaptığını 10 yıla sığdırmak tarihi hızlandırmaktır.
Her ihtilal üzere Atatürk’ün gerçekleştirdiği ihtilal de bir karşı ihtilal süreciyle karşılaşmıştır. Atatürk, karşı ihtilal süreciyle de muvaffakiyetle gayret etmiştir. Cumhuriyet ve demokrasi tarihimiz bu iki süreç içindeki gayrettir. Bu gayret bugün de devam etmektedir.
Türkiye’de ihtilal ve karşı ihtilal süreçlerinin destekleri birebirdir.
Atatürk’ün gerçekleştirdiği ihtilallerin özü laikliktir. Zaferle sonuçlanan Ulusal Kurtuluş Savaşı’nı bir ihtilal sürecine dönüştüren laikliktir. Karşı ihtilal sürecinin hareket noktası da laiklik aykırılığıdır.
İslamcı akımların bütün renkleri Atatürk’e ve başta laiklik olmak üzere O’nun ihtilallerine karşıdır. Bu akımlar bütün telaffuzlarını bu terslik üzerine kurmuşlardır.
Bu AK Parti için de geçerlidir. Türk siyasi hayatında dini pahaları en çok kullanan, dini hem siyasal hem toplumsal hayatın merkezine yerleştirerek laikliği etkisiz kılmaya dönük telaffuz ve aksiyonları en ağır biçimde öne çıkaran partidir.
AK Parti iktidarda güçlendikçe ve iktidar mühleti uzadıkça Atatürk ve laiklik aykırılığını daha açıktan ortaya koymaya başladı.
İktidarı boyunca tarikat ve cemaatlerle işbirliği yaptı. daha sonradan FETÖ diye isimlendirdiği cemaatle fazlaca yakın çalıştı. Devlette yükselmelerinin önünü açtı ve bu takviye FETÖ ülkede darbe teşebbüsünde bulunana kadar devam etti.
Türkiye Cumhuriyeti Devleti’ni yok emek üzere bir darbe teşebbüsü yapılmasına rağmen iktidar siyasetinden vazgeçmedi. Yoluna diğer tarikatlarla devam etti. Atatürk ve laiklik aykırılığını bırakmadı. Ulusal bayramları isteksizce ve Atatürk’ün mümkün olduğu kadar ismini geçirmeden kutladı. Kutlamak isteyenleri çeşitli mazeretlerle kısıtladı, baskıladı. Pandemi niçiniyle bu kısıtlamayı artırdı. CHP’nin vilayetlerde Atatürk büstüne çelenk koymasına bile yer yer pürüz oldu.
Pandemi yasakları sürürken on binlerce kişinin iştirakiyle Ayasofya’yı cami olarak açtı. Açılış merasimine Genelkurmay Lideri ve kuvvet kumandanları da katıldılar. Merasimde Atatürk’e Fatih’in vakıf senedi üzerinden lanet okundu.
Türk Silahlı Kuvvetleri’nde (TSK), 15 Temmuz 2016 darbe teşebbüsünden daha sonra FETÖ’ye ve öteki tarikatlara mensup subayların general ve amiralliğe terfi ettirildiği ve değerli nazaranvlere atandığı ortaya çıktı. En son cübbeli amiral olarak kamuoyuna yansıyan amiral olağan yollardan emekli edildi.
İktidar bu tavrını evvelki gün kutladığımız 30 Ağustos Zafer Bayramı’nda da sürdürdü. Zirveden savaş alanını gözetleyen askerleri gösteren fotoğraf Atatürk sansürlenerek paylaşıldı. Hutbede ismi geçirilmedi.
Fakat öteki bir şey daha oldu. Halk 30 Ağustos’u büyük bir coşkuyla kutladı. Anıtkabir dolup taştı. Başta İstanbul, Ankara ve İzmir olmak üzere CHP’li liderlerin yönettiği vilayet ve ilçelerde halk 30 Ağustos’u istediği üzere kutladı. Belediye bandoları eşliğinde geçit merasimleri, fener alayları düzenlendi. Türkiye’nin her köşesinde iştirak ve coşku epey büyüktü. Halkın 30 Ağustos zaferini bu biçimde kutlayabilmesinin iki temel sebebi vardı. Birincisi pandemi niçiniyle sokağa çıkma yasağının kaldırılmış olması ve 11 büyükşehir belediyesinin CHP idaresine geçmesi.
Bu tablonun siyasi bir manası var.
İktidar her türlü yetkiyi ve propaganda imkanını kullanımına rağmen, Türkiye’deki Atatürk sevgisini azaltabilmiş değil. Yalnızca gücünün yettiği yerlerde bu gerçeğin görünmesini engellemiş durumda. Yasaklar kalkınca, lokal idareler el değiştirince, baskıya inat Atatürk’e yöneliş arttıkça kaybedenin Atatürk ve O’nun ihtilallerine bağlı, laik cumhuriyet yanlıları değil iktidar olduğu daha net ortaya çıkıyor.
İktidar önümüzdeki seçimlere giderken bir daha dini bedeller üzerinden siyaset yapmayı ön planda tutuyor. Tarikat ve cemaatlerle el ele yürüyor. Onlar istedi diye İstanbul Sözleşmesi’nden bir gecede çıkabiliyor.
İktidar Türk seçmenini bir tercihe zorluyor.
Kim kazanır derseniz…
Atatürk kazanır.