Vitra
New member
AKP’nin oyu niye yüzde 30’un altına inmiyor? Son günlerin başat mevzularından biri de bu. İktisattaki büyük buhrana karşın, artırım yağmuru sürerken, işsizlik tavan yaptığı, enflasyonun yalnızca ve yalnızca Erdoğan’ın hatası/tercihi/inadı niçiniyle yüzde 36’lara fırladığı ortamda iktidar partisinin oyu niye yüzde 30’ların altına inmiyor?
Yahut şöyleki soralım…
Erdoğan’ın oyu (o denli ya artık hükümet tek kişi birinci seçimde bizi yönetmesi için tek şahsa oy vereceğiz)
manalı biçimde niye düşmüyor?
Tersten de soralım…
Halk burnundan solurken muhalefet niye oy patlaması hayatıyor? niye alıp başını gitmiyor? niye gümbür gümbür iktidara geleceği havasını yaratamıyor?
Beşerler korkuyor, gerçek kanısını söyleyemiyor bu yüzden anketler gerçeği yansıtmıyor denilebilir.
Yani halk hükümete bileti kesecek lakin bileti keseceğini söylemiyor.
Olabilir mi?
Dikkat edin, toplumda derin bir sessizlik var. Sokak röportajı yapanlar yalnızca sokakta halka mikrofon tuttukları için konut hapsine mahkûm edildiği yargı nizamında anket sonuçları fazlaca manalı, iktidarın yüzde 30’lara düştüğünün yayınlanması bile epey kıymetli diyenler var…
AKP’yi ele alırsak yüzde 42’den yüzde 30’a düşmüş. Cumhur İttifakı yüzde 38 bandında çıkıyor. Düşüş yüzde 53’ten yüzde 38’e. 15 puan…
Kıymetli, dikkat cazip, anlamlı…
Az bulanlar 2002 seçimlerini işaret ediyor. O gün de ekonomik kriz vardı, bugünkünden daha hafifçeti lakin seçmen siyasal iktidara ağır bedel ödetti.
İktidardaki DSP yüzde 22’den yüzde 1’e (bunda Ecevit’in ağır hasta olmasının da tesiri var), iktidar ortağı MHP yüzde 18’den yüzde 8’e, üçüncü ortak ANAP yüzde 13’ten yüzde 5’e indi.
2002’de DSP/MHP/ANAP koalisyonu üç yıldır iktidardaydı. Bugün tek kişilik hükümet ve partisi 20 yıldır iktidarda. İdeolojik/dinsel tabana dayanarak siyaset yapıyor.
Buna karşın oy kaybı aşağı üst tıpkı; şimdilik 10 puan ötüründa.
Natürel bu karşılaştırmanın sağlıklı analiz yapmamızı sağlamayacağını biliyorum. Hafıza tazelemek, son iktidar değişikliğinin nasıl olduğunu (2002 yılında) hatırlatmak istedim. Tahminen kimi taraflarıyla benzerlik kurulabilir diye…
Gelelim günümüze…
Evvel şunun altını çizelim. Mevzu derin, tek bir yazıya sığacak üzere değil. Şu niçinle oyu yüzde 30’ların altına inmiyor yahut 2002 yılındaki iktidarın durumuna şu niçinle düştü/düşmedi demek mümkün değil.
Zira seçmenin oy verme yahut vermeme niçini fazlaca karmaşık.
Kompleks…
Şöyle düşünün AKP iktidara geldiği gün 10 yaşında olan artık 30 yaşında. Öbür bir parti, öteki önder, öbür başbakan bilmiyor. Yaşı 40 olanın gençliği AKP ile gençmiş. Onlar bile 90’lı yılları güç hatırlıyor.
Onlara, Demirel, Özal, Ecevit fazlaca mana tabir etmiyor.
Hususa girersek…
Sıkıntıyı değerlendirirken yahut tartışırken şu gerçeğin üzerinden hareket edersek sonuca ulaşırız: Artık AKP diye epeyce sesli takım partisi yok. Tek sesli Erdoğan partisi oldu.
Kimse itiraz etmesin. Erdoğan oyunun dışına çıksın AKP diye bir parti kalmaz.
kuvvetli liderlikler daha sonra daima bu biçimde olmuştur.
Özal’dan daha sonra ANAP yaşadı mı? bir süre ağır bakımda kaldı daha sonra!..
Demirel’den daha sonra AP/DYP çizgisinin de sonu tıpkı oldu. Süleyman Soylu da bir periyot genel başkanlığını üstlendi lakin o da yaşatamadı.
Ecevit’ten daha sonra DSP dağıldı gitti… Zira Ecevit partisiydi.
AKP’nin Erdoğan partisi olduğu gibi…
Büyük ihtimalle Bahçeli daha sonrası MHP’nin akıbeti de tıpkı olacak. Türkeş kuvvetli önderdi ancak MHP takım hareketiydi. Bahçeli tek adam partisine çevirdi.
CHP farklı. Vakit zaman kuvvetli başkanlarla yönetilse bile her vakit örgüt/teşkilat/delegeler son kelamı söylemiş oldu. Bu solun yapısıyla da ilintili.
Şunu demek istiyorum. İktidar/AKP niye yüzde 30’un altına inmiyor sorusuna karşılık ararken sıkıntıya merkezden bakalım.
bu biçimde soruyu hakikat soralım…
Erdoğan’ın oyu niye yüzde 30’un altına inmiyor? Yüzde 30 demek en azından 16/17 milyon seçmen demek, az buz değil.
Pekala, bu beşerler hayatlarından mutlu mu? Hayat pahalılığı onları etkilemedi mi? Artırımlar umurlarında değil mi? Erdoğan’ın hayli başarılı olduğuna mı inanıyorlar? Yoksa Erdoğan’a minnet borçları mı var? Hallerinden şad olmasalar bile Erdoğan’ın işleri düzelteceğini mi düşünüyorlar?
Yoksa alternatif bulamıyorlar mı?
Amma epeyce soru sordun diyeceksiniz…
Baştan söylemiş oldum bahis derin, karmaşık, seçmen davranışları fazlaca farklı. Tıpkı partiye oy verenlerin bile oy verme sebepleri fazlaca farklı olabiliyor.
Yazı uzadı, yarın kaldığımız yerden bu sorulara cevap arayarak devam edelim. Katkınızı beklerim.
Siz ne düşünüyorsunuz?
Yazın mail atın, tartışmayı/konuşmayı birlikte sürdürelim.
Yahut şöyleki soralım…
Erdoğan’ın oyu (o denli ya artık hükümet tek kişi birinci seçimde bizi yönetmesi için tek şahsa oy vereceğiz)
manalı biçimde niye düşmüyor?
Tersten de soralım…
Halk burnundan solurken muhalefet niye oy patlaması hayatıyor? niye alıp başını gitmiyor? niye gümbür gümbür iktidara geleceği havasını yaratamıyor?
Beşerler korkuyor, gerçek kanısını söyleyemiyor bu yüzden anketler gerçeği yansıtmıyor denilebilir.
Yani halk hükümete bileti kesecek lakin bileti keseceğini söylemiyor.
Olabilir mi?
Dikkat edin, toplumda derin bir sessizlik var. Sokak röportajı yapanlar yalnızca sokakta halka mikrofon tuttukları için konut hapsine mahkûm edildiği yargı nizamında anket sonuçları fazlaca manalı, iktidarın yüzde 30’lara düştüğünün yayınlanması bile epey kıymetli diyenler var…
AKP’yi ele alırsak yüzde 42’den yüzde 30’a düşmüş. Cumhur İttifakı yüzde 38 bandında çıkıyor. Düşüş yüzde 53’ten yüzde 38’e. 15 puan…
Kıymetli, dikkat cazip, anlamlı…
Az bulanlar 2002 seçimlerini işaret ediyor. O gün de ekonomik kriz vardı, bugünkünden daha hafifçeti lakin seçmen siyasal iktidara ağır bedel ödetti.
İktidardaki DSP yüzde 22’den yüzde 1’e (bunda Ecevit’in ağır hasta olmasının da tesiri var), iktidar ortağı MHP yüzde 18’den yüzde 8’e, üçüncü ortak ANAP yüzde 13’ten yüzde 5’e indi.
2002’de DSP/MHP/ANAP koalisyonu üç yıldır iktidardaydı. Bugün tek kişilik hükümet ve partisi 20 yıldır iktidarda. İdeolojik/dinsel tabana dayanarak siyaset yapıyor.
Buna karşın oy kaybı aşağı üst tıpkı; şimdilik 10 puan ötüründa.
Natürel bu karşılaştırmanın sağlıklı analiz yapmamızı sağlamayacağını biliyorum. Hafıza tazelemek, son iktidar değişikliğinin nasıl olduğunu (2002 yılında) hatırlatmak istedim. Tahminen kimi taraflarıyla benzerlik kurulabilir diye…
Gelelim günümüze…
Evvel şunun altını çizelim. Mevzu derin, tek bir yazıya sığacak üzere değil. Şu niçinle oyu yüzde 30’ların altına inmiyor yahut 2002 yılındaki iktidarın durumuna şu niçinle düştü/düşmedi demek mümkün değil.
Zira seçmenin oy verme yahut vermeme niçini fazlaca karmaşık.
Kompleks…
Şöyle düşünün AKP iktidara geldiği gün 10 yaşında olan artık 30 yaşında. Öbür bir parti, öteki önder, öbür başbakan bilmiyor. Yaşı 40 olanın gençliği AKP ile gençmiş. Onlar bile 90’lı yılları güç hatırlıyor.
Onlara, Demirel, Özal, Ecevit fazlaca mana tabir etmiyor.
Hususa girersek…
Sıkıntıyı değerlendirirken yahut tartışırken şu gerçeğin üzerinden hareket edersek sonuca ulaşırız: Artık AKP diye epeyce sesli takım partisi yok. Tek sesli Erdoğan partisi oldu.
Kimse itiraz etmesin. Erdoğan oyunun dışına çıksın AKP diye bir parti kalmaz.
kuvvetli liderlikler daha sonra daima bu biçimde olmuştur.
Özal’dan daha sonra ANAP yaşadı mı? bir süre ağır bakımda kaldı daha sonra!..
Demirel’den daha sonra AP/DYP çizgisinin de sonu tıpkı oldu. Süleyman Soylu da bir periyot genel başkanlığını üstlendi lakin o da yaşatamadı.
Ecevit’ten daha sonra DSP dağıldı gitti… Zira Ecevit partisiydi.
AKP’nin Erdoğan partisi olduğu gibi…
Büyük ihtimalle Bahçeli daha sonrası MHP’nin akıbeti de tıpkı olacak. Türkeş kuvvetli önderdi ancak MHP takım hareketiydi. Bahçeli tek adam partisine çevirdi.
CHP farklı. Vakit zaman kuvvetli başkanlarla yönetilse bile her vakit örgüt/teşkilat/delegeler son kelamı söylemiş oldu. Bu solun yapısıyla da ilintili.
Şunu demek istiyorum. İktidar/AKP niye yüzde 30’un altına inmiyor sorusuna karşılık ararken sıkıntıya merkezden bakalım.
bu biçimde soruyu hakikat soralım…
Erdoğan’ın oyu niye yüzde 30’un altına inmiyor? Yüzde 30 demek en azından 16/17 milyon seçmen demek, az buz değil.
Pekala, bu beşerler hayatlarından mutlu mu? Hayat pahalılığı onları etkilemedi mi? Artırımlar umurlarında değil mi? Erdoğan’ın hayli başarılı olduğuna mı inanıyorlar? Yoksa Erdoğan’a minnet borçları mı var? Hallerinden şad olmasalar bile Erdoğan’ın işleri düzelteceğini mi düşünüyorlar?
Yoksa alternatif bulamıyorlar mı?
Amma epeyce soru sordun diyeceksiniz…
Baştan söylemiş oldum bahis derin, karmaşık, seçmen davranışları fazlaca farklı. Tıpkı partiye oy verenlerin bile oy verme sebepleri fazlaca farklı olabiliyor.
Yazı uzadı, yarın kaldığımız yerden bu sorulara cevap arayarak devam edelim. Katkınızı beklerim.
Siz ne düşünüyorsunuz?
Yazın mail atın, tartışmayı/konuşmayı birlikte sürdürelim.