Vitra
New member
ABD idaresi ve medyası “savaş açmış” gibi! Bu kış epey güç geçecek. Evet!
Lakin yalnızca bizler, iktisadın ezdiği fakirler, “olağan şüpheli” gençler için değil. Erdoğan ve Saray için de fazlaca epey sıkıntı geçecek.
Zira dış siyasetteki muhatapları artık oyalanamıyor. Her biri, en kısa müddette taleplerinin yerine getirilmesini istiyor. “Her biri” derken, elbette büyük güçleri ve dünyanın neredeyse yarısını kastediyorum: ABD, Rusya, Merkel daha sonrası Almanya ve Avrupa Birliği, giderek güçlenen Mısır’ın başı çektiği Arap Birliği.
Soçi’de konuşulanları öğrenemedik. Lakin, Rus medyası ve Erdoğan’ın cümlelerinin ortasına sıkışan detaylar yardımıyla öğrenmiş kadar olduk. Putin, Suriye ve bilhassa İdlib konusunda daha fazla tolerans gösterilmeyeceğinin işaretini verdi.
Bir TC vatandaşı olarak utanç ve hüzün karışımı hislerle okuduğum “Rusya’dan iki nükleer santral daha istedik..” açıklaması Soçi’de işin nerelere vardığını özetlemiyor muydu esasen! Sarın iki santral, bir de ikinci parti S 400.. Anlaşalım.
Putin “geçiniz” dedi mi sanki?
Erdoğan Soçi’den hayal kırıklığı ile dönerken, seçmenlerine hiç değilse BİDEN MUŞTUSU vermeye çalıştı. New York’ta görüşememişlerdi, fakat Roma’da, olmadı Glasgow’da görüşebileceklerdi!
Kendi sözüyle, “hayra alamet kimi adımlar atılıyor”du!
* * *
Neredeyse tam da o sırada, Washington’daki bir toplantı tam karşıtını söylüyordu.
ABD Senatosu Dış Bağlantılar Komitesi’nde, Biden’ın Ankara Büyükelçisi olarak atamak istediği Jeff Flake, onay oturumunda “mülakat”taydı.
O mülakatta neler söylemedi ki Flake!
Başta, Türkiye’nin gelecekte S 400 yahut gibisi Rus silahları alması halinde karşılaşacağı ek yaptırımlar, bir fazlaca başlıkta daha gelmeden Ankara’yı bombardımana tuttu.
Fakat, enteresan bir vurgu vardı konuşmasında: Tam olarak bu sözlerle olmasa bile, maksadının Türkiye değil Erdoğan iktidarı olduğunu yinelayıp durdu. Örneğin, bir NATO üyesi olarak Türkiye’nin pahalı bir müttefik olduğunu söylüyor, akabinde Erdoğan için ağır yorumlarda bulunuyordu:
“Türkiye’nin bölgedeki saldırgan hareketleri ve Erdoğan rejiminin kendi halkına karşı uyguladığı baskıcı tavır göz önüne alındığında, Türkiye’yi sorumlu tutmaktan çekinmeyecek bir büyükelçiye muhtaçlığımız var. Erdoğan’ın baskısı bir demokrasiye, bir NATO müttefikine yakışmıyor. Demokrasiler gazetecileri mahpusa atmaz, akademisyenleri yıldırmaz ve din özgürlüğünü ihlal etmez. Bayanlara yönelik şiddeti durdurma taahhütlerinden caymaz ve siyasi muhaliflerini mahpusa atmaz.”
* * *
Bu ne artık?
Erdoğan idaresi, Biden’in Ankara büyükelçisi olarak kimi atayacağından habersiz mi?
Jeff Flake’in bu kanılarını kendisine anlatan olmadı mı?
Cevap “hayır” ise, kocaman bir AYIP!
Biliyorlarsa ve bilmezden geliyorlarsa daha kocaman bir AYIP!
Şayet (tıpkı Mısır ve Suriye konusunda olduğu gibi) Washington’la bu atama konusunda ART KAPI DİPLOMASİSİ yapılmıyorsa, önümüzdeki süreçte neler yaşanacağını varsayım etmek güç olmasa gerek.
Yani, fırtınanın büyüğü kapıda. Fakat, Saray bahar türküleri söylüyor. Daha doğrusu söylemeye çalışıyor!
(Bir not paylaşmadan devam edemeyeceğim: Erdoğan fahiş fiyata karşı 1000 tarım kredi kooperatifi marketi açılacağını açıklamış. Doğalgaz, elektrik, ötürüsıyla ulaşım, her türlü ithal maldaki fecî artışları o marketler mi önleyecek-miş? Bilemedim)
* * *
Durum ortada!
Diplomaside tam manasıyla bir tıkanmışlık yaşanırken, içerde de TÜKENMİŞLİK SENDROMU hakim.
Sabah Müellifi Dilek Güngör bile geçenlerde itiraf ve isyan etmedi mi:
“İletişimde algı ve aktarma modelinde dert var. Bağlantı, algıyı yönetmek, davranış biçimleri oluşturmak ve amaca ulaşmak için bir araç değil mi? bu biçimde, kitlenin zihninde yer edecek, onların algısını etkileyecek faaliyetlerde bulunmak gerekmez mi? Ya da muhalefetin oluşturduğu algı beşerler tarafınca gerçek olarak kabul edilmeden müdahale etmek?
Maalesef, iktidar, bu kadar hizmete ve devasa projeye karşın kendi tabanında dahi motivasyonu sağlayamıyor. Telaffuz üstünlüğü kuramıyor.
Sahiden olmuyor.
Son aylarda, Erdoğan ve kozmik grubunun attığı her adım zıt tepiyor. Gündemi artık muhalefet belirliyor.
Tahminen de, “artık Erdoğan ve grubuna laf anlatamadığı için” Saray’ın siyasi kampanya danışmanı Yeterli Parti’ye transfer olmadı mı!
Üstelik, Erdoğan’a “veda etmediğini, yalnızca gidiyorum diye haber bıraktığını” söylemedi mi!
Ankara / Saray / medya etrafındaki gelişmeleri dikkatle takip edenler şunu görüyor: Yandaş ya da “yakın” medya giderek Erdoğan’dan uzaklaşmaya başladı. Yanlışlar itiraf ediliyor, kahırlar dışa vuruluyor artık.
Erdoğan’ın yanında bu gidişle AKİT gazetesiyle, Atatürkçüleri asmak kesmek için sabırsızlanan Fatih Tezcan üzere fanatiklerden diğer kimse kalmayacak.
Pekala niye? Saray’da neler oluyor? Ya da neler olamıyor?
Erdoğan Soçi’ye niye ilgili bakanlarını değil de, yalnızca MİT Lideri Hakan Fidan, kara kutusu İbrahim Kalın ve “algı bükücü” Fahrettin Altun’u götürdü örneğin?
Takımı / etrafı niye bu kadar daraldı?
* * *
Bu soruların karşılıklarını olağan olarak bizler kadar dünya da merak ediyor. ABD siyasetine taraf veren odaklardan biri, Foreign Policy Mecmuası’ndaki bir yazı ise, karşılık ismine ortaya fazlaca ağır argümanlar atıyor.
Foreign Policy köşe müellifi Steven A. Cook imzalı yazıda, mesela, Erdoğan’ın “bir daha sonraki seçimlerde aday olamayacak kadar hasta olabileceği” argüman edildi.
Dahası var!
ABD’li köşe muharriri, “Erdoğan’ın unutkanlığının arttığını, nefes almakta zorlandığını, baş karışıklığı yaşadığını, kusma sorunları yaşadığını ve kendisine implante edilebilen kardiyoverter defibrilatör takıldığını, etrafındaki tabip sayısının arttığını, basınla temasının azaltıldığını ve kamuya açık etkinliklerde kendisine ağrı kesici pompalandığını” yazdı.
Bu kadar detaylı olmasa da, Erdoğan’ın sıhhat durumu Ankara kulislerinde de en değerli gündem unsurlarından. Bilhassa, başta Bakü ziyareti olmak üzere çeşitli imajlarında gözlenen yürüme zorluğu her insanın lisanında.
Özel olarak onun için kurulup 24 saat hizmet veren Saray Hastanesi, olağan olarak Erdoğan için gerekeni yapıyordur.
Lakin, o hastanede, dış siyasetten iktisada, yargıdaki krizden mülteci problemine… Türkiye’nin en kritik sıkıntılarına ilaç olduğunu sanmıyorum.
Bu kış hakikaten hayli sıkıntı geçecek. Hem Erdoğan, birebir vakitte bizler için!
Lakin yalnızca bizler, iktisadın ezdiği fakirler, “olağan şüpheli” gençler için değil. Erdoğan ve Saray için de fazlaca epey sıkıntı geçecek.
Zira dış siyasetteki muhatapları artık oyalanamıyor. Her biri, en kısa müddette taleplerinin yerine getirilmesini istiyor. “Her biri” derken, elbette büyük güçleri ve dünyanın neredeyse yarısını kastediyorum: ABD, Rusya, Merkel daha sonrası Almanya ve Avrupa Birliği, giderek güçlenen Mısır’ın başı çektiği Arap Birliği.
Soçi’de konuşulanları öğrenemedik. Lakin, Rus medyası ve Erdoğan’ın cümlelerinin ortasına sıkışan detaylar yardımıyla öğrenmiş kadar olduk. Putin, Suriye ve bilhassa İdlib konusunda daha fazla tolerans gösterilmeyeceğinin işaretini verdi.
Bir TC vatandaşı olarak utanç ve hüzün karışımı hislerle okuduğum “Rusya’dan iki nükleer santral daha istedik..” açıklaması Soçi’de işin nerelere vardığını özetlemiyor muydu esasen! Sarın iki santral, bir de ikinci parti S 400.. Anlaşalım.
Putin “geçiniz” dedi mi sanki?
Erdoğan Soçi’den hayal kırıklığı ile dönerken, seçmenlerine hiç değilse BİDEN MUŞTUSU vermeye çalıştı. New York’ta görüşememişlerdi, fakat Roma’da, olmadı Glasgow’da görüşebileceklerdi!
Kendi sözüyle, “hayra alamet kimi adımlar atılıyor”du!
* * *
Neredeyse tam da o sırada, Washington’daki bir toplantı tam karşıtını söylüyordu.
ABD Senatosu Dış Bağlantılar Komitesi’nde, Biden’ın Ankara Büyükelçisi olarak atamak istediği Jeff Flake, onay oturumunda “mülakat”taydı.
O mülakatta neler söylemedi ki Flake!
Başta, Türkiye’nin gelecekte S 400 yahut gibisi Rus silahları alması halinde karşılaşacağı ek yaptırımlar, bir fazlaca başlıkta daha gelmeden Ankara’yı bombardımana tuttu.
Fakat, enteresan bir vurgu vardı konuşmasında: Tam olarak bu sözlerle olmasa bile, maksadının Türkiye değil Erdoğan iktidarı olduğunu yinelayıp durdu. Örneğin, bir NATO üyesi olarak Türkiye’nin pahalı bir müttefik olduğunu söylüyor, akabinde Erdoğan için ağır yorumlarda bulunuyordu:
“Türkiye’nin bölgedeki saldırgan hareketleri ve Erdoğan rejiminin kendi halkına karşı uyguladığı baskıcı tavır göz önüne alındığında, Türkiye’yi sorumlu tutmaktan çekinmeyecek bir büyükelçiye muhtaçlığımız var. Erdoğan’ın baskısı bir demokrasiye, bir NATO müttefikine yakışmıyor. Demokrasiler gazetecileri mahpusa atmaz, akademisyenleri yıldırmaz ve din özgürlüğünü ihlal etmez. Bayanlara yönelik şiddeti durdurma taahhütlerinden caymaz ve siyasi muhaliflerini mahpusa atmaz.”
* * *
Bu ne artık?
Erdoğan idaresi, Biden’in Ankara büyükelçisi olarak kimi atayacağından habersiz mi?
Jeff Flake’in bu kanılarını kendisine anlatan olmadı mı?
Cevap “hayır” ise, kocaman bir AYIP!
Biliyorlarsa ve bilmezden geliyorlarsa daha kocaman bir AYIP!
Şayet (tıpkı Mısır ve Suriye konusunda olduğu gibi) Washington’la bu atama konusunda ART KAPI DİPLOMASİSİ yapılmıyorsa, önümüzdeki süreçte neler yaşanacağını varsayım etmek güç olmasa gerek.
Yani, fırtınanın büyüğü kapıda. Fakat, Saray bahar türküleri söylüyor. Daha doğrusu söylemeye çalışıyor!
(Bir not paylaşmadan devam edemeyeceğim: Erdoğan fahiş fiyata karşı 1000 tarım kredi kooperatifi marketi açılacağını açıklamış. Doğalgaz, elektrik, ötürüsıyla ulaşım, her türlü ithal maldaki fecî artışları o marketler mi önleyecek-miş? Bilemedim)
* * *
Durum ortada!
Diplomaside tam manasıyla bir tıkanmışlık yaşanırken, içerde de TÜKENMİŞLİK SENDROMU hakim.
Sabah Müellifi Dilek Güngör bile geçenlerde itiraf ve isyan etmedi mi:
“İletişimde algı ve aktarma modelinde dert var. Bağlantı, algıyı yönetmek, davranış biçimleri oluşturmak ve amaca ulaşmak için bir araç değil mi? bu biçimde, kitlenin zihninde yer edecek, onların algısını etkileyecek faaliyetlerde bulunmak gerekmez mi? Ya da muhalefetin oluşturduğu algı beşerler tarafınca gerçek olarak kabul edilmeden müdahale etmek?
Maalesef, iktidar, bu kadar hizmete ve devasa projeye karşın kendi tabanında dahi motivasyonu sağlayamıyor. Telaffuz üstünlüğü kuramıyor.
Sahiden olmuyor.
Son aylarda, Erdoğan ve kozmik grubunun attığı her adım zıt tepiyor. Gündemi artık muhalefet belirliyor.
Tahminen de, “artık Erdoğan ve grubuna laf anlatamadığı için” Saray’ın siyasi kampanya danışmanı Yeterli Parti’ye transfer olmadı mı!
Üstelik, Erdoğan’a “veda etmediğini, yalnızca gidiyorum diye haber bıraktığını” söylemedi mi!
Ankara / Saray / medya etrafındaki gelişmeleri dikkatle takip edenler şunu görüyor: Yandaş ya da “yakın” medya giderek Erdoğan’dan uzaklaşmaya başladı. Yanlışlar itiraf ediliyor, kahırlar dışa vuruluyor artık.
Erdoğan’ın yanında bu gidişle AKİT gazetesiyle, Atatürkçüleri asmak kesmek için sabırsızlanan Fatih Tezcan üzere fanatiklerden diğer kimse kalmayacak.
Pekala niye? Saray’da neler oluyor? Ya da neler olamıyor?
Erdoğan Soçi’ye niye ilgili bakanlarını değil de, yalnızca MİT Lideri Hakan Fidan, kara kutusu İbrahim Kalın ve “algı bükücü” Fahrettin Altun’u götürdü örneğin?
Takımı / etrafı niye bu kadar daraldı?
* * *
Bu soruların karşılıklarını olağan olarak bizler kadar dünya da merak ediyor. ABD siyasetine taraf veren odaklardan biri, Foreign Policy Mecmuası’ndaki bir yazı ise, karşılık ismine ortaya fazlaca ağır argümanlar atıyor.
Foreign Policy köşe müellifi Steven A. Cook imzalı yazıda, mesela, Erdoğan’ın “bir daha sonraki seçimlerde aday olamayacak kadar hasta olabileceği” argüman edildi.
Dahası var!
ABD’li köşe muharriri, “Erdoğan’ın unutkanlığının arttığını, nefes almakta zorlandığını, baş karışıklığı yaşadığını, kusma sorunları yaşadığını ve kendisine implante edilebilen kardiyoverter defibrilatör takıldığını, etrafındaki tabip sayısının arttığını, basınla temasının azaltıldığını ve kamuya açık etkinliklerde kendisine ağrı kesici pompalandığını” yazdı.
Bu kadar detaylı olmasa da, Erdoğan’ın sıhhat durumu Ankara kulislerinde de en değerli gündem unsurlarından. Bilhassa, başta Bakü ziyareti olmak üzere çeşitli imajlarında gözlenen yürüme zorluğu her insanın lisanında.
Özel olarak onun için kurulup 24 saat hizmet veren Saray Hastanesi, olağan olarak Erdoğan için gerekeni yapıyordur.
Lakin, o hastanede, dış siyasetten iktisada, yargıdaki krizden mülteci problemine… Türkiye’nin en kritik sıkıntılarına ilaç olduğunu sanmıyorum.
Bu kış hakikaten hayli sıkıntı geçecek. Hem Erdoğan, birebir vakitte bizler için!